รีวิวนิยายกับอุ้มสม

ลำดับตอนที่ #5 : ๕ - พักตร์อสูร ; สุชาคริยา - ยิ่งกว่างามพักตร์ที่จับตา คืองามปัญญาที่จับใจ -

~ พั ก ต ร์ อ สู ร ~

ยิ่งกว่างามพักตร์ที่จับตา คืองามปัญญาที่จับใจ

นวนิยายโดย :   สุชาคริยา

สำนักพิมพ์ :  มายดรีม

พิมพ์ครั้งที่  ๑ :  ตุลาคม ๒๕๕๖

พิมพ์ครั้งที่  ๒  :  มีนาคม ๒๕๕๗

ราคา :  ๓๙๐ บาท

รายละเอียด

            “โฉมยงใต้โฉมพักตร์                อสูร

พักตร์ซ้อนซ่อนเทพทูน                        ห่อแก้ว

ล้ำเลิศพักตร์ห่อนสูญ                            พักตร์จิต

เลอค่าสัตย์ซื่อแคล้ว                             ภัยชั่ว  เห็นงาม”

            กรอบภายใต้  ‘พักตร์อสูร’  มิอาจกางกั้นความรู้สึกรักในตัว  อุษามันตรา  ลงแม้เพียงนิด  พระจุฑามณีมาศ  องค์รัชทายาทแห่งมิถิลานคร  บุรุษเจ้าของดวงเนตรเยือกเย็นประดุจน้ำใส  ภายใต้พระพักตร์เรียบเฉยแต่สื่อความ  พระองค์ทั้งรักและเทิดทูนอุษามันตรา  หญิงผู้แตกต่างแต่เด่นชัดในความรู้สึกของพระองค์  หญิงงามเพียบพร้อม  ผู้ซึ่งกุมหนทางแห่งการกอบกู้บัลลังก์มิถิลานครกลับคืน  และจักนำพาพระองค์ก้าวสู่ตำแหน่ง  ‘พระเจ้าวิเทหะองค์ใหม่’  โดยสมบูรณ์

เรื่องย่อเพิ่มเติม

            นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ?  มันไม่ใช่ความฝันใช่ไหม  เธอพยายามบอกตัวเองให้ตื่นจากความฝันได้แล้ว  ทว่ามันคือความจริง  หญิงสาววัย  ๒๗  อย่าง  เพชรน้ำค้าง  ได้หลงมายังเมืองมิถิลา  ยังยุคสมัยที่หล่อนไม่คุ้นเคย  ทั้งยังต้องอยู่ในร่างของเด็กหญิงวัย  ๓  ขวบนามว่า  อุษามันตรา  ในเมื่อฟ้าลิขิตมาเช่นนี้  เธอในร่างของอุษามันตรา  ก็พร้อมจะยอมรับมัน  เธอจึงใช้ชีวิตเป็นอุษามันตราตลอดมา  จนโตเป็นสาว...

          ไม่!  เธอจะไม่มีวันยอมแต่งงานกับชายหน้าไหนทั้งสิ้นเป็นอันขาด  ที่ที่เธอหลงมาอยู่  นครแห่งนี้เพศแม่มีชีวิตเยี่ยงทาส  บุรุษหรือสามีเป็นใหญ่  จะทำอะไรก็ได้  โดยมิต้องคำนึงถึงจิตใจภริยา  ดังเช่น  แม่หญิงตยาวดี  มารดาของเธอประสบ  เมื่อต้องแต่งงานกับ  ท่านโชติระเส  บิดาของเธอ  ผู้ครองมนสิการ  เจ้าของโรงตีเหล็กในราชสำนักผู้ลือนาม  เพราะฉะนั้นอุษามันตราจะไม่มีวันยอมให้พ่อจับคลุมถุงชนเป็นอันขาด  จนถึงวันนี้  เธอถือแม่หญิงอุษามันตรา  ผู้ฉลาดเฉลียว  มากด้วยปัญญา  ลูกสาวแสนรักของท่านโชติระเส  เรื่องแค่นี้  ผู้เป็นพ่อย่อมทำตามบุตรสาวอย่างแน่นอน

