คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7 ความจริง/นายแบบจำเป็น
ริมชายหาดหัวหิน ~
"เทอว่าจะเกิดเรื่องไหม คริสตัล ? " ฮันคยองถามฉัน ปากด๊อกอีกแล้ว ~~
"อย่าปากหมาดิ !! ต้องไม่เกิดเรื่อง ๆ ๆๆ เห้อ -๐- " ฉันเองก็ไม่สบายใจเหมือนกัน
สาธุ ขอให้งานล่ม ฉันไม่อยากร่วมงามกับไอ่คิมซังบอมสารเลว นั่นเลย !
"เทอบอกฉันอย่าปากหมา แล้วเทอถอนหายใจทำไม เทอเองก็กลัวจะเกิดเรื่องเหมือนอ่ะแหละ ! "
ก็จริงฉันยอมรับ งั้นขอไม่เถียง
บรื๊ นนนน เอี๊ยด ! อย่าบอกนะว่านายนั่นมาแล้ว ~ จริง ๆ ด้วย พอฉันเห็นหมอนั่นฉันก็มุ่งไปทันที
"นั่นเทอจะทำอะไรน่ะคริสตัล" ฮันคยองตกใจกับการกระทำของฉัน เลยรีบวิ่งตามฉันมา
แต่ก็ไม่ทันแล้วแหละ ตุ้บบ ๆ ๆ ๆๆ ฉันต่อยนายคิมบอมไม่ยั้งมือ
แต่นายฮันคยองก็เข้ามาคว้ามือฉันไว้ทันในขณะที่ฉันกำลังง้างกำปั้นต่อยนายนั่นต่อ
"พอได้แล้ว ต่อยมันไปเทอก็เจ็บมือเอง " จริงอยู่แต่มันอดไม่ไหวหนิ
"คริสตัล O๐O " นายนั่นถลึงตาขึ้นมาตกใจล่ะสิ
"ตกใจหรอ ? อยากตายรึไงถึงได้มาให้ฉันเห็นหน้าอีก ฉันเคยบอกนายแล้วไม่ใช่หรอ
ว่าถ้าทำให้ซอนมีเสียใจฉันจะฆ่านาย" ฉันพูดจบก็ถลาจะเข้าไปต่อยหน้านายนั่นอีก แต่นายฮันคยองดึงฉันไว้
เพี้ยยย !!!! สาบานได้ว่าไม่ใช่ฉันตบ
"แกอย่าเปลืองมันกับผู้ชายพันธ์นี้เลยคริสตัล ไอ่เลวนี่มันต้องเจอฉัน ~ "
ที่แท้เสียงปริศนาก็มาจากชอลลีนี่เอง ชอลลีเสียงเริ่มสั่นเครือ เทอจะร้องไห้อีกแล้วหรอ ?
พี่เฮนรี กับ นายฮันคยอง เริ่มงงเพราะฉันยังไม่ได้เล่าเรื่องในอดีตให้เขาฟัง ปั้ก ๆ ๆๆๆๆ
คราวนี้จากตบกลายมาเป็นทุบไม่ยั้งทุบไปก็ร้องไห้ไป พี่เฮนรีคงทนไม่ไหวจริง ๆ เข้าไปดึงมือยัยชอลลีออกมา
ซบบ่าของตัวเองคราวนี้ชอลลีไม่ขัดเทอกลับกอดพี่เฮนรีไว้แน่น แล้วร้องไห้
"เทอไม่ต้องทุบมันให้เจ็บมือหรอก ชอลลี " พูดจบพี่เฮนรีก็ใช้ฝ่าพระบาทของตัวเองถีบคิมบอมล้มไปกองตรงหน้า
นายนี่ก็แปลกนะ วันนี้ทำไมยอมให้ทุกคนทำ โดยไม่สู้ไม่หนี ไม่พูดอะไรซักคำ (สงสารคิมบอม T^T )
"วันนี้ขอโทดนะที่ฉันปล่อยให้เทอต้องเจ็บ วันหลังฉันจะไม่ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้อีกแล้ว"
มือข้างนึงของพี่เฮนรีโอบชอลลีไว้ ส่วนมืออีกข้างนึงกุมมือ 2 มือ ของชอลลีไว้ด้วยความอ่อนโยน ~
"พี่พาฉันออกไปจากตรงนี้ที" ชอลลีพูดเชิงขอร้องพี่เฮนรี ฉันก็คิดว่างั้นแหละ เทอควรออกไปจากตรงนี้จริง ๆ ~
แล้วพี่เฮนรีก็พาชอลลีเดินออกไป โดยมีสายของนายคิมบอมมองตามจนทั้งคู่ลับสายตา
"นายไม่คิดจะพูดอะไรเลยหรอ คิมซังบอม ผู้ชายสารเลว !!! " คนอะไรไร้จิตสำนึก อย่างน้อยก็ควรขอโทษ
หรือไม่ก็อธิบายสิ เหตุผลที่นายทิ้งเพื่อนฉันไปน่ะ !
