ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ณ ห้วงภวันดร

    ลำดับตอนที่ #56 : งูตัวใหญ่

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.93K
      140
      2 มิ.ย. 64

    “แลเรื่องจริงมันเป็นเช่นใดเล่าพ่อแสน”

    คนเป็นลูกอึกอัก มองไปทางตังต้นเหตุก็เห็นยิ้มจืดเจื่อน สงบปากสงบคำ ทีเช่นนี้มิอ้าปากตอบแทนเขา

    “กระผมกับแม่กำไลพบกันโดยบังเอิญขอรับ”

    “หนูตกใจ กลัวงูเจ้าค่ะ”

    หลังจากกำไลโป้ปดคำโต เสียงอื้ออึงของบรรดาบ่าวไพร่ก็ดังเซงแซ่

    “งู”

    “ใช่ค่ะ งูตัวใหญ่ มันเลื้อยมาตอนอาบน้ำ ตัวใหญ่มาก มารัดหนูจนหายใจไม่ออก ขุนแสนก็เลยเข้ามาช่วยเท่านั้นค่ะ”

    คนโกหกหน้าตายขยิบตาให้ขุนแสนยิกๆ แต่เขาเพียงมองเฉยๆ ไม่ว่าสิ่งใดต่อ ก็เป็นอันรู้กันว่าขุนแสนฉลาด และอยู่เป็น… ‘แหม…ที่อย่างนี้ล่ะยอมเชียว’ กำไลแอบก่นด่าเขาในใจ

    “ตาเป็นกะไรแม่กำไล ฝุ่นเข้าตารึ”

    “เจ้าค่ะว่าแต่ตรงนั้นมีฉากกั้น และข้างบ้านก็ไกล ทำไมคนถึงลือได้ละคะ”

    คนตั้งข้อสังเกต ขุนแสนเองก็คิดถึงข้อนี้เหมือนกัน ตรงท่าอาบน้ำของนายจักมีฉากไม้ไผ่กันไว้ ถึงจักไม่ยาวลงถึงกลางน้ำ แต่ก็มิน่าจักมีใครเห็น ทั้งต้นไม้ แลมืดออกปานนั้น

    “ใครก็ช่างมันเถิด แต่นี้มิต้องลงไปอาบที่ท่า ให้บ่าวมันตักไปให้ที่เรือน เข้าใจฤาไม่แม่กำไล”

    “เจ้าค่ะ”

    “แลพ่อแสน แม่มิอยากจักตำหนินักดอก นั่นก็เมียพ่อ แต่จักทำกะไรก็ให้มันพอดี หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง คนเขาจักว่าหลงจนหน้ามืดตามัว”

    “คุณแม่ขอรับ…”

    “เอาล่ะ แม่มิอยากฟังเรื่องพวกนี้แล้ว อีสาเอ็งเอาพวกนี้ไปจัดการต่อที ชักเมื่อยแล้ว”

    “งั้นให้หนูช่วยป้าสานะคะ”

    กำไลอาสา มองขนมที่ใกล้จะเสร็จตาแพรวพราว เธออยากชิมจังว่าจะอร่อยเหมือนอนาคตไหม

    “มิต้อง เจ้าตามข้ามา”

    “ตาม..ไปไหน?”

     

    “เรือนริมน้ำ ข้ามีเรื่องจักพูดกับเอ..”

     

    คนถูกสั่งให้ตามพูดแทรก ด้วยไม่อยากอยู่กับเขาตามลำพัง ถึงจะมีพี่เย็นกับบ่าวของเขา แต่ก็นั่นล่ะใครจะกล้าช่วยหล่อน ถ้าขุนแสนเปิดสวิตซ์ด่า

    “ไม่เอาฉันอยากอยู่กินขนม”

    “แม่กำไลไปกับขุนแสนเถิด มิต้องอยู่กงนี้ดอก หากห่วงกินข้าจักให้อีนางมันยกไปให้ อีกอย่างฉันจักสอนเจ้า เป็นเมียจงฟังคำผัว ผัวให้ไปไหนก็จงไป เข้าใจฤาไม่ แลอีกประการ เรื่องการสอดเสือก ฉันสอนหลายคราเหตุใดชอบพูดทะลุกลางวง ราวกับมิมีคนสอนนักรึ”

    “เจ้าค่ะ”

    กรวลัยไม่กล้าพูดต่อ เมื่อคุณหญิงพุดซ้อนว่าให้ พร้อมชายตาดุ คนพูดเยอะจึงตอบคำเดียวให้จบๆ ไป ใจเธอไม่ได้อยากจะอยู่ตรงนี้เพื่อกินขนมอย่างเดียวหรอก แต่จะหนีคนตาดุที่นั่งเคียงข้างคุณหญิงต่างหาก แค่มองตาเธอก็รู้แล้วว่าขุนแสนจะต้องหาเรื่องว่าอีก... และประเด็นก็คงจะเป็นเรื่องที่คนเอาไปพูดจนเขาน่าจะถูกคนรักโกรธ สวยขนาดไหนกันนะ ชื่ออะไรนะ... อ้อ... แม่สร้อย

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×