ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    At love ... [F(x)+WGs+SNSD+SJ+TVXQ]

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 ข้อแลกเปลี่ยน/รักแรกพบ/หวั่นไหว

    • อัปเดตล่าสุด 20 ธ.ค. 52


    "ไหนกันดี ?" ซอนมีถามขึ้น
    "ไปกินไอติมกันไหม ?" ฉันเสนอบ้างง ^^
    "ร้านเดิ๊ มมม ^^ " พวกเราไปกินไอติมร้านนี้กันเป็นประจำ แต่ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่ามีคนตามเรามาเลยแฮะ หรือว่าที่เฮนรีพูด ไม่น่า ๆ อย่าคิดมาก

    ** Love Let's ยินดีต้อนรับค่ะ**
    "อ่าวน้องคริสตัล ทำไมใส่เครื่องโซวอนหละ ?" พี่แทยอนเป็นเด็กเสริ์ฟร้านนี้ถามขึ้นอย่างแปลกใจ
    "ฉันย้าย โรงเรียน แล้วค่ะพี่ ^^!"
    "อ่าวหรอ ๆ สู้ ๆ นะจ๊ะ ในการหาเพื่อน ^^" ฉันควรจะขอบคุณกับคำให้กำลังใจนี้ดีไหม ?

    **สวัสดีค่า Love Let's ยินดีต้อนรับค่ะ**

    "นาย !" เอ๋? ยัยชอลลีเจอคนรู้จักหรอ ? ฉันกับซอนมีจึงหันไปมอง
    "ว่าไงจ๊ะบอกแล้วว่าเราต้องเจอกันอีก ^^" นายเฮนรี อยากถามจิง ๆ ว่างานอดิเรกนี่ใช่ บริหารเสน่ห์รึป่า ว?
    "ว่าไง ยัยเด็กใหม่ ? แปลกใจล่ะสิ๊ " รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎอีกแล้วว
    "ชอลลี นั่งเถอะฉันไม่อยากมีเรื่อง " ฉันไม่อยากมีเรื่องจริง ๆ ฉันเบื่ออิตานี่เต็มทน

    "รุจักกันด้วยหรอจ๊ะ ? ดีแล้ว โต๊ะมันเต็มน่ะ โต๊ะ น้องคริสตัลเป็นโต๊ะใหญ่ รบกวนด้วยนะจ๊ะ" พี่แทยอน !! ตายแน่ ๆ
    "ค่าาา" เจ้าของเสียงนั่นไม่ใช่ใคร ยัยซอนมีที่ดูจะตกลงหลุมรักรุ่นพี่คยูซะแล้ว ~
    "ซอนมี !" ฉันกะชอลลีเรียกเตือนสติ ยัย ซอนมีพร้อม ๆ กัน
    "เอาน่า ๆ ก็พวกพี่เค้าไม่มีที่นั่งหนิ เราต้องแสดงน้ำใจ ไม่เป็นไรหรอกหน่าแก !" ยัยซอนมีเอ๊ ย !
    "น้องซอนมีนี่น่ารั๊ก จริง ๆ เลย"เฮนรีพูดขึ้น
    "^^" ยัยซอนมีได้แต่ยิ้มรับ
    "พี่มารับแมนูแล้วจ้า"
    คุ้กกี้&ชิพ" ฉันกับฮันคยองพูดขึ้นพร้อมกัน
    "แหม ใจตรงกันเชียว" พี่แทยอน !! ฉันไม่ได้ใจตรงกะหมอนี่ซะหน่อย ~
    "สตอ&ช๊อก"ชอลลีสั่งบ้าง
    "ร้านนี้มีไอติมรส สตอ ด้วยหรอคับ ^^" 55. อันนี้ฉันขอขำนะ ยัยชอลลี ถูกของเฮนรี
    "นี่ !"
    "พี่คยูไม่สั่งหรอคะ ?" ซอนมีถามพี่คยู แหมยัยนี่
    "เทอหละ ?" พี่คยูเพิ่งพูดประโยคแรกออกจากปาก
    "ฉันรอให้พี่สั่งก่อนน่ะ ^^"
    "อืม ๆ ก็ได้ คุ้กกี้&มะนาว ครับ" ในที่สุดพี่คยู ก็สั่ง ดูซิว่ายัยซอนมีจะเอาไงต่อ
    "งั้นเทอก็สั่งได้แล้ว ฉันสั่งแล้ว"
    "สั่งได้แล้วจ้ะน้อง ซอนมี" พี่แทยอนยืนรอยุนานจึงขอให้ซอนมีสั่งซะที
    "เอาแบบพี่คยูอ่ะค่ะ ^^" กะเร้วว่ายัยนี่ต้องสั่งแบบนี้
    "งั้นผมก็เอาแบบน้องซอนมีอ่ะครับ ^^" มันเกิดอะไรขึ้น กับ 3 คนนนี้เนี่ย
    "รอสักครู่นะจ๊ะ"

