คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : รับบทเมียขี้หึง
“หา!!”
“ฉันสั่งแม่ก็จงฟัง จำคำที่คุณแม่บอกมิได้รึ เป็นเมียจงฟังคำผัว”
กำไลฮึดฮัดอ้ำๆอึ้งๆ อ้าปากเหมือนจะพูดแล้วก็หุบ อยากปฏิเสธแต่ที่ตรงนี้นอกจากพี่เย็นแล้ว ยังมีบ่าวเขาสองคนอยู่ตรงหัวกระไดอีก ซึ่งสองคนนั้นก็คือ คนที่ช่วยให้คำว่าเมียเธอสมบูรณ์ ตอนยัดเยียดตัวให้ขุนแสนต่อหน้าพ่อเขาเสียด้วย
“อ้าว…ว่ายังไงอีนาง”
ระหว่างที่คนตัวเล็กกำลังคิดหาทางเถียง ก็พอดีคนบนเรือนใหญ่เอาขนมลูกชุบมาให้
“คุณหญิงให้บ่าวเอาลูกชุบมาให้ท่านขุนเจ้าค่ะ”
กรวลัยหันตามเสียงที่มา เห็นหน้าบ่าวคนนั้นแล้วเหยียดยิ้ม คุณแม่สามีให้เอาขนมมาให้เธอไม่ใช่หรือ…แต่พอสังเกตท่าทีเอียงอาย คลานไปแอบชายตามองสามีเธอไปก็พาลให้นึกถึงคำพี่เย็น ใบหน้าสวยหวานหันไปสบตาพี่เย็นที่กำลังพยักเพยิด ทั้งยังสื่อทางสายตาว่า นางกำลังจะอ่อยขุนแสนให้เธอขวาง
“บ่าวเตรียมน้ำชามะตูมมาเคียงให้ด้วยเจ้าค่ะ”
“อืม”
“อุ๊ย! ลูกชุบ คุณพี่เจ้าขาน้องชอบลูกชุบมากเลยเจ้าค่ะ…ตายจริง! เหตุใดมิเห็นมีส่วนของฉันเล่านาง”
กำไลลุกพายตัวเองเดินนวยนาดมานั่งลงบนชานนั่งฝั่งตรงข้ามโตกที่มีจานขนมและกาน้ำชา กวาดตามองทุกอย่างบนนั่นแวบหนึ่ง พูดจีบปากจีบคอ
“จริงสิ ลืมจัดมาให้คุณกำไลฤา”
“เอ่อเปล่าเจ้าค่ะ บ่าวยกมาคนเดียวมิไหว ให้พี่เย็นไปยกไหมเจ้าคะ”
“ไม่ต้องหรอก”
คนอยากกินขนมห้ามทันที ในขณะที่บ่าวผู้จงรักพักดีของเธอกำลังจะคลานเข่าออกไปตามคำที่นางบอก…กำไลเข้าใจดีว่า นางกำลังเปิดศึกกับเธออยู่ ทำไมไม่ยกมาเพราะต้องการให้รู้ว่าไม่ใช่บ่าวเธอยังไงล่ะ…โถทำตัวเป็นนางร้ายจัดขนาดนี้ ก็ขอเล่นบทเมียขุนแสนแกล้งให้คนอกแตกตายสักหน่อย
“ฉันไม่กินหรอก เทียวไปเทียวมาสงสารแย่”
คนบอกสงสารแกล้งเมียงมองขนมตาปรอย
“เจ้ากินเถิด ข้ามิใคร่ชอบขนมหวานนักดอก”
“ขอบพระคุณเจ้าค่ะ คุณพี่”
เมื่อขุนแสนปฏิเสธขนมก็ตรงตรงตามแผน จึงยั่วอารมณ์นางขึ้นไปอีกด้วยการไหว้สวยแนบอกสามีในนาม ชะม้ายชายตาให้ ก่อนจะทำทีเอียงอายถอยห่างออกมา
คนถูกไหว้อึ้ง ทำตัวไม่ถูกแค่ขนมจานเดียวพลิกคนที่กำลังโมโหตนเป็นนางมัาดีดกะโหลก ให้กลับมาอ่อนหวานได้ด้วยรึ
“อะแฮ่ม! ระวังกิริยาด้วยแม่กำไล”
“ขอประทานโทษเจ้าค่ะ น้องลืมตัว ว่ามิได้มีเพียงแค่เราสองคน”
ขุนแสนนิ่งเฉยหรี่ตาค้นหาว่าแม่ตัวดีจักมาไม้ไหน
“แล้วนางไม่รีบกลับเรือนใหญ่ล่ะ”
“ฉัน..อีฉันรอเก็บสำรับให้เจ้าค่ะ”
“นานนะจะรอหรือ กว่าพี่ขุนกับฉันจะกินเสร็จ”
