คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 ปังง!!
ดวงตาเฉียบคมกำลังจ้องมองชายสูงวัย ที่กำลังหาเสียงอยู่บนลานโล่งกว้างท่ามกลางการอารักขาของบอดี้การ์ดมากมาย ไม่คลาดสายตาจากดาดฟ้าของตึกใกล้เคียง
ปังง!!
สิ้นเสียงปืน ร่างของชายสูงวัยทรุดลงไปกองกับพื้น เหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายก็เกิดขึ้นทุกคนต่างหันไปมองที่ดาดฟ้าของตึกสูงต้นตอของ เสียง แต่ไร้ซึ่งตัวตนของมือปืนผู้โหดเหี้ยม
“ ดีมาก ฮ่าๆๆ ไม่เสียแรงจริงๆที่ฉันมอบหมายงานนี้ให้เธอ อยากได้อะไรละ บอกฉันมาได้เลย” เสียงของชายผู้กำลังสะใจเมื่อเห็นข่าวการตายของอริในทีวีพูดขึ้น
“ฉันไม่ต้องการอะไรนอกจากการได้ตอบแทนบุญคุณของท่านที่มีต่อฉันหรอกคะ” เสียงเรียบเย็นของหญิงสาวผู้เป็นมือปืนพูดตอบนายก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
“ ท่านมีบุญคุณต่อฉันมาก ฉันทำทุกอย่างเพื่อที่จะตอบแทนท่าน ตั้งแต่วันนั้น ฉันถูกฝึกมาเพื่อ ฆ่า แต่ทุกครั้งที่ฉันฆ่าคนตาย ฉันไม่ได้รู้สึกสบายใจเลย “ หญิงสาวบ่นพึมพำกับแมวของเธอ
ในห้องของเธอเป็นระเบียบเรียบร้อยและเต็มไปด้วยสิ่งของโทนสีน้ำตาล ด้วยหนังสือตำราต่างๆ แต่ก็แอบแฝงอาวุธมากมายไว้ในลิ้นชักลับใต้เตียงขนาดกลางที่ปูด้วยผ้าสีน้ำตาลเข้ม
หญิงสาวร่างบางแต่แฝงไปด้วยพละกำลังและความว่องไวล้มตัวลองนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า เธอรู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกิน
เช้าวันต่อมา
*หวืดดดดด** เสียงการสั่นสะเทือนของโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
”ว่าไง ชานซอง ” หญิงสาวทักทายเสียงเรียบ
“ ท่านจินยองมีงานด่วนให้เธอไปคอยคุมคุณหนูที่งานปาร์ตี้คืนนี้น่ะ ” เสียงปลายสายตอบรับ และวางสายลง
หญิงสาวลุกจากเตียงไปที่ห้องน้ำ จริงๆวันนี้เป็นวันหยุดของเธอ แต่มีงานด่วน ซึ่งงานนี้มักถูกมอบหมายให้เธอเป็นประจำ แต่ไม่ใช่ความต้องการของปาร์คจินยองนายของเธอหรอกนะ เป็นของลูกสาวที่แสนเอาแต่ใจของเขาต่างหาก
ณ คฤหาสน์ ของปาร์คจินยอง
“มาแล้วเหรอคะพี่เจียย” เสียงหวานของ มินยอง ลูกสาวท่านสส.จินยองกล่าว
ใบหน้าคมยิ้มตอบแต่ไม่พูดอะไรพร้อมกับเดินไปเปิดประตูเพื่อให้คนตัวเล็กขึ้นไปนั่งบนรถแล้วจึง เดินอ้อมมาขึ้นรถทางฝั่งคนขับ
ณ งานปาร์ตี้
“ มินยองงง นั่นใครน่ะ ” เสียงเพื่อนสาวของมินยองพูดขึ้นท่ามกลางเสียงเพลงดังอึกทึกไปทั่ว
“ ทำไมเหรอ? ”
“ พี่สาวเธอหรอมินยอง เท่มากเลยอ่ะ ”
“ อย่ายุ่งน่า ” มินยองทำท่าทางหงุดหงิดใส่เพื่อนของเธอและเดินไปหาเจีย
“ มาเต้นกับฉันหน่อยสิ นะพี่นะะะ ” มินยองพูดด้วยเสียงออดอ้อนพร้อมกับดึงแขนเจีย
“นี่มันดึกมากแล้วนะ มินยอง เดี๋ยวคุณพ่อท่านจะว่าเอานะ”
“ โธ่ พี่เจียไม่ไปเต้นด้วยกันแล้วยังมาไล่กลับบ้านอีกนะ ” มินยองพูดและเดินกลับไปเต้นอย่างสนุกสนานกับเพื่อนๆของเธอต่อ
2 ชั่วโมงต่อมา
“นิมินยอง เธอเมามากแล้วนะกลับบ้านได้แล้ว”
เจียพูดพร้อมกับลากมินยองออกมาจากงานและอุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปไว้บนรถก่อนที่จะขับกลับไปที่คฤหาสน์ของท่านสส. เธอเดินอุ้มร่างเล็กลงมาจากรถเพื่อไปส่งยังห้องนอนเหมือนที่เคยทำทุกครั้ง เพราะเจียเป็นผู้หญิงคนเดียวในหมู่ลูกน้องของจินยอง นอกนั้นก็เป็นผู้ชาย กับแม่บ้านแก่ๆที่ไม่มีเรี่ยวแรงพอจะปกป้องใครได้ เจียกับมินยองสนิทกันมากเหมือนเป็นพี่น้องกัน ถึงแม้เจียจะดูเป็นคนเย็นชาแต่เธอก็รักมินยองเหมือนน้องสาวคนนึง
“เห้อมินยอง..เธอนี่มันจริงๆเลย เมื่อไหร่จะโตซะทีนะ”เจียพูดก่อนจะเดินไปเตรียมน้ำอุ่นเพื่อมาเช็ดหน้ามินยองที่นอนอยู่บนเตียงให้สร่างเมาแต่ก็ต้องหยุดเมื่อถูกมือเล็กของคนบนเตียงรั้งไว้
“พี่เจีย ทำไมพี่ถึงไม่เคยสนใจฉันบ้างเลยนะ พี่ไม่รู้รึไง ว่าฉันรักพี่มาตลอด ฉันไม่เคยมองใครเลยทำไมพี่ไม่เคยหันมามองฉันบ้าง” เจียชะงักกับสิ่งที่มินยองพูดออกมาอยู่พักหนึ่ง
“เธอเมามากแล้วนะมินยอง ”เจียดึงมือตัวเองออกมาและไปเตรียมน้ำอุ่นมาเช็ดหน้า และแขนให้มินยอง แต่คราวนี้มินนยองดื่มเข้าไปเยอะมากจึงไม่ตื่น เจียเดินไปเรียกแม่บ้านให้มาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มินยองแล้วเตรียมตวจะกลับบ้าน
เรียวขายาวก้าวลงมาจากบันไดพลางครุ่นคิดสิ่งที่ตนเองได้ยินเมื่อกี้ ความรู้สึกของเธอไม่เหมือนเดิม
เธอคิดกับมินยองแค่น้องสาว มาตลอด และแทบจะรับไม่ได้กับสิ่งที่ได้ยิน
ณ บ้านพักของเจียซึ่งอยู่ห่างจากคฤหาสน์ท่านสส.ปาร์คจินยองเพียงไม่กี่ก้าวเธอเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายแล้วกลับมาล้มตัวลงบนที่นอน
ความคิดเห็น