Necromancer zaki

ตอนที่ 23 : ลงโทษ

หลังจากที่โทรเดินออกจากห้องโถงไปก็ทำให้สถานการตอนนี้ดูอึดอัดเป็นอย่างมาก เพราะพวกเขาไม่รู้จะทำตัวยังไงดี แต่ทันใดนั้นพระราชาก็พูดขึ้น

"เขาเป็นคนอารมร้อนจังเลยนะ เอาล่ะเดียวเราค่อยบอกเขาละกันเกียวกับข่าวอีกเรื่องที่ข้าจะบอ"พระราชาพูดเพื่อไม่ให้ห้องโถงนี้ดูอึดอัดเกินไป เมื่อพวกเขาได้ยินก็หันมามองทางพระราชาทันทีเพื่อที่จะฟังข่าวต่อไป

"แล้วเรื่องนี้คือเรื่องงานประลองที่จะจัดขึ้นอาณาจักรในฟีโอเล่ เราเลยคิดว่าจะให้ผู้กล้าของเราไปลงประลองฝีมือด้วย เพราะแต่ละเมืองก็จะส่งผู้กล้าเข้ามาปะลองเหมือนกันนะ"พระราชาพูด

"และอีกอย่างหนึ่งคือ มีหนึ่งในกลุ่มของพวกเราไม่ได้ทำเควสเลยสักเควส ทั้งๆที่คนอื่นๆทำกันไปได้หลายเควสแล้ว"พระราชาพูดพร้อมกับมองไปทางปาตี้ของโทระ เมื่อพวกโทระที่ได้ยินก็พากันกลืนน้ำลายเลย

"พวกท่านทำอะไรกันอยู่ รู้ไหมว่าคนอื่นๆพยายามกันแค่ไหน"พระราชาพูด คิระที่ได้ยินด้วยความที่เขาเป็นผู้นำมาก่อนหรือฟัวหน้าห้องนั่นแหละเขาก็ก้มหัวรับโทษทนที

"ขออภัยเป็นอย่างสูงครับ ทางเรามีปัญหาภายในกลุ่มนิดหน่อยครับ เลยไม่สามารถทำงานไม่สำเร็จ เหตุเป็นเพราะผมที่ไม่ดูแลการกระทำของทุกคนเอง ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษผมได้เลยครับ"โทระพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่

"ดะ..เดียวก่อนสิคิระ เราเล่นกันเองนะ นายไม่ได้ผิดสักหน่อย"ทัสสึเมะพูดมาดาโอะก็พยักหน้าเห็นด้วย เมื่อพระราชาได้ยินก็หัวเราะเบาๆก่อนจะตอบกลับไป

"แน่นอนข้าจะลงโทษพวกท่าน"พระราชาพูด

"โดยให้พวกท่านอยู่ที่เมืองนี้ทำงานต่อไป ส่วนทุกคนที่เหลือก็จะได้ไปดูการปะลอง"พระราชาพูด......

ทางด้านของโทระ หลังจากที่เขาออกมาจากน้องนั้นแล้วเขาก็คิดในใจ

'บ้าเอ้ย อุส่าไม่นึกถึงเรื่องนั้นแล้วเชียว'โทระคิดในใจพร้อมกับเอามือทุบผนังไปหนึ่งครั้ง

'ฉันเข้าใจความรู้สึกของหมอนั่นดีเลยล่ะ ว่ามันรู้สึกยังไง'โทระคิดในใจ

'แต่ความรู้สึกฉันล่ะ ฉันต้องทนกับอดีตที่เเบบนั้นมาแค่ไหน พวกแกเข้าใจความรูสึกฉันบ้างไหม'โทระคิดในใจ ก่อนที่เขาจะจะเงียหน้าขึ้นพร้อมกับพูด

"แม่งเอ้ย"โทระพูดพร้อมกับเดินออกจากปราสาทไปทันที

ณ ป่าแห่งหนึ่ง ตอนนี้ได้มีนักผจนภัยสามคนกำลังตามหาอยะไรบางอย่างอยู่ พวกเธอตะโกนขึ้น

"ซากิ!!!"เสียงของหญิงสาวดังขึ้น เสียงนี้เป็นเสียงของใครไปไม่ได้นอกจากเสียงของเอลล่าที่กำลังตามหาซากิอยู่ หลังจากที่หากันมาได้จนถึงเย็นแล้วแต่ก็ไม่พบโจเซฟก็พูดขึ้น

"จะมืดแล้วสิ ขืนหาต่ออันตรายแน่ๆฉันคิดว่าเราไปขอความช่วยเหลือจากทางกิลดีกว่านะ"โจเซฟพูด

"นั่นสิ กลางคืนมอนเตอแข็งแกร่งด้วย"แบคพูด เมื่อเอลล่าได้ยินก็พยักหน้าทันที แต่ดูท่าทางเธอเหมือนจะอยากหาต่อ หลังจากที่ทั้งสามมาถึงกิลแล้วก็ของความช่วยเหลือจากกิล แต่ตอนนี้ในกิลไม่มีนักผจนภัยอยู่แล้ว พนักงานกิลเลยไม่สามารถรับคำขอนี้ได้จนกว่าจะถึงเช้า เมื่อเอลล่าได้ยินแบบนั้นก็หันหน้ามาหาทั้งสองพร้อมกับพูด

