คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Fic-SooxNewThe Split: ฉันคิดมากไปใช่ไหม ตอนที่1
Titel:ฉันคิดมากไปใช่ไหม? ตอนที่1
Coupe:SooxNew
Update:02/03/2555
------------------------------------------------------------------------------
Part 1
@ สยาม
“ฮัลโหล ถึงไหนแล้ว นิว”
“ใกล้ถึงแล้ว…งั้น แค่นี้ก่อนน่ะแล้วค่อยเจอกัน”
“อย่าพึ่งวางๆดิ...”
“อะไรอีก...”
“...กูรักมึงนะครับ>//<”
“...อย่ามาเยอะมึง แค่นี้แหละ .///.”
(New Talk)
ผมพูดอย่างเร็วก่อนจะกดปุ่มวางสายจาก “โซโซ่” หรือ “โซ่” มือกีต้าร์ ของวง The Split วงcover ในyoutube ที่ในตอนนี้ใครๆต่างก็รู้จัก ต่างหลงในความหล่อและรอยยิ้มละลายใจที่สาวๆต่างเทคะแนนให้เต็มหน้าตัก ... ส่วนผม นิว เองครับ นักร้องนำ ผมกับมันเป็นเพื่อนกันมาได้ 3ปี ทำอะไรก็ทำด้วยกัน เราสองคนรู้จักกันดี บ้านก็อยู่ใกล้กัน พ่อแม่ก็รู้จักกันเลยทำให้ผมกับมันสนิทกัน...จนเอาไปเอามาพัฒนามาถึงความสัมพันธ์ที่มันอาจจะเรียกได้ว่า....(โซ่:แฟน :D) นิว:พูดเองเออเองหมดแหละมึง (โซ่:ก็ไอ้คนแก้มป่องๆตอบตกลงกูเองไม่ใช่หรอ) นิว:มึงอย่ามายุ่งได้ป่ะ-///-
“นิวนิว!...ระวัง !” เสียงของใครสักคนดึงผมให้หลุดจากบทสนทนาที่ตีกันในหัวของผมอยู่ตอนนี้
“เฮ้ยยยย!!” ผมหันหลังกลับไปมองทีข้างหลังตัวเองกล่องใบใหญ่กำลังล่วงและจะหล่นลงมาทับตัวผม ป๋า ม๊า เชี่ยโซ่กูรักมึงงงงง>0000>
โครมม
ทำไมอยู่ๆกูก็เหมือนจะลอยได้...กูตายแล้วหรือยัง ผมค่อยๆลืมตาขึ้นทีละข้างก่อนจะพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมแขนของใครสักคน บนแผ่นสเก็ตบอร์ดในระยะประชิด...ผมผละตัวออกห่างอย่างรวดเร็วและเงยหน้ามองผู้ชายคนนี้อีกครั้ง หน้าตาออกลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ผิวขาวจัด จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากชมพู่อ่อนๆเรียวได้รูปแบบนี้ เหมือนจะคุ้นมากๆ ออไอ้...
“ เจย์!!”
“นึกว่าจะจำกันไม่ได้ซะแล้ว^^” เจย์พูดขึ้นมายิ้มๆ
“ขอบคุณมากน่ะ ที่ช่วยเรา ไม่งั้นป่านนี้คงถูกกล่องนี้ทับไปแล้ว”
“นิวนี่ยังซุ่มซ่ามเหมือนเดิมเลยน่ะ”
“หรอ เฮ้อนิสัยนี้คงแก้ไม่หายหล่ะมั่ง” ผมพูดยิ้มๆพร้อมเกาหัวแก้เก้อเบาๆ
“แล้วนี่นิวมาทำไรที่สยามอ่ะ”
“ออเรานัดกับเพื่อนไว้น่ะ”
“ว๊า....เสียดายจัง ว่าจะชวนไปกินไอศกรีมกันซะหน่อย”
“โทษทีหล่ะกัน ไวครั้งหน้าหล่ะกันน่ะเจย์”
“อืมไม่เป็นไร...งั้นเราขอเบอร์นิวได้ไหมอ่ะ”
“ออ ได้ดิ แปปน่ะ...089-XXXXXXX”
“ เฮ้ย!! ไอ้เจย์ไปยังหว่ะ!”
