ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Fic-SooxNewThe Split: ฉันคิดมากไปใช่ไหม ตอนที่6
Titel:ฉันคิดมากไปใช่ไหม? ตอนที่6
Author:Pingpong
Couple:SooxNew
Update:11/03/2555
------------------------------------------------------------------------------
“พี่มาแลกเปลี่ยนที่นี้น่ะ…”
“นานมากแล้วสิน่ะค่ะที่เราไม่ได้เจอกันเลย...ฟ้าขอคุยอะไรกับพี่โซ่หน่อยได้หรือป่าวค่ะ?”
“ฟ้าพอดีพี่มีธุระขอตัวก่อนน่ะ...” ผมบอกก่อนจะหันหลังกลับไปเพื่อจะเดินขึ้นบันได
“พี่โซ่ฟ้าขอโทษ...เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมค่ะ...” เธอบอกในขณะที่กอดผมไว้จากข้างหลังผมยืนนิ่งไม่ได้ขยับตัวไปไหน...เหตุการณ์แบบนี้เหมือนในวันนั้นจริงๆวันที่ผมรั้งเธอเอาไว้ไม่ให้ไปจากผม...แต่ต่างกันที่ในตอนนี้เธอกลับรั้งไม่ให้ผมไปและเธอกำลังขอให้ผมกลับไปเริ่มใหม่กับเธอ
“พี่โซ่...ฟ้าขอโทษน่ะค่ะ...แต่เราคงไปด้วยไม่ได้แล้วจริงๆ”
“ฟ้า พูดแบบนี้หมายความว่าไง?”
“เราเลิกกันเถอะน่ะพี่โซ่...” เธอพูดก่อนจะหันหลังเดินจากผมไป...ผมไม่เข้าใจจะเลิกกันทำไมทั้งที่เราก็ยังรักกันดี มันเกิดอะไรขึ้นกับความรักของเราทั้งสองคน
“ไม่ฟ้าพี่ไม่เอาแบบนี้น่ะ...ฟ้าอยากจะให้พี่ทำอะไร ฟ้าอยากได้อะไร ฟ้าบอกพี่สิ แต่ขออย่างเดี่ยวฟ้าอย่าไปจากพี่เลยน่ะ...น่ะครับพี่ขอร้อง” ผมพูดในขณะกอดร่างบางไว้จากข้างหลัง...
“อย่าพยายามเลยน่ะค่ะพี่โซ่ ฟ้าขอโทษจริงๆ...ฟ้า ฮึก ฮึก ฟ้ามีคนอื่น...” เธอบอกด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ป่นเสียงสะอื้นจากการร้องไห้...
“ทำไมฟ้า? พี่มันไม่ดียังไง ทำไมต้องทำกับพี่แบบนี้ ทำไมฟ้า?!” ผมผละออกจากเธอก่อนจะตะโกนออกมาผมมองหน้าเธอด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย...ความรู้สึกมากมายประดั้งประเดเข้ามาในหัวของผม ผมเสียใจ โกรธ โมโห ความรู้สึกมันเหมือนโดนหักหลัง แมร่งโคตรเจ็บเลย...
(New Talk)
ที่ผมเห็นมันไม่จริงมันเป็นแค่ความฝันเท่านั่น ผมตาฝาดไปใช่ไหมที่เห็นโซ่กำลังกอดกับผู้หญิงคนหนึ่ง...ผมยืนนิ่งขาไม่มีแรงแม้แต่จะก้าวเดินไปไหนได้เลย... ขอบตารู้สึกร้อนผ่าวในทันทีไม่นานนักของเหลวอุ่นๆก็ไหลลงมาสัมผัสแก้มของผมอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่...ผมหันหลังกลับไปทางเดิม...
“ขอโทษครับ...ไอ้เจย์” ผมเอ่ยขึ้นเบาๆ
“เดี๋ยวก่อน...นิวมึงร้องไห้ทำไม?” มันถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจก่อนจะดึงตัวผมเข้ามาใกล้ๆ
“ไม่มีอะไรหรอก...
“จะไม่มีอะไรได้ไง...นิวเพราะมันใช่ไหม มันทำอะไรมึงบอกกูมาน่ะ? ไม่งั้นกูจะไปจัดการมันเดี๋ยวนี้
แหละ”
“อย่าน่ะเจย์...มึงช่วยพากูไปจากที่นี้ที... “
“ยืนเหม่ออยู่นั่นแหละ ไปกันยัง...”
