ตอนที่ 14 : พบกันอีกครั้ง
หลังจากที่หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาไกล้ๆหมาป่า แต่หมาป่าก็ไม่ได้ขู่อะไรเธอ แล้วเธอก็พูด
"ซะ..ซากิคุง"พอเธอพูดพบเธอก็พุ่งเข้าไปกอดซากิทันทีโดยทีซากิไม่รู้ตัว เมื่อซากิจู่ๆก็โดนกอดเธอก็เลยผลักเธอคนนั้นทันที เมื่อซากิเห็นหน้าของเธอคนนั้นเธอก็ตกใจพร้อมกับพูด
"มิยะจังหรอ"ซากิพูดพร้อมกับมองไปที่มิยะที่กำลังร้องไห้อยู่ เธอดีใจที่ซากิปลอดภัย แต่ทันใดนั้นมิยะเดินมาหาซากิพร้อมกับพูดเสียงสั่นๆ
"ซะ..ซากิ ละ..แล้วมันหมายความว่าไงกัน"มากิพูดด้วยท่าทางที่ไม่อยากจะชื่อสายตาตัวเองพร้อมกับมองไปที่ร่างกายของซากิ เมื่อซากิได้ยินก็ส่ายหน้าพร้อมกับพูด
"ฉันไม่รู้หรอกนะ เธอคนนั้นไม่ได้บอกอะไรฉัน"ซากิพูดพร้อมกับล้มตัวไปกอดหมาป่าเหมือนเดิม แล้วก็ทำท่าทางเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อพวกเอลล่าได้ยินก็พูดขึ้น
"นี่พวกเธอรู้จักกันงั้นหรอ"เอลล่าพูด มากิที่กำลังจะตอบจู่ๆเขาก็เหลือบไปเห็นซากิที่จ้องมาทางเธอพร้อมกับกระซิบเธอ
"อย่าบอกพวกเขานะว่าฉันมาจากต่างโลกน่ะ"ซากิพูดพร้อมกับส่งสายตาอันดุร้ายไปยังมากิ เมื่อมากิเห็นในตาของซากิจู่ๆเธอกูเข่าทรุดลงไปทันที
'นะ..นั่นมันอะไรน่ะ'มากิคิดใจพร้อมกับตวสั่นแต่ทันใดนั้นจู่ๆมิยะก็สกิดมากิเบาๆพร้อมกับด้วยด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"มากิจังเป็นอะไรไปหรอ"มิยะพูด เมื่อมากิได้ยินก็ตั้งสติพร้อมกับพูด
"ไม่เป็นไร จริงๆแล้วเราเป็นคนรู้จักกันน่ะ เราเคยเจอกันก่อนหน้านี้น่ะ"มากิพูดพร้อมกับมมีเหงื่อไหลออกมา เมื่อพวกเอลล่าได้ยินก็เข้าใจทันที จากนั้นพวกเธอก็ขอตัวไปส่งเควส โดยฝากคนพวกนั้นดูแลซากิเพราะซากิไม่ยอมออกห่างจากหมาป่าตัวนั้นเลย ทันทีที่คนพวกนั้นเข้าไปซากิก็พูด
"แล้วคนอื่นๆอยู่ไหนกันงั้นหรอ"ซากิพูด
"ดูเหมือนพวกเขาจะอยู่อีกอาณาจักรนะ ที่จริงพวกเราหนีมอนเตอตัวหนึ่งมาน่ะ"มิยะพูด พร้อมกับอธิบายทุกอย่างให้ซากิฟังเมื่อซากิได้ยินก็เข้าใจสถาณการทันที เพราะในโลกนี้ต้องมีอีกสามอาณาจักรที่อัญเชิญผู้กล้ามา ชึ่งแต่ละอาณาจักรก็จะอันเชิญผู้กล้าจากแต่ละประเทศมา ที่อาณาจักรที่ปกครงเมืองเล็กๆของเขานั้นได้อัญเชิญผู้กล้าจากเกลหลีมาแล้วก็ให้ผู้กล่าแบ่งกลุ่มกันเพื่อส่งไปที่ต่างๆในเขตของตัวเองเพื่อไม่ให้พวกผู้กล้าแย่งมอนเตอกันจะได้เก็บเวลแบบไวๆเพื่อที่จะต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งในอณาคต