    อร่อ ย ~ 
    "ไปไหนต่อดี ?"ชอลลีถาม
    "ไปช๊อป กันดีกว่า ^^" ซอนมีเสนอ
    "แต่ฉั นน .... " ฉันไม่ชอบช๊อปหนิ เอาน่า ๆ ไปก้ไป
    "งั้นพวกพี่ไปด้วยนะ" นายเฮนรีนี่พูดมากจัง --*
    "ไปด้วยกันก็ดีค่ะ ไปด้วยกันเยอะ ๆ คงสนุก ^^ พี่ว่ามั้ย ?" ยัยซอนมีหันไปพูดกับพี่คยู
    "เทอ พูดกับฉันหรอ ..." แป่ วว ~ 55. ยัยซอนมีหน้าแตก แต่ยัยนี่ ดูเศร้า ๆ ไปเลย
    "ทำไมพี่พูดแบบนี้หละ T.T ฉันกลับบ้านดีกว่า~ไปละนะ" ยัยนี่พูดเสร็จก็วิ่งไปเลย ดูเหมือนเสียใจมาก
    "เดี๋ยวสิ ยัยซอนมี !"
    "น้องซอนมี"
    "พี่คะ ซอนมี คงเสียใจอ่ะค่ะ ที่พี่พูดแบบนั้น" ฉันบอกพี่คยู พี่คยูก็ทำหน้า งง ๆ ดูเหมือนเค้าไม่เข้าใจผู้หญิงเลย ~
    "แล้วน้องซอนมีกลับบ้านยังไงหละครับ ?" เฮนรีถาม
    "คงจะเป็นรถเมล์ เพราะวันนิซอนมีไม่ได้ขับรถมา แถมรถเมล์ สายนิ นาน ๆ ผ่านทีด้วยสิ" ฉันไม่ไหวแล้ว ~ยัยติ๋มเอ๊ย !
    อยู่ดี ๆ พี่คยูก็วิ่งออกไป ว้า วว สุภาพบุรุษ ^^
    "ชอลลีเทอรอฉันอยู่นี่นะ ฉันจะตามไปดูซอนมีน่ะ"
    "เอ้า แล้วฉันหละ ?"
    "ฉันบอกให้รออยู่นี่ไง พี่เฮนรีคะ ฉันฝากดูเพื่อนฉันด้วยนะ" พี่เฮนรีดูท่าทางอยากจะหาซอนมีกับฉันมากกว่า
    "นะคะ" ฉันขอร้อง
    "โห! ทำตัวน่ารักแบบนี้พี่ก็ต้องยอมดิ" พูดจบฉันรีบวิ่งไป

    "อ่าวว ฮันจะไปไหน ?"
    "แกจะให้ยัยนั่น วิ่งไปคนเดียวหรอ ถึงจะเก่งแค่ไหนก็ผู้หญิงนะเว่ย !!~"  หืม นายนั่นวิ่งตามฉันมาหรอเนี่ย ?

