Necromancer zaki

ตอนที่ 33 : จูบ

เวลาผ่านไปได้ไม่นานมากิที่นอนสลบอยู่นั้นก็ค่อยลืมตาตื่นขึ้นก็พบว่าเธอนั้นกำลังนอนหนุนตักมิยะอยู่

"ตะ..ตื่นแล้วหรอมากิจัง"มิยะพูด มากิที่ได้ยินก็ค่อยลุกขึ้นพร้อมกับใช้มือข้างขวากุมหน้าผาก

"อะไรกัน ฉันแพ้ในหมัดเดียวงั้นหรอ"มากิพูดพร้อมกับนึกถึงเรื่องก่อนที่เธอจะโดนชก ในแววตาของหญิงสาวคนนั้นดูน่ากลัวเอามากๆแต่ว่ามันดูคล้ายๆกับแววตาของซากิ

"ว่าแต่มิยะจัง ระ..เรื่องจริงหรอที่ผู้หญิงคนนั้นพูด ทะ..ทำไมถึงทำแบบนั้นล่ะ"มิยะพูดเพราะเหตุการทุกอย่างเธอไม่รู้อะไรเลย มากิที่ได้ยินก็มองมาที่มิยะพร้อมกับพูด

"ไม่ใช่หรอก เธอคนนั้นอาจจะจำคนผิดก็ได้ ฉันเพิ่เคยเจอเธอเป็นครั้งแรกน่ะ"มากิพูด ทันทีที่เธอพูดจบจู่ๆมิยะก็พุ่งตัวมาสวมกอดเธอทันที

"อะ..อะไรนะมิยะ"มากิพูดพร้อมกับใบหน้าทีค่อยๆแดงก่ำขึ้น

"ค่อยยังชั่ว มากิจังไม่ใช่คนแบบนั้นสินะ"มิยะพูดพร้อมกับยิ้มออกมา มากิที่เห็นก็ทำหน้ารู้สึกผิดหน่อยๆที่เธอโกหก ทุกอย่างที่ผู้หญิงผมเงินพูดนั้นมันถูกทุกอย่าง เรารู้สึกดีใจมากที่ซากิถูกพระเจ้าส่งไปตายหลังจากที่ซากิหายไปมิยะก็จะเลิกสนใจและใส่ใจซากิ เรื่องที่ปาตี้ผู้กล้าของเธอถูกฆ่าที่จริงเธอสามารถช่วยทุกคนได้โดยการปัดมีดออดงก แต่ถ้าทำอย่างนั้นมันมีโอกาศที่จะปัดมีดไปโดนมิยะเธอเลยกระโดดไปช่วยมิยะเพียงคนเดียวเพื่อไม่ให้มิยะได้รับบาดเจ็บ ส่วนเรื่องที่เธอบังเอิญไปเจอกับกลุ่มนักผจนภัยตอนกำลังหนีมอนเตอนักฆ่านั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เธอเพียงจะให้คนพวกนั้นถ่วงเวลาให้ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าระดับคนพวกนั้นตายแน่นอนแต่ถ้าเธอร่วมสู้กับคนพวกนั้นก็มีโอกาศชนะแต่ด้วยความไม่แน่นอนเธอกลัวจะแพ้แล้วทำให้มิยะถูกฆ่าก็เลยต้องหนี ส่วนเรื่องที่จะช่วยพวกไฮบ้านั้นเพียงเพราะมากินั้นเกลียดซากิเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกโกรธมากที่ซากิจะแย่งมียะไปจากเธออีกครัง

"มากิจังเป็นอะไรไปหรอ"มิยะมองไปที่มากิที่ทำหน้าเหมือนรู้สึกผิด มากิที่ได้ยินก็ตกใจก่อนจะน้ำตาไหลออกมา

"ขะ..โทษนะมิยะ"มากิพูดก่อนจะร้องไห้ออกมา

'ฉันมันเลวจริงๆเลยทำให้คนมากมายต้องตายแม้แต่เพื่อน ฉันมันเห็นแก่ตัวจริงๆ แต่ถ้าทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆแล้วเธอปลอดภัยฉันก็จะทำต่อ แม้มันจะอันตรายแค่ไหนก็ตาม เพราะฉันรักเธอยังไงล่ะ'มากิคิดในใจ เธอทำได้เพียงแค่สารภาพความรู้สึกในใจเท่านั้น เธอไม่มีความกล้าพอที่จะพูดความในใจออกไป มิยะที่เห็นก็กอดมากิเอาไว้แน่น เธอเห็นว่ามากิคงกำลังกังวลกับอะไรบางอย่าง

"โอ๋เอ๋ หยุดร้องนะ"มิยะพูดพร้อมกับยิ้มออกมา เธอพูดเพื่อไม่ให้มากิเครียดจนเกินไป มากิที่ได้ยินก็ซบไหล่ของมิยะพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆทั้งน้ำตา

"อย่าล้อเล่นกันแบบนี้สิ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ คนกำลังเศร้าอยู่แท้ๆ"มากิพูด

"แปลกจังน้า~ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่มากิจังร้องไห้ออกมาจนให้ฉันมาปลอบน่ะ ปกติแล้วมีแต่ฉันที่ร้องไห้"มิยะพูด พร้อมกับล้อมตัวลงไปพิงขนนุ่มๆของหมาป่าสีขาวที่กำลังนอนอยู่ข้างหลังของทั้งสอง

"อื้ม นั่นสินะ"มากิพูดก่อนจะหันไปจ้องหน้าของมิยะ มิยะที่เห็นก็หันมามองมากิพร้อมกับพูด

