คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 เก็บมันซะ!
เอารูปมาให้จิ้น ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องแต่อย่างใด555
ที่ร้านกาแฟ แห่งหนึ่ง
“คาราเมล เฟรปเป้ ได้แล้วค่ะ”พนักงานยื่นแก้วกาแฟให้เด็กสาวร่างสูงผิดกับหน้าตาที่สวยหวานและใส่ซื่อราวกับลูกแมว
เด็กสาวจ่ายเงินพร้อมเดินออกมาอย่างรีบร้อน
*พลัก!!!**
“อาาา” เสียงคู่กรณีดังขึ้นเมื่อของเหลวสีน้ำตาลพร้อมกับวิปครีมหกลงบนเสื้อสูทสีดำของเธอ และยังเลอะเข้าไปถึงเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านในอีกด้วย ต่างคนต่างรีบ ทั้งคู่จึงชนกันอย่างจัง
“ขอโทษคะ ฉันขอโทษ จริงๆ คุณไม่เป็นไรใช่มั๊ยคะ” ร่างสูงโค้งตัวลงขอโทษหลายครั้งและยังคงทำตัวไม่ถูก
ไร้การตอบรับจากอีกคน เจียรีบเดินไปหาห้องน้ำแถวนั้นเพื่อทำความสะอาดเสื้อผ้าโดยไม่สนใจคนที่กำลังขอโทษขอโพยอย่างรู้สึกผิด
เธอใช้มือรองน้ำจากก๊อกแล้วค่อยๆรินมันลงบนเสื้อก่อนที่จะใช้มือถู จนคราบกาแฟเริ่มจางลง เสื้อขาวที่เปียกน้ำลู่ลงติดกับเนื้อด้านในเผยให้เห็นผิวขาวรางๆ เจียรีบเดินออกไปขึ้นรถเพื่อที่ขับจะไปยังจุดมุ่งหมายโดยไม่สนใจที่จะกลับไปซื้อกาแฟอีก รถขับออกมาจากร้านกาแฟไม่ไกลนัก
เอี๊ยดดดดดดดด!!!!!!!!.. มือปืนสาวเบรกรถอย่างรวดเร็วเมื่อมีคนวิ่งตัดหน้ารถมา เธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้ชน แต่เหตุใดร่างคนตรงหน้าถึงล้มลงไปกองอยู่ที่พื้นอย่างดื้อๆ เจียรีบลงจากรถมาดูอย่างระมัดระวัง แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่นอนอยู่บนพื้นคือเด็กสาวที่ทำกาแฟหกใส่เธอเมื่อกี้ มือปืนสาวรีบเข้าไปประคองร่างสูงบางตรงหน้าขึ้นรถและพาไปส่งที่โรงพยาบาล
“เธอเป็นไงบ้างคะหมอ”
“คนไข้ไม่มีบาดแผลเลยครับ รอยฟกช้ำก็ไม่มี คงจะเป็นลมเพราะตกใจมากกว่า.. หมอขอตัวก่อนนะครับ ”
“ห้ะ ว่าไงนะ เป็นลมงั้นเหรอ ฉันว่าแล้วเชียว ยัยเฉิ่มเอ้ย ฉันเสียเวลากับเธอมาเกือบครึ่งวันแล้วนะ ”เจียคิดในใจอย่างหัวเสีย
“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เดินเข้าไปดูหน่อยดี กว่า” ถึงแม้จะเสียเวลามามาก แต่ก็ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เจียเดินเขาไปดูคนซื่อบื้อที่นอนอยู่ในนั้น
ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าหวานที่นอนไร้สติอยู่บนเตียง
เจียเพิ่งได้มองหน้าเด็กสาวชัดๆและพบว่า…เธอสวยมาก
“บ้าจริง นี่มันอะไรกัน”เจียคิดในใจ
ดวงตาคู่สวยของคนบนเตียงเริ่มกระพริบและลืมตาขึ้น
“นี่ ฉันอยู่ที่ไหนนี่ ฉันโดนรถชน ขาฉันหักหรือป่าว /*&#@&&!!!” เด็กสาวโวยวายอย่างสติแตกเมื่อเห็นหน้าเจีย
