รีวิวนิยายกับอุ้มสม

ลำดับตอนที่ #10 : ๙ - กำแพงแห่งใจ ; ติญญา - กำแพงร้ายถูกทลายด้วยสายใยรัก -

~ กำ แ พ ง แ ห่ ง ใ จ ~

กำแพงร้ายถูกทลายด้วยสายใยรัก

นวนิยายโดย : ติญญา

สำนักพิมพ์ : 1168

รายละเอียด

“ถ้าอย่างนั้น...” น้ำเสียงนั้นลากยาวอย่างจงใจ

“ฉันควรจะต้องจ่ายเงินคุณเท่าไหร่”

เหมือนถูกตบหน้าเต็มแรง ความอดทนของเกนขาดผึงลงในนาทีนั้นเอง

“นอกจากเรื่องเงินแล้ว ชีวิตคุณเคยคิดเรื่องอื่นบ้างไหม

เคยรู้บ้างไหมว่าโลกนี้ยังมีเรื่องสำคัญกว่า สิ่งที่เรียกว่าความรู้สึกน่ะ คุณรู้จักมันไหม”

อาการถอนใจแรง ๆ นั้นราวกับเจ้าตัวกำลังพยายามระงับอารมณ์

“โอเค ผมอธิบายไป คุณก็คงไม่เข้าใจ

เอาเป็นว่าช่วยเก็บเงินจำนวนมากของคุณเอาไว้เถอะ

แค่แหวนวงเดียว ผมมีปัญญาจ่าย

เพียงแต่เพชรมันอาจจะไม่ใหญ่ถูกใจคุณเท่านั้นแหละ”

ร่างสูงก้าวยาวๆ ตรงไปที่ประตู หากแล้วต้องชะงักเมื่อได้ยินคำพูดลอย ๆ

“คุณมีสิทธิ์เดินหนีฉันหรือคะ”

บางอย่างในความรู้สึกของเกนสะดุด เขาอันกลับ มองหล่อนอย่างไม่เข้าใจ

“อย่าลืมสิว่าคุณแต่งงานกับฉันเพราะอะไร

เพราะฉะนั้น ถ้าอยากได้เงิน อยากรักษาศักดิ์ศรีของตระกูล...

ก็ขอความกรุณาทำตัวให้สุภาพหน่อยจะดีกว่านะคะ

ไม่อย่างนั้น เกิดฉันเปลี่ยนใจขึ้นมาคุณจะแย่!”

* * * * *

บันทึกหลังอ่าน

            “กำแพงแห่งใจ” เป็นเรื่องราวความรักอันดราม่าเข้มข้น ระหว่าง ชายหนุ่มผู้แสนดีอย่าง “เกน” ทว่าต้องแบกรับภาระหนี้สินจากแม่ กับ สาวสวยเก่ง ฉลาด แต่มีปมเรื่องความรักอย่าง “เจนรัศมิ์” เธอจึงหมดศรัทธาในความรัก และได้สร้างกำแพงขึ้นมาขังใจตัวเอง ทำให้เจนรัศมิ์มีอคติกับผู้ชายอย่างเกน ที่เป็นหนี้ป้าของเธอ เมื่อทั้งคู่ต้องแต่งงานกัน อะไรจะเกิดขึ้น เจนรัศมิ์จะได้พบกับความรักที่แท้จริงหรือไม่

สนุกมากครับ...อ่านจบแล้วอุ้มสมชอบมาก เป็นผลงานของ “ติญญา” ที่ได้อ่านเป็นลำดับที่สอง (แต่ในกองดองยังมีอีกเต็มครับ ชอบแนวนี้ พอเจองานของผู้เขียนทีไร ก็อดไม่ได้ที่จะซื้อเก็บ หลังจากที่ติดใจใน เงารักซ่อนใจ) มาเรื่องนี้อุ้มสมชอบยิ่งกว่าอีกครับ !

พล็อตดราม่า...เจ้าหนี้กับลูกหนี้ แต่เรื่องนี้ดูแปลกไปจากขนบนิยายน้ำเน่าเรื่องอื่นๆ เพราะส่วนมากพระเอกจะเป็นเจ้าหนี้ ร้ายๆ มาคราวนี้ พระเอกของเราเป็นลูกหนี้ครับ ส่วนเจ้าหนี้ผู้ร้ายกาจ เต็มไปด้วยอคติ ได้แก่นางเอกเรา

