ตอนที่ 15 : เลโอ
เมื่อเด็กหนุ่มคนนั้นเดินมาหาซากิแล้ว จากนั้นเขาก็พูด
"นี่เธอน่ะ สนใจอยากจะแต่งงานกับฉันรัเปล่า"เด็กหนุ่มคนนั้นพูดเมื่อเอลล่าได้ยินก็ตกใจทันทีที่ได้ยินคำพูดของเด็กหนุ่มที่อายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับซากิ แต่ว่าซากิที่ได้ยินก็ไม่สนใจพร้อมกับเงินเด็กหนุ่มคนนั้น
"นี่เธอกล้าเมินฉันหรอ ฉันเป็นลูกเจ้าของร้านเชียวนะ"เด็กหนุ่มคนนั้นพูด แต่ซากิก็ยังเมินเขาอยู่ดี แถมยังหันหน้าหนีไปอีกฝั่งด้วย
"จะมากเกินไปแล้วนะ"เด็กหนุ่มพูดแล้วก็วิ่งไปทางที่ซากิหันหน้าไปเพื่อที่จะให้ซากิเห็นเขา แต่เมื่อซากิเห็นแบบนั้นเธอก็พูดขึ้น
"ฉันไม่สนใจเด็กหรอกนะ"ซากิพูด
"เธอก็เด็กเหมือนกันแหละ"เด็กหนุ่มคนนั้นพูด แต่ว่าซากิก็เงินเขาเหมือนเดิม เมื่อเขาเห็นอย่างนั้นก็กระโดดขึ้นเก้าอีแล้วก็ไปนั่งข้างๆซากิทันที
"ทำไมถึงเมินฉันล่ะ ฉันหน้าตาดีเกินไปงั้นหรอ เขินฉันสินะ"เด็กหนุ่มคนนั้นพูด เมื่อซากิได้ยินก็หันหน้าไปหาชายคนนั้นพร้อมกับพูด
"ไม่นะ ฉันไม่สนใจนายหรอก"ซากิพูด เมื่อเด็กหนุ่มคนนั้นได้ยินก็ชอคไปเลย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกผู้หญิงว่าแบบนี้ใส่ เพราะปกติแล้วเขาเป็นคนหน้าตาดีมากแถมยังรวยอีกเด็กผู้หญิงจึงไม่มรใครที่ไม่ชอบเขาเว้นแต่ซากิคนเดียว จากนั้นเด็กหนุ่มคนนั้นก็พูด
"แล้วฉันต้องทำยังไงเธอถึงจะสนใจฉันล่ะ"เด็กหนุ่มคนนั้นพูดเพราะเขาไม่อยากให้มีผู้หญิงที่ไม่ชอบเขา เมื่อเอลล่าได้ยินก็พูดขึ้น
"เด็กน้อย นายต้องพยายามเพื่อเอาชนะใจหญิงสาวให้ได้ยังไง"เอลล่าพูด เมื่อเด็กหนุ่มได้ยินก็ถามกลับไปด้วยสีหน้าสงสัย
"พยายามต้องทำยังไงหรอ ต่อสู้รึเปล่า"เด็กหนุ่มพูด
"ไม่จ่ะ ก็แค่ดูแลเธอดีๆ ปกป้องเธอจากอันตราย พยายามทำตัวดีๆกับเธอ ชื้อของขวัญให้บ้างก็ได้ พาเธอไปเดินเล่นอะไรอย่างเงี้ย แต่ที่สำคัญคือทำความรู้จักกับอีกฝ่ายก่อน"เอลล่าพูด เมื่อเด็กหนุ่มได้ยินก็ทำหน้าเข้าใจทันที มีเพียงซากิเท่านั้นที่ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่ทั้งสองพูดกัน จากนั้นเด็กหนุ่มคนนั้นก็หันมาหาซากิพร้อมกับพูด
"เธอชื่ออะไรงั้นหรอ ฉันชื่อเลโอนะ"เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างร่าเริง เอลล่าที่เห็นก็คิดในใจ
'เด็กคนนี้ฉลาดจังแฮะ บอกนิดๆหน่อยๆก็เข้าใจแล้ว 'เอลล่าคิดในใจ หลังจากที่ซากิได้ยินลีโอพูดเธอก็ตอบกลับไปตามมารยาท