          โฉมยงผ่องพักตร์ที่แท้จริงของเธอ  คือแม่หญิงอุษามันตรา  ทว่าเพื่อความปลอดภัย  ความงามของเธอจะเป็นภัยต่อตัวเธอและครอบครัว  เธอจึงต้องใช้วิชาการแต่งหน้าในกองถ่ายหนัง  สมัยที่เธอยังเป็นเพชรน้ำค้าง  เข้าช่วย...สำหรับคนนอก  ไม่มีอีกแล้ว  ไม่มีแม่หญิงอุษามันตราผู้งดงาม  ทว่ามีเพียง  อุษามันตรา  ผู้ใบหน้าอัปลักษณ์  ใบหน้าที่เป็นดั่ง  “พักตร์อสูร”

          เช่นเดียวกัน  ในขณะที่เธอต้องฝึกฝน  เล่าเรียนวิชาความรู้  กับ  ท่านครูวัฑฒะโก  เธอก็จะกลายเป็นชายหนุ่มนามว่า  อุษะ  น้องชายของอุษามันตรา

          พระเจ้าวิเทหะ  แห่งกรุงมิถิลาสิ้นบุญแล้ว!  สิ้นบุญเพราะความทุรยศของอำมาตย์ผู้มากด้วยเล่ห์กล  อำมาตย์ผู้มักใหญ่ใฝ่สูง...สุสุทโธ  บ้านเมืองเดือดร้อนทุกหย่อมย่าน  เชื้อพระวงศ์ทุกพระองค์ย่อมถูกเอาชีวิตอย่างแน่นอน  เขาอยู่ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว  แต่สักวัน...สักวันเขาจะกลับมากอบกู้บัลลังก์มิถิลากลับคืนมา  เพื่อประชาชนทุกคนจะได้มีความสุข  พระจุฑามณีมาศ  พร้อมทำทุกอย่างเพื่อประชาชน  เขามิได้ทำเพราะปรารถนาในบัลลังก์เลยสักนิด  และผู้ที่จะช่วยเหลือเขาได้มากที่สุด  ก็คงเป็นหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็น  “คู่หมั้น”  ของเขา

          ภายใต้  “พักตร์อสูร”  ทำให้ความรัก  ความเสน่หาที่เขามีต่ออุษามันตราลดน้อยลงเลยสักนิด  พระจุฑามณีมาศรักเธอเพราะเป็นเธอ  เพราะเธอคืออุษามันตรา  ผู้ฉลาดเฉลียว  ผู้สามารถนำพาเขาให้กอบกู้บัลลังก์กลับคืนมาได้  เธอสมควรจะเป็นนางแก้วเคียงคู่เขาอย่างเต็มภาคภูมิ  เขาทั้งรักและเทิดทูนเธอ...

          อะไรกัน...นี่ขนาดยังไม่ได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเธอ  เจ้าเด็กนั่นยังขยันป้อนคำหวานให้เธอตลอด  ...อุษามันตราพูดไม่ผิดหรอกนะ  เพราะอย่างไรเธอก็คือเพชรน้ำค้าง  เธอแก่กว่าพระจุฑามณีมาศ  จนจะเป็นแม่เด็กนั่นได้เลย  แล้วอุษามันตราจะหักห้ามใจตัวเองมิให้ไปรักพระจุฑามณีมาศได้นานแค่ไหนกัน  ก็เจ้าชายหนุ่มผู้นั้นช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน...

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน                  

          เรื่องนี้ดองไว้นานเพราะความหนา  อุ้มสมมีโอกาสได้หยิบมาอ่านตอนปิดเทอม  (ตั้งแต่เดือนที่แล้ว)  แต่ก็ยังดองไว้เกือบเดือนเต็มๆ!  (ไม่ต้องตกใจไปครับ  ณ  ตอนนี้  อุ้มสมมีนิยายที่อ่านจบแต่ดองรีวิวไว้ในสต็อกประมาณ  ๑๕  เรื่อง!  พยายามรีวิวให้ครบก่อนปีใหม่  จะได้สรุปการอ่านได้  ๕๕๕.) โดยเรื่องนี้  “พักตร์อสูร”  ถึงเพิ่งจะมารีวิว  ก็ไม่มีปัญหาครับ  เพราะยังจำความชอบและความประทับใจได้ดี

