ยัยมารร้ายกับนายสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : ตอน 1

“นี้เพลินจะเอากับยัยเด็กนี้ดี”

“พูดขู่ๆไปก่อนแล้วฉันถึงเมื่อไรค่อยจัดการ ติ้ด”

ตอนนี้ฉันวิ่งกระหืดกระหอบลงบันไดพร้อมกระเป๋าเป้ที่พลาดอยู่บนหลัง ที่มีแต่หนังสือเรียนเต็มเอียดพลางเก็บมือถือยัดเข้ากระเป๋ากระโปรง อ้ากๆ สปีดแล้วนะเฟ้ย...

ภายใน10 วินาที ฉันก็ลงมาอยู่ที่ข้างรัวของโรงเรียนจนได้

“เฮ้ย ไอ้เพลินมาแล้ว”ยัยแปนพูดขึ้น

“ปล่อยไป”ฉันพูดเมื่อเห็นหน้าเด็กผู้หญิงคนนั้น

“เฮ้ยได้ไงว่ะ “ยัยมินพูด

“เอ่อน่า ฉันบอกให้ปล่อย ก็ปล่อยสิ”ทุกคนต่างทำหน้างง แต่ก็ปล่อยไปโดยดี แต่ก่อนที่เด็กคนนั้นจะไปฉันก็พูดขึ้นว่า

“ถ้าไปพูดอะไรอีกคราวหน้า เธอไม่รอดแน่”

“ค่ะๆ”เด็กคนนั้นก้มหน้างุดแล้ววิ่งไป

“มีไรไปพูดกันที่บ้านฉัน”ฉันพูด

ที่บ้าน

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนห้องนอนโดยที่มี แปน มิน เตย  แพน และดรีม อยู่ด้วย

“ไหนแกพูดสิว่าทำไมถึงปล่อยยัยน้องทรายไปง่ายๆ”ยัยมินพูดอย่างุดหงิด

“แกอย่าเก่งแต่ไม่มีสมองได้ไม ฉันขี้เกียดต้องมานั่งแก้ปัญหาที่หลังนะเว้ย “

“อืมใช่ มิน ก็รู้นิว่า แม่ของยัยนั้นเป็นประธานสมาคมผู้ปกครอง และถ้ามีเรื่องอะไรเราจะถูกเด้งออกมาง่ายๆนะ” ดรีมเป็นคนที่รอบครอบและคอยหาข้อมูลให้ในกลุ่ม

“ฉันไม่ปล่อยให้แม่ยัยนั้นเด้งพวกเราออกมาง่ายๆหรอกน่า”เตยพูด พ่อของเตยเป็นหุ้นส่วนเล็กๆ ของโรงเรียนแต่ถึงงั้นก็เถอะ พ่อของยัยเตยก็มีอิธิพลมากอยู่เหมือนกัน

“โอ๊ย...ฉันหิวแล้วไปกินข้าวกันเถอะ”แพนพูดออกมา

“นั้นสิฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนิ”ฉันพูดออกมาเมื่อนึกได้ขึ้นว่าตัวเองยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยง

“งั้นพวกฉันฝากท้องไว้ที่บ้านเธอนะ”ทั้งกลุ่มพูดขึ้นพร้อมกันแล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องนอนฉัน

  พวกฉันเดินกันลงมาถึงข้างล่างก็เจอยัยมิกิที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารคนเดียวฉันละไม่ชอบยัยเด็กคนนี้จริงๆยัยมิกิเป็นลูกติดพ่อเลี้ยงฉันและก็มีนายอชิที่เป็นพี่ชายยัยนี้อีกด้วย บ้านตัวเองไม่มีอยู่รึไงถึงได้มาอาศัยบ้านคนอื่นเค้านะ

อันที่จริงแล้วฉันไม่ได้เห็นพ่อแท้ๆมาตั้ง 3 ปีแล้วตั้งแต่พวกนี้ย้ายมาฉันก็ไม่ค่อยได้คุยกับแม่สักเท่าไรและมิหนำซ้ำยัยมิกิก็เอาแม่ฉันไปเป็นแม่ตัวเองซะ ทำให้ฉันยิ่งไม่ถูกชะตากับยัยนี้ใหญ่เลย

“มิกิพี่อชิเธอหาย(หัว)ไปไหน”

“เห็นพี่อชิบอกว่าจะไปกับพี่เพริสนี้ค่ะ”

“งั้นหรอ”