“มึงขี่มอไซค์ด้วยหรอหว่ะ…”
“ทำไมไม่เคยขึ้นหรอครับคุณหนูชลัชจักร?”
“ก็เอออ่ะดิ...แต่ลองนั่งได้นี่หว่า” ผมบอกในขณะที่เดินไปทางมอไซค์สีดำคันใหญ่ของมัน แต่มัน
เดินมาบังทางผมไว้ก่อนจะใส่หมวกกันน็อคที่มันถือมาด้วยให้กับผม
“ใส่ไว้เพื่อความปลอดภัยเพื่อรถมันล้ม ^^”มันพูดซะกูอยากจะไปด้วยมากเลย มันบอกในขณะที่เดินขึ้นไปคร่อมรถมอไซค์คันใหญ่เท่าบ้านสีเทาควันบุหรี่...ผมเดินไปที่รถมันและในตอนที่ผมกำลังจะขึ้นซ้อนท้ายมันนั่นเอง
“ไอ้เจย์ ช่วยกูด้วย!!” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งตะโกนแหกปากดังลั่นในขณะที่กำลังวิ่งมาทางพวกผม
“เชี่ยไนท์!อะไรอีกหล่ะ”
“มึงอย่าพึ่งพูดได้ไหมขับไปก่อนเถอะ!” มันบอกในขณะที่ขึ้นซ้อนทางด้านหลัง อ้าวเฮ๊ยแล้วกูจะนั่งไหนครับพี่น้อง
“โอ๊ยแมร่งเอ๊ย!...นิวขึ้นมาเร็ว” มันบอกในขณะที่ตัวเองถอยขยับหลังไปเพื่อเหลือที่ไว้นั่งตรงข้างหน้ามัน...
“ให้กูนั่งข้างหน้าเนี่ยน่ะ!”
“เออสิหว่ะ เร็วขึ้นมาก่อนเหอะ”
“เฮ๊ย! พวกมันตามแล้ว...เร็วมึงรีบขึ้นมาเถอะ!”
“เชี่ยเอ๊ย! ขึ้นก็ขึ้นหว่ะ!” สุดท้ายแล้วผมก็ทดกับความกดดันไม่ไหวผมสบธเสียงดังก่อนจะจำใจ
เดินไปนั่งข้างหน้า ชีวิตกูทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยหว่ะ นั่งมอไซค์ครั้งแรกต้องมาขี่หนีไอ้พวกนักเลงที่ไหนไม่รู้ กูจะมีชีวิตรอดกลับบ้านไหมมม...
(Jay Talk)
“ทีหลังอย่าทำตัวซ่าให้มากน่ะมึง เทียวไปมีเรื่องกับเขาเรื่อยเลย”
“เออๆรู้แล้ว กูว่าตอนนี้มึงไปดูแฟนมึงก่อนเถอะ อ้วกจนหน้าดำหน้าแดงแล้วน่ะ”
“ไอ้สัสแฟนพ่องสิ เพื่อนกูโว๊ย!”
“เพื่อนก็เพื่อนงั้นกูไปหล่ะ”
“เออ โชคดีมึงมีไรก็โทรมาได้น่ะโว๊ย!” ผมโบกมือให้ไอ้ไนท์ก่อนจะจะยิ้มขึ้นมานิดๆ ทั้งที่ปากตัวเอง
จะด่ามันไปแต่ในใจผมแมร่งรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกตอนที่มันบอกว่านิวเป็นแฟนผม...แล้วกูจะยิ้มทำไมหว่ะ ไม่ๆผมคงจะบ้าไปแล้วแน่ๆผมจะชอบเพื่อนของตัวเองได้ยังไงกันไม่มีทาง...
