คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Fic-SooxNewThe Split: ฉันคิดมากไปใช่ไหม ตอนที่3
Titel:ฉันคิดมากไปใช่ไหม? ตอนที่3
Author:Pingpong
Couple:SooxNew
Update:05/03/2555
------------------------------------------------------------------------------
“ฟังนิวอธิบายก่อนสิ…น่ะโซ่“ ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงยิ่งกว่าเดิม หวังว่าโซ่จะยอมฟังบ้าง
“งั้นมึงบอกกูซิว่ามึงไปกอดกับมันทำไม…!” โซ่ตะโกนออกมาเสียงดัง สรรพนามที่เปลี่ยนไปผมรู้มันโกรธผมมากแค่ไหนในตอนนี้...มันหันหน้ากลับมาจ้องตากับผม คิ้วเข้มขมวดผูกกันเป็นปม...แววตาจริงจังภายในดวงตาเรียงเล็กคู่นั่นราวกับมีเปลวไฟอยู่ข้างใน... ก่อนที่มันจะเดินไล่ต้อนผมมาเรื่อยๆจนผมจนมุม หลังก็แนบชิดกับกำแพง...
“กูก็แค่มากินไอศกรีมกับไอ้...”
“อย่าพูดชื่อมัน!” โซ่พูดขึ้นก่อนจะชกมือลงบนกำแพงซึ่งมันเชียดหน้าผมไปนิดเดี่ยวเท่านั่น...ชักกลัวมึงขึ้นมาแล้วน่ะโซ่
“มึงจะทำอะไรน่ะโซ่…” ผมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นๆ
“คิดว่ากูจะทำอะไรหล่ะ...” มันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆก่อนจะแสระยิ้มขึ้นที่มุมปาก
“อย่าน่ะ มะ...อุ๊บบ” พูดยังไม่ทันจบ ริมฝีปากแดงสดก็กระแทกลงบนริมฝีปากบางของร่างเล็กอย่างรวดเร็ว มันรุนแรงป่าเถื่อนจนรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือด...ร่างเล็กดิ้นไปมาภายในอ้อมกอดของร่างสูงโปร่ง แต่กลับถูกกอดแน่นมากขึ้น ริมฝีปากร้อนนั่นบดเบียดลงมารุนแรงมากยิ่งกว่าเดิมราวกับจะระบายความโกรธที่มีทั้งหมดลงกับริมฝีปากของร่างเล็ก... ก่อนที่มือที่ว่างอยู่ก็จัดการปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของร่างเล็กออกอย่างรวดเร็ว….ก่อนจะทำบางอย่างที่คอของร่างเล็กซึ่งทำเอาร่างเล็กเจ็บจี๊ด
“ออกไป กูเจ็บน่ะเชี่ยโซ่!”
“....” แต่กลับไม่ได้ผล เสียงของผมไม่มีความหมายอะไรเลยในตอนนี้...ผมหยุดดิ้นแล้วอยู่ๆก็รู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่นๆที่ไหลลงมาข้างแก้ม
“ฮึก ฮึก...” ผมพยายามแล้วที่จะไม่ให้มีเสียงสะอื้นมันออกมา...แต่ก็เก็บไม่ไหวแล้วจริงๆ...มันเงยหน้าขึ้นมองหน้า
“หยุดทำไมหล่ะ...ทำต่อสิ” ผมพูดออกมาด้วยเสียงสั่นๆและเบา เบามากจนไม่รู้ว่ามันจะได้ยินที่ผมพูดบ้างหรือป่าว
“....” มันไม่พูดอะไรก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้ผมอย่างเบามือ แต่ผมกลับปัดมือของมันออก
“นิวอย่าดื้อ ได้ไหม...” มันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ก่อนที่จะบรรจงติดกระดุมเสื้อให้ผมคืนเหมือนเดิมผมทำท่าจะเดินหนีแต่มันกลับรั้งตัวผมไว้ด้วยการกอดจากข้างหลัง...
