[Yaoi] covertness of Love ความรัก (ความลับ...)

ลำดับตอนที่ #4 : Capter>>3 [Yaoi] covertness of Love ความรัก (ความลับ...)~*

คนตัวสูงจัดการแต่งกายของตนเองในชุดยูนิฟอร์มสีขาวสะอาด คนตัวเล็กคงตัวหลับตาพริ้มทั้งๆที่ผมสีน้ำตาลอ่อนยังคงเปียกชื้นผ้าแห้งสีขาวถูกใช่ซับรองเส้นผมที่เปียกชื้น ก่อนมือแกร่งจะปลุกและประคองร่างบางขึ้นนั่งลงมือใช้ผ้าผืนนั้นเช็ดผมให้ร่างบาง

ดวงตากลมโตเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียงเล็กน้อย ร่างบางเองยังคงอ่อนเพลียเพราะความเหน็ดเหนื่อยจากกิจกรรมที่พึ่งเสร็จสิ้นไปเมื่อไม่นาน คนตัวเล็กพยุงตนเองขึ้นนั่งอย่างง่ายดาย ก่อนจะหันหลังให้ร่างสูงได้เช็ดผมที่เปียกอยู่ของตนเอง

“จะไม่สบายมั้ยเนี่ยครับคุณ”
เอ่ยถามขระที่มือยังคง จับผ้าใช้เช็ด น้ำหยดใสที่กำลังหยดอยู่ตามปลายผมเส้นเล็ก

“ไม่หรอกฮะ...นิดหน่อยเอง”
ฮยอกแจหันมายิ้มหวานให้ร่างสูงดวงตากลมโตยังคงงัวเงีย เพราะความอ่อนเพลียที่เกิดขึ้น แผ่นหลังเล็กถือโอกาสพักพิงที่อกแกร่งเบาๆ

“ทานยาก่อนไปทำงานด้วยนะ คุณตัวเปียกมาแล้วนอนตากแอร์ ผมเกรงว่าคุณจะเป็นไข้”
สั่งความตามจรรยาบรรณของแพทย์ ฝ่ามือกว้างลดลงสัมผัสแตะที่หน้าฝากขาวเบาๆ เชิงวัดอุณหภูมิ ลดใบหน้าคมคายของตนแล้วใช้หน้าฝากของเขาสัมผัสแตะที่หน้าผากเล็กอีกครั้งเหมือนเป็นการเช็คให้แน่ใจ

“ผมไม่เป็นอะไรหรอกฮะ แค่นี้เอง สบายๆ” เอ่ยยิ้มกว้างก่อนจะขยับริมฝีปากอิ่มกดจุมพิตจับเรียวปากของร่างสูงลิ้นเล็กสอดเข้าแทนคำขอบคุณจาดกายบอบบาง วงแขนเล็กคล้องคอคนตรงหน้าเหมือนกลัวว่าจะหลุดหาย ดูดันความหวานไหว อย่างยั่วยวนและหลงไหลก่อนจะถอนออกเพราะตนเองกำลังจะหมดลมทั้งๆที่เป็นฝ่ายเริ่มการกระทำทั้งหมด

ใบหน้าหวานจดจ้องคนตัวสูง อย่างค้นหาก่อนจะใช้ริมฝีปากของตนเอง ซุกไซร้กดสร้างรอยสีแดงจางๆที่วอกคอแกร่ง ไล้ลงสร้างรอยอีกหลายต่อหลายรอย ตรงปกคอเสื้อ ก่อนที่คนตัวโตจะเริ่มเอาคืนโดยการดึงชุดคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาดออกจากร่างเล็กอย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่เร็วพอที่จะให้ร่างบางหลงไหล่เข้าไปในวังวนแห่งการปลุกเร้าได้ ขาเรียวเล็กลุกขึ้นจากจุดๆเดิมอย่าทันที ทิ้งให้คนตัวสูง นั่งค้าง ทำอะไรไม่ถูกอยู่ณ.จุดจุดเดิม

“ฮยอกแจครับ...จะไปไหนอ่า...” ฮันเกิงเอ่ยถามเสียงละห้อย สายตาคมสื่ออย่างมังกรเชื่องๆไม่เหลือเค้าของผู้ที่แสนสง่างามและน่าเกร่งขาม

“ไปทำงานสิครับ ที่รัก” ตอบกลับพร้อมส่งรอยยิ้มหวานไปให้ เล่นเอาร่างสูงถึงกับอารมณ์เสีย แม้พึ่งจะเสร็จสิ้นความต้องการไปแล้วเมื่อสักครู่ แต่สิ่งที่ร่างบางพึ่งกระทำมันลงไป ทำเอาเขาต้องการขึ้นมาอีกครั้ง

“ต่ออีกนิดไม่ได้เหรอครับ คุณ...” กล่าวน้ำเสียงวิงวอน เพราะเขาเองก็ต้องการร่างบางมากเสียเหลือเกิน แต่จะทำยังไง อยากจะทำแต่เวลา....ไม่เอื้ออำนวยเอาเสียเลย

ร่างบางค่อยเดินเข้ามาใกล้ ใช้เข่าเล็กยันตัวเองให้อยู่ด้านบนของเตียงกว้าง ใบหน้าหวาน พุ่งเข้าใกล้สู้ตาดุจมังกรคู่นั้น จดจ้องอย่างไม่วางตา มือเล็กค่อยๆผลักอกแกร่งนอนราบลงบนเตียงกว้าง นิ้วเล็กเกี่ยวเนคไนค์สีกรมท่าออกช้าๆ ขยับตัวขึ้นกระซิบเสียงแหบร่าแต่กังวาล

“ไม่มีเวลาแล้วล่ะครับ ที่รัก....” ทิ้งท้ายก่อนจะขบเม้มที่ใบหูเบาๆ แล้วผละออกพร้อมรอยยิ้มขันๆ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อแต่งตัว

“แป๊บเดียวเองนะครับ” เดินไปกอดเอวคอดจากด้านหลัง มือซุกซนยังคงพยายามที่จะแกะปมเสื้อคลุมสีขาวสะอาด ใบหน้าคมกดจูมสร้างรอยสีแดงที่เหนือแผ่นหลังสีขาวเกลี้ยง

+++++++++++++ โหย เรท แร๊ง!!!!!!~ ++++++++++++++++++


สาบานได้ ว่ามีหลายคนค้าง!!!!!~ ฮ่าๆ


เพราะฉะ นั้น อ่านแล้วเม้น เสีย พุ่งนี้ จะมา อัพ ให้


อาจจะ NC หรือ ไม่ NC อันนี้ไม่รู้ แล้วแต่ความหื่นของ ไรด์เตอร์ ตอนนี้กำลัง พยายาม


พัฒนา สำนวน และ การเขียน NC ขอกำลัง ในการลงตอนใหม่ค่ะ


รักรีดเดอร์นะคะ จร๊วป