            “พักตร์อสูร”  เป็นเรื่องราวของ  “เพชรน้ำค้าง”  หญิงสาวในยุคปัจจุบัน  ที่ได้มาอยู่ในร่างของ  “อุษามันตรา”  ในอีกยุค  อีกมิติหนึ่ง  ตั้งแต่อุษามันตรายังเป็นเด็กหญิงวัยสามขวบ  เธอได้ทำในสิ่งที่น่าทึ่งสำหรับเด็กวัยเดียวการมากมาย  ตั้งแต่การช่วยพ่อให้พ้นจากหนี้สิน  การทำให้พ่อรักแม่  เป็นต้น  จนกระทั่งเธอโตเป็นสาว  อุษามันตรายังมีโอกาสได้เป็นมันสมอง  ในการช่วย  “พระจุฑามณีมาศ”  กอบกู้บ้านเมืองกลับคืนมา  ภายใต้กรอบ  “พักตร์อสูร”  ที่เธอใช้ปิดบังทุกคน  เพราะกลัวการแต่งงาน

          สนุกมากเลยเจ้าข้า  (ฮ่าๆ  ติดคำว่าเจ้าข้า  จากตัวละครใน  พักตร์อสูร  นี่ละครับ)  ถ้าจะให้อุ้มสม  พูดถึงนิยามของนิยายเรื่องนี้  หลังจากที่อุ้มสมอ่าน  “พักตร์อสูร” จบแล้ว  ต้องขอบอกเลยครับว่า  “สนุก  แปลกใหม่  และจัดเต็ม”  เล่มหนามากถึง  ๗๐๖  หน้า  ดังนั้น  เรื่องย่อที่อุ้มสมย่อเองเสียยาวเหยียด  แทบไม่ได้สปอยล์เนื้อหาเลยครับ อุ้มสมใช้เวลาอ่านหลายวันกว่าจะจบ  เพราะด้วยความหนาของเรื่อง  รวมทั้งการดำเนินเรื่องที่เน้นการบรรยาย  โดยเฉพาะในช่วงแรกก็มีเนือยๆ  ไปบ้าง  แต่พอถึงจุดไคลแมกซ์  จุดพีคในหลายตอน  ก็ทำได้ดีและชวนติดตามมากครับ 

          อีกสิ่งที่ให้อ่านช้าคือ  ตัวหนังสือที่บีบอัดจนเล็กมาก-ก-ก-ก  เพ่งนานๆ  แล้วแทบปวดตา  (อุ้มสมยังไม่แก่นะ  ๕๕๕.)  คือถ้าจัดอัดขนาดนี้  ยอมอ่านแบบสองเล่มจบนะ  ฮ่าๆ

          สนุก... เปิดเรื่องด้วยการที่นางเอกสาววัยยี่สิบเจ็ดปีอย่าง  เพชรน้ำค้าง  ถูกยิงจนสลบ  ทำให้เธอฟื้นขึ้นมาอยู่ในร่างของเด็กหญิงวัยสามขวบ  ที่เมืองที่ไม่คุ้นเคย  ราวกับนครอีกมิติหนึ่ง  เธอกลายเป็น  อุษามันตรา  ที่แย่ไปกว่านั้นคือ  เธอมาอยู่ในนครที่เพศแม่มีชีวิตเยี่ยงทาส!  ถูกเอารัดเอาเปรียบ  (ประมาณสังคมไทย  ยุคโบราณนี่ละ  ที่ผู้ชายจะมีเมียกี่คนก็ได้)  แถมอุษามันตรา  ถึงจะเป็นลูกที่เกิดจากเมียหลวง  แต่ก็เป็นเมียที่พ่อไม่ได้รัก!  โอ้ว  แย่กว่านี้มีอีกไหม  แต่อุษามันตราก็ทำให้พ่อรักแม่  และรักลกสาวอย่างเธอดุจดวงใจจนได้  (ด้วยวิธีใด  ต้องติดตามอ่านกันครับ  แต่น่าจะอ่านจบกันไปหลายท่านแล้ว  ฮ่าๆ)