“เป็นไงบ้างหว่ะ?” ผมถามขึ้นในขณะที่เดินไปลูบหลังให้มัน
“อาหารหมดท้องกูแล้วมั่ง“
“กูขับรถห่วยจนทำมึงอ้วกเลยหรอหว่ะ +555”
“ขำเข้าไปเถอะ ไอ้สัส กูจะตายอยู่แล้ว” นิวลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปนั่งที่ม้านั่งตัวหนึ่ง
“อ่ะน้ำ...” นิวรับมันไปก่อนจะยกขึ้นในทันที
“กูสาบานเลยจะไม่นั่งมอไซค์มึงอีกแล้ว”
“เอาน่ะ นี่มันพึ่งครั้งแรก..เอาไอศกรีมไปกินของหวานคงทำให้มันดีขึ้น”
“ไอศกรีมม><” พอพูดเสร็จคนตัวเล็กก็ยื่นมือมารับไอศกรีมไปในทันที...นิวคนเดิมกลับมาแล้วสิน่ะ ผมนั่งมองคนตัวเล็กกินไอศกรีมอยู่อย่างไม่วางตา
“มึงจะมองอะไรกูหนักหนา ไอ้เจย์ หน้ากูเหมือนพ่อมึงหรอ”
“อ้าวเชี่ยพ่อกูเกี่ยวไร...ก็ปล่าวกูก็แค่...”
“แค่อะไร...”
“แค่เห็นว่ามึงกินเปื้อน อีกแล้ว” ในขนาดที่ผมหาข้ออ้างเพื่อจะแถนั่น สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับครีม
สีขาวที่เลอะอยู่ที่ริมฝีปากของนิว
“ตรงไหนหว่ะ?” นิวถามในขณะที่จบไปทั่วทั้งริมฝีปากจนตอนนี้มันเลอะมากกว่าเดิมซะอีก
“ฮาฮา มากูเช็ดให้” ผมบอกในขนาดที่ยื่นมือไปเช็ดครีมที่เปื้อนริมฝีปากนั่นก่อนจะใช้เลียที่ปลายนิ้วตัวเองแทน...
“เชี่ย มึงทำอะไรของมึงหว่ะ!”
“กินไอศกรีมไง”
“มึงอยากกินก็บอกกูดีๆก็ได้...เอาไปเลยกูไม่กินแล้ว”
“มึงอย่าคิดมากดิหว่ะ...กูแค่เสียดายของ หรือที่มึงไม่กินเพราะมึงคิดอะไรกับกู” กูแถได้หน้าด่านๆมาก
“แถได้หน้าตายมากมึง...แต่กูจะกินให้ก็ได้เห็นว่ามึงอุตส่าห์ซื้อมาแล้วน่ะ...” ร่างเล็กบอกก่อนจะก้มลงไปกินไอศกรีมต่ออย่างเอาเป็นเอาตาย ผมหันหน้าไปทางอื่นแทนก่อนจะอมยิ้มขึ้นมาเบาๆ หัวใจผมตอนนี้มันเต้นรั่วเร็วจนแทบจะระเบิดได้อยู่แล้ว…อาการแบบนี้ที่เขาบอกว่ามันมักจะเกิดขึ้นกับคนที่เราชอบหรือคนที่เรารัก...แล้วไอ้อาการที่มันเกิดกับผมตอนนี้มันเรียกว่ารักหรือป่าวหว่ะ…
@บ้านนิว
“ขอบใจมึงมากน่ะกูโคตรสนุกเลยวันนี้ ถึงจะอ้วกแตกเกือบตายก็เหอะ”
“+55 ไม่เป็นไร ทีหลังมึงมีอะไรไม่สบายใจก็บอกกูได้น่ะ...กูอยู่ข้างมึงเสมอ”
“เอาซะกูซึ่งเลย จะร้องไห้แล้วเนี๊ย +55 ^^”
“มึงยิ้มแล้ว ^^”
“กูยิ้มแล้วทำไมอ่ะ?”
“ก็เพราะมันดูดีมากกว่าตอนที่มึงร้องไห้ไง...”
“...”
“มึงสัญญากับกูได้ไหมนิว?”
“อะไร?”
“ถ้ามันทำให้มึงเสียใจอีก...มึงบอกกูเลยน่ะ”
“เอาเหอะ มึงจะว่าตัวเองเหมือน ซุปเปอร์แมนว่างั้น?”
“กูจริงจังน่ะนิว...กูเป็นห่วงมึงน่ะ”
“เออ! งั้นเดี๋ยวกูเข้าบ้านก่อนดีกว่า ขอบใจมากน่ะที่มาส่ง กลับบ้านดีๆหล่ะ” ผมบอกมันก่อนจะหัน
หลังเพื่อจะเดินเข้าบ้านตัวเอง...
