Fic-SooxNewThe Split- ฉันคิดมากไปใช่ไหม?

ลำดับตอนที่ #8 : Fic-SooxNewThe Split: ฉันคิดมากไปใช่ไหม ตอนที่7

 

Titel:ฉันคิดมากไปใช่ไหม? ตอนที่7

Author:Pingpong

Couple:SooxNew

Update:14/03/2555
-------------------------------------------------------------------------

“จะไปไหนคุยกันก่อนสิ…”   มันพูดขึ้นเบาๆข้างใบหูผม

“กูไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับมึง...ปล่อย!” ผมสะบัดแขนจนหลุดออกจากอ้อมกอดของคนตัวสูง ให้ตายอย่าว่าแต่จะคุยเลยแม้แต่หน้าก็ไม่อยากจะเจอแล้ว...

“กลับบ้านมึงไป...แล้วไม่ต้องกลับมาที่นี้อีก!” ผมตะโกนใส่หน้ามันเสียงดัง ไม่ได้เกรงใจเลยว่าคนข้างบ้านจะสนใจมองเราบ้างหรือป่าว  

“กูไม่ไป...มึงจะทำไม?”  มันบอกในขณะที่เดินเข้ามาใกล้ผมแทน...ผมหยุดนิ่งอยู่กับที่ไม่ได้เดินไปไหน  

“มึงจะไปหาใครมึงก็ไปเลยโซ่...มึงจะไปกอด ไปทำอะไรกับใครก็เชิญมึงทำได้ตามสบาย...กูว่าเรื่องของเราจบลงแค่นี้เถอะ”

“มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไง...หึหึ ออหรือที่มึงเป็นแบบนี้เพราะไอ้เชี่ยนั่นกันแน่” 

“มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั่น...”

“ก็เพื่อนรักของมึงนั่นไง...วันแรกก็พามาบ้านแล้วป่านนี้ก็คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วสิน่ะ หึ”

“จะมากเกินไปแล้วน่ะ…มึงกลับไปเถอะ กูไม่อยากเห็นหน้ามึงอีก” ผมไม่คิดเลยว่าจะได้ยินมันพูดอะไรแบบนี้ออกมา...มันโคตรเจ็บเลยหัวใจมันบีบแน่นมากจนเหมือนจะหายใจไม่ออก มันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก...  

หมับ

 “เชี่ย! ปล่อยกูน่ะ!” ผมต้องร้องออกมาเสียงหลงเมื่ออยู่ๆไอ้โซ่เดินมากระตุกที่ข้อมือผมก่อนจะออกแรงลากผมเพื่อให้ไปที่รถของมัน…

“โอ๊ย! ” ผมต้องร้องอีกครั้งเมื่อมันยัดตัวผมเข้าไปในรถผมลุกขึ้นตั้งหลักก่อนจะหันไปทางประตูจับที่ตัวล็อคเพื่อจะลงไปจากรถ...แต่มันกลับเปิดไม่ออก

“เปิดเดี๋ยวนี้  กูจะลง! ”   

“ถ้ากับมันคงจะยอมไปแบบไม่ลังเลเลยสิน่ะ...”

“มึงบ้าไปแล้วหรือไง...เปิดให้กูเดี๋ยวนี้! ”

“ทำไมกูต้องปล่อยให้มึงไปหามันด้วย ...หึหึ หรือว่าเกิดติดใจอะไรมันขึ้นมาหล่ะ”

เพียะ!

“หุบปาก!”

“ถ้าไม่ใช่ความจริง แล้วมึงจะเดือดร้อนทำไม” มันบอกด้วยน้ำเสียงที่ยั่วโมโหผมสุดๆ เส้นความอดทนขาดพึ่งในทันที ผมยกมือเตรียมจะตบเข้าอีกครั้ง

 “ถ้าตบอีก อย่าหาว่ากูไม่เตือน” 

 “ทำไมมึงจะทำอะไรกู” ผมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงท้าทาย

“ทำแบบนี้ไง...” โซ่พูดจบก็พุ่งตัวเข้ามาอย่างเร็วมันกระแทกริมฝีปากลงมาอย่างแรงก่อนจะแทรกเรียวลิ้นเข้ามาได้ปลายลิ้นนั่นสัมผัสได้ถึงรสขมของแอลกอฮอล...ผมดิ้นไปมามันโอบกอดเอวผมให้เข้าใกล้ตัวมันมากขึ้นผมพยายามที่จะกัดลิ้นมันแต่มันก็หลบได้ทัน...ผมเปลี่ยนมาทุบอกมันอย่างแรงหวังจะให้ปล่อยแต่ก็ไม่เป็นผล...มือหนากดท้ายทอยผมไว้ เราจูบกันนานกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาจนผมเริ่มจะหายใจไม่ออก ผมจิกเล็บลงบนมือเขาอีกครั้งโซ่ผละออกจากผม  ผมนั่งหอบหายใจอยู่แบบนั่นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองมัน ไอ้โซ่ยิ้มพอใจ ก่อนจะสตาท์รถและออกตัวอย่างเร็ว

