ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 แล้วมันก็มาถึง
เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกินน
ลา ลา อิรอคเค ชา~ชา ชา โร อ่า~! ชินนันตาโก ยา ลัดชา ลัดชา ทา ทา~
"ฮัลโหลวววว"
(นี่แกตื่นได้แล้ววันนี้ไปโรงเรียนวันแรกไม่ใช่หรอ ?)
"จิงด้วยย ! ขอบคุนซอนมี !"
:::โรงเรียนโซวอน~:::
"แล้วอาคาร 1 มันยุส่วนไหไนของโรงเรียนเนี่ย --*" ฉันเดินวนไปวนมา ยุหลายรอบ ถ้าถามคนอื่นก็เสียฟอร์มแย่สิ! --^ โอ๊ยย ฉันเดินชนครคนหนึ่ง
"นี่เทอ!!ขอโทดสักคำมีไหม ยืนบื้อไรยุ ไม่รุรึไงว่าฉันเป็นใครห๊ะ ?" แล้วนายเปิดโอกาศให้ฉันขอโทดไหมล่ะ
"แล้ ว ทะ.."
"หยุด !" ฉันรีบตะโกนตัดบทที่นายนั่นแพ่มต่อ
"นายจะแพ่มไปไหนห๊ะ ? นายน่ะเปิดโอกาสให้ฉันขอโทดบ้างรึป่าวหละ ? แล้วฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องรู้ว่านายน่ะเป็นใคร ฉันมาเรียน ไม่ได้จะมารู้จักกับคนใหญ่ คนโตในโรวเรียน ! " เฮ้อเหนื่อยกว่าจะพูดจบพูดจบแล้วฉันก็หันหลังกลับไป พลั่ กก !
"ขอโทด ค่ะ" ฉันชนใครเข้าอีกแล้วเนี่ ยยย --*
"เอ่อ ไม่เปนไร ^^" กรี๊ดดดด หล๊อหล่ ออ ~ พูดจาก็น่ารัก
"นี่เทอ ! ทีชนฉันทำไมไม่รีบขอโทดแบบนี้เห๊อะ !" อีตาบ้านี่อีกแล้วหรอ ไม่จบ มันไม่จบ !
"แล้วนายเปิดโอกาสให้ฉันพูดแบบนี้ไหมล่ะ ชนเสร็จ ก็ด่า ๆ ๆ ๆ" หรือไม่จริงล่ะ ? ฮึ่ ยย ~ แต่ดูเหมือนว่าอีตาบ้านี่ จะรู้จักกับเทพบุตรสุดหล่อคนนั้นนะ
"มีอะไรกันวะ ไอ่ฮัน !" สุดหล่อพูดบ้าง ฮัน ฮันนี่คือชื่อของนายนั่นหรอ คนอะไรวะชื่อแปล๊กแปลก !
"555+" ฉันอดขำไม่ได้หนิ ขอโทดที่เสียมารยาท --*
"เทอขำอะไรห๊ะ ยัยบ้า !" นายฮันพูด 55. ก็มันตลกนี่หว่า
"ขำชื่อนายไง คนบ้าอะไรชื่อ ฮัน" นายฮันดูท่าทางโมโหมาก แต่ฝ่ายเทพบุตรของฉันยืนอมยิ้มอย่างเดียว
"เขา ชื่อ ฮันคยอง น่ะ ^^" อ่อ
"ฮันคยอง" ฉันทวนคำพูด
"ช่ายย~ ฮันคยอง ส่วนฉันชื่อ ทงเฮ น่ะ" เนี่ยแหละที่ฉันต้องการ ! ว่าแต่ทงเฮหรอ ทงเฮ ทงเฮ ทงเฮ คุ้น ๆ แฮะ เอ๋ ? นึกออกแล้ว
"ทงเฮ รุ่นพี่ชื่อ ทงเฮ หรอคะ ? " ลองถามดูสิ๊ เพื่อความแน่ใจ!
"ช่าย ลี ทงเฮ ^^ ถามทำไมหรอ ?"