“เดี๋ยวก่อน มึงสัญญากับกูก่อนสิ…” มันจับที่แขนผมก่อนจะดึงให้หันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับมัน
“เออ สัญญา กูสัญญา พอใจมึงยัง”
“...เออนิว พรุ่งนี้ให้กูมารับมึงได้ไหม?”
“มารับกู ไปโรงเรียนอ่ะน่ะ”
“อืม กูไม่เอามึงไปขายไหนหรอก...มึงไม่ต้องกลัวหรอกน่ะ...มันก็แค่ในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง” มันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ จริงๆแล้วผมก็แค่ไปโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนสนิทของผมก็แค่นั่นแหละ...ผมไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรอยู่แล้ว ก็เหมือนกับใครคนนั่นไงเขาออกจะเปิดเผย...
“ก็เอาดิ…”
“สรุปคือมึงยอมไปกับกูใช่ป่ะ !”
“เออ!แต่ตอนนี้มึงกลับบ้านได้แล้ว ไปๆ” ผมบอกก่อนจะดันหลังมันไปทางรถมอไซค์ที่จอดอยู่ข้างๆบ้าน…
“ฝันดีน่ะมึง ^^”
“เออ มึงก็เหมือนกันหล่ะ”
วันนี้ไอ้เจย์มันจะต้องสมองกลับไม่ก็กินยาลืมเขย่าขวดแน่ๆ มันพูดอะไรแปลกๆ แสดงท่าทีแปลกๆ จนผมไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเลยว่าที่มันแสดงท่าทางแปลกๆกับผมแบบนี้ มันจะสื่อให้เห็นว่ามันรู้สึกแบบนั่นกับผมงั้นหรอ...ในขณะที่ผมกำลังจะเดินเข้าบ้านนั่นแสงไฟจากรถคันหนึ่งก็สาดเข้ากระทบกับดวงตาผม รถหยุดนิ่งลงที่ข้างบ้านผมพร้อมกับร่างสูงโปร่งที่เดินลงมาจากรถ...
“มึงมาทำอะไรที่นี้...โซ่” ผมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจนิดๆ เมื่อเห็นเจ้าของรถที่ในตอนนี้ผมไม่อยากจะเจอหน้า
“ทำไมคนเป็นแฟนกันมาไม่ได้หรือไง?...”มันพูดด้วยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ก่อนจะเดินมาทางผม ดวงตาเรียวเล็กมองผมด้วยตาขวางๆ แก้มที่เคยขาวนั่นเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดฝาดเหมือนคนเมา...ผมเองได้แต่ถอยหลังไปด้วยความกลัว มันจะทำอะไรผมอีกหรือป่าว คิดได้ดังนั่นผมก็หันหลังเตรียมจะวิ่งเข้าบ้าน แต่มันก็ไวกว่าดึงตัวผมเข้ามากอดไว้อย่างรวดเร็ว...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วน่ะจร้า ทุกคน เมื่อวานนี้มีใครได้ไปดูพี่โซ่ พี่นิว ที่ Indy Intown บ้าง ไรเตอร์อดเพราะบ้านไกลTT ได้มานั่งดูคลิปกับภาพย้อนหลัง ยังไงก็ฝากคอมเมนให้เขาด้วยน่ะจร้า บาย รักคนอ่านมากมาย ม๊วฟฟ>3
แถมรูปฟินๆ จากงาน Indy INtown เครดิตตามภาพเลยจร้า ><
มันก็แค่เรื่องเมื่อวาน (มันก็แค่ในฟิดอ่ะTT)
โอ๊ย เขินอ่ะ ฟินมาก><
ใส่เสื้อคู่ป่าวนิ ><
พี่โซ่ มองไรพี่นิวอ่ะ >///<
มอง มองเธอมาแสนนานน ~ >///<
หน้าพี่โซ่ตอนนี้ ในฟิค+5555
------------------------------------------------------------------------------
“พี่โซ่มาทำอะไรที่นี้ค่ะ?” เธอเดินมาทางผมก่อนจะถามขึ้น
“พี่มาแลกเปลี่ยนที่นี้น่ะ…”
“นานมากแล้วสิน่ะค่ะที่เราไม่ได้เจอกันเลย...ฟ้าขอคุยอะไรกับพี่โซ่หน่อยได้หรือป่าวค่ะ?”