“นิวโซ่...โซ่ขอโทษ”
“ปล่อยกู...” ร่างเล็กยังคงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบ มันบาดลึกลงไปถึงขั้วหัวใจของผม(เน่าได้อีก:ไร)
“นิว...โซ่โมโหมากจริงๆที่เห็น..โธ่ เว๊ย!” มันตะโกนออกมาเสียงดังลัน ก่อนจะผละออกจากผมที่จะชกลงบนกำแพงอีกครั้ง มันแรงมากจนผมได้ยินเสียง...ผมตกใจมากและรีบเดินเข้าไปหามัน ถึงตอนนี้ผมจะโกรธมันยังไงแต่เห็นมันทำแบบนี้ใครๆก็ทนมองไม่ได้หรอก...
“มึงทำเชี่ยอะไร รู้ตัวไหม!” ผมขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆเมื่อเห็นของเหลวสีแดงสดเต็มไปทั่วทั้งมือของร่างสูงโปร่ง
(Soo Talk)
ที่บ้านของโซ่
ตอนนี้นิวกำลังทำแผลให้ผม...เรากลับมาที่บ้านโดยนิวเป็นคนขับรถกลับมาเพราะมือผมเจ็บอยู่... เราสองคนนั่งอยู่บนเตียงในห้องนอนของผม...ห้องเงียบสงบเราสองของไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ ผมได้แต่นั่งจ้องมองของตัวเล็กข้างหน้าที่กำลังทำแผลให้กับผมอยู่อย่างไม่วางตา บนแก้มนั่นยังเห็นลอยน้ำตาปรากฏอยู่ ริมฝีปากบวมแดง ตามคอมีร่องรอยซึ่งมาจากกากระทำของผมเมื่อสักครู่ที่ผ่านมานี้เอง...
“เสร็จแล้ว…” ร่างเล็กพูดขึ้นมาเบาๆและทำท่าจะลุกขึ้นยืน แต่ผมกลับจับมือเล็กมากุมไว้แน่น
“เดี๋ยวสินิวจะไปไหน?”
“กลับบ้าน …” นิวพูดขึ้นน้ำเสียงห้วนก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นทำท่าจะเดิน
ออกไป
“ไม่ให้กลับ...เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ผมพูดขึ้น ก่อนจะฉุดให้ร่างบางลงมานั่งบนตัก
“เฮ๊ย...ปล่อยกูน่ะ!”
“ไม่ปล่อยจนกว่านิวจะเล่าให้โซ่ฟังว่ามันเป็นใคร?...แล้วทำไมนิวต้องโกหกโซ่?”
“คุยหรอ...เหอะ! มึงฟังกูด้วยหรอโซ่”
“นิวโซ่ขอโทษน่ะ...โซ่ยอมรับว่าตัวเองไม่มีเหตุผลเลย จริงๆแล้วโซ่ควรจะฟังที่พูดซะก่อน...” ผมพูด
ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงและกอดร่างเล็กไว้แน่นราวกับไม่อยากให้ร่างเล็กนี้ไปไหนทั้งนั่น...
“ไอ้เจย์มันเป็นเพื่อนกูตั้งแต่อยู่ม.1แล้วมันก็พึ่งกลับมาจากเมกา...” พอได้ยินชื่อที่นิวเรียกผมก็เริ่มเดือดขึ้นมาอีกครั้งแต่ก็ข่มใจไว้ฟังร่างเล็กต่อ
“แล้วยังไง...”