"ชื่อเหมือนแฟนเก่า พี่สาวฉันเลยค่ะ ^^" คงบังเอิญน่ะ" บังเอิญแน่ ๆ บังเอิญ
"พี่สาวเทอ ? ชื่อฉันไม่โหลนักหรอกนะ" เห้ อออออ *o*
"พี่สาวฉันชื่อ เจสสิก้า ค่ะ" พี่ทงเฮถลึงตาโต ขึ้นมาทันที
"เจสสิก้า หรอ ? จริงสิ งั้นเทอ ก็คริสตัลสิใช่ไหม ? "
"ช่า ยยย" บทสนทนาระหว่างฉันกับพี่ทงเฮ เริ่มยาวขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้อีกคนนึง รู้สึกเหมือนถูกลืมไป~
"คริสตัล ชื่อเทอหรอ ?" แหม ๆ อยากคุยมั่งหรอ ? อย่างนิต้องแกล้งซะให้เข็ด
"พี่คะ ตกลงว่าพี่เคยคบกับพี่เจส จริง ๆ หรอคะ ?" 555. ฮันคยองเริ่มโมโห สังเกตุได้ชัดเจนทางสีหน้า
"นี่เทอ ไม่ได้ยินที่ฉันถามรึไง" นายนั่นแหกปากใส่หูฉัน ฉันทำน่ารำคาญนิดหน่อย แล้วก็หันมามองหน้าพี่ทงเฮ แบบต้องการคำตอบ
"อ่อ อื้มม เคย" ว้า ยยย แฟนพี่ฉันหล่อขนาด !
"พรุ่งนิพี่เจส จะมาเรียนที่นี่น่ะค่ะ พี่เค้าคงดีใจที่ได้เจอพี่ ^^ วันนิไปฉันก่อนนะคะ" อิจฉาพี่ตัวเองวุ้ย ><*
"นี่ ตกลงว่าเทอจะไม่ตอบฉันใช่ไหม ?"ฮันคยองพูดขึ้นอีกครั้งด้วยความโมโห ฉันหันไปมองเขา ด้วยหางตา และหันกลับ ตามลักษณะนิสัยของตนเอง
"เทอ น่ะ ไม่รอดแน่จำไว้ !" เชอะ !!!กลัวใจจะขาด :P
กรี๊งงงงงงงงงง // ออดพักกลางวันดังขึ้น พร้อมกับเสียงโทสับของฉัน
ลา ลา อิรอคเค ชา~ ชา ชา โร อ่า ~! ชินนันตาโก ยา ลัดชา ลัดชา ทา ทา ~
"ฮัลโหลววว"
(ว่าไงพักยัง ?)
"พักแล้วย่ะ แต่ไม่รู้จะไปกินข้าวกับใครน่ะสิ !"
(น่าสงสารจริง ๆ 55. แกทิ้งพวกเราไปเอง!)
"โห่!อย่าตอกย้ำกันดิวะ!"
(เออ วันนิที่โรงเรียนเรา เรียนแค่ครึ่งันเช้าน่ะ ครึ่งวันบ่าย อาจารย์ประชุม ฉันตกลงกะยัยชอลลีแล้วว่า ฉัน 2 คนจะไปหาแก ที่โรงเรียน)
"อ๊า ยยย จิงอ่ะ ถึงแล้วอย่าลืมโทมาบอกก่อนนะ"
(โอเค งั้นแกรีบไปหาข้าวกินซะ ต้องกินนะเว่ย เดี๋ยวโรคกระเพาะแกกำเริบอีกอ่ะ เอ้อ ยัยชอลลีให้บอกว่า คิดถึง ไม่มีคนให้ลอกการบ้าน !)
"เออ ฉันก็คิดถึงพวกแก 2 คนเหมือนกัน แล้วก็หัดทำการบ้านเองกันได้แล้วนะ ฉันไปกินข้าวและ" ฉันต้องรีบตัดบท เพราะกลัวปลายสายจะจับได้ว่าฉันกำลังร้องไห้อยู่ TT^TT เหงาเหลือเกิน...