    :::ซอนมี:::
    พี่น่ะ ใจร้ายจัง พี่คยู ฉันหวังว่าพี่ คงตามฉันมานะ (ติ๋มมีแผนอ่ะ !) สักพักรถคันหรูก็มาจอดตรงหน้าฉัน สาธุขอให้เป็นพี่คยู
    "นี่ ขึ้นมาสิ"
    "พี่คยู ! o.o"
    "มาเร็ว เดี๋ยวพี่ไปส่ง" มีหรือที่จะปฏิเสธ




    :::คริสตัล:::
    ฉันยืนแอบมองยัยซอนมีอยู่ สมใจแกสินะ หวังว่าพี่เค้าจะ รักแก ตอบ ^^ เพื่อนฉันเจอความรักแล้วหรอเนี่ย ? อากาศข้างนอกหนาววุ้ย กลับดีกว่า พอหันหลังกลับ โอ๊ยย!! ปรากฏว่าตอนนี้ฉันอยู่อ้อมแขน ของคนตรงหน้าซะแล้ว~ 
    "มาแอบดูคนอื่นเค้าอย่างเนี้ย เสียมารยาทนะ" จากที่เคลิ้ม ๆ สติฉันกลับมาทนที
    "ทนหนาวแปป ฉันโทรเรียนให้คนเอารถมาให้แล้ว"
    "รถ รถ อะไร ?" เงียบบบบ ~
    "มาแล้ว ~ขึ้นไปสิ" ทำไมฉันต้องขึ้นหละ ? 
    "ไปไหน ? ทำไมต้องไป?" นายนั่นไม่ฟัง ผลักฉันเข้าไปในรถ แล้วปิดประตูทันที
    บรื๊ นนนน ~
    "แล้วชอลลี หละ?"
    "ฉันบอกให้เฮนรีไปส่งแล้ว ~" นายเฮนรีเนี่ยนะไว้ใจได้ไหมเนี่ย ?
    "แต่รายนั้นน่ะ กว่าจะยอมขึ้นรถไปกับไอ่เฮนรีได้ เอาซะไอ่เฮนรีเหนื่อยเลย" แน่สิ ยัยนั่นน่ะไม่ไปกับใครง่าย ๆ หรอก ยิ่งไม่ชอบขี้หน้าเฮนรียุ
    "เหมือนเทอเลย :) "
    "แน่สิ ก็ฉันเพื่อนกันหนิ!"
    "นึกว่าจะไม่พูดอะไรซะแล้วว~"
    "แล้วนายจะพาฉันไปไหน ?"
    "ไปคุยเรื่อง ข้อตกลง" ข้อตกลง ? ข้อตกลงอะไรอีก นายนี่จะเอาอะไรกับฉันอีกเนี่ย
    "ข้อตกลงอะไร ?"
    "เดี๋ยวก็รู้ ถึงพอดี"
    โหววว บ้านหรือคฤหาส  สวยมาก !! 
    "OoO"
    "555."
    "หัวเราะอะไร ?"
    "ขำหน้าเทอไง 55." ไอ่บ้าเอ๊ยก็แค่ลืมตัว
    "สวยใช่ไม๊หละ?" สวยดิวะ
    "เออ สวย"
    "พูดดี ๆ ไม่เป็นรึไง?"
    "......"
    "ก็ได้ ๆ ไม่ดีก็ไม่ดี"
    "แล้วนายพาฉันมาที่บ้านนายทำไม ?"
    "ก็บอกแล้วว่ามาคุยเรื่องข้อตกลง" สักพักก็มีคนเปิดประตูให้ฉัน
    "ขอบคุณค่ะ ^^"
    "พูดดี ๆ ก็เป็นหรอ ?" นายนี่ !! จะว่าฉันก้าวร้าวหรอ ?
    "ฉันพูดแค่กับคนที่ดีกับฉัน" พอเข้าไปในบ้านนี่สวยกว่าข้างนอกอีกแฮะ แน่ใจนะว่าเนี่ยบ้าน ?
    "ว่ามาสิข้อตกลงอะไร ?"
    "เทอโดดเรียน ,เทอสั่งไอติมเลียนแบบฉัน ,เทอบังอาจเกลียดฉัน"
    "แล้วไง ?" งง
    "ข้อแรก เทอต้องให้ฉันไปรับไปส่งเทอ ทุกวัน ไม่ว่าจะไปไหน"
    "ห๊า!" ฉันถูกกักขังชัด ๆ
    "เงียบแล้วฟังข้อที่ 2" นายนั่นดุฉัน แล้วพูดต่อ
    "เทอต้องไปกินไอติมร้านนั้นกับฉันทุกวัน"
    "อะไรคือเหตุผล ?"
    "ข้อสุดท้ายนะ เทออยากเกลียดฉันดีนัก ฉะนั้น เทอต้องมาเป็นแฟนฉันโดยไม่มีข้อแม้!"
    "ห๊า ? ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย นายน่ะขี้โกง" อะรัยว้า ? ไอ่บ้านี่โรคจิตที่สุด !
    "สมน้ำหน้า !"
    "ไม่ฉันไม่เป็น แล้วก็ ไม่ทำตามขอตกลงอะไรทั้งนั้น" ฉันเสียเปรียบหนิ !
    "เทอคงไม่รู้ว่าฉันเป็นเจ้าของโรงเรียน แล้วผอ. เป็นพ่อฉันเอง เด็กทุนอย่างเทอ ถ้าถูกจับได้ว่าโดดเรียน เทอโดนยึดทุน และโดนไล่ออก !! แล้วพ่อแม่ของเทอหละ ? คิดดูดี ๆ นะ"
    "โอ๊ ยยย !!~ นี่นายมันขี้โกง พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้"
    "ถ้าเทอไม่ตกลงก็ไม่ต้องกลับหรอกบ้านอ่ะ แถวบ้านฉันไม่มีรถผ่านด้วยสิ"
    "ไปส่งฉันเหอะน้า ๆ ขอร้อง!"
    "ตกลงก่อนสิ"
    "โอ๊ย ! --* "
    "ว่าไง"
    "เออ ตกลง !"