"ไม่มี ! "
"หนอยไอ่นี่ ! " ฉันทำท่าจะพุ่งเข้าไปต่อยนายนั่นอีกครั้ง แต่ฮันคยองกลับปัดมือฉันแล้วต่อยแทน
"เทอน่ะ ต่อยมันไปก็เจ็บมือป่าวว มันไม่ได้เจ็บกับเทอหรอก หน้าด้าน ๆ แบบนั้นน่ะ
"ทีหลังจะต่อยก็บอกฉัน!! "คราวนี้คิมบอมถ้าจะเจ็บจริงเลือดซิบเลย
ฉันเหลือบไปมองเห็นผู้หญิงคนนึงที่ยืนเงียบเลยกลายเป็นคนที่ถูกลืม ที่กำลังอึ้งกับภาพตรงหน้าอยู่
"นี่ ฮันคยอง นายไม่เห็นหรอว่า แค่ตอนแรก คิมบอมก็เจ็บจะแย่อยู่แล้ว เกรงใจฉันบ้างสิเค้าเป็นฉันนะ " น่านน !!
"ก็แฟนเทอไม่ใช่แฟนฉันซักหน่อย ความจริงฉันอยากจะต่อยเทอด้วยซ้ำ เทอน่ะเคยรับรู้อะไรบ้างไหมว่า
คยู ต้องอยู่ยังไงหลังจากที่เทอเลิกกับมันไปคบกับไอ่บ้านี่ เทอน่ะมันใจดำ ! ยัยผู้หญิงใจดำ "
เพี้ยย !!~ แสบแทนจริง ๆ เสียงดังสนั่นฟ้า (ไรท์เตอร์ เว่อ !! )
"มันไม่มากไปหน่อยหรอ ฮันคยอง " หมั่นไส้ยัยนี่จริง ๆ เลย
"น้อยไปด้วยซ้ำ สำหรับเทอ ยัยผู้หญิงใจง่าย หญิงก็ร้ายชายก็เลวนะ " คำนี้แรงค่ะ !!! นายนี่ผีเข้ารึป่าว ?
ฉันกะนายนี่เหมือนผลัดกันบ้าเลยว่ะ !!
"นี่นาย ฮันคยอง นายคิดว่านายดีกว่าแฟนฉันรึป่าวหละ ? " หมั่นไส้ว้อ ยยย ,,
คำก็แฟนฉัน 2 คำก็แฟนฉัน ถ้ายังปล่อยไปมี ถึง 10 แน่
"แน่นอน !! ฮันคยองแฟนฉันดีกว่าไอ่สารเลวแฟนเทอแน่ " คริสตัลออกโรงแล้วจ้า
แต่พอ หันไปมองคนข้างๆ นายนั่นยืนอมยิ้ม ยิ้มบ้าอะไรนักหนา อ๊ายย !! ฮันคยองแฟนฉัน
เฮ้ย ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย ฉันไปออกรับแทนนายนี่ทำไมนะ ?
