คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลักพาตัว
เสียร้อะโนเอะอ่ะโวยวายัสนั่นหวั่นไหว เปลวเพลิอัีภัยรายล้อมทั่วเาะลาปราภาพอเหล่าอสุรา่าพาันหนีายบ้า็หาน้ำมาับอไฟ หิสาวเ้าอวหน้าามอันเป็นหนึ่เียวในโลาาเรียวยาว้าววิ่รไปยัห้อโถให่อพระราวัโยมีเหล่านาสนมยัษ์อยวิ่าม ไม่ทันระวัหิสาว็นเ้าับบาอย่า
" อ้ะ! "นาสุวรรมาลีร้อเสียหลเมื่อนเ้าับอแ็บาอย่าเ้าอย่าั วหน้าหวานเยหน้าึ้นมอวัถุที่วาน ็พบเ้าับเแผ่นอำยำอวานรสีเผือพลันอาารื่นลัวเเล่นเ้ามาในหัว เมื่อวานรรหน้าับนึ้นอุ้ม่อนะออเรึ้นฟ้า
" รี๊!! ปล่อยเรานะท่านพี่ทศั์่วยน้อ้วย!"เสียหวานะโนรีร้ออ้อนวอนให้วานรเผือปล่อยน พลาร่ำไห้หาสาวมี
ทศั์ที่วิ่รมายัำหนัอมเหสียอรัอน็้อพลันะั วามโรธแล่นเ้ามาในวาสีแล่ำมอภาพเมียสุที่รัถูไอวานรเผือทหารเออนาราย์อวารับัวไป เสียหวานอเยาว์มาลร้อร่ำไห้ััวาลไปทั่วิใอพายัษ์
" เหวย เหวย อ้ายลิเผือมึล้านันะบัอาับเมียูไป!!"เสียำรามอพายัษ์ัอย่าเี้ยวราแ่็สายไปเสียแล้วเมื่อเยาว์มาลในวในั้นไ้หายลับไปับา
เปลือาสีมุเปิึ้นเผยให้เห็นวาลมโสีำสนิทแ่็้อเบิาว้าเมื่อนาเห็นเหล่าวานรหลายสิบัว่าหันมามอนา
" นาฟื้นแล้วพะย่ะ่ะ"วานรสีเพลิล่าวับอ์พระนาราย์อวารที่นั่อยู่บนแท่นบัลั์สีทอ
เพลานั้นเอหิสาวไ้หันมอามวานรสีเพลิ็พบับบุรุษหนุ่มรูปามมีพระวรายสีเียวนวลเศาำลับ วเนรมสบเ้าัยเนรลมโ ทั้สอ่า้อหน้าันเป็นเพลานาน่อนที่หิสาวะไ้สิ นาหยัายลุึ้นวิ่ออาพลับพลาเพื่อหวัที่ะไ้หาทาลับไปหาสวามีและลู
ารที่หิสาววิ่ออมานั้นสร้าวามื่นใให้ลับเหล่าวานรเป็นอย่ามา วานรทั้หลาย่าวิ่วุ่นันับัวนาแ่็พลาท่าให้นาลอาเรียว้าวพลาึทำให้นาพลัลบ่อน้ำอย่าั เป็นเหุให้วายุบุร้อลไป่วยไว้
พระรามเสมอรุีรหน้าที่นั่พับเพียบัวสั่นอย่าน่าสสาร มือเรียวาวีำับพระลุมไหล่ไว้แน่นหวัให้มันปปิร่าายอเธอ
"เเม่นาเป็นใร นามรอันใโปรแถลให้เราระ่า"สุรเสียทุ้มเ้มับุรุษรัสถามรุีรหน้าอย่าใเย็น
" ฮึ อันัวเรามีนามว่าสุวรรมาลี เป็นพระนิษาอพระแม่อุมาเทวีและยัเป็นพระมเหสีอท้าวทศรถษัริย์รุลา"เธออบเสียสั่นเ็มไป้วยวามลัว าลมหลุบาล่ำพยายามไม่มอบุรุษายเียวรหน้า สร้าวามไม่พอใให้ับพระรามเป็นอย่ามาที่นาไม่ยอมสบานแ่็้อ่มอารม์ไว้่อนะรัสให้สุรีพนำัวนาไปไว้ที่ำหนัเรือนน้อยริมน้ำ
บรรยาาศแถวเรือนที่นา้ออย่านั้น่าเียบสบ ห่าไลาสนามฝึแ่ลับใล้ับพลับพลาอันเป็นที่พำนัอพระรามแลพระลัษ์ นาัสินใที่ะเปลี่ยนผ้าใหม่เนื่อาุเ่าอนานั้นเปียแถมอาาศ็เริ่มเย็นนเรว่าะไม่สบาย ในระหว่าที่นาำลัะปภูษารอบออออยู่นั้นนารับรู้ไ้ถึสิ่มีีวิอื่นนอานา
"ใรน่ะ!"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
(ใรันนะที่มาแอบูแม่นาอเรา!)
ความคิดเห็น