“ฟ้าพอดีพี่มีธุระขอตัวก่อนน่ะ...” ผมบอกก่อนจะหันหลังกลับไปเพื่อจะเดินขึ้นบันได
หมับ
“พี่โซ่ฟ้าขอโทษ...เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมค่ะ...” เธอบอกในขณะที่กอดผมไว้จากข้างหลังผมยืนนิ่งไม่ได้ขยับตัวไปไหน...เหตุการณ์แบบนี้เหมือนในวันนั้นจริงๆวันที่ผมรั้งเธอเอาไว้ไม่ให้ไปจากผม...แต่ต่างกันที่ในตอนนี้เธอกลับรั้งไม่ให้ผมไปและเธอกำลังขอให้ผมกลับไปเริ่มใหม่กับเธอ
เมื่อ 2 ปีที่แล้ว
“พี่โซ่...ฟ้าขอโทษน่ะค่ะ...แต่เราคงไปด้วยไม่ได้แล้วจริงๆ”
“ฟ้า พูดแบบนี้หมายความว่าไง?”
“เราเลิกกันเถอะน่ะพี่โซ่...” เธอพูดก่อนจะหันหลังเดินจากผมไป...ผมไม่เข้าใจจะเลิกกันทำไมทั้งที่เราก็ยังรักกันดี มันเกิดอะไรขึ้นกับความรักของเราทั้งสองคน
หมับ
“ไม่ฟ้าพี่ไม่เอาแบบนี้น่ะ...ฟ้าอยากจะให้พี่ทำอะไร ฟ้าอยากได้อะไร ฟ้าบอกพี่สิ แต่ขออย่างเดี่ยวฟ้าอย่าไปจากพี่เลยน่ะ...น่ะครับพี่ขอร้อง” ผมพูดในขณะกอดร่างบางไว้จากข้างหลัง...
“อย่าพยายามเลยน่ะค่ะพี่โซ่ ฟ้าขอโทษจริงๆ...ฟ้า ฮึก ฮึก ฟ้ามีคนอื่น...” เธอบอกด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ป่นเสียงสะอื้นจากการร้องไห้...
“ทำไมฟ้า? พี่มันไม่ดียังไง ทำไมต้องทำกับพี่แบบนี้ ทำไมฟ้า?!” ผมผละออกจากเธอก่อนจะตะโกนออกมาผมมองหน้าเธอด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย...ความรู้สึกมากมายประดั้งประเดเข้ามาในหัวของผม ผมเสียใจ โกรธ โมโห ความรู้สึกมันเหมือนโดนหักหลัง แมร่งโคตรเจ็บเลย...
(New Talk)
ที่ผมเห็นมันไม่จริงมันเป็นแค่ความฝันเท่านั่น ผมตาฝาดไปใช่ไหมที่เห็นโซ่กำลังกอดกับผู้หญิงคนหนึ่ง...ผมยืนนิ่งขาไม่มีแรงแม้แต่จะก้าวเดินไปไหนได้เลย... ขอบตารู้สึกร้อนผ่าวในทันทีไม่นานนักของเหลวอุ่นๆก็ไหลลงมาสัมผัสแก้มของผมอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่...ผมหันหลังกลับไปทางเดิม...
ปึก!
“ขอโทษครับ...ไอ้เจย์” ผมเอ่ยขึ้นเบาๆ
“เดี๋ยวก่อน...นิวมึงร้องไห้ทำไม?” มันถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจก่อนจะดึงตัวผมเข้ามาใกล้ๆ
“ไม่มีอะไรหรอก...
“จะไม่มีอะไรได้ไง...นิวเพราะมันใช่ไหม มันทำอะไรมึงบอกกูมาน่ะ? ไม่งั้นกูจะไปจัดการมันเดี๋ยวนี้
แหละ”
“อย่าน่ะเจย์...มึงช่วยพากูไปจากที่นี้ที... “
ผมเดินตามหลังคนตัวสูงไปที่ลานจอดรถ...ตลอดทางผมและเจย์ไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ ผมไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกแล้วในตอนนี้ ผมทั้งตกใจ ทั้งโกรธและผมเสียใจ...ผมยังไม่อยากจะกลับบ้านไปในสภาพนี้ ไม่อยากจะต้องให้พ่อแม่มาเป็นห่วงในเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้...
“ยืนเหม่ออยู่นั่นแหละ ไปกันยัง...”
“มึงขี่มอไซค์ด้วยหรอหว่ะ…”
“ทำไมไม่เคยขึ้นหรอครับคุณหนูชลัชจักร?”