“มันก็เลยชวนกูไปกินไอศกรีมเพราะไม่ได้เจอกันนานแล้วที่มันกอดกับกูก็...มึงชักจะกอดกูแน่นไปแล้วน่ะ กูหายใจไม่ออก สัส - -“ นิวบอกขึ้นเบาๆ ผมคลายอ้อมกอดนั่นออกแต่เปลี่ยนมากอดไว้หลวมๆแทน
“ขอโทษ เล่าต่อสิ... “ ผมได้แต่กัดฟังพูดออก นึกภาพตอนนั่นแล้วแมร่งโมโหชิบเลยย--* อ๊ากกก!กูอยากฆ่าคน
“มันกอดกูก็แค่เล่นๆ กอดกันแบบเพื่อนเฉยๆอ่ะ”
“นิวอาจจะคิดว่าเล่น...จะรู้ใจไอ้นั่นได้ไงว่ามันคิดอะไรอยู่ --*”
“ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอนไอ้เจย์มันชอบผู้หญิง--”
“ยังไงก็เถอะ...โซ่ก็ไม่ชอบหรอกน่ะที่นิวจะไปกอดผู้ชายคนอื่นแบบนี้...เพราะคนที่จะทำแบบนี้กับนิวได้ก็มีแค่”โซ่คนเดี่ยวเท่านั่นแหละ”...” ผมขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนจะจ้องมองลึกให้ไปในดวงตาของของตัวเล็กด้วยแววตาที่แน่วแน่และจริงจัง
“เออๆรู้แล้ว -///-“ ร่างเล็กตอบพร้อมกับหันหน้าไปทางอื่น เขินหล่ะสิ กิ๊วๆ^^
“แล้วที่หลังถ้าจะไปไหนกับใครไม่ต้องมาโกหกโซ่หรอกน่ะ เพราะเราสองคนจะไม่มีความลับต่อกันมีอะไรที่นิวไม่สบายใจ กังวลอะไรนิวบอกโซ่ได้ทุกอย่างเข้าใจไหม…แล้วเรื่องไอ้นั่นน่ะ ถ้านิวจะไปไหนกับมันอีกต้องพาโซ่ไปด้วยเข้าใจไหม?”
“อืม...แต่มึงอย่าคิดมากเลยมันก็แค่เพื่อนคนหนึ่งของกู...เพราะยังไงคนที่สำคัญกับกูมากที่สุดก็คือมึงนั่นแหละ -///-“ ร่างเล็กพูดด้วยใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีมาทีละนิด ก่อนจะหันหน้าหนีผมอย่างรวดเร็วพอพูดจบ...แฟนกูแมร่ง น่าร๊ากอ๊ะ!><
“เมียพูดซะขนาดนี้สามีไม่รักก็แย่แล้วหล่ะ^^”
ผลั๊วะ !
“มึงอย่ามามั่วกูเป็นเมียมึงตอนไหน? -///-“
“ก็คงอีกไม่นานนี้แหละ^^” ผมพูดก่อนจะโน้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้าร่างเล็กและบรรจงจูบที่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบาผมค่อยๆสอดเรียวลิ้นเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานจากโพร่งคนตัวเล็กก่อนที่จะจับปลายคางเอียงเล็กน้อยให้ร่างเล็กรับสัมผัสนี้จากผม...คนตัวเล็กไม่ได้ขัดขื่นอะไรและยังจูบผมตอบกลับอีกด้วยรอยยิ้มปีศาจปรากฏขึ้นในทันที เสร็จกูแน่น ว่ะฮะฮ่า *-*
(End Soo Talk)
หลังจากจูบกันมาได้สักพักแผ่นหลังผมก็เริ่มสัมผัสได้ถึงที่นอนนุ่ม...และเริ่มรู้สึกมึนๆกับรสจูบของมันซะแล้ว จูบครั้งนี้อ่อนโยนแตกต่างกับที่มันจูบผมตอนที่อยู่ในตรอกนั่น...ในหัวผมมีแต่สีขาวโพลนไปหมดเลยทั้งหัว...และในไม่ช้าอยู่ๆมือซุกซนของไอ้ปีศาจก็เริ่มเลื้อยไปตามเสื้อของผมแล้ว มันลูบที่แผ่นหลังของผมเบาๆ ก่อนที่มืออีกครั้งกำลังไล้มาที่แถบกระดุมเสื้อผมออกทีละเม็ด...ทีละเม็ด แปลกที่ผมไม่คิดจะหนีหรือดิ้นเลยแม้แต่นิดเดี่ยว...
“พี่โซ่ พี่นิว แม่ให้มาตามไปกิน...ผมเข้าขัดจังหวะพวกพี่หรือป่าวเนี๊ย>//< “ ในขณะที่เราจะเลยเถิดไปมากกว่านั่นเสียงซุงน้องชายของโซ่ก็ดังขึ้นทันทีหลังจากเปิดประตูเข้ามา...