"นี่แฟนนายหรอฮันคยอง ? สวยหนิ" อ๊ะ แน่นอน !! 55. ฉันรู้ตัวน่ะ
"ใช่นี่แหละแฟนฉัน แน่นอนเทอสวย สวยกว่าเทอด้วยโซอึน" นายนี่พูดพร้อมเข้าโอบฉัน อึดอัดเว้ยย !!!
"นี่ !!~ "
"พอได้แล้วโซอึน พอได้แล้ว ฉันว่าตอนนี้เราได้เวลาบอกความจริงแล้วแหละ เราเลิกเล่นละคร
ให้คนอื่นเค้าตราหน้าว่าเรา สารเลวได้แล้ว " คิมบอมพูดอะไรของเค้า ไม่ค่อยเข้าใจ
"อุ๊ย !! ฉันขอโทดฉันลืมไปว่านายเจ็บอ่ะ ไปทำแผลก่อนดีกว่านะ!! "
*************************************************************************************
::: โซอึน :::
"นายเจ็บมากไหม ? " ฉันถามคิมบอมด้วยความเป็นห่วง จะไม่ให้ห่วงได้ไงผู้ชายคนนี้แสนดีกับฉันจะตาย
"ฉันว่า ได้เวลา บอกความจริงแล้วโซอึน เค้าจะได้เลิกด่าว่าเทอเป็นผู้หญิงสารเลว !! "
"นาย คิดว่าใครมันจะเชื่อ !! "
"เฮ้ยย !!~ นั่นมัน ซอนมี !!! "
"คยู !!! "
"แย่แล้วซอนมีกับคยูโดนจับตัวไป " คิมบอมรีบวิ่งเข้าไปช่วยทั้ง 2 คนทันที ฉันเองก็ดึงตัวซอนมีออกมา
เพราะ คยู กับ คิมบอม กำลังสู้กับพวกนั้นอยู่
"โซอึน" ซอนมีเรียกชื่อฉันด้วยความตกใจ
"ฉันมาดีน่า ไม่เห็นหรอ ว่าฉันกับคิมบอมเข้ามาช่วย ! " ยัยนี่น่ารักเป็นบ้า สมแล้วที่คิมบอม
หลงยัยนี่หัวปักหัวปัม จนลืมคนใกล้ตัวไป ~
"อืม ,, ขอบคุณ แล้วเทอมาทำอะไรที่นี่ "
"อย่าพูดมากน่า เอาไว้ว่ารอดปลอดภัยเมื่อไหร่ฉันจะเล่าให้ฟัง!! "
"หนีเร็วเราสู้ไม่ไหวแล้ว" คยูตะโกนบอก แต่แทนที่คิมบอมจะลากแขนฉันไป
เขากลับลากซอนมีไป แล้วฉันหละคิมบอม ? คยูเองก็ยืนแป้ววเหมือนกันที่คิมบอมลากซอนมีไป
"ยืนบื้ออะไรอยู่หละ หนีเร็ว ! "แต่ไม่ทันแล้ว ~ พวกมันจับฉันกับคยูได้ ส่วน 2 คนนั้นวิ่งหนีไปแล้วว
แต่พวกนี้ให้คนตามไป ขอให้ปลอดภัยนะ ทั้ง 2คน ~ ก่อนที่ฉันตายฉันหวังว่าจะได้คุยกับคยู
ฉันคงต้องบอกความจริงแล้วสิเชื่อไม่เชื่อก็ตาม !!
"คยู" ฉันกับคยูหันมามองหน้ากัน
"......"
"ถ้าฉัน ตะ..ตา...." ฉันยังพูดไม่ทันจบคยูก็เอามือมาปิดปากฉันไว้แน่น
"อย่าพูด" นายนี่ไม่มีท่าทางที่เย็นชาหลงเหลืออยู่เลย เค้ากลายเป็นคยูคนใหม่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ?