"มะ..มีอะไรติดหน้าฉันหรอ ระ..หรือว่าเศษเค้กงั้นหรอ"มิยะพูดพร้อมกับจะใช้มือเช็ดไปที่ปากแต่ว่ามิยะก็ขับแขนเธอไว้ ก่อนที่มากินั้นจะค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปไกล้ๆเธอจากนั้นริมฝีปากของทั้งสองก็ค่อยๆประกปกันมิยะที่เห็นก็ตกใจพร้อมกับถอยออกมาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอก็ค่อยแดงก่ำ

"ทะ..ทำ อะ..ไรน่ะ มะ..มากิจัง"มิยะพูดตะกุกตะกัก ตอนนี้เธอทำตัวไม่ถูกแล้ว จู่ๆก็ถูกมากิโจมตีอย่างกระทันหันโดนไม่ทันตั้งตัว มากิที่ได้ยินก็พูดก่อนจะลุกขึ้น

"เอาคืนที่มาล้อเล่นฉันไง"มากิพูดพร้อมกับยิ้มก่อนจะวิ่งออกไป มิยะที่เห็นก็ลุกขึ้นแล้วก็ปลุกหมาป่าสีขาว แล้วก็รีบตามมากิไปทันที

'ฉะ..ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย บะ..บ้าเอ้ย//////'มากิสภาพของเธอในตอนนี้หน้าแดงจนตอนนี้ไม่ต่างกับลูกมะเขือเทศเลย หัวเธอแทบจะระเบิดออกมาเป็นภูเขาไฟอยู่แล้วเนื่อจากอาจารเขินแบบสุดขีดจนเธอนั้นสติแตกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว.........

ทางด้านของซากิ หลังจากการปะทะกันระหว่างเธอกับโทระเสร็จ เธอก็ตรองมาที่ห้องทันที เมื่อเธอมาถึงห้องเธอก็ล้มตัวลงไปบนเตียงก่อนที่หน้าของเธอจะค่อยๆแดงจนมีควันออกมา

"อะ..อีกแล้ว ทำไมวันนี้โทระดูเท่กว่าทุกทีนะ แถมอ่อนโยนด้วย เวลานึกเขาเขามื่อไหร่ใจเต้นแรงตลอดเลย"ซากิพูดพร้อมกับเอาตุ๊กตาที่อยู่ข้างๆมากอด

"อยากคุยด้วยอีกสักหน่อย แต่ก็ทำไม่ได้ อยากเจออีกเร็วๆจังนะ"ซากิพูด หลังจากนั้นไม่นานจู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เมื่อเธอเปิดประตูก็พบกับบาร์ดที่มาหาเธอ

"ซากิ ไปเดินเล่นกันเถอะ ฉันช่วยงานพ่อแม่เสร็จแล้ว"บาร์ดพูด ซากิที่ได้ยินก็พยักหน้าทันทีก่อนจะออกจากห้องไปแล้วก็ออกโรงเตี้ยมไปพร้อมกับบาร์ด ระหว่างที่กำลังเดินอยู่นั้นจู่ๆบาร์ดก็พูด

"นี้ซากิจะไปงานปะลองหรอ"บาร์ดพูด

"อื้มไปสิ ฉันจะไปดูกับพี่สาว"มากิพูด

"งั้นไปด้วยกันไหม ฉันจะไปพรุ่งนี้เข้าพอดี เราไปเดทกันที่สนามปะลองเถอะ"บาร์ดพูด ซากิที่ได้ยินก็พยักหน้า จากนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าเธอไปงานปะลองพรุ่งนี้เธอก็จะได้พบกับโทระอีกครัง เมื่อเธอคิดได้อย่างนั้นก็ค่อยๆหน้าแดงขึ้นมาหน่อยๆใจเธอก็ค่อยๆเต้นแรง จู่ๆขนมที่เธอจับก็หลุดมือลงพื้น ทั้งสองที่เห็นก็ก้มหยิบพร้อมกันแล้วมือของทั้งสองก็ได้แตะกัน เมื่อบาร์ดเห็นอย่างหันก็หันไปมองหน้าซากิ แต่เมื่อเขาเห็นท่าทางของซากินั้นก็ทำให้หัวใขของเขาแทบจะหยุดเต้น ใบหน้าที่แดงก่ำปนกับท่าทางของเธอที่ดูซุ่มซ่าม คนที่อยู่โดยรอบก็ต่างตะลึงกับความน่ารักของเธอ จากนั้นเธอก็ค่อยๆลุกขึ้นพร้อมกับพูดเรียกสติบาร์ด

"บะ..บาร์ด เป็นอะไรหรอ"ซากิพูดด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงเพราะบาร์ดได้นั่งค้างไปนาน เมื่อเขาได้ยินก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนที่จะพูด

"คะ..ครับ"บาร์ดพูดแล้วก็ยืนตรง ซากิที่เห็นก็หัวเราะออกมาก่อนที่ทั้งสองจะเดินเล่นหาอะไรกินกันต่อ โดยที่ทั้งสองไม่รู้เลยว่าพวกลูกน้องของเขากำลังแอบมองอยู่

'สุดยอดไปเลยลูกพี่ได้เดทกับสาวสวย'

'อิจฉาสุดๆไปเลย'

'ทั้งสองเหมาะกันดีนะ"

'นายเห็นหน้าของผู้หญิงเมื่อกี้ป่าว'

'เห็นนะ โคตรน่ารักเลย'

'ถ้าเธอโตกว่านี้อีกสองสามปีต้องสวยมากแน่ๆ'

เสียงซุบซิบของลูกน้องบาร์ดดังขึ้น แต่ละคนต่างก็อิจฉา แล้วก็ภูมใจที่ลูกพี่ของพวกเขาได้เดทกับสาวสวย....

.

.

.

.

จบตอนแล้วครับ5555