“ก็เอออ่ะดิ...แต่ลองนั่งได้นี่หว่า” ผมบอกในขณะที่เดินไปทางมอไซค์สีดำคันใหญ่ของมัน แต่มัน
เดินมาบังทางผมไว้ก่อนจะใส่หมวกกันน็อคที่มันถือมาด้วยให้กับผม
“ใส่ไว้เพื่อความปลอดภัยเพื่อรถมันล้ม ^^”มันพูดซะกูอยากจะไปด้วยมากเลย มันบอกในขณะที่เดินขึ้นไปคร่อมรถมอไซค์คันใหญ่เท่าบ้านสีเทาควันบุหรี่...ผมเดินไปที่รถมันและในตอนที่ผมกำลังจะขึ้นซ้อนท้ายมันนั่นเอง
“ไอ้เจย์ ช่วยกูด้วย!!” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งตะโกนแหกปากดังลั่นในขณะที่กำลังวิ่งมาทางพวกผม
“เชี่ยไนท์!อะไรอีกหล่ะ”
“มึงอย่าพึ่งพูดได้ไหมขับไปก่อนเถอะ!” มันบอกในขณะที่ขึ้นซ้อนทางด้านหลัง อ้าวเฮ๊ยแล้วกูจะนั่งไหนครับพี่น้อง
“โอ๊ยแมร่งเอ๊ย!...นิวขึ้นมาเร็ว” มันบอกในขณะที่ตัวเองถอยขยับหลังไปเพื่อเหลือที่ไว้นั่งตรงข้างหน้ามัน...
“ให้กูนั่งข้างหน้าเนี่ยน่ะ!”
“เออสิหว่ะ เร็วขึ้นมาก่อนเหอะ”
“กูอยากจะบ้าตาย!”
“เฮ๊ย! พวกมันตามแล้ว...เร็วมึงรีบขึ้นมาเถอะ!”
“เชี่ยเอ๊ย! ขึ้นก็ขึ้นหว่ะ!” สุดท้ายแล้วผมก็ทดกับความกดดันไม่ไหวผมสบธเสียงดังก่อนจะจำใจ
เดินไปนั่งข้างหน้า ชีวิตกูทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยหว่ะ นั่งมอไซค์ครั้งแรกต้องมาขี่หนีไอ้พวกนักเลงที่ไหนไม่รู้ กูจะมีชีวิตรอดกลับบ้านไหมมม...
(Jay Talk)
ตอนนี้พวกเราอยู่ที่สวนสาธรณะหน้าหมู่บ้านแห่งหนึ่งหลังจากที่ขับหนีไอ้พวกที่จะไล่ตีเพื่อนผมอย่างดุเดือดเมามันส์บ้าคลั่ง...ผมขับรถเร็วขนาดไหนก็ไม่รู้เหมือนกันแต่มันก็คงจะเร็วมากพอจนทำเอาคนตัวเล็กที่พึ่งเคยนั่งมอไซค์ครั้งแรกอย่างนิวอ้วกจะเป็นจะตายแล้วในตอนนี้…ซึ่งสาเหตุก็มาจากไอ้เพื่อนตัวแสบของผมนั่นแหละครับ
“ทีหลังอย่าทำตัวซ่าให้มากน่ะมึง เทียวไปมีเรื่องกับเขาเรื่อยเลย”
“เออๆรู้แล้ว กูว่าตอนนี้มึงไปดูแฟนมึงก่อนเถอะ อ้วกจนหน้าดำหน้าแดงแล้วน่ะ”
“ไอ้สัสแฟนพ่องสิ เพื่อนกูโว๊ย!”
“เพื่อนก็เพื่อนงั้นกูไปหล่ะ”
“เออ โชคดีมึงมีไรก็โทรมาได้น่ะโว๊ย!” ผมโบกมือให้ไอ้ไนท์ก่อนจะจะยิ้มขึ้นมานิดๆ ทั้งที่ปากตัวเอง
จะด่ามันไปแต่ในใจผมแมร่งรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกตอนที่มันบอกว่านิวเป็นแฟนผม...แล้วกูจะยิ้มทำไมหว่ะ ไม่ๆผมคงจะบ้าไปแล้วแน่ๆผมจะชอบเพื่อนของตัวเองได้ยังไงกันไม่มีทาง...