ลา ลา อิรอคเค ชา~ชา ชา โร อ่า~! ชินนันตาโก ยา ลัดชา ลัดชา ทา ทา~
"ฮัลโหลวววว"
(นี่แกตื่นได้แล้ววันนี้ไปโรงเรียนวันแรกไม่ใช่หรอ ?)
"จิงด้วยย ! ขอบคุนซอนมี !"
:::โรงเรียนโซวอน~:::
"แล้วอาคาร 1 มันยุส่วนไหไนของโรงเรียนเนี่ย --*" ฉันเดินวนไปวนมา ยุหลายรอบ ถ้าถามคนอื่นก็เสียฟอร์มแย่สิ! --^ โอ๊ยย ฉันเดินชนครคนหนึ่ง
"นี่เทอ!!ขอโทดสักคำมีไหม ยืนบื้อไรยุ ไม่รุรึไงว่าฉันเป็นใครห๊ะ ?" แล้วนายเปิดโอกาศให้ฉันขอโทดไหมล่ะ
"แล้ ว ทะ.."
"หยุด !" ฉันรีบตะโกนตัดบทที่นายนั่นแพ่มต่อ
"นายจะแพ่มไปไหนห๊ะ ? นายน่ะเปิดโอกาสให้ฉันขอโทดบ้างรึป่าวหละ ? แล้วฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องรู้ว่านายน่ะเป็นใคร ฉันมาเรียน ไม่ได้จะมารู้จักกับคนใหญ่ คนโตในโรวเรียน ! " เฮ้อเหนื่อยกว่าจะพูดจบพูดจบแล้วฉันก็หันหลังกลับไป พลั่ กก !
"ขอโทด ค่ะ" ฉันชนใครเข้าอีกแล้วเนี่ ยยย --*
"เอ่อ ไม่เปนไร ^^" กรี๊ดดดด หล๊อหล่ ออ ~ พูดจาก็น่ารัก
"นี่เทอ ! ทีชนฉันทำไมไม่รีบขอโทดแบบนี้เห๊อะ !" อีตาบ้านี่อีกแล้วหรอ ไม่จบ มันไม่จบ !
"แล้วนายเปิดโอกาสให้ฉันพูดแบบนี้ไหมล่ะ ชนเสร็จ ก็ด่า ๆ ๆ ๆ" หรือไม่จริงล่ะ ? ฮึ่ ยย ~ แต่ดูเหมือนว่าอีตาบ้านี่ จะรู้จักกับเทพบุตรสุดหล่อคนนั้นนะ
"มีอะไรกันวะ ไอ่ฮัน !" สุดหล่อพูดบ้าง ฮัน ฮันนี่คือชื่อของนายนั่นหรอ คนอะไรวะชื่อแปล๊กแปลก !
"555+" ฉันอดขำไม่ได้หนิ ขอโทดที่เสียมารยาท --*
"เทอขำอะไรห๊ะ ยัยบ้า !" นายฮันพูด 55. ก็มันตลกนี่หว่า
"ขำชื่อนายไง คนบ้าอะไรชื่อ ฮัน" นายฮันดูท่าทางโมโหมาก แต่ฝ่ายเทพบุตรของฉันยืนอมยิ้มอย่างเดียว
"เขา ชื่อ ฮันคยอง น่ะ ^^" อ่อ
"ฮันคยอง" ฉันทวนคำพูด
"ช่ายย~ ฮันคยอง ส่วนฉันชื่อ ทงเฮ น่ะ" เนี่ยแหละที่ฉันต้องการ ! ว่าแต่ทงเฮหรอ ทงเฮ ทงเฮ ทงเฮ คุ้น ๆ แฮะ เอ๋ ? นึกออกแล้ว
"ทงเฮ รุ่นพี่ชื่อ ทงเฮ หรอคะ ? " ลองถามดูสิ๊ เพื่อความแน่ใจ!
"ช่าย ลี ทงเฮ ^^ ถามทำไมหรอ ?"