"นายเปลี่ยนไปนะ "
"เวลาผ่านไป อะไร ๆ ก็เปลี่ยนไป ตามกาลเวลา ไม่แปลกหนิที่ฉันจะเปลี่ยนไป "
นั่นสิ ไม่แปลก ถ้านายยังเหมือนเดิมสิน่าแปลก
"รวมถึงหัวใจของนายด้วยใช่ไหมที่เปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิม !!~ "
"ใช่ !! ก็ไม่ต่างจากเทอหรอก "
"นั่นสินะ ไม่ต่างกันหรอก แล้ว นาย กับ ซอนมี ...." เป็นแฟนกันใช่ไหม
"ฉันกับซอนมีเราคบกันแล้ว ฉันรักเขามาก !! เทอคงเข้าใจนะโซอึน เทอเองก็คงรักคิมบอมมากเหมือนกัน ถึงทิ้งฉันไป "
"คยู ฉันอยากอธิบาย ! ถึงแม้ตอนนี้ฉันจะรักคิมบอมเข้าจริง ๆ แล้วก็เถอะ "
"..........."
"ความจริงน่ะ วันนั้นฉันแค่พูดไปด้วยความโมโห ใครจะชอบหละให้แฟนตัวเองมาคิดว่า
ตัวเองห่างกับแฟนเพราะผู้ชายอีกคน ความจริงช่วงนั้นงานฉันหนักไม่มีเวลาจริง ๆ นายรู้ไหมว่าฉันรอ
รอนายจะติดต่อฉันกลับมา รอนายมาง้อ แต่แล้วฉันก็ผิดหวัง แต่ฉันก็เข้าใจนายแหละคยู ฉันผิดเองที่ไม่มีเวลาให้นาย
ขอโทดนะ " โล่งดีเหมือนกันที่ได้พูด
"อดีตที่ผ่านมาแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ ตอนนี้เทอเองก็รักคิมบอม ฉันก็รักซอนมีมาก ๆ เหมือนกัน
เรื่องในอดีตจบลงแล้วนะ ^^ " ซอนมีเก่งจังที่ทำให้นายเปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้ ผู้ชายที่ไม่เคยมีคำว่าให้อภัยอยู่ในหัว
ไม่ค่อยพูดค่อยจา ถึงพูดออกมาแต่ละคำ ก็เป็นคำแรง ๆ ทำร้ายจิตใจคนฟัง !!
"ไม่โกรธนะ"
"ไม่หรอก ^^ ดีใจต่างหากล่ะ สบายใจด้วย " คยูคนเดิมของฉันไม่มีอีกแล้ว ~ ตอนนี้ฉันมีแต่ คิมบอม ><*
***********************************************************************************************************
:::คิมบอม:::
"คิมบอม" ซอนมีเรียกชื่อผมด้วยความตกใจ เทอคงจะ งง มากสิ !!
"รีบวิ่งเหอะ อย่าเพิ่งสงสัย" ผมพาซอนมีวิ่งไปหลบที่โกดังแห่งหนึ่ง มันคงไม่ตามมาแล้วแหละ
"พี่มาได้ยังไง ? " ซอนมีเริ่มถาม
"พี่มาทำงานน่ะ เทอสบายดีรึป่า ว? " ที่ผมถามไปเพราะ เป็นห่วง ห่วง เทอจริง ๆ
"อืม ก็ดี พี่หละ ? " ตั้งแต่วันที่เทอหนีพี่ไปพี่ไม่เคยหลับสนิทเลยซักคืน ซอนมี เทอรู้บ้างไหม ?
"พี่สบายดี มันคงไม่ตามมาแล้วแหละ ออกไปจากที่นี่กันเหอะ !! "
:::คริสตัล:::
"นี่ คริสตัลเทอเห็นนายแบบ กับนางแบบ ที่มาถ่ายคู่กับเทอวันนี้ไหม ? " พี่ ๆ ทีมงานถามฉัน
"เอ่ ออ เค้ามาแล้วนะคะ แต่หายไปไหนไม่รู้ " จริงสิอยู่ดี ๆ 2 คนนั้นก็หายไป
"โอ๊ ยย !! ไม่ทันแล้วว ~ หานายแบบมาแทนด่วน !" พี่ ๆ ทีมงานวิ่งพล่าน เลย แต่ฉันนั่งเฉย ๆ เมื่อย --^ พลั่กก !!
