ตอนที่ 8 : เควสแรก
"เออ... คือว่าเควสนี้มัน.. ฉันไม่แนะนำให้คุณทำเควานี่เลยค่ะ"พนักงานกิลพูด เมื่อโทระเห็นก็เริ่มโมโห
"ทำไมไม่ได้ คิดว่าฉันจะทำเควสนี้ไม่สำเร็จหรอห๊ะ คิดว่าฉันจะแพ้ให้พวกมอนเตอกระจอกพวกนั้นหรอ"โทระพูด เมื่อพนักงานได้ยินตอบกลับมา
"ไม่ใช่ค่ะ เควสนี้คุณทำสำเสร็จแน่นอน"พนักงานกิลพูด
"แล้วทำไมถึงไม่อยากให้ฉันทำล่ะ"โทระพูดด้วยสีหน้าสงสัย ทันทีที่นักงานกิลได้ยินก็ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะตอบกลับไป
"แต่เควสนี้มันเควสเก็บดอกไม้ข้างๆเมืองมาให้เด็กสาวลูกขุนนางนะค่ะ"พนักงานพูด
"คุณควรเลือกเควสที่ได้สู้กับมอนเตอนะคะ ถ้ารับเควสแบบนั้นฉันจะรายงานให้กับทางเมืองหลวงได้ยังไงคะ"พนักงานบ่นกับโทระจนโทระเงิบไปเลย
"ชิ ฉันแค่อ่านไม่ออกน่า"โทระพูดแก้เขินไป แต่ทันใดนั้นทัสสึเมะก็เดินมาข้างๆโทระพร้อมกับชี้นี้วไปที่กระดาษเควส
"รูปเควสก็มีรูปดอกไม้ติดอยู่ด้วย ไม่น่าจะพลาดได้นะ"ทันสึเมะพูดทันทีที่เขาพูดจบก็โดนโทระเขกหัวไปหนึ่งที
"หุบปาก มันมืดจนฉันมองไม่เห็นน่า เอาล่ะ ช่วยไปเลือกเควสให้หน่อยละกัน"โทระพูด ทันทีที่เขาพูดจบพนักงานก็ยิ้มพร้อมกับยื่นใบเควสใบหนึ่งขึ้นมา
"เตรียมไว้รอแล้วจ่ะ"พนักงานสาวพูดแล้วยื่น กระดาษเควสให้โทระ เมื่อเขารับเควสมาดูสักพักเขาก็ยื่นใบเควสคืน
"เอ๋ ไม่สนใจหรอ เงินดีนะ"พนักงานสาวพูด พอเธอพูดจบโทระก็หัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับพูด
"โง่ปะเนี่ย ฉันอ่านไม่ออก ช่วยอ่านให้ฟังทีป้า"โทระพูด เมื่อพนักงานสาวได้ยินก็นิ่งไปครู่ก่อนที่จะไต่ขึ้นเคาเตอร์พร้อมกับเขกหัวโทระอย่างแรงจนเข้าจมพื้นจนถึงเข่าเลย
"หนอยเด็กเวร เรียกฉันว่าป้าหรอแถมยังด่าโง่อีก อย่างนี้ต้องสั่งสอนแล้ว"พนักงานพูดพร้อมกับซ้อมโทระจนเขาต้องยอม จากนั้นทั้งสี่คนก็รับเควสนี้ไป เมื่อทั้งสามคนออกมาจากกิลแล้วโทระก็พูด
"บ้าเอ้ย ยัยป้านั่นแรงเยอะสุดๆ ตัวเล็กนิดเดียวแท้ๆ"โทระพูด
"ฮ่าๆเขาอาจจะเลเวลสุงแล้วก็ได้ ว่าแต่เราต้องไปเริ่มเควสที่ไหนดีละ เควสกวาดล้างกลุ่มค้าทาสเถื่อนเนี่ย"ทัสสึเมะพูด
"นั่นสิ ก่อนอื่นต้องล่อให้มันออกมาก่อน"คิระพูด
"จะล่อมันยังไงล่ะ"ทันสึเมะพูด
"ต้องใช้สาวสวยมาล่อ"คิระพูด แต่พอเขาพูดจบจู่ๆมาดาโอะก็ยกมือขึ้นพร้อมกับชี้นี้วไปหาสาวสวยที่กำลังนั่งอยู่ในร้านอาหาร
"ดีงั้นฉันจะไปลากเธอออกมา"โทระพูด เมื่อทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นก็หยุดโทระทันที
"เดียวก่อนสิ แค่ชวนเธอมาคุยด้วยเฉยๆน่า แล้วก็ลองขอให้เธอมาช่วยงานโดยเราจะแบ่งค่าจ้างให้เธอ แผนนี้ได้ผลที่สุดแล้ว"คิระพูด
"เป็นแผนที่ไม่เลวเลย แล้วใครจะไปล่ะ"ทัสสึเมะพูด ทันใดนั้นโทระก็ยกมือขึ้น
"ฉันจะทำเอง"โทระพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในร้านทันที ปล่อยให้คนที่เหลือยืนเงิบกันไปเลย
"จะสำเร็จไหมนะ"คิระพูด ทั้งสองคนที่ได้ยินก็ส่ายหน้าราวกับจะบอกว่ามันไม่สำเร็จแน่ๆ...