คนกลางเริ่มเข้าใจว่าเหตุใดแม่กำไลจึงเปลี่ยนท่าทีต่อตนเอง เพราะมีคนของเรือนใหญ่นี่เอง แล้วจะทำเพื่ออะไร ขบคิดไม่นานก็เข้าใจว่าเธอคงกลัวจะมีคนล่วงรู้ว่าไม่ใช่เมียของเขากระมัง
“ให้อีนางมันรอกงนี้นี่ล่ะ เอ้าชอบก็กินสิ”
กรวลัยหันขวับ ทำตาขวาง เธออยากไล่นางออกจากเรือนจะแย่ จะได้คุยกันให้จบ แต่ดูเหมือนพี่ขุนแสนขี้เก๊กจะไม่ยอมให้ทำแบบนั้น… ได้ คิดจะกวนเธอซึ่งเป็นสาวสองพันยี่สิบเอ็ด สาวที่คิดว่าการจีบผู้ชายมันคือเรื่องธรรมชาติ จึงคิดแกล้งแหย่คนโบราณดูสักหน่อย
“น้องว่าคุณพี่ชิมก่อนเถิดเจ้าค่ะ มาค่ะน้องป้อน”
ขนมรูปพริกสีแดงสวยถูกจ่อคาชิดริมฝีปากของขุนแสน เมื่อเขาไม่ยอมอ้าปาก แม่ตัวดีก็หาเรื่องด้วยจริตพิกล..แต่กลับทำเขาใจกระตุก
“อ้าปากสิคะคุณพี่เจ้าขา”
กำไลว่าเสียงหวานออดอ้อน พลางเบิกตาที่โตอยู่แล้วให้โตขึ้นไปอีก กระพริบตาส่งความหวานเชื่อมประหนึ่งว่าคนตรงหน้าเป็นขนมแสนหวานน่ากิน
ปากที่เม้มสนิทอ้าขึ้นราวกับต้องมนต์สะกดหลังจากเผลอสบตา ทั้งยังยกยิ้มมุมปากอย่างลืมตัว... ฝ่ายคนป้อนเองก็ดูจะเก้อเขินเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของคนหน้ายักษ์ ขนาดยิ้มไม่เต็มดวงหน้าเธอก็ใจสั่นหวิวๆ แบบนี้หรือเปล่านะที่นังซํนช่ายชอบบอกว่า ยิ้มที่ใจละลายพร้อมพลีกายถวายตัว
นางนั่งมองดูด้วยความรู้สึกริษยาอยากผลักคนนุ่งสไบแดงออก แล้วเข้าไปนั่งแทนที่เหลือประมาณ แต่ไม่สามารถทำได้ดั่งใจ ด้วยฐานนะตนนั้นเพียงบ่าวในเรือนเบี้ย จักทำการสิ่งใดก็อาจจะถูกหวายลงหลัง จึงจำต้องข่มความเจ็บแค้น น้อยใจในชะตา ไว้รอวันเอาคืน
“ท่านขุนเจ้าคะ น้ำชาจักเย็นหนาเจ้าคะ”
“ไม่ต้องบอกฉันก็รู้... นี่มันหน้าที่ของฉัน ใช่ไหมคะคุณพี่แสน”
กรวลัยสวน สวมบทบาทเมียขี้หึงได้อย่างแนบเนียนจนเจ้าตัวนึกแปลกใจเหมือนตัวเองจะอินเกินไป ก็กระแอมกระไอ หันไปยกกาน้ำชารินส่งให้สามี
“น้ำเจ้าค่ะ น้องไม่ได้ทำแต่รินให้กับมือ”
คนพูดแกล้งชายตาใส่คู่แข่งที่นั่งมองตาไม่กระพริบ ส่งสายตาท้าทายให้รู้ว่าถ้าคิดจะแข่งกับเธอก็แพ้ตั้งแต่เริ่มเพราะจุดเริ่มต้นไม่เท่ากัน นางเริ่มจากบ่าวแต่เธอเริ่มจากคำว่าเมีย... ยูโน้ว!
สายตาคมกล้าของขุนแสนจับกิริยา และอาการของคนที่เคยบอกไม่ชอบตนอยู่ตลอด แล้วก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดแม่กำไลจึงเปลี่ยนมาแสดงท่าทีราวกับรักใคร่ตนหนักหนา แต่ก็ไม่คิดจักห้าม รอดูว่าแม่ตัวดีจะทำการใดต่อด้วยความสนุก
ความคิดเห็น