"ขอโทดค่า ๆ เฮ้ย !~~ " พี่ทีมงานคนหนึ่งวิ่งชนกับฮันคยอง และหันไปมองอย่างอึ้ง ๆ เหมือนนึกอะไรออก อย่าบอกนะว่า ...
"เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ๆ "
"เจอแล้ วววว ~ นายแบบของเรา " ห๊าาา ! นายฮันคยองเนี่ยนะ โธ่ !! คิดอะไรกันยุเนี่ย พี่คะ
"เออ ใช้ได้ ๆ ไปเปลี่ยนชุดกันได้แล้ว ๆ เด๋วไม่ทันกันพอดี" ฮันคยอง นี่นายไม่คิดจะขัดขืนพี่ ๆ เค้าเลยหรอ ? โธ่เอ๊ยย ~~
เวลาผ่านไปมา ติ๊กต้อก ๆ ZZzzz
บรื๊ นนน
"ว๊า กกก !!!!! " ยัยตัวเล็กตกใจเสียงรถที่ดังกระหึ่มของพี่ทงเฮ เลยสะดุ้งตื่น ทันที
"มาแล้ว ๆ " ยัยพี่สาว ทักทาย แต่คนที่ ทักไม่ใช่ฉัน กลับเป็น พี่เฮนรี (( ไรท์เตอร์ : นี่ขนาดมากับแฟนนะเจส ! ))
"แล้วฮันคยองหายไปไหนล่ะ ? " พี่ทงเฮถามถึง ไอ่ตัวแสบ !! ฮันคยอง
"ไปแต่งตัวอ่ะ !! เดี๋ยวคงออกมา " อย่าพูดสิ พี่เฮนรี พูดแล้วเซง ! --
"แต่งตัว ?"
"เออ แต่งตัว"
"กู ถามว่า แต่งตัวอะไร ? "
"เมิงไม่บอกให้กระจ่างนี่หว่า " เริ่มหยาบคายแล้วทั้งสอง คน ฉันยืนเอ๋อ กับบทสนทนา อันหยาบคาย ของทั้งคู่
"แล้วเมิงจะตอบได้ยังครับ ไอ่คุนเฮนรี " เอ๋ ? เด๋วนี้เพื่อนเค้าคุยกันอย่างนี้หรอเนี่ย ?
"ไปแต่งตัว ถ่ายแบบ !! นั่นไงมันมาพอดีเลย "
"ทำไมถึง ? " พี่เฮนรีเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ทงเฮฟัง บลา ๆ ๆ ๆๆๆ ~
:::ควอน ยูริ:::
โอ๊ยย !! เหงาโว้ย !! ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจเปิดเครื่อง ติ๊ดติ๊ด ๆ
ข้อความเข้า :::: ถึงกลับปิดเครื่องหนีพี่เลยหรอ ยูริ เศร้า TT.TT อย่าให้เจอนะยูริ โดนดีแน่ !! ::::
::::นายจะทำไรชั้ล ล. ยุนโฮ !!~ คิดว่ากลัวร๋อ ? ::::ข้อความถูกส่งออก
คือ แร โย นัน นอล ซารางแฮ . ออน เช นา มี ดอ. ~**
"มีไร ? "
"เทอปิดเครื่องหนีชั้ลหรอ ควอน ยูริ " รู้หนิ แหมฉลาดเมื่อไหร่ ยุนโฮ
"รู้แล้วถามเพื่อ ? "
"เทอใจร้ายว่ะ ใจร้าย ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆๆๆๆ " หนอยย ~ ฉันเป็นอย่างนิตั้งแต่เกิดเร้ววุ่ย ~
"เออ ! "
"พูดไม่ดีเลยอ่ะ ! " ตุ๊ด ๆ ๆ ~ ไอ่นี่ เหงานะเว้ยย ตัดสายไปอีก T.T ฉันเลยต้องทำอะไรที่ น่าอายที่สุดในรอบปีแสง !
