ณ ห้วงภวันดร

ลำดับตอนที่ #63 : รักสามเศร้า

“พี่เย็นฉันว่านางตั้งใจจะให้ฉันไปเจอน้องหนูสร้อยแน่นอน”

“ใช่เจ้าค่ะ บ่าวก็เห็นเป็นเช่นนั้น บ่าวอยากจะช่วยแม่นายยันหนาเจ้าคะแต่..”

“ไม่เป็นไรหรอกเรื่องนี้ แต่จากนี้นางกับฉันคงต้องมีเรื่องคุยกันยาว”

กรวลัยหมายมาดเธอเป็นพวกเจ็บแล้วจำเสียด้วย… เมื่ออยู่กันดีๆ ไม่ชอบ…อยากเจอคนแบบร้ายๆ นักใช่ไหม

“เออ!! พี่เย็น คุณหนูสร้อยนี่เธออายุเท่าไหร่ ดูเหมือนจะเด็กๆ อยู่เลยนะ”

“สิบหกย่างสิบเจ็ดเจ้าค่ะ”

“อุต๊ะ! เด็กขนาดนั้นเชียว ทำไมหมั้นหมายไวจังล่ะ”

“ยังมิได้หมั้นดอกเจ้าค่ะ คราแรกจักหมั้นหมายกันไวๆ นี้ แต่ท่านขุนติดราชการงานที่บ้านตระนาวศรีก่อน แลกลับมาคุณก็ติดตามมาด้วย เขาเล่าว่าคราแรกคนบ้านฟากกะโน้นเคืองหนักหนา จักตัดขาด แลยกคุณสร้อยให้พ่ออินบุตรของหลวงสุวรรณทิพย์ แต่คุณหญิงบุหงาเป็นท่านเกลอกับคุณหญิงพุดซ้อนเจ้าค่ะ จึ่งทัดทานไว้เจ้าค่ะ”

“พี่เย็นก็รู้เยอะเหมือนกันนะเราน่ะ” 

กำไลเย้าคนที่คิดสนิทใจว่าเป็นพี่ในยามไม่มีใครเธอก็มีพี่เย็นนี่ล่ะเป็นพวก

“บ่าวก็ฟังพวกในครัวเขาเล่ามาอีกทีเจ้าค่ะ”

“อืม... แล้วนี่เขาจะกลับมาดองกันอีกงั้นเหรอ?”

“คงจักเป็นเช่นนั้นเจ้าค่ะ…เข..”

“เขาเล่าว่า” กำไลพูดแทรก เดาว่าพี่เย็นป่องปากแลบนี้จะต้องเริ่มต้นด้วยคำว่า เขาเล่าว่าและก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

“คุณกำไลเย้าบ่าว”

“อ่ะๆ ไม่ล้อแล้ว ว่าไงเขาที่พี่ว่าเล่าว่าอะไร”

คนอยากรู้หูฝึ่ง ขยับท่านั่งให้ถนัดถนี่ เรื่องนี้คงได้เขาเล่าว่าอีกยาว ดีเหมือนกันฟังเรื่องพวกนี้ฆ่าเวลา อีกอย่างรู้เขารู้เราพบสิบครั้งก็ชนะสิบครั้ง…รบกับขุนแสนนะ เธอต้องรู้เรื่องเขาเล่าว่าให้เยอะ

“เขาว่า…คุณสร้อยเธอมิผูกสมัครรักใคร่ในตัวพ่ออินเจ้าค่ะ คุณหญิงเรือนนั้นท่านก็ปลูกเรือนใจตามผู้อยู่  แลเล็งเห็นว่าท่านขุนแสนหน้าที่การงานจักไปได้อีกไกล ทั้งขุนแสนแลคุณสร้อยเห็นกันแต่น้อย มีน้ำจิตน้ำใจไมตรีต่อกันมานาน จึงมิยกเลิก แต่ผลัดไปหน้าหนาวคราหน้าเจ้าค่ะ”

“เล่าซะยาว สั้นๆ คือแม่หนูสร้อยกับขุนแสนชอบกัน ส่วนพ่ออินคนนั้นชอบแม่สร้อย ถูกไหม?”

“บ่าวก็มิทราบแน่ชัดเจ้าค่ะ เพราะท่านขุนมิเคยเจรจาพาทีกับผู้หญิงคนไหน แลไปมาหาสู่แต่เรือนคุณสร้อย ส่วนพ่ออินนั้นเขาว่าเจ้าชู้นักเจ้าค่ะ มีเมียบ่าวเยอะเทียว แต่มิมีแม่เรือน ก็คงหวังคุณสร้อยไปนั่งเป็นแม่เรือนเชิดหน้าชูตาวงตระกูลเจ้าค่ะ”

“ไม่มีสาวที่ไหน นางนั่นไงเชื่อฉันสิสองคนนี้ต้องแอบมีซัมติงกัน ไม่งั้นนะแม่คนนั้นไม่ตามหึงตามหงตั้งแง่กับฉันขนาดนี้หรอก เจ้าชู้เงียบคนแบบนี้ไม่ชอบเลย เชอะ! เออแล้วคนชื่ออินนี่ทำงานอะไร ไม่รับราชการหรือ เห็นพี่ไม่เรียกยศนำหน้า ฉันสังเกตชอบเรียกยศกันไม่ใช่หรือ”

 “พ่ออินมิทำงานทำการดอกเจ้าค่ะ วันๆ ก็เป็นนักเลงหัวไม้ ก่อกวนคนไปทั่ว แม่นั้นเป็นเศรษฐีจากสุพรรณบุรี ฝ่ายพ่อก็เป็นช่างทองหลวง ญาติเป้นมหาดเล็กถึงกร่างใหญ่วางตัวใหญ่โต แลที่ไม่เรียกว่าคุณเพราะมีใคร่จักมีใครชอบเจ้าค่ะ พ่ออินคนนี้ยังเคยถูกขุนแสนเพ่นกะบาลมาแล้วด้วยหนาเจ้าคะ”

“ฮ้า!! เรื่องอะไร”

“ก่อนไปราชการพ่ออินเธอเกี้ยวคุณสร้อยเจ้าค่ะ จึ่งมีเหตุปะทะคารมบานปลายตีหัวเพ่นกะบาลกัน”

“หูยศึกชิงนาง..ขี้หวงแฮะตาขุน นี่ท่าจะหลงกันมากเชอะ”

“ใครหวง ใครหลงรึ?!”

เสียงแข็งดังที่หน้าบันไดเรือน ทำให้สองสาวที่กำลังคุยกันเพลินสะดุ้งพร้อมกัน

“ขุนแสน”