'ประมาณนี้สินะ เราก็ควรรีบอัพเลเวลแล้วสิ ไม่อย่างนั้นถ้าเราเจอศัตรูที่แข็งแกร่งอาจจะช่วยพี่สาวไม่ได้'ซากิคิดในใจพร้อมกับทำหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง มิยะที่เห็นหน้าของซากิที่กำลังครุ่นคิดอะไรบองอย่างอยู่เธอก็คิดในใจ
'ซากิ ดูท่าทางแปลกไปจากปกติรึเปล่านะ'มิยะคิดในใจก่อนที่ซากิจะลูกขึ้นแล้วก็ลงจากหลังหมาป่าพร้อมกับวิ่งเข้าไปในกิลทันที
"จะไปไหนซากิจัง"มิยะพูดขึ้นแต่ซากิก็ไม่ตอบอะไรกลับมา เธอรีบเข้าไปในกิลทันที มากิที่เห็นแบบนั้นก็พูด
"จัง?"มากิพูดด้วยสีหน้าสงสัย เพราะปกติเธอจะเรียกว่าซากิคุง
"เป็นเด็กผู้หญิงน่ารักแบบนั้นแล้วจะให้เรียกคุงมันก็ยังอยู่นะ จริงสิเราควรหาที่พักกันก่อนนะ"มิยะพูดจบมากิก็พยักหน้า ก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกจากกิลไป...
ทางด้านของซากิที่ตอนนี้เธอได้วิ่งมาหาเอลล่า
"ซากิ มาแล้วหรอ อย่าวิ่งสิระวังล้มนะ"เอลล่าพูดพร้อมกับวิ่งมาหาซากิ
"พี่สาว ฉันจะช่วยสู้ด้วย"ซากิพูด เมื่อเอล่าได้ยินก็ตกใจทันที พร้อมกับรีบตอบกลับมา
"ไม่ได้นะ มันอันตรายเกินไปสำหรับเด็กนะ"เอลล่าพูดปฏิเสธซากิไปทันที ซากิที่ได้ยินก็พูด
"ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ ฉันโตแล้ว"ซากิพูด เอลล่าที่ได้ยินแล้วก็มองไปที่ตัวของซากิที่เล็กนิดเดียว ส่วนสูงก็พอๆกับเด็กสิบขวบแค่นั้นเอง เมื่อเธอเห็นอย่างนั้นก็ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะตอบกลับไป
"เธอยังเด็กอยู่นะ อย่าดื้อสิ"เอลล่าพูด เมื่อซากิที่ได้ยินก็งอนทันทีพร้อมกับเดินตรงไปยังทางออกกิล เอลล่าที่เห็นอย่างนั้นก็วิ่งเข้าไปหาซากิทันที
ื "พี่สาวขอโทษ เดียวพี่สาวพาไปกินขนมนะ"เอลล่าพูด ซากิที่ได้ยินก็ชงักไปหักหนึ่งก่อนจะหันกลับมาพูด
"ก็ได้"ซากิพูดเพราะเธอนั้นอยากกินขนมแบบสุดๆ เพราะโลกเก่าที่เธออยู่นั้นเธอแทบไม่ได้กินขนมเลย เพราะพ่อกับแม่เธอไม่เคยคิดจะชื้อให้กิน ที่เธอได้กินก็เพียงแค่เศษขนมก้นถุงเท่านั้น หลังจากที่เอลล่าพูดเสร็จเธอก็ไปส่งเควสแล้วก็เดินออกมาพาซากิไปหาอะไรกินทันที โดยที่โจเซฟกับแบคขอแยกตัวไปทำธุระส่วนตัว เดียวพสกเขาจะรีบตามไปคุ้มกันทั้งสอง พอแยกกันมาแล้วเอลล่าก็พาซากิมายังร้านขนมแห่งหนึ่ง เป็นร้านชื่อดังของเมืองนี้
"ร้านนี่หรอที่เราจะกินกัน"ซากิพูด
"ใช่ ร้านนี้แหละ เห็นเวลาผ่านตรงนี้เมื่อไหร่เธอก็จะมองมาที่ร้านนี้ตลอดเลยนี่น่า"เอลล่าพูดเพราะเธอรู้ว่าซากิอยากจะมากินขนมร้านนี้ พอทั้งสองเดินเข้ามาในร้าน พนักงานก็เดินมาหาเอลล่าพร้อมกับพูด