"นี่กล้าดียังไงตัดสายฉัน ห๊ะ ? !"
"ว้าวว นี่ ควอน ยูริ โทรหาชั้ลหรอเนี่ย ? "
"นี่ อย่าหลงตัวเอง ก็นายตัดสายฉัน " แต่ความจริงคือ "เหงา"
"เหงาล่ะซี้ ! คนไม่มีแฟน ! "
"เออ เหงา แต่ไม่ใช่เพราะไม่มีแฟน แฟนไม่ใช่ปัจจัย 5 "
"ฉันเคยได้ยินแต่ ปัจจัย 4 "
"ฉันเพิ่มเอง "
"แล้วอะไรคือ สิ่งที่ 5 "
"ยัยน้องตัวแสบ!! "
"พูดงี้แปลว่า ชอลลีไม่อยู่หรอ ? "
"อยู่มั้งไอ่บ้า "
"แล้วไปไหนล่ะ ? "
"ไปเที่ยว หัวหิน "
"ก็ตามไปสิ อีก 10 นาที ถึงบ้านเทอนะ เดี๋ยวฉันไปรับ " ตู๊ด ๆ ๆ เฮ้ย ๆ ! ตัดสายฉันอีกแล้วหรอ ยุนโฮ แต่...ก็ดี
ไปเก็บข้าวของดีกว่า
ปิ๊งป่อง ปองปิ่ง ปิ่งปิง ปิ๊งปิง~
มาเร็ว เคลมเร็ว ซ่อมเร็ว จริง ๆ !!!!
"ฮ่า ๆ เนี่ยหรอ ควอน ยูริ ที่ชั้นรู้จัก ! " ทำไมยะ ? ชั้นทำไม ?
"ทำไม ! "
"เทอยอมไปกับชั้น อิจฉาน้องเทอจังที่เทอรักน้องขนาดนี้ ><* " ฉันรักน้องมันไม่ผิดหนิ แถมยังไม่แปลกด้วย
แต่แกรักฉันเนี่ยแปลก ไม่ใช่คนในครอบครัวซะหน่อย ~ แถมยังไม่เคยพูดดี ๆ ด้วยอีกต่างหาก
นั่งรถไปเรื่อย ๆ ฉันก็เหน ....
"เฮ้ย ๆ นั่น ซอนมี ซอนมีโดนจับตัวว นี่นาย ๆ ตามรถคันนั้นไปเลย !! "
เอี๊ยดดด !!! โกดังร้างหนิ
"นายน่ะ สู้คนเป็นไหม? ถ้าไม่เป็นก็รอยุเนี่ยแหละ อย่าลงไปเสี่ยงตายเลย ! "
"แต่ เทอ ... ถ้าเทอไปฉันยุนี่ได้ไงหละ ? "
"แล้วนายน่ะ คิดว่าจะสู้พวกนั้นได้หรือไง มือปล่าวกับอาวุธ"
"แล้วเทอ คิดว่า ชั้นจะปล่อยให้เทอไปเสี่ยงตายคนเดียวได้หรอ ยูริ ? " นายนั่นพูดหน้าจริงจังพร้อมจับมือชั้นไว้แน่น
"รักเทอ ยูริ ฉันรักเทอ ถ้าวันนี้ฉันตายก็คุ้ม อย่างน้อยฉันก็ได้ช่วยเทออย่างเต็มที่แล้ ววว ~~~ ฉันรักเทอจริง ๆ นะ ยูริ ควอน ยูริ คนนี้คนเดียวเท่านั้นที่ฉนรัก !! " จะมาบอกไรตอนนี้วะ ? แต่ก็ซึ้งดี
"เอาไว้ รอดออกไปอย่างปลอดภัยค่อยบอกอีกรอบแล้วกัน ~ " ถึงยังไง ชั้นก็อยากให้นายรอด
