Necromancer zaki

ตอนที่ 7 : ลักพาตัว

ภายในห้องเล็กๆแห่งหนึ่งที่มีหญิงสาวสองคนกับลังนอนอยู่บนเตียงเล็กๆ ในระหว่างที่กำลังนอนอยู่จู่ๆหญิงสาวคนหนึ่งก็พูดขึ้น

"นี่เธอเข้าไปอยู่ในป่านั่นได้ยังไงหรอ ว่าแต่ออคตัวนั้นแบคเป็นคนไปจัดการมันเพื่อช่วยเธอสินะ ฉันนี่แย่จริงๆเลนไปได้ไปช่วยเธอฉันมัวแต่สลบอยู่ฮ่าๆ"เอลล่าพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะออกมา เรื่องในป่านั้นมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ไม่เห็นเหตุการเพราะเธอสลบอยู่ ซากิที่ได้ยินเธอพูดก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่ทันใดนั้นจู่ๆเอลล่าก็เอามือมาลูบหัวซากิพร้อมกับพูด

"ง่วงแล้วสินะ ขอโทษทีที่ชวนคุย ฝันดีนะ"เอลล่าพูดพร้อมกับนอนกอดซากิ จากนั้นเธอก็หลับไปทันที

'ฝันดีงั้นหรอ รู้สึกดีจังที่มีคนมาบอกฝันดี เราไม่ได้ยินคำนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ คนสุดท้ายที่บอกฝันดีกับเมื่อก่อนคือโทระสินะ...'ซากิพูดพร้อมกับหลับตาลงแล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา

'อยากกลับไปเป็นเมื่อก่อนจริงๆ'ซากิคิดในใจพร้อมกับ นึกถึงเรื่องสมัยเด็ก ที่เมื่อก่อนเธอมีเพื่อสองคน นั่นก็คือโทระที่คอยดูแลและปกป้องเธอตลอด ส่วนอีกคนนั้นเป็นเด็กสาวผมสีบลอนเงิน แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับพังทลายลงเพราะซากิ เธอนึกถึงแต่เรื่องสมัยก่อนแล้วก็ร้องไห้ออกมาก่อนที่ซากิจะหลับไป

เช้าวันต่อมา หลังจากที่ทั้งาองตื่นนอนเอลล่าก็พาซากิลงไปชั้นล่างของโรงเตี้ยมเพื่อที่จะสั่งอาหารมากัน พอทั้งสองกินเสร็จก็เดินทางไปยังกิลนักผจนภัยทันที แต่ในระหว่างทางเอลล่าก็มองไปที่กระเป๋าเงินของเธอพร้อมกับพูด

"แย่แล้วสิ ค่าใช้จ่ายจะพอกับสองคนไหมนะ อย่างนี้คงต้องไปขอเงินพวกนั้นสักหน่อยล่ะ"เอลล่าพูด ซากิที่ได้ยินเธอก็คิดว่ามันเป็นความผิดของเธอที่เข้ามาอยู่กับเอลล่า

"ถ้าลำบากเรื่องอาหารให้ฉันกินเศษอาหารก็ได้นะ"ซากิพูด เมื่อเอลล่าได้ยินก็ตกใจกับคำที่ซากิพูด ก่อนที่เธอจะรีบตอบกลับไป

"ไม่ได้นะ ไม่มีใครที่ไหนเขากินเศษอาหารกันหรอกนะ เธอไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารหรอก ฉันไม่ไห้เธออดอยากแน่"เอลล่าพูดด้วยท่าทางที่มั้นใน

"คนปกติเขาไม่กินเศษอาหารหรอ พ่อแม่ของฉันบอกว่าคนปกติกินแบบนี้กัน แล้วฉันก็กินมันทุกวัน"ซากิพูดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยเหมือนกับว่าเธอกินมันจนชินแล้ว เมื่อเอลล่าได้ยินสิ่งที่ซากิตอบกลับมามันทำให้เธอถึงกับอึ้งไปเลย

'แย่ที่สุดคนพวกนั้นทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง'เอลล่าคิดในใจพร้อมกับหันไปกอดซากิ