“มึงจะพากูไปไหน...” ไม่นานนักรถของมันก็จอดลงที่โรงจอดรถของคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่ง...ซึ่งผมจำได้ว่าเป็นคอนโดของไอ้โอ๊ต  

“...”  โซ่ไม่พูดอะไรก่อนจะลากผมไปขึ้นลิฟท์...ผมผลักมันออกจากตัวอย่างแรงก่อนจะเดินไปกดสวิตเพื่อจะกดออกแต่มันกลับคว้าตัวผมมากอดไว้แน่น

มึงคงไม่อยากจะโดนในลิฟท์ใช่ไหม…มันพูดในขณะที่หน้าก็โน้มต่ำลงมาเรื่อยๆ ผมเบี่ยงหน้าหลบทำให้สันจมูกนั่นชนเข้าแก้มผมแทน...และก่อนที่จะได้เปิดศึกทะเลาะกับมันในลิฟท์ เสียงสัญญาณบอกว่าถึงที่หมายแล้วก็ดังขึ้นมาซะก่อน

ติ๊ง หน่อง

“ไอ้เชี่ย แมร่งเอ๊ย ปล่อยกูน่ะ...!” มันลากผมออกมาจากลิฟท์ก่อนจะก้าวเดินไปอย่างเร็วและหยุดที่ห้องหนึ่ง ก่อนจะผลักประตูห้องพรวดเข้าไป

“อ้าวไอ้โซ่ ไอ้นิว...เกิดอะไรขึ้นหว่ะ” มันลากผมผ่านไปยังห้องนั่งเล่นซึ่งผมเห็นไอ้เคนนอนอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่   ก่อนจะลากผมผ่านไปทางครัวซึ่งผมเห็นไอ้โอ๊ต ความหวังเดี่ยวที่จะช่วยผมได้...

“งานเข้าแล้วครับพี่น้อง...” ไอ้เคนที่นั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่พูดขึ้น

“ไอ้โอ๊ต! ช่วยกูด้วย!”

“ถ้าพวกมึงยังไม่อยากตาย...ก็อย่ามายุ่งกับเรื่องของกู!” มันบอกพร้อมกับตะโกนดังลั่นไปทั่วทั้งห้อง

“แต่...” ไอ้โอ๊ตที่มองสถานการณ์ด้วยความเป็นห่วงทำท่าจะเข้ามาช่วยผมแต่กลับถูกไอ้เคนดึงแขนไว้ซะก่อน แล้วใครจะช่วยกูได้หล่ะTT

 “เชี่ย! มึงหยุดลากกูสักทีได้ไหม!” ไอ้โซ่ลากผมมันเดินขึ้นบันไดอย่างเร็วก่อนจะเดินไปที่ห้องของใครสักคน  มันเปิดประตูออกก่อนจะผลักผมลงบนเตียงอย่างแรง โซ่เดินเข้ามาใกล้เตียงมากขึ้นตอนนี้มันดูหน้ากลัวมากกว่าครั้งนั่นจนผมรู้สึกได้  ผมถอยหลังกรูจนหลังติดผนังเตียงผมลุกขึ้นยืนหมายจะลงไปจากเตียงไปแต่อยู่ๆก็เป็นไอ้โซ่ที่กระตุกขาผมอย่างแรงจนผมล้มลงมันพุ่งเข้ามาคร่อมบนตัวผมอย่างเร็ว...