"อื้ม ฉันซากิ"ซากิพูด แต่ใบหน้าของเธอก็ยังเรียบเฉยเหมือนเดิม
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"เลโอพูดก่อนที่จะลุกจากเก้าอี้
"รอนี่แปปหนึ่งนะ ฉันมีของขวัญจะให้"เลโอพูด จากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปหลังร้านทันที จากนั้นไม่นานจู่ๆพนักงานก็เอาเค้กมาเสริฟ แต่ในระหว่างนั้นจู่ๆผนักงานก็เผลอทำเค้กตกใส่หัวซากิแล้วเค้กนั่นก็ค่อยๆไถลหล่งลงที่พื้น จากนั้นพนักงานก็พูดขึ้น
"ขอโทษครับพอดีลื่นน่ะ"พนักงานพูด เอลล่าที่เห็นก็โกรธทันที เพราะเธอเห็นว่าชายคนนั้นตั้งใจ แล้วชายคนนั้นก็พูดขึ้นอีกครั้ง
"ทำไงดีเปลี่ยนก็ต้องใช้เงินเพิ่มด้วยสิ ถ้าไม่เปลี่ยนก็ต้องกินกับพื้นนะครับ"พนักงานพูดพร้อมกับยิ้มออกมาเพราะเขาคิดว่า พวกเอลล่าไม่มีเงินเปลี่ยนแน่ๆ เอลล่าที่ได้ยินก็ลุกขึ้นพร้อมกับตะโกนออกมา
"หมายความว่าไงห๊ะ นายคิดจะให้เรากินกับพื้นงั้นหรอ"เอลล่าพูดด้วยสีหน้าที่โกรธสุดๆ เพราะเธอไม่ยอมให้ซากิกินมันกับพื้นแน่ๆ
"ใช่ครับ ถ้าไม่กินก็ไม่ได้ด้วยสิ ถ้าเหลือเยอะทางร้านก็จะปรับเงินนะครับ เพราะเปลืองวัตถุดิบของทางร้าน"พนักงานคนนั้นพูด เอลล่าที่ได้ยินก็ถึงกับเหงื่อตก เพราะเธอไม่คิดว่าทางร้านจะมีกฏแบบนี้
"ดะ..ได้ฉันจะกินเอง"เอลล่าพูด แต่พอเธอพูดจบจู่ๆซากิก็ลงมาจากเก้าอี้พร้อมกับพูด
"ขอโทษนะพี่สาว ฉันจะกินมันเอง"ซากิพูดเพราะเธอเสียดายเค้กชิ้นนั้น แถมมันเป็นเงินเกือบทั้งหมดของเอลล่าอีก พอซากิพูดจบเธอก็ก้มลงไปเพื่อที่จะกินมันเหมือนโลกเก่าที่เธอกินมันอย่างนี้เป็นประจำ พนักงานคนนั้นยืนดูซากิด้วยใบหน้าที่ราวกับว่าเขาสะใจ ในระหว่างที่เอลล่ากำลังจะห้ามซากินันจู่ๆก็มีเสียงเด็กหนุ่มตะโกนขึ้น
"นี่มันอะไรกัน"เสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดเมื่อทุกคนหันไปดูก็พบว่าเขาคนนั้นคือเลโอที่กำลังเดินถือห่อของขวัญมา
"คะ..คุณหนูเลโอ มีอะไรงั้นหรอครับ"พนักงานคนนั้นพูดพร้อมกับกมหัวให้เลโอ
"นายทำอะไรน่ะ"เลโอพูดด้วยใบหน้าที่เกรี้ยวโกรธ พนักงานที่เห็นก็กลืนน้ำลายไปหนึ่งครั้งก่อนที่จะมีเหงื่อค่อยๆไหลออกมา
"ผะ..ผมทำเค้กตกครับ แล้วก็กำลังจะเก็บครับ"พนักงานคนนั้นพูด เมื่อลีโอได้ยินก็พูดขึ้น
"แกไม่ต้องมาพูด สองคนนี้คือลูกค้าคนสำคัญของร้านเรา"เลโอพูด เมื่อพนักงานคนนั้นได้ยินก็หน้าชีดเผือกทันทีก่อนที่จะก้มหัวขอโทษทั้งสองพร้อมกับเก็บกวาดเค้กที่ตกอยู่ที่พื้น ในระหว่างนั้นจู่ๆ เลโอก็หยิบเหรียญทองสามเหรียนมายื่นให้ชายหนุ่มพร้อมกับยิ้ม