“ยัยบ้าเอ้ย เธอโดนรถชนที่ไหนกันล่ะ ก็แค่เป็นลม”
“อ้าว จริงหรอ เย้ฉันไม่เป็นไรจริงๆด้วย” ร่างสูงกระโดดลงมาจากเตียงพร้อมกับกอดคนตรงหน้าอย่างดีใจ
เจียผลักร่างคนหน้าหวานที่กำลังโอบกอดเธอออกจากตัวเองอย่าง รวดเร็ว
“เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ฉันไปล่ะ ส่วนเรื่องค่าห้องฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้ว” มือปืนสาวพูดเสียงเรียบเย็นและเดินออกจากห้องไป
“ อ้าวว ยังไม่ได้ถามชื่อเลย ผู้หญิงอะไร เย็นชาเป็นบ้าเลย ” คนหน้าหวานบ่นพึมพำพร้อมกับทำแก้มป่องๆ
Hello hello ur ma style เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เด็กสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อบนหน้าจอและกดรับสาย
“ซูจีอา ทำอะไรอยู่ครับ วันนี้ไปกินข้าวกับพี่นะ”เสียงปลายสายพูดออดอ้อน
“เอ่ออ พอดีพรุ่งนี้ซูจีมีสอบค่ะ พี่จีฮุน ”เสียงหวานปฏิเสธ
“ว้า.. ถ้างั้นอาทิตย์หน้าห้ามปฏิเสธนะครับ”
“ค่ะ”เสียงหวานตอบอย่างจำใจ
ที่คฤหาสน์ของปาร์คจินยอง
“ฉันขอโทษจริงๆค่ะที่มาช้า ”
“อืม ช่างเถอะ วันนี้ฉันไมได้รีบมาก ” ปาร์คจินยองตอบ ก่อนจะเดินขึ้นรถไป
รถของปาร์คจินยองขับมาได้ระยะหนึ่งถึงทางที่ไม่ค่อยมีรถผ่านไปมา เจียสังเกตเห็นว่ามีรถมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งขับตามมา แล้วสิ่งที่เธอคาดการ์ณไว้ก็เกิดข้น คนซ้อนท้าย หยิบปืนออกมาและเล็งไปทางรถของปาร์คจินยอง
ปัง! ปัง! ปัง!
ก่อนที่บุคคลปริศนาจะยิงมาที่รถของจินยอง เจียรีบหยิบปืนที่เหน็บไว้ที่เข็มขัดออกมายิงไปที่ล้อของรถมอเตอร์ไซด์จนล้มลงอย่างรวดเร็ว เธอลงจากรถและเดินเข้าไปหาคนทั้งสองที่กำลังบาดเจ็บอย่างไม่เกรงกลัว
“ใครส่งพวกแกมา ?”
“.............”
“ถ้าไม่บอกละก็ ....” มือปืนสาวจ่อปืนไปที่ชายทั้งสอง
“ท่านจีฮุนเป็นคนส่งมาครับ”ทั้งสองกล่าวพร้อมกันอย่างกลัวตายและรีบวิ่งเตลิดเปิดเปิงไป
“ไอ้ชองจีฮุนคิดจะแก้แค้นแทนพ่อของมันแน่ๆ มันคงรู้แล้วว่าคนที่สั่งเก็บพ่อมันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเป็นฉัน มันต้องไม่หยุดแค่นี้แน่”จินยองที่เพิ่งเดินลงมาจากรถพูด
“เก็บมันซะ!”
“แต่ว่า คนของจีฮุนก็มีไม่น้อยไปกว่าพวกเราเลยนะคะท่าน”
“จริงสิ ฮึ เธอคิดว่าไง... เจีย”
“ฉันว่าเราต้องหาทางหลอกล่อมันค่ะ”
“นั่นสิ แต่จะล่อมันยังไงดีนะ….. ใช่แล้ว คู่หมั้นของจีฮุน .... ”
______________________________________________________________________________
ถ้ามีคนมาอ่านแล้วก็เม้นได้นะคะ เพิ่งแต่งเป็นครั้งแรก TT ไม่มั่นใจเลย
ความคิดเห็น