“โซ่ปล่อยกู...มึงอย่ามาเล่นแบบนี้…”    ผมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ขาดเป็นห้วง

 “.....” โซ่ไม่พูดอะไรก่อนจะแสระยิ้มขึ้นที่มุมปากและก้มหน้าลงจูบผมแทนริมฝีปากร้ายกาจนั่นลวงล่ำเข้ามามากขึ้น...เลียดไล้ฝีปากมาถึงคาง ขมับและที่ซอกคอผมที่ที่มันมักจะฝากร่องร้อยความเป็นเจ้าของอยู่เสมอ... มันปลดกระดุมเสื้อผมออกอย่างเร็วจนเผยให้เห็นแผ่นอกแบนราบ...ก่อนที่ริมฝีปากไล้ต่ำไปเรื่อยๆจนถึงหน้าอกมันขบเม้มจนตอนนี้มันคงเกิดเป็นรอยแดงมากมาย..อยู่ดีๆน้ำตาก็พรานไหลออกมาซะดื้อๆ ทั้งที่พยายามกลั่นไว้แล้วแท้ๆ

มันลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังผมก่อนจะไล้มือลงไปปลดกระดุมและรูดซิปเพื่อถอดกางเกงนักเรียนผมออก มืออีกข้างก็จับขาผมแยกออกมือซุกไซนั่นไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆจนโดนจุดอ่อนไหวจุดนั่น..

“ฮึก...อย่าน่ะตรงนั่น...ฮึก” ผมบอกด้วยเสียงสะอื้นในขณะที่จับที่มือมันออกจากส่วนนั่นของผม

“น้ำตามันไม่ได้ทำให้กูหยุดหรอกน่ะ...” 

“ฮึก...กู...กูเกลียดมึงโซ่...ได้ยินไหมว่ากูเกลียดมึง!! ”  ผมตะโกนออกไปอย่างไม่คิดจะเกรงกลัวมัน

“แล้วมึงจะเสียใจที่พูดคำนี้! ” พูดจบมันก็กดริมฝีปากลงมาอีกครั้งผมหมดแรงที่จะดิ้นที่จะสู้กับมัน
แล้ว ผมหยุดนิ่งและปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาหลังจากนั่นมันก็ไม่สนว่าผมจะร้องไห้ขนาดไหนมันแค่ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการทำเพื่อจะระบายความโกรธและความโมโหก็เท่านั่น....

    (Soo Talk)

   ผมนั่งมองแผ่นหลังของคนตัวเล็กที่เต็มไปด้วยรอยแดงมากมายซึ่งมันมาจากผม ผมขยับตัวเข้าไปใกล้มากขึ้นก่อนจะค่อยๆเช็ดที่แผ่นหลังนั่นเบาและค่อยๆพลิกตัวนิวให้หันหลับมาดวงตาทั้งสองหลับพริ้ม ผมเกลี่ยมือไปที่แก้มนั่นรอยน้ำตาแห้งเกลอกลังยังปรากฏให้เห็น ผมเช็ดที่หน้าอย่างเบามือกลัวว่าร่างเล็กจะตื่น ก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้ร่างบางเหมือนเดิม...ผมก้มลงกดริมฝีปากลงที่หน้าผากนิวเบาๆ...

ผู้ชายดีๆ มีแฟนหมดแล้วคุณจะรออะไร~

เสียงโทรศัพท์ของนิวนี่หว่าใครโทรมาแต่เช้าหว่ะ ผมลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปก้มเก็บกางเกงนักเรียนที่อยู่ข้างเตียงขึ้นมาก่อนจะล่วงเข้าไปหยิบไอโฟนในกระเป๋า

>>Jay<<

   ไอ้ห่าเจย์อีกแล้วแค่เห็นชื่อก็เลือดขึ้นหน้า...คิดแล้วผมก็นึกถึงเรื่องเมื่อวานที่มันขับมอไซค์พานิวออกไปข้างนอก ไอ้ตัวต้นเหตุมันมาสร้างความแตกหักให้ผมกับนิว ผมกดวางไปในทันที แต่มันก็ยังโทรมาอีก ผมเลยตัดสินใจกดรับ

“ฮัลโหล่นิว กูกดกริ่งบ้านมึงหลายรอบแล้วน่ะเว๊ย ทำไมไม่มาเปิดให้กู”

“แล้วมึงไปทำเชี่ยอะไรที่บ้านนิว”

“ใครหว่ะ กูขอคุยกับนิวหน่อย”

“กูเอง โซ่...นิวนอนอยู่ยังไม่ตื่น”

“นิวอยู่กับมึงได้ไง...มึงทำอะไรนิว”

“แล้วทำไมกูต้องบอกมึงด้วย ”

“ก็เพราะกูเป็นเพื่อนของนิว”

“เพื่อน..แน่ใจหรือไงว่ามึงคิดกับนิวแค่เพื่อน การกระทำที่มึงทำกับนิวมันดูไม่ใช่เลยน่ะ...กูขอเตือนมึงไว้เลยน่ะว่านิวของกู มึงอย่าแม้แต่จะคิดว่าจะมาแย่ง”