อย่างน้อยนายเองก็ดีกับชั้นมาก ๆ
"แล้วถ้ารอดเทอจะรับรักฉันหรอ ? "
"ถ้าวันนี้นายทำให้ฉันพอใจ ฉันจะพิจารณาอีกที แต่นายต้องรอด นี่คือ คำสั่ง ของ ควอน ยูริ
ผู้หญิงคนที่นายประกาศบอกเมื่อกี้ว่ารัก "
"รับทราบครับ ! " ฉันวิ่งเข้าไปช่วย ซอนมีเพื่อนรักของ ชอลลี น้องสาวแท้ ๆ ของฉัน หวังว่าในนั้นคงไม่มี ยัยชอลลีนะ
"พี่ยูริ ! "ยัยซอนมีร้องขึ้นอย่างตกใจ
"โอ๊ ยย !! " บุกเข้าข้างหลังหรอวะ ? ฉันโดนไม้หน้า 3 ฟาดเข้ากลงหลังเต็ม ๆ
"เฮ้ย ไอ่นี่ ขี้โกงนี่หว่า ทำงี้ได้ไงวะ นี่ ควอน ยะ..ยู " ตุ้บ !! ยุนโฮโดนอัดเข้าไปเต็มที่ ไอ่บ้านี่มึนจริง ๆ
แทนที่จะเข้ามันต่อยมัน กลั บ มายืนแพ่ม ให้มันต่อยซะงั้น --^ อยากถามว่าโง่หรือโง่ ตุ้บตับ ๆ ๆ ๆ!! มันมือ มันทีนกันใหญ่แล้ว ~
"หนีไปก่อนเลยซอนมี"
"แล้วพี่หละค๊ะ ? "
"เด๋วพี่ก๊ ตาม ออกไปเองแหละน่า"
"พี่คะ" ซอนมีทำหน้าเศร้า
"นี่ใครซอนมี นี่ ควอน ยูริ เทอเลิกศรัทธา ในความแกร่งของพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ยัยติ๋ม ไปได้แล้ว
เออ นี่นาย ฝากน้องชั้นด้วยนะ" แต่ฉันกับยุนโฮตอนนี้กำลังจะแย่แล้วว
โอ๊ ยย !! เจ็บก๊ต้องสู้เว่ย ควอน ยูริ ๆ หญิงแกร่งแห่งปี แกจะยอมแพ้ไอ่พวกผู้ชายที่รุมทำร้ายผู้หญิงอย่างได้ไงห๊ะ
ควอน ยูริ ลุกขึ้นสู้เด๋วนิ ในที่สุดฉันก็ลุกขึ้นสู้ ด้วยความยากลำบาก !!
"เฮ้ยนี่ รุมกันน่ะ เค้าเรียกว่าหมาหมู่ว่ะ แน่จริงก้เข้ามากันตัวตัวดิ เอาป่าวหละ? "
"ยัยนี่วอนซะแล้ว ! " พวกนั้นทำท่าเหมือนจะพุ่งเข้ามารุมชั้นตามเดิม
"ถุ๊ย ! ไอ่พวกหน้าตัวเมีย ทำไมพวกแกคิดว่าพวกแก สู้กะชั้ล ตัวตัว แล้วแพ้หรอ ปอดแหก ! "
"เออ เข้ามาเลยชั้นคนแรก " แล้วพวกมันก้เข้ามาให้ชั้ลอักทีละคนจนนอนราบ ไปหมด เหลือแต่พวกที่รุมยุนโฮยุ
ตอนนิอาการของยุนโฮบาดเจ็บเจียนตาย อย่าเพิ่งตายนะนายยุนโฮ ชั้ลกำลังจะเข้าไปช่วยนาย !!
