The rhythm of blood พันธะสุดท้ายแห่งสัญญา (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

            นานมาแล้วที่พวกเราเหล่าเหล่าเชค หรือก็คือหมุษย์เลือดผสมที่มีความสามารถพิเศษและดื่มเลือดเป็นอาหารอาศัยอยู่ ณ ดินแดนแห่งนี้ พวกเราอยู่กันอย่างสงบสุขและใช้ชีวิตประจำวันอย่างเบื่อหน่ายโดยการดื่มเลือดสัตว์ต่างๆเป็นอาหาร และมักมีกิจกรรมยามว่างประลองความสามารถกันอยู่บ่อยๆจนกลายเป็นความเคยชินที่แสนจะน่าเบื่อ



             พวกเราตั้งชื่อดินแดนนี้ว่าเชคเคอร์ โดยใช้นามของผู้นำของเราในตอนนั้นตั้งชื่อดินแดนนี้ขึ้นมา ต่อมาพวกเราพัฒนามันจากมันสมอง กำลัง ความคิด จากความ
สามรถพิเศษที่มนุษย์ธรรมดาไม่สามารถทำได้ในเวลาอันแสนสั้น ขยายดินแดนเล็กๆเป็นอาณาจักรที่กว้างขวาง



               จนวันหนึ่งการขยายอาณาจักรก็หยุดชะงักลง เพราะพวกเราพบอาณาจักรเล็กๆข้างๆอาณาจักรเชคเคอร์ชองพวกเรา อาณาจักรเล็กๆนั่นมีมนุษย์อาศัยอยู่มากมาย พวกเขามีอาหารและกิจกรรมต่างๆที่แตกต่างจากพวกเราโดยสิ้นเชิง มันทั้งน่าสนุก น่าลุ้นระทึกและสุดแสนจะไม่น่าเบื่อ จนกลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้พวกเราปราถณาจะครอบครอง



                  และมันก็สมหวัง เป็นครั้งแรกที่พวกเราเหล่าเชคได้ดื่มเลือดหมุษย์ มันเป็นรสชาติที่ล้ำเลิศจนพวกเรายากที่จะลืมเลือน ตอนนั้นพวกเรามัวแต่หลงระเริงและประมาทสิ่งมีชีวิตเล็กๆนั่นที่ด้อยกว่าเราทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นมันสมอง กำลัง และอายุขัยจนทำให้ผู้นำของพวกเราในตอนนั้นถูกลอบสังหารในที่สุด




                  ตอนนั้นพวกเราเหล่าเชคสุดแสนจะเกรี้ยวโกรธมนุษย์แสนต่ำต้อยนั่นสุดหัวใจ พวกเราใช้ความโกรธแค้นทั้งหมดฆ่าพวกมันอย่างเหี้ยมโหด แต่หารู้ไม่ นั่นเป็นกับดักแสนจะแยบยลที่พวกมันได้วางเอาไว้ พวกเราที่บุกไปเพื่อจะฆ่าพวกมันที่รวมตัวกันอยู่ในปราสาทหลังใหญ่ถูกกับดักเวทที่แสนจะต่ำช้านั่นเล่นงานจนยับเยิน นั่นเป็นเพราะพวกมันล่วงรู้จุดอ่อนของพวกเราและใช้ความโกรธที่ไร้สติของพวกเราในตอนนั้นเป็นอาวุธเสริมชั้นดี



                     และโดยไม่ต้องบอก พวกเราแพ้ราบคาบและถูกพวกมันจับและขับไล่ที่ แต่แล้วก็มีเสียงระฆังช่วยชีวิตพวกเรา เขาคนนั้นคือผู้นำเหล่ามนุษย์พวกนั้นในขณะนั้น เขาปล่อยพวกเราไปและไม่ไล่พวกเราไปจากที่ๆพวกเราอยู่ นั่นเป็นครั้งแรกที่พวกเรารู้สึกประหลาดใจ แต่พวกเขาก็ได้ให้พวกเราทำสัญญาขึ้น มันเป็นสัญญาที่พวกเราไม่อาจปฏิเสธ เนื้อหาในสัญญาคือไม่ให้พวกเราเข้าไปในอาณาเขตของพวกเขาได้โดยการทำมนตราสัญญาที่พวกเราทำขึ้นกับพวกเขา และสองอาณาจักรจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกตลอดไป





                              และเหมือนนั่นจะจบทุกปัญหาได้...แต่เปล่าเลย พวกเราที่กลับมายังที่เดิมกลับโหยหาพวกเขา ทั้งเลือดที่หอมหวานและกิจกรรมที่แสนจะน่าสนุกสนาน และนั่นเป็นครั้งแรกที่พวกเราเห็นความสำคัญของพวกเขา



                              .....และนั่นทำให้พวกเรายื่นขอเสนอทำสัญญากับมนุษย์อย่างพวกเขาอีกครั้ง มันเป็นสัญญาสุดทายที่พวกเราปราถณาจากพวกเขามากเหลือเกิน
                 



                             .....โดยไม่ขาดคิดพวกเขาก็ตอบตกลง