"ยินดีต้อนรับครับ เชิญทางนี้ครับ"พนักงานพูดพร้อมกับ พาทั้งสองคนไปนั่งเก้าอี้ เมื่อทั้งสองมองไปดูรอบๆก็เห็นแต่คนแต่งตัวดูดี หรือว่าเป็นนักผจนภัยแรงค์สูงมากินกันทั้งนั้น หลังจากที่เอลล่าเละซากินั่งลงจู่ๆก็มีเสียงไวโอลีนดังขึ้น เมื่อทั้งสองหันไปดูทางต้นเสียงก็พบชายหนึ่งคนกำลังนั่งเล่นไวโอลีนบนเวทีขนาดเล็กที่ไว้แสดงโชวในร้าน เสียงไวโอลีนนั้นไพเราะมากๆจนทั้งสองคนนั้นเคลิ้มไปเลย ในระหว่างนั้นจู่ๆพนักงานคนหนึ่งก็เดินมาหาทั้งสองพร้อมกับพูด
"คุณพี่สาวกับคุณน้องสาวไม่ทราบว่าจะสั่งอะไรดีครับ มีเมนูอาวางอยู่บนโต๊ะนะครับ"พนักงานพูด เมื่อทั้งสองได้ยินก็รีบเปิดเมนูขึ้นมาทันที พอเปิดดูเอลล่าถึงกับชอค เพราะราคาแค่ละอย่างนั้นสูงมาก เธอมองไปที่ซากิที่ดูจากสีหน้าแล้วเหมือนกับว่าเธอคงไม่สั่งของแค่อย่างสองอย่างแน่ เอลล่าที่เห็นแบบนั้นก็ก้มลงไปกระซิบซากิเบาๆ
"อย่าสั่งเยอะนะ เราเอาเงินมาแค่8เหรียญเงินเอง"เอลล่าพูด เมื่อซากิได้ยินก็พยักหน้าก่อนที่จะสั่งของไปหนึ่งอย่าง ราคาของมันก็5เหรียนเงินแล้ว
"แล้วคุณพี่สาวจะสั่งอะไรไหมครับ"พนักงานพูด
"ฉะ..ฉันไม่เอาค่ะ "เอลล่าพูด เมื่อพนักงานได้ยินก็เปลี่ยนจากใบหน้าหน้ายิ้มแยมเป็นใบหน้าที่เหมือนว่ารังเกียจพวกเธอ ก่อนที่จะสถบออกมาเบาๆ
"ชิ พวกยาจกอยากเข้าร้านหรูหรอกหรอ"ชายพนักงานคนนั้นสถบออกมาก่อนจะเดินออกไปทันทีโดยที่ไม่พูดอะไรต่อ เสียงของเขาที่สถบออกมา พวกเธอทั้งสองได้ยินแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะร้านนี้มียามเผ้าร้านอยู่ ถ้าพวกเธอก่อความวุ่นวายในร้านโดยการด่าพนักงานคนนั้นทั้งสก็ต้องโดนไล่ออกจากร้านแน่ๆ
"พนักงานร้านนี้แย่จริงๆ"เอลล่าพูดขึ้น ซากิที่ได้ยินก็จ้องไปไปที่พนักงานคนนั้นสักพักก่อนที่จะหันกลับมา ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังรออาหารอยู่นั้นจู่ๆก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งออกมาจากทางหลังหลังร้าน เมื่อเขาก็มาเข้าก็เลือบไปเห็นซากิที่กำลังนั่งรออาหาอยู่บนโต๊ะ เขาจ้องซากิอยู่พักหนึ่งเมื่อซากิเห็นก็หันไปหาเด็กคนนั้น ทั้งสองได้จ้องตากันสักพักก่อนที่เด็กหนุ่มคนนั้นจะเดินมาหาซากิพร้อมกับพูด
"............
.
.
.
.
จบตอนแล้วครับ555
###
ค่าเงินของต่างโลก
1เหรียญทองแดง=10บาทไทย
1เหรียญเงิน=100บาทไทย
1เหรียญทอง=1,000บาทไทย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ครับ // ทำไม... ทำไมกัน... ทำไมมันถึงได้ค้างคาทุกตอนเลย ให้ตายสิ!