ชอบอารมณ์ในเรื่องนี้มาก อ่านแล้วมันถึงใจ นิยายพล็อตดราม่าน้ำเน่าเล็กๆ แต่สำนวนผู้เขียนโดดเด่น ทั้งการบรรยายอารมณ์ของตัวละคร และ ทั้งการใช้คำพูดของตัวละคร คือไม่ต้องให้ทำอะไรรุนแรงทางร่างกายมากเลย แค่บทสนทนาของพระนางในหลายฉากหลายตอน ก็ทำให้สัมผัสได้ถึงความดราม่า อารมณ์เจ็บปวด บีบคั้นหัวใจแล้วล่ะ เพราะพระนางเราไม่มีใครยอมใครจริงๆ เป็นงาน ดราม่าที่ผสมผสานระหว่างอารมณ์บีบคั้นหัวใจ สะเทือนซาง กับ ดราม่าเข้มข้นเชือดเฉือนอารมณ์ ทั้งพระนางได้อย่างกลมกลืน และลงตัว

เห็นด้วยว่าอารมณ์คล้ายอ่านงานของนักเขียนนิยายดราม่าชั้นครู เช่น คุณทมยันตี คุณม.มธุการี  มันดราม่าถึงใจ อ่านแล้วอินมาก เป็นงานดราม่าที่ในความรู้สึกของอุ้มสม มันให้อารมณ์เย็นๆ นึกถึง อย่าลืมฉันของ ทมยันตี อารมณ์ประมาณนั้นเลย

เรื่องสำนวนอย่างที่บอกมีความโดดเด่น การดำเนินเรื่องในช่วงแรกมีเนือยๆ เล็กน้อย แต่โดยรวมจัดว่าเดินเรื่องดี สนุก บทสนทนามีความคมคาย...อ่านแล้วในบางช่วงบางตอน ทำเอาน้ำตาเกือบจะไหลมาโดยไม่รู้ตัว ผู้เขียนเซ็นชื่อให้อุ้มสมในงานหนังสือ ใส่หนังสือเล่มนี้แบบว่า...ท้าทายคนอ่านมาก ฮ่าๆ “เรื่องนี้ขอให้น้ำตาร่วง”

ว่าด้วยเรื่องของตัวละคร...

“เกน” พระเอกของเรื่อง ชื่อสั้นๆ แต่ดูแปลกและเก๋ ชอบนะเนี่ย (สังเกตว่าส่วนมากชื่อตัวละครของผู้เขียน แปลกๆ ไม่ค่อยเหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน...ชอบอีกแล้ว) เท่าที่อ่านรีวิว ฟีคแบ็กนิยายเรื่องอื่นๆ ของติญญามา ส่วนมากจะรุมด่าพระเอกทั้งนั้น อุ้มสมคิดว่าคุณเกน คงเป็นพระเอกที่ “พระเอก” ที่สุดแล้ว ในบรรดานิยายของผู้เขียน ฮ่าๆ เกนเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ครับ นิสัยของเขาพระเอกจริงๆ คือ เป็นคนที่ทระนงในศักดิ์ศรีของตน แต่ไม่ใช่คนหยิ่งจองหอง ที่สำคัญเกนยังมีมุมที่แสนดี มุมที่เป็นพระเอกในอุดมคติของหลายๆ คน คือแสนดี อ่อนโยน ทำอาหารเก่ง แต่ในขณะเดียวกันก็มีความเป็นปุถุชน คือมีอารมณ์โกรธ และตอบโต้กับนางเอกอยู่หลายหน

ส่วนนางเอกของเรา “เจนรัศมิ์” สำหรับอุ้มสมแล้ว เจนรัศมิ์เป็นตัวละครที่น่าสนใจ และน่าพูดถึงมาก เพราะนางเอกของติญญาจะถูกทำร้ายจิตใจเป็นส่วนมาก แต่มาเรื่องนี้...เจนรัศมิ์ เธอถูกทำร้ายจิตใจมากก็จริง แต่เธอทำร้ายจิตใจพระเอกมากเหมือนกันนะ ฮ่าๆ เจนรัศมิ์เป็นตัวละครที่จะทำให้ผู้อ่านทั้งสงสารและหมั่นไส้ ไปจนถึงไม่ชอบเธอได้เลยทีเดียว

เปิดเรื่องมามีหมั่นไส้เธอเล็กน้อย ไปจนถึงไม่ชอบ เปิดมาเธอก็ร้ายเลย...เธอสวย เด่น เริด เชิด หยิ่ง แล้วเธอเข้าใจว่าคุณเกนจะมาปอกลอกป้า มาปอกลอกน้องสาวเธอ แถมดูถูกพระเอกยังกับอะไรดี คือถ้าอุ้มสมเป็นคุณเกนก็โมโหนะ ฮ่าๆ...เห็นด้วยกับเกนว่าเจนรัศมิ์มีความอคติเกินในบางครั้ง (คุณเกนตะโกนใส่หูอุ้มสม...ไม่บางครั้งหรอกฮา..) ยิ่งความคิดเธอที่เข้าใจว่าเกนมาปอกลอก “คุณหญิงปจิณตา” ผู้เป็นป้า แถมเข้าใจว่าผู้เป็นป้าก็ดันหลงเขาอีก...ดูอกุศลจริงๆ ยิ่งอ่านเรื่องนี้ตอนหน้าร้อน ทำเอาอยากจะกระโดดงับหัวเจนรัศมิ์มาก ฮ่าๆ