“หึหึ ...กูเป็นคนเอาแต่ใจซะด้วยดิ อยากได้อะไรก็ต้องได้... ”    

“นี่กูขอเตือนมึงไว้เลยน่ะมึงอย่าแม้แต่จะคิดว่าจะมาแย่ง แล้วกูขอบอกมึงเลยอย่าเข้ามาวุ่นวายกับนิวอีกถ้ามึงยังไม่อยากตาย...! ”   ผมพูดรัวเป็นชุดก่อนจะตัดสายมันในทันทีผมกำโทรศัพท์ในมือแน่น สายตามองเลยไปที่คนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียง...มึงจะเล่นแบบนี้กับกูใช่ไหมอย่าให้กูรู้ว่ามึงตุกติกแล้วกัน...ผมสาบานได้เลยถ้ามันทำอะไรนิวผมเอามันตายแน่

(End Soo Talk)

      ทำไมมันปวดเนื้อปวดตัวไปหมดเลยหว่ะ...ผมคิดก่อนทำท่าจะลุกขึ้น แต่หัวขึ้นจากหมอนได้ไม่เท่าไรก็ต้องหงายลงไปเหมือนเดิม...เชี่ยทำไมปวดหัวแบบนี้หว่ะ ผมได้แต่กุมที่ขมับตัวเองเบาๆก่อนมองไปรอบห้องที่ไม่คุ้นเคย ผมดันหลังตัวเองก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืนแต่พอจะก้าวขาเดินเท่านั่นแหละ

“แมร่งเจ็บชิบ!”  ผมนั่งลงมาอัตโนมัติทันที แค่ก้าวขาจะเดินไปความรู้สึกเจ็บที่สะโพรกมันก็แผ่ซ่านไปทั่ว...ผมก้มมองดูเองในตอนนี้ที่ใส่แค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นคงไม่ใช่อย่างที่ผมคิดหรอกใช่ไหม ผมค่อยๆพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอีกครั้งก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องน้ำ 

   ผมยกมือขึ้นเตะริมฝีปากตัวเองที่ตอนนี้ห่อเลือดมันบวมเจ่อมากจนน่ากลัว  สายตาไล้ต่ำลงมาที่ซอกคอซึ่งมีรอยแดงเต็มไปทั่ว ผมค่อยๆถอดเสื้อกล้ามออกทำให้ได้เห็นเกือบทุกตารางนิ้วบนร่างกายผมมีรอยแดงเป็นจ่ำๆเต็มไปหมด...ภาพเมื่อคืนก็ย้อนกลับเข้ามาในหัวทันที   ผมกำมือตัวแน่นน้ำตาค่อยๆไหลออกมาอีกครั้ง สิ่งที่ผมอยากจะมากที่สุดตอนนี้คือกลับบ้าน ผมสวมเสื้อใส่เหมือนเดิม ก่อนจะเดินกะเผลกๆไปที่ประตูห้องน้ำและในตอนที่กำลังหมุนลูกบิดประตูออกนั่นเอง

“นิว.. ” โซ่ที่ตอนนี้เหลือแค่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวผมมองมันด้วยความเกลียดชังและโกรธก่อนจะผลักประตูให้ปิดลงแต่มันก็ไวกว่า มันดันตัวเข้ามาในห้องน้ำอย่างเร็ว ผมไม่ได้สนใจก่อนจะเดินชนไหล่มันและเดินอย่างช้าเพื่อไปที่ประตู...

“เดี๋ยวก่อนจะไปไหน... ” มันบอกก่อนจะจับแขนผม

“อย่ามาเตะต้องตัวกู..” ผมบอกก่อนจะสะบัดแขนออกจากมือมัน

“ทำไมกูจะจับไม่ได้ ในเมื่อมากกว่านี้กูก็ทำมาแล้ว...” ผมหยุดกึกเหมือนมีใครเอาอะไรโยนใส่หัวเต็มแรง

เพียะ!

“มึงมันเลว! ” มันกระชากตัวผมให้หันมาเผชิญหน้ากับมันอีกครั้งก่อนจะผลักตัวผมให้เข้าไปข้างในโซ่เดินตามมาอย่างเร็วก่อนจะยกแขนขึ้นกักตัวผมไว้

“แล้วเมื่อคืนเสียงใครร้อง...”