          ผู้เขียนใช้กลวิธี  การดำเนินเรื่อง  โดยการเล่าเรื่องแบบค่อยๆ เล่า  ค่อยเป็นค่อยไป  ตั้งแต่อุษามันตรายังเป็นเด็ก  จนค่อยๆ  อัพเลเวล  เอ๊ย  ค่อยๆ  เติบโต  จนโตเป็นสาวในที่สุด  เนื้อเรื่องส่วนใหญ่จะเล่าผ่านนาง  ซึ่งชีวิตของนางก็โลดโผนเหลือเกิน  มีเรื่องเข้ามาตั้งแต่เด็ก  จึงทำให้นิยายออกมาเล่มหนาปึก  แต่ก็อ่านจุใจมากครับ  (แต่ยังรู้สึกว่าช่วงแรกเดินเรื่องช้าไปนิดนึง  ถ้าใส่เกียร์ช่วงต้นเรื่องมาอีกสักนิด  จะได้คะแนนเต็มเลยครับ)  สำหรับใครที่ชอบการเดินเรื่องไวๆ  อาจไม่แนวกับเรื่องนี้  เพราะกว่านางเอกจะโต  กว่าพระเอกจะออก  กว่าพระนางจะพบกัน  โน่นปาไปหน้าร้อยสองร้อย  แต่สำหรับอุ้มสมไม่มีปัญหามากครับ  เพราะผู้เขียนใส่รายละเอียดปลีกย่อย  ให้ชวนติดตามดี  จนรู้สึกว่าสนุก

          แปลกใหม่...อุ้มสมเป็นคนชอบวรรณคดีไทย  จึงชอบนิยายที่มีแรงบันดาลใจมากจากวรรณคดีไทยเช่นกัน  และอุ้มสมก็ชอบไอเดียของผู้เขียนมาก  ที่หยิบ  “แก้วหน้าม้า”  มาต่อยอดจนกลายเป็น  “พักตร์อสูร”  เพราะส่วนตัวรู้สึกว่าวรรณคดีไทยเรานี่  ถ้าไม่นับเรื่องภาษาวรรณศิลป์อันงดงามและได้อรรถรสนะ  ก็มีหลายสิ่งที่ขัดใจเรา  โดยเฉพาะพระนาง  บางเรื่องพระเอกเลวเกิ๊น  บางเรื่องนางเอกมีดีที่สวย  แต่ชะตากรรมรันทดขนาด    จากพระปิ่นทอง  พระเอกผู้งี่เง่าเอาแต่ใจ  จึงกลายเป็น  พระจุฑามณีมาศ  จาก  นางแก้วมณี  หรือแก้วหน้าม้า  จึงกลายเป็น  อุษามันตรา  ผู้มีดีมากกว่าความงาม  ภายใต้กรอบแห่ง  “พักตร์อสูร”

          ความแปลกใหม่ที่ไม่ค่อยได้พบในนิยายไทยเรื่องอื่นๆ  คือฉากหลังในเรื่อง  บ้านเมือง  ไม่ว่าจะเป็น  เมืองมิถิลา  พาราณสี  ไพศาลี  โกสัมพี  บลาๆ  สารพัดเมืองที่ปรากฏ  สถานที่ต่างๆ  ตัวละคร  มันได้บรรยากาศเมืองละครจักรๆ  วงศ์ๆ  ทีอุ้มสมชอบดูมากสมัยเด็กๆ  เลยละครับ  ถึงจะๆไม่มีเทพปกรณัม  เทพเจ้ามาแสดงอภินิหารก็เถอะ!

          ตัวละครเยอะมาก  และมีบทบาทเด่นๆ  ทั้งนั้น  แถมชื่อตัวละครจำยากด้วย  ๕๕๕.  แต่อุ้มสมชอบนะ  ชอบชื่อตัวละครที่มาจากคำบาลี  ผู้เขียนเก่งมาก  หาข้อมูล  ค้นคว้า  ทำการบ้านมาดี  ชอบความหมายของชื่อตัวละคร  ที่ผู้เขียนใส่ไว้ที่เชิงอรรถ  จะได้ไม่ต้องไปค้นเอง  ฮ่าๆ  ดังนั้นอุ้มสมจึงไม่มีปัญหากับเชิงอรรถในเรื่องนี้ครับ  ตำราพิชัยสงคราม  ที่มีปรากฏในเรื่อง  ก็น่าสนใจดี

          นอกจากตัวละครจะเยอะแล้ว  บ้านเมืองยังเยอะอีกด้วยครับ  นี่โชคดีที่มีแผนที่แนบไว้  เวลาอ่านแล้วมีชื่อเมืองปรากฏ  นอกเหนือจากเมืองมิถิลา  ที่พระนางอยู่  อุ้มสมแทบจะเปิดไปที่แผนที่ดูทุกครั้ง  ว่าเมืองนี้อยู่ตรงไหน 