“มึงตายซะเถอะ...ไอ้ซุง!!!” ไอ้โซ่ตะโกนขึ้นมาเสียงด้วยความโมโห ดูจากท่าทางมันคงจะขัดใจเอามากๆเลย
ผละ!
ผมที่รู้สึกตัวก่อนผลักมันออกอย่างเร็ว ก่อนจะรีบวิ่งไปเข้าน้ำในทันที แมร่งเอ๊ยโคตรอายเลย-///- ผมเดินไปที่อ่างล้างหน้าก่อนจะเปิดน้ำล้างหน้าไปหลายทีเลย ผมหยิบผ้าที่พาดอยู่ข้างอ่างขึ้นมาเช็ดก่อนจะรีบติดกระดุมเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยอยู่ให้เข้าที่และให้เป็นปกติมากที่สุด…
“นิวมีไรหรือป่าว...ให้โซ่เข้าไปหาไหม^^” มันตะโกนเข้ามาเสียงดัง โห่ต่อมหื่นของมันคงจะทำงานตลอดเวลาเลยใช่ไหมหว่ะเนี๊ย -///-
“ไม่ต้องกูไปเดี๋ยวนี้แหละ...”
ตอนนี้ผมกำลังกินข้าวกับครอบครัวของไอ้โซ่อยู่ จริงๆผมกับพวกไอ้เคนไอ้เฟรมไอ้โอ๊ตก็มานอนที่บ้านมันบ่อยน่ะเพราะพวกผมชอบมาซ้อมดนตรีที่บ้านมันบ่อยๆ แต่หลังจากที่ขึ้นม.6มานี้แหละตอนนี้ก็ใกล้ถึงแล้วที่พวกเราต้องเอนทรานแล้วด้วยแหละทำให้พวกผมไม่ค่อยมีเวลามาบ้านนี้สักเท่าไร...
“นี่ก็ดึกแล้วฝนก็ตกหนักขนาดนี้...นิวก็นอนกับโซ่เลยสิลูก เดี๋ยวแม่จะโทรบอกพ่อให้^^” แม่ของไอ้โซ่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“เออ ไม่เป็น...”
“ใช่นิว...นอนด้วยกันน่ะเรามีงานต้องทำเยอะแยะเลยนิหน่า ^^” ในขนาดที่ผมกำลังจะปฏิเสธนั่นเสียงไอ้ปีศาจก็แทรกขึ้นในทันที กูอุตส่าห์จะรอดแล้ว...
“น่ะลูก...นี่ข้างนอกลมแรงขนาดนี้มันอันตรายเกินไปที่จะขับรถน่ะลูก” แม่ยังคงพูดต่อ
“ก็..ก็ได้ครับ^^” ผมตอบไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ มันก็จริงอย่างที่แม่ของไอ้โซ่บอกนั่นแหละมันอันตรายเกินไปข้างนอกนั่น...แต่ที่ผมต้องมานอนร่วมห้องกับมันในตอนนี้มันก็อันตรายไม่น้อยกว่ากันเลยสักนิดเดี่ยว
“นิวอาบเสร็จหรือยัง...ให้โซ่ช่วยป่าว!!” เสียงของมันยังคงตอบมาหลอกหลอนผมอย่างไม่หยุดหย่อน
“หุบปากเลยมึง!” ผมบอกในขณะที่ตัวเองก็เร่งใส่กระดุมเสื้อชุดนอนอย่างเร็วแต่ในขณะที่มองตัวเองในกระจกสายตาก็ดันไปเจอเข้ากับรอยมากมายที่อยู่บนซอกคอของผม ซึ่งผมพึ่งจะมาสังเกตุเห็น...ไอ้โซ่สร้างเรื่องให้กูอีกแล้ว พรุ่งนี้กูไม่ต้องใส่ผ้าพันคอไปโรงเรียนเลยหรือไง (เวอร์ไปๆ:ไร)TT
“มึงไปนอนที่โซฟาเดี๋ยวนี้...”
