ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ณ ห้วงภวันดร

    ลำดับตอนที่ #43 : คิงคอง

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.88K
      153
      28 พ.ค. 64

    หลังจากพี่นั้นพี่เย็นก็หาสำรับ กับข้าวกับปลามาให้กินจนอิ่ม กรวลัยเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงเรียกแบบนี้ ก็ในสำรับมีแกงปลา ผัก และข้าว จริงๆ คนหิวคันปากอยากถามแต่ก็ละไว้ก่อน วันนี้เธออยากสำรวจที่ทางเสียก่อน

    พอกินเรียบร้อยก็ย่อยอาหารด้วยการเดินรอบบ้านหลังเล็กนี้ก่อน เพราะยังไม่กล้าเฉียดไปบ้านหลังใหญ่ กลัวจ๊ะเอ๋ขุนแสนเข้า ก็พอดีพี่เย็นพูดเรียบเรื่อยขึ้นมาว่าขุนพายเรือออกไปหลังเพลนี้เอง… ค่อยโล่งหน่อย อย่างน้อยก็ยืดเวลาไว้ก่อน ยังคิดหาทางคุยกับเขาไม่ออกเลย


    “คุณกำไล คุณเจ้าคะ”
    มือเย็นจับที่ข้อเท้าผู้เป็นนาย แล้วลูบๆ คลำๆ เรียกให้คนที่นึกถึงเมื่อช่วงเช้าจรดบ่ายที่ผ่านมา
    “อะไรหรือพี่เย็น”
    “บ่าวถามว่าคุณจักเอนหลังฤาไม่เจ้าคะ”

    ฟังที่พี่เย็นถามตากลมโตก็มองไปยังฟูก และหมอนอิงข้างๆ ลมพัดโชยโบก หอบเอากลิ่นน้ำคลอง และกลิ่นดอกไม้อะไรสักอย่างมาด้วย หนังตาก็ชักจะหย่อนขึ้นมมาจริงๆ
    “ก็ดีนะพี่ แต่เราไม่ต้องไปช่วยทำอะไรที่บ้านนั่นใช่ไหม”
    “ยังมิต้องดอกเจ้าค่ะ เอนหลังสักหน่อย ก่อนสำรับเย็นอีฉันจักปลุกหนาเจ้าคะ จักได้อาบน้ำผลัดแป้งรอท่านขุน
    “หือ…รอทำไม”
    “ก็คุณเป็นเมีย..”

    “เขาไม่มาหรอกพี่เย็น”

    กรวลัยตอบเสียงห้วน ไม่อยากคิดถึงคนที่บอก ‘กูจักไม่แตะต้องมึง จักให้มึงอับอาย เมียที่กูไม่ต้องการ’

    “เชอะ! ไม่แตะก็ดี ใครเขาอยากกัน หล่อตาย ขนก็ยุบยับ สกปรก”

    “คุณหมายถึงใครเจ้าคะ”

    “ขุนแสนจองพี่เย็นไง ดูกลับมาอาบน้ำแต่ตัวก็ดี แต่หนวดรกรุงรัง อย่างกับคิงคอง”

    “คิงคอง…มันเป็นตัวแบบใดเจ้าคะ”

    “ตัวใหญ่ ดำๆ ขนเต็มตัว แบบขุนแสนเลย เวลาโมโหจะทำแบบนี้ อ้ากกก… โฮก…”

    กำไลทำหน้าเลียนแบบคิงคองที่เคยดูในสวนสัตว์ ส่งเสียงโวยวาย และลุกขึ้นตีอกชกตัวตามในทีวี แล้วหัวเราะ ส่วนพี่เย็นแม้จะตกใจท่าทางเป็นลิงเป็นค่าง แต่ก็อดหัวเราะตามแม่นายตนมิได้

    “ตาเถร หกคะเมน!”
    เสียงใครบางคนดังตรงทางขึ้นเรือน ดูเหมือนจะตกใจมากเสียด้วย
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×