"ไม่ต้องห่วงหรอกฉันจะไม่ให้เธอกินของพวกนั้นแน่นอน ขอสัญญาเลย"เอล่าพูดขึ้น แต่ในระหว่างที่เอลล่ากำลังกอดซากิอยู่นั้นจู่ๆก็มีชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาทั้งสองพร้อมกับฉกกระเป๋าตังของเอลล่าไปต่อหน้าต่อตาจากนั้นชายคนนั้นก็วิ่งหายเข้าไปในซอกตึก

"แย่แล้วเงินฉัน อยู่ตรงนี้รอแปปนะซากิเดียวฉันกลับมา"เอลล่าพูดพร้อมกับเปิดใช้งานบัพเพิ่มความเร็วแล้วตามชายคนนั้นไปทันที แต่ทันใดนั้นซากิก็จับเสื้อของเอลล่าไว้พร้อมกับพูด

"ฉันไปด้วย"ซากิพูด เพราะเธอสงสัยชายคนนั้น ไม่มีโจรที่ไหนเห็นกระเป๋าเงินที่ฉกง่ายแล้วนั้นแล้ววิ่งมาขโมยต่อหน้าหรอก ถ้าจะขโมยจริงๆก็แค่ฉกไปตอนที่เผลอก็ได้

"ดะ..ได้สิ"เอลล่าพูดพร้อมกับพาซากิวิ่งตามชายคนนั้นเข้าไปในซอกตึกทันทีี

"แย่แล้ว เขาหายไปแล้ว"เอลล่าพูดเพราะตอนนี้เธอคลาดสายตาจากชายคนนั้นแล้ว พอวิ่งมาได้สักพักเธอก็พบกับโจรคนนั้นที่กำลังมองมาทางเธออยู่

"นั่นไง หยุดนะ"เอลล่าพูดพร้อมกับวิ่งตามชายคนนั้นไป แต่ทั้นใดนั้นซากิก็พูดขึ้น

"อย่าไปนะพี่สาว"ซากิพูด เพราะเขารู้แล้วว่าโจรคนนั้นไม่ได้มาขโมยกระเป๋าตังแต่เขามาเพื่อที่จะล่อให้พวกเธอตามเข้ามา ทว่ามันก็ไม่ทันเสียแล้วจู่ๆก็มีกลุ่มคนนับสิบเดินเข้ามาปิดทางทั้งหมดไว้เพื่อไม่ให้ทั้งสองหนีออกไปได้

"อะ..อะไรกัน"เอลล่าพูดพร้อมกับค่อยๆเดินมาหาซากิ ทันใดนั้นจู่ๆก็มีชายคนหนึ่งเดินแหวกคนพวกนั้นเข้ามาหาเธอ เป็นชายหนุ่มที่เธอคุ้นหน้าเป็นอย่างดี เขาก็คือไฮบ้านั่นเอง

"ไฮบ้างั้นหรอ นายจะทำอะไรพวกเราน่ะ"เอลล่าพูดพร้อมกับกอดซากิที่กำลังตัวสั่นไว้แน่น ทันทีที่ไฮบ้าได้ยินก็ยิ้มพร้อมกับพูด

"อย่าพูดให้ขำฉันไม่ได้มีธุระอะไรกับแกฉันแค่มีธุระกับเด็กคนนั้น"ไฮบ้าพูดพร้อมกับชี้ไปที่ซากิ

"ส่งยัยเด็กนั่นมาซะแล้วฉันจะปล่อยแกไป"ไฮบ้าพูด เมื่อเอลล่าได้ยินก็กางมือทั้งสองข้างพร้อมกับพูด

"ฉันไม่ยกเด็กคนนี้ให้แกหรอก"เอลล่าพูด ทันทีที่เธอพูดจบเธอก็โดนไฮบ้าเตะอัดหน้าจนหน้าไปกระแทกกับผนังจนสลบไปทันที เมื่อซากิเห็นก็ตกใจก่อนที่จะโดนจอมเวทนับสิบร่ายเวทมนใส่ ทันใดนั้นซากิก็ค่อยๆหลับไป

"ฮ่าๆ รีบจับมันทั้งสองใส่ถุงซะ เอาไปขายทั้งสองคนแหละ"ไฮบ้าพูดพร้อมกับเดินออกไปทันที ส่วนคนที่เหลือที่ได้ยินคำสั่งเขาก็เอาถุงผุ้มาจากนั้นก็เอาทั้งสองยัดเข้าไปในถุงทันที...