“ไม่เอาโซ่จะนอนบนเตียงกับนิวอ่ะTT” มันกระทืบเท้าไปมาและส่งเสียงร้องงอแงให้เหมือนเด็กสามขวบ
“กูไม่ไว้ใจมึง - -“
“ที่โซ่ยังเชื่อใจนิวเลยอ่ะ...สัญญาจะไม่ทำอะไรเลย น่ะๆๆๆ TT”
"เออๆ ก็ได้หุบปากไปนอนได้แล้วไป..." ด้วยความที่ตอนนี้มันก็ดึกแล้วอีกอย่างขี้เกียจจะมาเถี่ยงกับมันด้วยไม่งั้นก็คงจะยาว... ผมเดินขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนจะห่มผ้าปิดจนถึงคอทันที กูก็ไม่ไว้ใจมึงอยู่ดีแหละ...หลังจากนอนไปได้สักพักผมรู้สึกได้ถึงเตียงที่ข้างหนึ่งยุบลงไป ผมเริ่มรู้สึกถึงอะไรบ้างอย่างที่คลอเคลียอยู่ที่บริเวณซอกคอของผม...
“โซ่...” ผมพูดออกมาเสียงเบา
“อะไร...” มันพูดขึ้นมาก่อนจะจูบที่ขมับของผมก่อนจะไล้ลงมาที่หน้าผาก และไล้สันจมูกลงมาเรื่อยๆก่อนที่จะจูบที่ปลายคางของผมเบาๆ มือของมันก็ไล้ลงไปตามแผ่นหลังผมช้าก่อนที่มือีกครั้งจะเลื่อนลงไปเตะไปขอบกางเกงนอนที่ผมใส่อยู่ออก ผมรีบจับมือมันไว้ในทันที...
“กู..กูยังไม่พร้อมหว่ะ...” ผมตัดสินใจพูดออกไป กูยังไม่พร้อมจะเสียงเวอร์จิ้นให้ใครในตอนนี้จริงๆ มึงเข้าใจกูหน่อยหล่ะกันน่ะโซ่
“ไม่เป็นไรถ้านิวยังไม่พร้อม...โซ่รอได้เสมอ^^” มันพูดขึ้นก่อนจะเบี่ยงตัวลงกลับมานอนข้างๆผมแทน
“ขอบใจ...”ผมตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่ามันหยุดการกระทำนั่นไปในทันทีหลังจากที่ผมบอกออกไป
“แต่ถ้าโซ่ทนไม่ไว้จริง... นิวก็คงต้องยอมตกเป็นเมียโซ่ตามระเบียบ^^”
ผลั๊วะ!
“ไอ้เชี่ยโซ่ ไอ้หื่น!...มึงเชิญลงไปสถิตที่โซฟาเลย” กูอุตส่าห์กำลังจะซึงเลยน่ะ --
“นิวอ่ะ...TT”
“มึงจะไปดีๆหรืออยากถูกกูถีบ”
“โห่!...โหดอ่ะ เขาสัญญาจะไม่ทำอะไรจริงแต่ขอแค่เขากอดตัวเองน่ะ><” มันพูดเสร็จก็เอื้อมมือมาโอบรอบเอวของผมไว้หลวมๆ ก่อนจะเกยคางลงบนหัวไหล่ของผม...
“ปล่อยกูเหอะ...แมร่งอึดอัด” ผมบอกพร้อมกับดิ้นไปมาแต่ก็ไม่เป็นผลเลยได้แต่ปล่อยให้มันกอดไว้แบบนั่น...ยังไงก็ต้องขอบใจมันที่เข้าใจผมและวันนี้มันพูดอะไรแปลกๆอีกทำให้ผมได้คิดอะไรกับเรื่องของเรามากขึ้น...คิดได้แบบนั่นผมก็แอบอมยิ้มขึ้นมานิดๆก่อนจะกุมมือมันที่กำลังกอดตัวผมอยู่ไว้เบาๆ...ขอบคุณน่ะที่มึงเข้าใจกู ขอบคุณน่ะที่มึงเชื่อใจกัน ขอบคุณที่มึงรักกู...
แถมๆจร้า
<>
ความคิดเห็น