"นี่ฉันให้นายละกันค่าแรงวันนี้"เลโอพูด เมื่อพนักงานคนนั้นได้ยินกูถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับยิ้มออกมา
'โชคดีจริงที่รอดมาได้ แถมยังได้เงินค่าแรงตั้ง3เหรียนทองแหนะ สงสัยคงคิดว่าฉนทำงานดีสินะไอเด็กนี่โง่จริงๆ'พนักงานคนนั้นคิดในใจ
"แล้วก็ออกไปจากเมืองนี้เดี๋ยวนี้ซะก่อนที่ฉันจะส่งคนมาฆ่านาย ฉันให้เวลาเก็บของ1ชั่วโมง"เลโอพูด เมื่อพนักงานคนนั้นได้ยินก็หน้าซีดเผือกอีกครังก่อนจะขอโทษ
"ขะ..ขอโทษครับคุณหนูเลโอ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะครับ ได้โปรดอย่าไล่ผมออกเลย"พนักงานคนนั้นพูดพร้อมกับก้มหัวขอร้อง
"ฉันไม่ได้โง่นะ แล้วนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่แกทำด้วย แกเคยขโมยสูตรขนมร้านเราไปขายให้เมืองข้างๆแกคิดว่าฉันไม่รู้หรอ แถมยังแอบขโมยวัตถุดิบทำขนมกลับบ้านด้วย ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่ครั้งนี้ฉันไม่ให้อภัยแกอีกแล้ว ออกไปซะ"เลโอพูด เมื่อพนักงานคนนั้นได้ยินก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องรีบเก็บของแล้วหนีออกจากเมืองนี้ให้เร็วที่สุดก่อนที่จะถูกฆ่า เขาวิ่งอย่างสุดออกจากร้านไปทันที เมื่อพนักงานคนนั้นไปแล้วเลโอก็พูดขอโทษทั้งสองทันที
"ขอโทษนะ พนักงานร้านฉันมันแย่"เลโอพูด
"เอางี้เป็นไง เพื่อเป็นการไถ่โทษฉันจะเลี้ยงขนมพวกเธอทุกวันเป็นไง"เลโอพูด เพราะเหตุผลที่เขาคิดจะเลี้ยงทั้งสองก็เพื่อที่จะให้ซากิมาที่ร้านของเขาทุกวัน ซากิที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าทันทีก่อนที่เลโอจะให้พนักงานคนอื่นๆเอาขนมที่ดีที่สุดในร้านมาเสริฟทันที...
หลังจากที่ทั้งสองกินกันจนอิ่มแล้วก็ขอตัวกลับบ้านทันที ระหว่างทางที่กลับบ้านเอลล่าก็พูดขึ้น
"โชคดีจังนะที่ได้กินฟรี แต่ก็รู้สึกแย่สุดๆเลยที่เกือบได้กินอาหารบนพื้น ถ้าฉันกินมันชื่อเสียงของฉันได้เสียหมดแน่"เอลล่าพูด เมื่อชากิได้ยินก็นิ่งไปสักพักก่อนที่จะพูดขึ้น
"พี่สาวกลับก่อนเลยนะ พอดีฉันมีธุระน่ะ"เมื่อซากิพูดจบเธอก็วิ่งไปทันที
"เอ๋ ธุระหรอ สงสัยไปหาเลโอแน่ๆ งั้นเราไปรอที่ห้องดีกว่า"เอลล่าพูดพร้อมกับเดินไปที่ห้องทันที โดยที่ไม่รู้เลยว่าซากินันได้ออกจากเมืองไปแล้ว....
.
.
.
.
จบตอบแล้วครับ555
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ครับ // ทำไมรู้สึกลางไม่ดี...