    ***************************************

    :::ชอลลี:::
    "กว่าจะยอมขึ้นมาได้นะยัยตัวแสบ !"
    "ฉันไม่ไว้ใจเว่ ย ~!" ก็หน้าแกมันไม่น่าไว้ใจหนิ
    "นี่ทำไมไม่พูดกับฉันดี ๆ ห๊ะ ?"
    "ไม่จำเป็น" เรื่องอะไรหละ ? ที่ฉันพูดกับนายดี ๆ
    "ฉันน่ะ แก่กว่าเทอนะ ฉันเป็นพี่ เพราะฉะนั้นเทอต้องเรียกฉันว่าพี่" อ้างอายุหรอยะ ? ชิส์ !มีหรือที่คนอย่างยัยชอลลีจะยอมง่าย ๆ
    "นายเฮนรี ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ"
    "จุ๊ฟฟฟ" O.O ตึก ๆ ๆ ๆ อ๊า ยยย ~เป็นอะไรเนี่ยชอลลี ตั้งสติ ๆ ฉันยังตั้งสติไม่ได้ นายเฮนรี ก็ผละออกไป
    "ทีนี้จะเรียก พี่ได้รึยัง"
    "ทุเรศที่สุด !" นายนั่นทำท่าเหมือนจะเข้ามาขโมยจูบฉันไปอีกรอบ
    "อย่า !!  พี่ อย่า ~"
    "ดีมาก !! แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย ~"  อี๋~ แหวะ  แต่.. ทำไมแกต้องหวั่นไหวด้วยวะ ชอลลี !! ไม่นะ ไม่เด็ดขาด !




    *** อ่านแล้วก็ช่วยกันเม้น ช่วยกันวิจารณ์ นะคะ ^^
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×