แล้วชั้นก้ไปบุกไอ่พวกนั้นทางข้างหลัง แล้วพวกมันก้โดนชั้ลอักนอนราบ ไม่รู้มาก่อนว่านักเลงสมัยนิ ฝีมืออ่อนหัดจริง ๆ
ดีแต่ใช้วิธีหมาหมู่
"ชอง ยุนโฮ นายอย่าเพิ่งตายนะ !!" พอพวกนั้น ล้มกองระเนระนาดกันหมด ฉันก็วิ่งตรงเข้าไปหายุนโฮทันที
"ฉันยังไม่ตาย ง่าย ๆ หรอก แค่ก ๆ ฉะ .. ฉัน ยังติดสัญาเทออยู่~" ยุนโฮพูดพร้อมยิ้มจาง ๆ ให้กับฉัน ก่อนที่จะหลับไป~
"นี่ ชอง ยุนโฮ นายพูดแล้วนะว่าจะไม่ตายง่าย ๆ น่ะ " +++++++
***************************************************************************************************
ครืด ๆ ๆๆ
"ขอรับโทรสับแปปนะคะพี่" ฉันบอกพี่ ๆ ทีมงาน เมื่อรู้สึกว่าโทรสับสั่นอยู่
"อ่าวว พี่ยูริมีอะไรรึป่าวคะ"
"คะ.. คือ พี่โทรหา ชอลลี กับ เจส ไม่ติดน่ะ คะ.. คืออ พี่จะบอกว่า ... คะ คึ"
"พี่มีอะไรป่าวคะพี่ยูริ ใจเย็น ๆ ค่ะ " เมื่อยัยชอลลีได้ยินชื่อพี่สาวตัวเอง เลยรีบวิ่งตรงมาหาฉัน ยัยนั่นคว้าโทรสับไปทันที
"นี่ พี่ เกิดอะไรขึ้นน "
"ฮืออ ~ ชอลลี "
"พี่เปนอะไรตั้งสติเด๋วนิ แล้วพูดออกมา"
"คุนหมอคะ ช่วยคุยโทสับกับน้องฉันแทนฉันที ฉันพูดไม่ถูก "
"หมออ ? มะ.. หมอหรอ ? พี่คะ "
"สวัสดีครับที่นี่โรงบาล ABC น " ตู๊ดด ๆ ๆ
"โรงบาล ABC พาฉันไปเด๋วนิ" ยัยชอลลีโวยวาย เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทุกคนคงคิดแบบฉัน
"งั้นเด๋วแกไปกับพี่เฮนรีก่อนนะ ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วจะตามไปทีหลัง" พอฉันพูดจบชอลลีก็รีบวิ่งออกไปด้วยสีหน้าตื่น
พอชอลลีออกไป ป๊า ปปป !! พี่คยูก้กลับมาพอดี พร้อมกับ ยัยโซอึน ได้ไงอ่า -- แล้วซอนมีหายไปไหนอ่า ?
"เฮ้ยย !! ซอนมียังไม่กลับมาอีกหรอ ? โธ่โว้ยยย !!! " อ๊าาา พี่คยูร้องไห้ T.T เกิดอะไรขึ้นกันแน่
"ใจเย็นเว่ ยย ~ โซอึนเทอเล่าเรื่องทั้งหมดมาสิ๊
"ก็คือ บลา ๆ ๆ ๆๆๆ ~" ห๊า งั้นตอนนิซอนมีก็ ยุกับ คิมซังบอมหละสิ !!
****
จะเกิดอะไรขึ้นกับ พวกเขา โปรดติดตามต่อ
บางทียุนโฮ อาจ ไม่ได้อยู่ทวงสัญญา จาก ยูริ ก็เป็นได้
แล้วเกิดอะไรขึ้น ทำไมเมื่อหลายปีก่อน คิมซังบอม ถึงทิ้ง ซอนมีไป
เค้ามีเหตุผลแน่นอน แต่เป็นเหตุผลที่ยังไม่ได้บอกซอนมี ซึ่งตอนนี้เค้ายังคงรัก ซอนมีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
แล้วถ้าซอนมีรู้เค้าจะหวั่นไหวกับคิมซังบอม รักแรก ของเค้ารึป่าวน้า ?
ต้องติดตาม!!!!!!!!!
*********************************************
ความคิดเห็น