“เออ นิวงั้นเราไปก่อนน่ะแล้วไงเราจะโทรหา บาย ^^” เจย์พูดก่อนยกมือโบกลาให้ผมและเดิน
ถือสเก็ตบอร์ดตรงไปหากลุ่มเพื่อนอีก 3-4 คน
“อืม บาย” ไอ้เจย์เพื่อนสมัย ม.1 ของผม ไม่ได้เจอกันมา3ปีได้แล้วมั่งถ้าจำไม่ผิด เห็นว่ามันไปเรียน
ต่อที่อังกฤษ สงสัยกลับมาเยี่ยมแม่ที่เมืองไทย ที่ผมรู้จักกับมันก็เพราะแต่ก่อนเคยเรียนห้องเดี๋ยวกันพอมันย้ายไปก็ไม่ค่อยได้คุยไรกันเลยจริงก็อยากไปนั่งคุยกับมันอยู่หรอกแต่ติดอยู่ที่ ....เฮ้ย! ลืม โซ่รออยู่นิหว่า คิดได้ดังนั่นผมก็หันหลังรีบวิ่งอย่างเต็มสตรีมไปยังที่ร้านทันที
กริ๊งง
ผมผลักประตูเข้าไปในร้านอย่างเร็ว ก่อนจะเดินตรงไปยังมุมสุดของร้าน
“ขอโทษน่ะ ช้าไปหน่อย”
“ไม่เป็นไร สั่งเลยไหม^^”
“ว่าไงค่ะ จะรับเป็นไรบ้าง”
“อืม มึงเอาไร”
“พูดไม่เพราะเลยบอกกี่ครั้งแล้ว ให้เรียกว่า โซ่ อ่ะ”
“เอา สปาเก็ตตี้คาโบนาล่า 1 จาน”
“เมินกูอีก ชีวิตกูช่างน่าสงสารTT”
“โซ่ จะกินอะไร...พอใจมึงยัง “
“ก็แค่นี้แหละที่กูต้องการ ^^ งั้นของผม สปาเก็ตตี้ไวท์ครีมซอส 1 จาน”
30 นาที ผ่านไป ……
“รายการอาหารที่สั่งได้ครบแล้ว ทั้ง 2 รายการน่ะค่ะ ทานให้อร่อยน่ะค่ะ”
“ครับ^^” โซ่ตอบรับไปก่อนจะยิ้มละลายใจให้ ทำเอาพนักงานสาวน่าแดงด้วยความเขิน
“กูจะอ้วก”
“มึงท้องหรอ0-0...เฮ้ย!กูแมร่งเจ๊งอ่ะ><”
ผลั๊วะ! ผลั๊วะ!
“โอ๊ย! เจ็บนะ ทำร้ายร่างกายแฟนตัวเองได้ไงห่ะ!”
“ก็แล้วใครบอกให้มึงมาพูดแบบนี้ก่อนหล่ะ”
“กูงอนและน้อยใจด้วย”
“กูไม่ง้อเพราะตอนนี้หิวมาก กินก่อนหล่ะครับบ” ในระหว่างที่ผมกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย โซ่ก็มีท่าทีนิ่งไม่ยอมจะแตะอะไรเข้าปากเลย
“โซ่กินดิเร็ว...” มันไม่พูดแต่กลับอมยิ้มขึ้นมาน้อยๆ และโน้มใบหน้ามาใกล้ๆหน้าของผม ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นจะแนบชิดลงบนริมฝีปากของผมไล้เลียไปทั่วทั้งริมฝีปากและจูบที่มุมปากผมอย่างแผ่วเบา ...
“กินเปื้อนอีกแล้วน่ะ^^”
“กูเช็ดเองก็ได้ มึงจะจูบกูทำไมหล่ะ...อายคน!”