"เราไปหากันต่อเถอะ"เอลล่าพูด เมื่อทั้งสองได้ยินก็ปฏิเสธทันทีเพราะมันอันตราย มีหวังพวกเขาทั้งหมดได้ตายกันหมดแน่แถมตายฟรีๆด้วย ทางเลือกที่ดีที่สุดคือหาตอนพรุ่งนี้เช้า เมื่อเอลล่าได้ยินก็พยักหน้าเบาๆพร้อมกับทำหน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้ เพราะเธอรักซากิเหมือนเป็นน้องสาวเลย จากนั้นพวกเขาก็แยกกันกลับบ้านทันที ระหว่างที่เอลล่าเดินกลับบ้านเธอก็ร้องไห้ตลอดทางเลย

'ซากิจะเป็นอะไรไหมนะ เธอยิ่งซนอยู่ด้วย หวังว่าจะไม่เป็นไรนะ'เอลล่าคิดในใจ เธอกลัวว่าซากิจะถูกมอนเตอทำร้าย หลังจากนั้นไม่นานเธอก็มาถึงห้อง เมื่อเธอกำลังจะเปิดประตูเธอก็เหลือบไปเห็นที่ลอคประตูห้องเธอที่ตอนนี้มันหักอยู่ ดูเหมือนว่าจะมีขโมยเข้ามาในห้องของเธอ เมื่อเธอเห็นแบบนั้นก็หยิบคทาออกมาทันทีพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอเปิดเข้าไปก็พบกับซากิที่กำลังหลับอยู่บนเตียงแต่เมื่อเอลล่ามองไปข้างๆเตียงก็พบกับหญิงสาวผมสีเงิน อายุราวๆ17-18 เธอกำลังเช็ดตัวให้ซากิอยู่

"ธะ..เธอเป็นใครน่ะ จะทำอะไรซากิน่ะ"เอลล่าพูดพร้อมกับยกคทาขึ้นเพื่อเตรียมที่จะทุบหญิงสาวคนนั้น เมื่อหญิงสาวคนนั้นเห็นก็ลุกขึ้นพร้อมกับเดินมาหาเอลล่า

"เธอนี่มั้นแย่สุดๆเลยนะ ครวานี้ดูแลเด็กคนนี้ให้ดีๆกว่านี้ล่ะ"หญิงสาวพูดพร้อมกับเดินผ่านเอลล่าไป เมื่อเอลล่าหันไปมองหญิงสาวคนนั้นก็พบว่าเธอได้หายไปแล้ว แต่ในระหว่างนั้นเธอก็เหลือบไปเห็นคทาที่วางไว้บนพื้นพร้อมกับม้วนคำภีร์สองมวน ข้างบนของพวกนั้นก็มีข้อความบอกว่า-ฉันให้- เมื่อเอลล่าเห็นก็รีบหยิบมันขึ้นมาทนทีพร้อมกับวิ่งไปหาซากิทันทีจากนั้นก็เอาของวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง เมื่อเอลล่าจับตัวซากิดูก็พบว่าเธอตัวร้อนมาก ดูเหมือนเธอจะไข้ขึ้นสูง หลังจากที่เอลล่ารู้ว่าซากิเป็นไข้เธอก็เอายาออกมาให้ซากิดื่มทันที แต่เอลล่าต้องปลุกเธอขึ้นมาดื่มยาก่อน หลังจากที่เอลล่าปลุกเธอ สักพักซากิกูลุกขึ้นด้วยสภาพที่อ่อนแรงล้าเป็นอย่างมาก

"ซากิ ดื่มยาไหวไหม"เอลล่าพูด

"คะ..เค้กหรอ"ซากิตอบกลับมา พร้อมกับทำหน้ามึนสุดๆ

"ไม่ใช่ กินนี่ก่อนล่ะกัน"เอลล่าพูดพร้อมกับค่อยๆป้อนยาให้ซากิ เมือซากิกินยานี้เข้าไปเธอก็สถบออกมา

"แหวะ ขม"ซากิพูด ก่อนที่เอลล่าจะค่อยๆพาเธอล้มตัวนอนลงไป

"เฮ้อ เป็นห่วงแทบแย่ แต่ผู้หญิงคนนั้นพาซากิกลับบ้านงั้นหรอ โชคดีจัง"เอลล่าพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมา ก่อนที่เธอจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

"ว่าแต่ เธอคนนั้นรู้จักที่อยู่ของซากิได้ยังไงกัน ฉันไม่เคยบอกที่ไหนเลยนะว่าซากิอยู่กับฉัน"เอลล่าพูด ร้อมกับมองไปที่ประตู ก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง

"เรื่องนั้นช่างมันก่อนแต่ก่อนอื่นต้องแก้ไขเรื่องประตูก่อน"เอลล่าพูดจบก็เดินลงไปชั้นล่างทันทีเพื่อที่จะไปติดต่อผู้ดูแลโรงเตี้ยวให้มาซ้อมประตูให้.....

.

.

.

.

จบตอนแล้วครับ555555