แต่...พออ่านจบแล้ว เจนรัศมิ์ กลับกลายเป็นเป็นผู้หญิงเป็นตัวละครที่อุ้มสมรู้สึกสงสาร และเข้าใจความรู้สึกของเธอ เข้าใจในความเป็นเจนรัศมิ์ เธอก็เป็นผู้หญิงธรรมดานี่ล่ะ แม้ว่าจะพยายามทำตัวเองให้เป็นคนแกร่ง กล้า แต่แท้จริงแล้วกลับแข็งนอกอ่อนใน เพราะสิ่งที่เธอเจอมามันก็หนักหนาอยู่พอสมควร ทั้งปัญหาครอบครัว ภาพแม่ที่ตรอมใจตาย ไหนจะเธอเองที่ต้องสูญเสียคนรักเก่าให้ผู้หญิงอื่นไป ความเจ็บปวดดังกล่าว ทำให้เจนรัศมิ์ปิดกั้นหัวใจตัวเอง หมดสิ้นศรัทธาในความรัก และกลายเป็นคนที่ไม่เชื่อมั่นในความรักอีกต่อไป กำแพงในใจของเจนรัศมิ์จึงถูกก่อตัวขึ้น จนยากที่จะลายลง มันก่อตัวเพราะความรักที่ปวดร้าว ดังนั้นก็ต้องทลายมันด้วยความรักที่เป็นยาบรรเทาใจ...

ด้วยเรื่องของเจนรัศมิ์ก็ทำเอาอุ้มสมอยากอ่าน เรื่องราวก่อนหน้ากำแพงแห่งใจ ก็คือ หนี้รักพันธะหัวใจ ซึ่งพระเอกเรื่องนั้นเป็นแฟนเก่าของเจนรัศมิ์ (มีบทบาทในเรื่องนี้พอสมควร) และก็ได้มาประดับกองดองเรียบร้อยแล้ว

อารมณ์เศร้า...เรื่องความสัมพันธ์ ความบาดหมางระหว่างเกน กับ เจนรัศมิ์ ใจจริงก็สงสารทั้งคู่ (แม้ว่าจะแอบหมั่นไส้นางเอก ฮ่าๆ) เพราะมันเกิดจากความไม่เข้าใจกัน การคิดไปเอง...แต่อุ้มสมอดไม่ได้ที่จะคิดเหมือนนางเอกนะ เรื่องเกน กับ “เจนลิน” น้องสาว รู้สึกว่าสองคนสนิทกันเร็ว เล่นหัวกันเร็วไปหน่อย ฮ่าๆอย่างกับ “เมวิน” ที่ไม่ได้เจอกันนาน ไม่ได้ติดต่อกันหลายปี ก็ยังกลับมาสนิทกันมาก จนอุ้มสมรู้สึกว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนกันมานาน ติดต่อกันตลอด คิดในแง่ดีพระเอกเราคงมนุษยสัมพันธ์ดี

ช่วงหลังของเรื่องบีบคั้นหัวใจยิ่งกว่า อ่านแล้วเศร้าตาม รู้สึกสะเทือนซาง คุณเกนก็เข้าใจว่าเจนรัศมิ์ยังลืมรักครั้งเก่าไม่ได้ แถมจ้องจะกลับไปแย่งชิงชายคนนั้นกลับมา ส่วนเจนรัศมิ์ก็เข้าใจว่าเกนรักน้องสาวเธอมาก...ความรู้สึกดีที่ทั้งคู่มีให้กัน จึงถูกเก็บไว้ และต่างพยายามปฏิเสธว่า...ไม่ได้รัก

และใครว่านิยายดราม่าจัดเต็มขนาดนี้จะไม่หวาน...คุณเกนเป็นผู้ชายที่หวานมาก ตั้งแต่การกระทำธรรมดา ตอนยังไม่คิดอะไรกับนางเอก (หนำซ้ำยังไม่ชอบอีก) ทั้งทำอาหารให้เธอ ดูแลเธอ เป็นต้น ยิ่งมาช่วงท้าย อุ้มสมชอบมาก ที่ผู้เขียนใช้ความหวานมาบรรเทาความดราม่าทั้งหมด ไม่หวานเลี่ยนมาก พอดีๆ แต่มันซาบซึ้ง...

เพราะความรักเอาชนะได้ทุกสิ่ง...ไม่ใช่หรือ...

๑๗ มกราคม ๒๕๕๙

อุ้มสม