ทางด้านของโจเซฟกับแบคในตอนนี้พวกเขากำลังรอเอลล่ามาสักพักแต่เอลล่าก็ยังไม่มาสักที

"เอลล่าไปไหนของเขากันหรอ หรือว่าพาเด็กคนนั้นหาชื้อของหรอ"โจเซฟพูด

"ไม่น่าจะใช่เธอไม่มีเงินขนาดนั้นนี่"แบคพูด

"นั่นสิ"โจเซพพูด แต่ในระหว่างนั้นจู่ๆก็มีกลุ่มคนประมาณ10คนกำลังเดินมาทางกิล 5คนในนั้นเป็นทหารระดับสูงของอาณาจักรส่วนอีก5คนนั้นเขาไม่คุ้นหน้ามาก่อน แถมดูจากหน้าแล้วไม่หน้าใช่คนแถวนี้แล้วเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังจากทั้งห้าคนด้วยมันไม่ธรรมดาเลยจากนั้นจู่ๆทหารคนหนึ่งก็ตะโกนขึ้น

"เว้นทางให้ผู้กล้าผ่านหน่อย อย่าขวาง"ทหารคนหนึ่งพูด พอทั้งสองได้ยินก็ตกใจทันที

"นะ..นี่หรอพวกผู้กล้า ออร่าเเข็งแกร่งจริงๆ"โจเซฟพูด

"น่าอิจฉาจังนะพวกคนที่แข็งแกร่งตั้งแต่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ"แบคพูดพร้อมกับมองไปทางผู้กล้า

"นั่นสิ"โจเซฟพูด

"จริงสิ เรารีบไปตามเอลล่ากันเถอะ นี่มันนานเกินไปแล้วนะ"แบคพูดขึ้น เมื่อเซฟได้ยินก็พยักหน้าพร้อมกับรีบวิ่งออกไปทันที

ณ กิลนักผจนภับแห่งหนึ่งในเมืองหลวงขณะนี้มีผู้กล้า4คนกำลังดื่มกันอยู่ ชึ่งคนพวกนั้นก็คือ โทระ ทัสสึเมะ คิระ มาดาโอะ ทั้งสี่คนคือปาตี้เดียวกันที่ต้องไปอัพเลเวล เพราะพวกผู้กล้าจะกระจายตัวกันไปแต่ละที่เพื่อที่จะไม่ได้แย่งกันอัพเลเวล แต่ละปาตี้ก็จะมีชื่อเรียกของตัวเองชึ่งปาตี้ของพวกเขามีชื่อว่าดราก้อน ชึ่งมีความหมายว่ามังกร ที่พวกเขาตั้งชื่อแแบบนี้ก็เพราะไม่รู้จะตั่งชื่ออะไร...

"นี่โทระ แกจะไม่ไปอัพเลเวลจริงหรอ"ทัสสึเมะพูดพร้อมกับกุมขมับ

"พวกแกก็ไปกันเองสิ"โทระพูด

"ก็นายเป็นหัวหน้าปาตี้นายก็ต้องเป็นคนนำทีมสิ"คิระพูด เมื่อโทระได้ยินก็หงุดหงิด

"ชิ ไม่น่าอาสาเป็นหัวหน้าเลย ก็ได้"โทระพูดพร้อมกับเดินไปหยิบใบเควสมาหนึ่งใบพร้อมกับยื่นเควสทันที เมื่อพนักงานดูเควสนั่นก็ต้องตกใจเพราะว่า...

.

.

.

.

จบตอนละครับ555 ช่วยกดหัวใจให้ด้วยนะครับ ถ้าหัวใจเยอะผมจะได้มีกำลังใจในการทำต่อมากขึ้น555