อ้วกกก อ้วกกกก
“เป็นไงบ้างหว่ะ?” ผมถามขึ้นในขณะที่เดินไปลูบหลังให้มัน
“อาหารหมดท้องกูแล้วมั่ง“
“กูขับรถห่วยจนทำมึงอ้วกเลยหรอหว่ะ +555”
“ขำเข้าไปเถอะ ไอ้สัส กูจะตายอยู่แล้ว” นิวลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปนั่งที่ม้านั่งตัวหนึ่ง
“อ่ะน้ำ...” นิวรับมันไปก่อนจะยกขึ้นในทันที
“กูสาบานเลยจะไม่นั่งมอไซค์มึงอีกแล้ว”
“เอาน่ะ นี่มันพึ่งครั้งแรก..เอาไอศกรีมไปกินของหวานคงทำให้มันดีขึ้น”
“ไอศกรีมม><” พอพูดเสร็จคนตัวเล็กก็ยื่นมือมารับไอศกรีมไปในทันที...นิวคนเดิมกลับมาแล้วสิน่ะ ผมนั่งมองคนตัวเล็กกินไอศกรีมอยู่อย่างไม่วางตา
“มึงจะมองอะไรกูหนักหนา ไอ้เจย์ หน้ากูเหมือนพ่อมึงหรอ”
“อ้าวเชี่ยพ่อกูเกี่ยวไร...ก็ปล่าวกูก็แค่...”
“แค่อะไร...”
“แค่เห็นว่ามึงกินเปื้อน อีกแล้ว” ในขนาดที่ผมหาข้ออ้างเพื่อจะแถนั่น สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับครีม
สีขาวที่เลอะอยู่ที่ริมฝีปากของนิว
“ตรงไหนหว่ะ?” นิวถามในขณะที่จบไปทั่วทั้งริมฝีปากจนตอนนี้มันเลอะมากกว่าเดิมซะอีก
“ฮาฮา มากูเช็ดให้” ผมบอกในขนาดที่ยื่นมือไปเช็ดครีมที่เปื้อนริมฝีปากนั่นก่อนจะใช้เลียที่ปลายนิ้วตัวเองแทน...
“เชี่ย มึงทำอะไรของมึงหว่ะ!”
“กินไอศกรีมไง”
“มึงอยากกินก็บอกกูดีๆก็ได้...เอาไปเลยกูไม่กินแล้ว”
“มึงอย่าคิดมากดิหว่ะ...กูแค่เสียดายของ หรือที่มึงไม่กินเพราะมึงคิดอะไรกับกู” กูแถได้หน้าด่านๆมาก
“แถได้หน้าตายมากมึง...แต่กูจะกินให้ก็ได้เห็นว่ามึงอุตส่าห์ซื้อมาแล้วน่ะ...” ร่างเล็กบอกก่อนจะก้มลงไปกินไอศกรีมต่ออย่างเอาเป็นเอาตาย ผมหันหน้าไปทางอื่นแทนก่อนจะอมยิ้มขึ้นมาเบาๆ หัวใจผมตอนนี้มันเต้นรั่วเร็วจนแทบจะระเบิดได้อยู่แล้ว…อาการแบบนี้ที่เขาบอกว่ามันมักจะเกิดขึ้นกับคนที่เราชอบหรือคนที่เรารัก...แล้วไอ้อาการที่มันเกิดกับผมตอนนี้มันเรียกว่ารักหรือป่าวหว่ะ…
(End Talk Jay)
@บ้านนิว
“ขอบใจมึงมากน่ะกูโคตรสนุกเลยวันนี้ ถึงจะอ้วกแตกเกือบตายก็เหอะ”
“+55 ไม่เป็นไร ทีหลังมึงมีอะไรไม่สบายใจก็บอกกูได้น่ะ...กูอยู่ข้างมึงเสมอ”
“เอาซะกูซึ่งเลย จะร้องไห้แล้วเนี๊ย +55 ^^”
“มึงยิ้มแล้ว ^^”
“กูยิ้มแล้วทำไมอ่ะ?”
“ก็เพราะมันดูดีมากกว่าตอนที่มึงร้องไห้ไง...”
“...”
“มึงสัญญากับกูได้ไหมนิว?”
“อะไร?”
“ถ้ามันทำให้มึงเสียใจอีก...มึงบอกกูเลยน่ะ”
“เอาเหอะ มึงจะว่าตัวเองเหมือน ซุปเปอร์แมนว่างั้น?”
