ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ณ ห้วงภวันดร

    ลำดับตอนที่ #53 : ข่าวลือ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.89K
      160
      1 มิ.ย. 64

    สองนายบ่าวออกมานอกชานกำลังจะลงเรือน เย็นที่เห็นความผิดปกติว่าเหตุใดมีเรือลอยอยู่หน้าเรือนมิไปไหน ทั้งยังชะเง้อคอเหมือนกับกำลังส่องหาใคร

    “นั่นใคร มาชะเง้อชะแง้แลเอากะไร”

    เย็นตะโกนเสียงดัง จนคนเป็นน้อยต้องขยับมานอกชานเพื่อจะมองดู

    “อย่าเจ้าค่ะ คุณกำไลเลี่ยงลงเรือนเถิดเจ้าค่ะ ผู้ชายมาด้อมๆ มองๆ เยี่ยงนี้ใคร่จักมิชอบมาพากล”

    “หรือจะมาดูลาดเลาปล้น”

    “ไฮ้ คุณกำไล ใช่ที่ไหนเจ้าค่ะ เรือนพระยาภักดีใครจักกล้า แลขุนแสนผัวคุณอยู่อาทมาทลือเลื่องใครกันจักอาจหาญ”

    เสียงเบาบอกกำไลเนิบนาบ เปลี่ยนเป็นดังลั่นเมื่อพูดถึงยศศักดิ์เจ้าเรือนและผัวแม่นายตน ด้วยอยากส่งสานส์ให้คนบนเรือได้รู้ แต่กำไลนั้นไม่นำพา

    “แล้วพี่จะตะเบงเสียงทำไม ตอนบอกผัวเบาๆ ก็ได้ไหม แสลงหู”

    กำไลบ่นกระปอดกระแปด เดินเร็วๆ ลงเรือนไป โดยไม่เห็นว่าบนเรือนั้นมีผู้ชายรูปร่างสโอดสะองค์ แต่งตัวด้วยผ้านุ่งเนื้อดีดูมีชาติตระกูลมองตามหลังเธอตาไม่กระพริบ

    “บ๊ะ! เมียขุนแสนผิวพรรณมีนแปลกตา ไม่เหลืองทองอร่าม แต่กลับสว่างขาวต้องแดดเห็นแต่ไกล เสียดายจิงมิเห็นหน้า จึ่งมิรู้ว่าจักงามอย่างคนร่ำลือฤาไม่ แต่แค่แลเห็นรูปร่างอรชร เดินนวยนาด ผมดำขลับเยี่ยงนางรำเชกเช่นนี้ กูว่าท่าจักจริงดังคนเขาว่ากัน ว่าไอ้แสนน่ะ มันหลงเมีย ขนาดจับปล้ำที่ท่า จนเมียร้องทั่วคุ้งน้ำ”
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×