“ก็โซ่อยากเช็ดปากให้นิวนิ><” บ้านมึงสิโชคดีที่นี้เป็นมุมในร้านไม่งั้นป่านนี้คนได้เห็นกันหมดพอดี โซ่แมร่ง-///-
“หยุดพูดเลยมึง..กินไป!!” มันโน้มตัวมาทางผมอีกครั้งก่อนจะกระซิบลงข้างใบหูผมเบาๆว่า…
“เปลี่ยนเป็นกินนิวแทนได้ไหมหล่ะ ^^” มันพูดน้ำเสียงเบาทุ้มและอมยิ้มมุมปากแบบพวกตัวร้ายอ่ะ…ไอ้คนร้ายกาจ>0<
“ไอ้...พะ..พูดเชี่ยไร กินของมึงไปเลย -///-“
“มีความสุขว่ะ^^”
แล้วไอ้โซ่ก็กินต่ออย่าง หน้าชื่นตาบานยิ้มจากเหงือกจะแห้งได้แล้ว ในขนาดที่ผมนั่งเขี่ยเส้นสปาเก็ตตี้ในจานเล่น กินไม่ลงเลย...พูดมาได้ กูก็เขินเป็นน่ะโว๊ย-///--!! ผมเกลียดมันแต่ผมก็รักมัน หมดคำจะพูดด้วยทำกูซะพูดไม่ออกเลย มึงแกล้งกูอ่ะ >///<
@บ้านนิว
“ฝันดีน่ะ เดี๋ยวโทรหา”
“อืม กลับบ้านดีๆน่ะ” ผมบอกก่อนจะหันหลังกลับเพื่อเตรียมจะเปิดประตูรั่วหน้าบ้าน
ฟอดด
“ไปแล้วน่ะ พรุ่งนี้เจอกัน^^”
“โซ่!!!” ผมตะโกนหลังไล่หลังมันเสียงดัง ก่อนจะลูบที่แก้มตัวเองเบาๆ รู้สึกถึงริมฝีปากร้อนที่ประทับบนแก้มอยู่ตลอดเวลา ป่านนี้หน้ากูคงแดงไม่เหลือแล้วอ่ะ -////-
ติ๊ด ติ๊ด
ฝันดีน่ะ ครับบบ(อย่าล็อคกลอนหน้าต่างหล่ะ เดี๋ยวคืนนี้เขาจะปีนไปนอนด้วย>0<)
ศตายุ ชลจักร
“กูจะล็อคแมร่งทุกบานในบ้านกูเลย...ฝันดีน่ะโซ่ "กูก็รักมึง-///-" " ผมพรึมพร่ำออกมาบอกกับสายลมที่พัดมาเบา ๆ วันข้างหน้าผมไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ชีวิตพวกเราทั้งสองจะเป็นยังไงแต่ผมรู้เพียงแค่ว่าตอนนี้ขอแค่ผมและโซ่มีกันแบบนี้มันก็ดีที่สุดแล้วไม่ใช่หรือไง ผมไม่รู้สายตาคนอื่นจะมองพวกเราว่าเป็นยังไงแต่เรื่องของความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนที่จะตัดสินใจทำตามสิ่งที่หัวใจตัวเองต้องการและคิดว่ามันเป็นดีที่สุดสำหรับพวกเขาแล้วไม่ใช่หรอ...
(End New Talk)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย้ๆ จบแล้วในส่วน Part1เป็นไงกันบ้างฝากเมนเป็นกำลังใจให้หน่อยน่ะว่าดีไหมติชมได้น่ะจร้าจะได้รีบแต่งตอนต่อไป^^
แถมๆให้จร้า ><
ใครเม้นให้ไรเตอร์ก็แลกกับจูบพี่โซ่ไปเลย><
ขอแค่ 10 คอมเมนจะได้ไหมน่ะคนอ่าน ไรเตอร์ถึงจะมาอัพต่อให้ น่ะน่ะ เมนให้เขาหน่อยน่ะ><
ความคิดเห็น