“กูจริงจังน่ะนิว...กูเป็นห่วงมึงน่ะ”
“เออ! งั้นเดี๋ยวกูเข้าบ้านก่อนดีกว่า ขอบใจมากน่ะที่มาส่ง กลับบ้านดีๆหล่ะ” ผมบอกมันก่อนจะหัน
หลังเพื่อจะเดินเข้าบ้านตัวเอง...
“เดี๋ยวก่อน มึงสัญญากับกูก่อนสิ…” มันจับที่แขนผมก่อนจะดึงให้หันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับมัน
“เออ สัญญา กูสัญญา พอใจมึงยัง”
“...เออนิว พรุ่งนี้ให้กูมารับมึงได้ไหม?”
“มารับกู ไปโรงเรียนอ่ะน่ะ”
“อืม กูไม่เอามึงไปขายไหนหรอก...มึงไม่ต้องกลัวหรอกน่ะ...มันก็แค่ในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง” มันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ จริงๆแล้วผมก็แค่ไปโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนสนิทของผมก็แค่นั่นแหละ...ผมไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรอยู่แล้ว ก็เหมือนกับใครคนนั่นไงเขาออกจะเปิดเผย...
“ก็เอาดิ…”
“สรุปคือมึงยอมไปกับกูใช่ป่ะ !”
“เออ!แต่ตอนนี้มึงกลับบ้านได้แล้ว ไปๆ” ผมบอกก่อนจะดันหลังมันไปทางรถมอไซค์ที่จอดอยู่ข้างๆบ้าน…
“ฝันดีน่ะมึง ^^”
“เออ มึงก็เหมือนกันหล่ะ”
วันนี้ไอ้เจย์มันจะต้องสมองกลับไม่ก็กินยาลืมเขย่าขวดแน่ๆ มันพูดอะไรแปลกๆ แสดงท่าทีแปลกๆ จนผมไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเลยว่าที่มันแสดงท่าทางแปลกๆกับผมแบบนี้ มันจะสื่อให้เห็นว่ามันรู้สึกแบบนั่นกับผมงั้นหรอ...ในขณะที่ผมกำลังจะเดินเข้าบ้านนั่นแสงไฟจากรถคันหนึ่งก็สาดเข้ากระทบกับดวงตาผม รถหยุดนิ่งลงที่ข้างบ้านผมพร้อมกับร่างสูงโปร่งที่เดินลงมาจากรถ...
“มึงมาทำอะไรที่นี้...โซ่” ผมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจนิดๆ เมื่อเห็นเจ้าของรถที่ในตอนนี้ผมไม่อยากจะเจอหน้า
“ทำไมคนเป็นแฟนกันมาไม่ได้หรือไง?...”มันพูดด้วยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ก่อนจะเดินมาทางผม ดวงตาเรียวเล็กมองผมด้วยตาขวางๆ แก้มที่เคยขาวนั่นเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดฝาดเหมือนคนเมา...ผมเองได้แต่ถอยหลังไปด้วยความกลัว มันจะทำอะไรผมอีกหรือป่าว คิดได้ดังนั่นผมก็หันหลังเตรียมจะวิ่งเข้าบ้าน แต่มันก็ไวกว่าดึงตัวผมเข้ามากอดไว้อย่างรวดเร็ว...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วน่ะจร้า ทุกคน เมื่อวานนี้มีใครได้ไปดูพี่โซ่ พี่นิว ที่ Indy Intown บ้าง ไรเตอร์อดเพราะบ้านไกลTT ได้มานั่งดูคลิปกับภาพย้อนหลัง ยังไงก็ฝากคอมเมนให้เขาด้วยน่ะจร้า บาย รักคนอ่านมากมาย ม๊วฟฟ>3
แถมรูปฟินๆ จากงาน Indy INtown เครดิตตามภาพเลยจร้า ><
มันก็แค่เรื่องเมื่อวาน (มันก็แค่ในฟิดอ่ะTT)
โอ๊ย เขินอ่ะ ฟินมาก><
ใส่เสื้อคู่ป่าวนิ ><
พี่โซ่ มองไรพี่นิวอ่ะ >///<
มอง มองเธอมาแสนนานน ~ >///<
หน้าพี่โซ่ตอนนี้ ในฟิค+5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น