ภายในร้านอาหาร ขณะนี้มีหญิงสาวหนึ่งคนที่กำลังทานอาหารอยู่แต่ทว่าทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มเดินมาอยู่ข้างหน้าเธอ เมื่อเธอเหงือยไปมองเธอก็ตกใจทันที
'อุต๊ะ สเปคเลยกล้ามนิดๆ....'
เขาจ้องเธอสักพักจนเธอเริ่มรู้สึกแปลกๆทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่โหดๆ
"เฮ้ย ตามมาหน่อยดิ"โทระพูดพร้อมกับส่งสายตาข่มขู่จนเธอนั้นกลัวพร้อมกับเรียกยามมาทันที จากนั้นโทระก็โดนไล่ออจากร้านไป...
"เอิ่ม ชวนสาวได้ฮารดคอมาก"ทัสสึเมะพูด
"นั่นสิ โทระนายคงไม่ไหว ที่เหลือเราจะจัดการเองละกัน"คิระพูดพร้อมกับหาคนมาช่วยทันโดยการออกไปตามหาสาวสวยทั่วเมือง..
เวลาล่วงเลยไปจนถึงเที่ยงวันแต่พวกเขาก็หาคนมาช่วยไม่ได้สักคน
"บ้าเอ้ย ชวนมาเป็นร้อยคนละยังไม่มีใครตกลงช่วยเลย สงสัยพวเขาคงรู้ว่างานนี้เสียงเกินไปแหงๆ"ทัสสึเมะพูด พร้อมกับมองไปที่คิระที่ทำหน้าตาเคร่งเครียดสุดๆ
"เฮ้ยคิระ แกจริงจังเกินไปรึเปล่า"โทระพูด
"มะ..ไม่งานนี้เราต้องทำสำเร็จจะพลาดไม่ได้ ฉันคือหัวหน้าห้องนะ เราไปหลอกเด็กผู้หญิงน่ารักๆมาดีไหม"คิระพูดด้วยเสียงหอบๆอย่างกับกลัวว่าจะทำเควสไม่เสร็จยังไงอย่างงั้น
"เฮ้ย ทำอะไรเสี่ยงคุกอีกแล้ว จริงสิยังเหลืออยู่อีกคนนี่"ทัสสึเมะพูด
"คะ..ใครหรอ"คิระพูด พร้อมกับหันมามองทัสสึเมะ ทันใดนั้นทัสสึเมะก็ยิ้มพร้อมกับพูด.......
ทางด้านของซากิเมื่อเธอลืมตาตื่นขึ้นก็พบว่าตอนนี้เธออยู่ในกรงขังอยู่ มองดีๆแล้วคล้ายๆคุก พอมองออกไปก็พบกับคนอีกมากมายถูกขังอยู่ฝั่งตรงข้ามของกรงเธอ แต่ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้วาเธอไม่น่าจะถูกจับตัวมาแค่คนเดียว เมื่อเธอมองไปดูข้างหลังก็พบกับเอลล่าที่สภาพเปียกโชกไปด้วยเลือด เมื่อซากิเห็นอย่างนั้นก็รีบเอายารักษาอกมาจากกระไอเทมบอก จากนั้นเธอก็กรอกยาใส่ปากเอลล่าทันที พอเอลล่าอื่มจนหมดแผลของเธอก็ค่อนๆเริ่มหายจนในที่สุดมันก็หายสนิท
'เพราะฉันแท้ๆพี่สาวเลยต้องมาโดนแบบนี้'ซากิคิดในใจพร้อมกับนั่งลงข้างๆเอลล่า
'ทำยังไงดี ฉันจะพาพี่สาวหนีออกไปจากที่นี่ไหวไหมนะ'ซากิคิดในใจ แต่ในระหว่างนั้นจู่ๆก็มีคนเดินลงมาจากบันใดพร้อมกับตรงมาหาเธอทันที เมื่อเขามาถึงเขาก็หยุดเดินพร้อมกับพูด
"แข็งแกร่งใช่เล่นเลยนี่ยัยหนู"ชายคนนั้นจู่ๆก็เข้ามาพูดกับเธอ แต่เธอก็ไม่ตอบอะไร
"เป็นคนที่น่าสนใจจริงๆไว้วันหลังจะมาหาใหม่นะ"เมื่อชายคนนั้นพูดจบเขาก็หายไปในอากาศทันที พอเขาไปแล้วจู่ๆซากิก็ตัวสั่นทันทีแถมยังสั่นมากด้วย
'นะ..นั่นมันอะไรน่ะ แรงกดดันนี้มันอะไรกัน แล้วไอตัวที่อยู่ข้างหลังเขามันคือตัวอะไรกัน'เธอคิดในใจพร้อมกับสั่นไม่หยุด เพราะแรงกดดันพลังมหาสารที่มาจากชายหนุ่มคนนั้น ถ้นตอนนั้นเธอยืนอยู่ก็คงทรุดไปแล้ว และเธอยังเห็นอะไรบางอย่างที่น่ากลัวในตัวของชายคนนั้นด้วย
'ชะ..ช่วยด้วย พะ..พี่สาว ฉันกลัว'ซากิคิดในใจพร้อมกับสลบไปทันที.......
.
.
.
.
จบตอนครับ555
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ครับ~