"ชื่อเหมือนแฟนเก่า พี่สาวฉันเลยค่ะ ^^" คงบังเอิญน่ะ" บังเอิญแน่ ๆ บังเอิญ
"พี่สาวเทอ ? ชื่อฉันไม่โหลนักหรอกนะ" เห้ อออออ *o*
"พี่สาวฉันชื่อ เจสสิก้า ค่ะ" พี่ทงเฮถลึงตาโต ขึ้นมาทันที
"เจสสิก้า หรอ ? จริงสิ งั้นเทอ ก็คริสตัลสิใช่ไหม ? "
"ช่า ยยย" บทสนทนาระหว่างฉันกับพี่ทงเฮ เริ่มยาวขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้อีกคนนึง รู้สึกเหมือนถูกลืมไป~
"คริสตัล ชื่อเทอหรอ ?" แหม ๆ อยากคุยมั่งหรอ ? อย่างนิต้องแกล้งซะให้เข็ด
"พี่คะ ตกลงว่าพี่เคยคบกับพี่เจส จริง ๆ หรอคะ ?" 555. ฮันคยองเริ่มโมโห สังเกตุได้ชัดเจนทางสีหน้า
"นี่เทอ ไม่ได้ยินที่ฉันถามรึไง" นายนั่นแหกปากใส่หูฉัน ฉันทำน่ารำคาญนิดหน่อย แล้วก็หันมามองหน้าพี่ทงเฮ แบบต้องการคำตอบ
"อ่อ อื้มม เคย" ว้า ยยย แฟนพี่ฉันหล่อขนาด !
"พรุ่งนิพี่เจส จะมาเรียนที่นี่น่ะค่ะ พี่เค้าคงดีใจที่ได้เจอพี่ ^^ วันนิไปฉันก่อนนะคะ" อิจฉาพี่ตัวเองวุ้ย ><*
"นี่ ตกลงว่าเทอจะไม่ตอบฉันใช่ไหม ?"ฮันคยองพูดขึ้นอีกครั้งด้วยความโมโห ฉันหันไปมองเขา ด้วยหางตา และหันกลับ ตามลักษณะนิสัยของตนเอง
"เทอ น่ะ ไม่รอดแน่จำไว้ !" เชอะ !!!กลัวใจจะขาด :P
กรี๊งงงงงงงงงง // ออดพักกลางวันดังขึ้น พร้อมกับเสียงโทสับของฉัน
ลา ลา อิรอคเค ชา~ ชา ชา โร อ่า ~! ชินนันตาโก ยา ลัดชา ลัดชา ทา ทา ~
"ฮัลโหลววว"
(ว่าไงพักยัง ?)
"พักแล้วย่ะ แต่ไม่รู้จะไปกินข้าวกับใครน่ะสิ !"
(น่าสงสารจริง ๆ 55. แกทิ้งพวกเราไปเอง!)
"โห่!อย่าตอกย้ำกันดิวะ!"
(เออ วันนิที่โรงเรียนเรา เรียนแค่ครึ่งันเช้าน่ะ ครึ่งวันบ่าย อาจารย์ประชุม ฉันตกลงกะยัยชอลลีแล้วว่า ฉัน 2 คนจะไปหาแก ที่โรงเรียน)
"อ๊า ยยย จิงอ่ะ ถึงแล้วอย่าลืมโทมาบอกก่อนนะ"
(โอเค งั้นแกรีบไปหาข้าวกินซะ ต้องกินนะเว่ย เดี๋ยวโรคกระเพาะแกกำเริบอีกอ่ะ เอ้อ ยัยชอลลีให้บอกว่า คิดถึง ไม่มีคนให้ลอกการบ้าน !)
"เออ ฉันก็คิดถึงพวกแก 2 คนเหมือนกัน แล้วก็หัดทำการบ้านเองกันได้แล้วนะ ฉันไปกินข้าวและ" ฉันต้องรีบตัดบท เพราะกลัวปลายสายจะจับได้ว่าฉันกำลังร้องไห้อยู่ TT^TT เหงาเหลือเกิน...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น