          จัดเต็ม...ผู้เขียนจัดเต็มทุกฉาก  ทุกเหตุการณ์  และทุกตัวละคร  ภาษาของผู้เขียน  จัดได้ว่าสละสลวยเลยทีเดียวครับ  อ่านแล้วเคลิ้มและได้อรรถรสตาม  ตั้งแต่ตอนแรกที่รู้สึกสงสารนางเอกกับแม่เหลือเกิน  มาจนโตที่ซาบซึ้งไปกับความรักของคู่พระนาง  และตอนจบ  ด้วยฉากรักที่งดงาม  ไม่หวือหวาจนน่าเกลียด  เนื้อเรื่องโดยรวมเต็มอิ่มทั้งอารมณ์รัก  เศร้า  ดราม่า  อมยิ้ม  ตลอดจนเรื่องสงคราม  ชั้นเชิงการรบ

                        “โฉมยงใต้โฉมพักตร์                  อสูร

            พักตร์ซ้อนซ่อนเทพทูน                           ห่อแก้ว

            ล้ำเลิศพักตร์ห่อนสูญ                              พักตร์จิต

            เลอค่าสัตย์ซื่อแคล้ว                                ภัยชั่ว  เห็นงาม”

          อุษามันตรา  นางเอกของเรื่อง  หรือที่แท้จริงแล้วเธอคือ  เพชรน้ำค้าง  ผู้เขียนทำให้เชื่อได้  ว่าเธอคือผู้หญิงที่ฉลาด ผู้หญิงที่สามารถเอาชนะบุรุษผู้มากด้วยกำลัง  เพียงแค่  สองมือและหนึ่งสมอง  หนี่งสติปัญญา   ทุกการกระทำ  ทุกความคิดทำให้คนอ่านเชื่อ  คนอ่านเห็น  และคนอ่านได้สัมผัส  ถึงความฉลาดเฉลียวของอุษามันตรา  ไม่ใช่เพียงแค่บรรยายว่าเธอเก่งอย่างนั้น  ฉลาดอย่างนี้  และทำให้เชื่อได้เช่นกัน  ว่าทำไมพระเอกถึงรักเธอ  ทั้งที่ยังไม่ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอ

           ส่วนพระเอกของเรา...พระจุฑามณีมาศ  อย่างที่บอกครับ  พี่ปิ่นแกออกช้ามาก-ก-ก  แต่ถือว่าคุ้มค่าแก่การรอคอยเลยนะครับ  พี่ปิ่นแกโรแมนติกมาก  เล่นหวานซะมดยังอายเลย  ใครที่ชอบแนวพระเอกหวานๆ  รักนางเอกคนเดียว  ต้องเรื่องนี้เลยครับ  พี่แกขยันรุกอุษามันตราตลอด  เจ้าหล่อนไม่ใจอ่อนก็ให้มันรู้ไปสิ!

          ชอบความรักที่ใส่ไว้ในเรื่อง  ไม่ว่าจะเป็นความรักหนุ่มสาว  ความรักระหว่างพ่อแม่ลูก  พี่น้อง  หรือ  ครูกับลูกศิษย์  มันดีงามจริงๆ  ครับ ฉากที่ชอบมากมีหลายฉาก  แต่ที่อ่านแล้วหลุดขำ  (ทั้งที่ตอนนั้นมันควรซีเรียสนะ  ฮ่าๆ)  ตอนที่นางเอกโมโหจนฟรีคิกใช่ตัวละครตัวนึง..ขอบอกว่าสะใจมาก  ฮ่าๆ  

          โดยรวมแล้วชอบและประทับใจมากครับ  ถ้าใครต้องการนิยายที่แปลกใหม่  และจัดเต็มในทุกรายละเอียด  เล่มหนาจุใจ  “พักตร์อสูร”  เป็นอีกเรื่องที่น่าติดตามมากครับ  ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงโด่งดังมากในเว็บไซต์เด็กดี  “สุชาคริยา”  เป็นนักเขียนรุ่นใหม่ที่น่าจับตามอง  และหลังจากอ่านพักตร์อสูรจบ  รู้สึกว่าฝีมือของผู้เขียนไม่ใหม่เลยละครับ

          ขอจบรีวิวด้วยกวีที่พี่ปิ่น...พระจุฑามณีมาศของเรา  เขียนให้น้องอุษามันตราละกันครับ  งดงามและหวานละมุนมาก

          แม้นนภาไร้อาทิตยา

            จันทร์ฤๅ...มิอาจโคจร

            แต่รักพี่จักจารจำ  สถิตติดตาม

            ดูแลน้องเจ้ามิห่างกาย

อุ้มสม

๑ สิงหาคม ๒๕๕๘