“หุบปากเดี๋ยวนี้น่ะ กูขยะแขยงมึงเต็ม... ” เสียงผมถูกดูดกลืนลงไปในลำคอเมื่อมันแนบริมฝีปากลงมาอย่างเร็วผมดิ้นไปมาได้ไม่เท่าไร ก็รู้สึกเจ็บจนขยับไปไหนไม่ได้แล้ว ผมหยุดดิ้นพร้อมกับน้ำตาที่พรานไหลออกมาอีกครั้งโซ่ผละออกก่อนจะจูบซับน้ำตาให้ผมก่อนจะเงยหน้าขึ้นเอาหน้าผากชนกับหน้าผากผม...

“ถ้าเกลียดแล้วหัวใจที่เต้นนี้มันคืออะไร”

“....“

“มึงเกลียดกูไม่ได้หรอก..นิว“  

“มึงพอใจหรือยัง...มึงโมโหมึงโกรธแล้วทำไมต้องมาทำกับกูแบบนี้ด้วย!”

“...เมื่อคืนกูมีสติครบทุกอย่างกูรู้ตัวน่ะว่ากูทำอะไรลงไปบ้างถึงกูจะเมา...กูเข้าใจมึงผิด กูทำรุนแรงกับมึงและกูก็ยังพูดอะไรที่ทำให้มึงเสียใจ…คำคำนี้แม้ว่ากูจะชอบพูดอยู่บ่อยๆ แต่กูก็อยากจะให้มึงฟัง...กูขอโทษ”

“มึงอย่าเสียเวลามาพูดกับกูอีกเลย....มึงกลับไปหาคนนั่นของมึงจะดีกว่า” ผมบอกมันด้วยเสียงอ่อนลงน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมามันเอื้อมมือขึ้นมาก่อนจะเช็ดน้ำตาให้ผมเบาๆ

“มึงหมายถึงใคร...”

“มึงน่าจะรู้ดีแก่ใจ ก็ผู้หญิงคนที่กอดกับมึงเมื่อวานไง...”

“หมายถึงฟ้านั่นหรอ...”

“เมื่อวานตอนที่กูลงมาจากตึกเพื่อจะไปหามึง...กูเห็นมึงกอดกับเขาอยู่ กูไม่อยากจะเข้าไปรบกวนพวกมึง...โซ่กูจะไม่รั้งมึงไว้น่ะ ถ้ามึงรักเขามึงก็ไปได้เลย คนอย่างมึงมีโอกาสที่จะได้คนที่ดีกว่ากู...” ในขณะที่ผมพูดยังไม่ทันจบ มันก็แทรกขึ้นมาซะก่อน

“นิวมึงฟังกูให้ดีๆน่ะ กูยอมรับว่าแต่ก่อนกูรักฟ้ามากมากจริงๆและกูก็เสียใจมากด้วยที่เขาทิ้งกูไป...แต่นั่นมันก็คือเรื่องในอดีตไง...แต่ตอนนี้ก็คือปัจจุบันกูมองแค่มึงคนเดี่ยว…กูมีแค่มึงคนเดียว” มันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจ้องมองลึกลงมาที่ดวงตาผม

“....” ผมหลุบตาลงมองต่ำ  

“มึงมองหน้ากูสิ...” มันบอกก่อนจะจับหน้าผมให้เงยขึ้น

“เชื่อกูได้ไหม...ให้โอกาสกูได้ดูแลมึงต่อไปได้หรือป่าว”  มันจับมือผมไปกุมไว้ก่อนจะบีบเบาๆ  

 “มึงออกไปก่อน ขอกูอยู่คนเดี่ยว... ”  ผมพูดขึ้นเบาๆก่อนจะผละมืออกจากมันเอาตรงๆมันทำผมเสียความรู้สึกมากๆ ทั้งเรื่องผู้หญิงคนนั่นและไหนจะเรื่องเมื่อคืน  คำพูดที่ดูถูกผม ดูมันจะทำอะไรตามใจตัวเองมากกว่าที่จะฟังเหตุผลจากผม...แล้วมันจะมาพูดคำว่าขอโทษคำเดี่ยวถ้าผมจะยอมเชื่อและให้อภัยมันอีกครั้ง ผมจะเชื่อได้ยังไงว่าครั้งต่อไปมันจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก...

------------------------------------------------------------------------------
มาอัพใหม่น่ะตอนนี้ ใครที่อ่านแล้วมาอ่านใหม่น่ะช่วงหลังๆจะได้อ่านตอนต่อไปรู้เรื่อง ฝากคอมเมนเมนให้ด้วยน่ะจร้า บายจร้า ม๊วฟฟ >3

แถมๆจร้า><


 


 


 

 

 

 
+555 ป่วงมาก สาเหตุมันมาจากช่วงนี้มีกระแส เคนนิว มาเลยทำเล่น><