คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Capter>>9 [Yaoi] covertness of Love ความรัก (ความลับ...)~*
ไม่ทันจะสิ้นเสียงหัวเราะของชายหนุ่ม ฝ่ามือเล็กเงื้อขึ้นฟาดลงบนหัวไหล้กว้างอย่างทันท่วงทีเพราะความหมันใส้ ใบหน้าคมเหยเกไม่เป็นท่า เพียงเพราะสัมผัสเจ็บแปลบเมื่อสักครู่ที่ร่างบางฟาดลงไป
“อ๊ะ..โอ๊ย...เจ็บนะเนี่ยทงเฮ...ล้อเล่นนิดเดียวจะโหดไปไหนครับคุณภรรยา...”
เจ้าตี๋แก้มแตกยังไม่วายเลิกลา ใบหน้าที่ปกติมักจะเขร่งขรึมอยู่เสมอกลับส่อแววกะล้อนจนผิดสังเกต หรือเพียงเพราะอยู่กับร่างบางที่แสนรักแสนหลงกันแน่ ที่ทำให้บุคคลที่คนรอบข้างเรียกกันว่าเจ้าชายน้ำแข็งเปลี่ยนไปกลายเป็นผู้ชายที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและความเจ้าชู้เช่นนี้
“ใครคือคุณภรรยา...???”
“ลีทงเฮ...รู้จักมั้ยครับ?? ลี ทงเฮ ภรรยาคุณ คิม คิบอม เข้าใจรึยัง...”
คิบอมอธิบายเป็นฉากๆอย่างไม่รีรอ ใบหน้าคมบอกความรู้สึกถึงความเป็นต่อ ยักคิ้วใส่ไม่ยอมแพ้
“ไปเป็นภรรยาคุณตอนไหน มิทราบ...คุณ คิม คิบอม”
ร่างบางเอ่ยถามออกมาเพราะหมันใส้กับท่าทาง เย่อหยิ่งจองหองของชายหนุ่มตัวสูงตรงหน้า ดูมั่นอกมั่นใจเสียจนอยากเอาฝ่ามือเล็กฟาดลงที่หลังอีกสักป้าบ
ใบหน้าหล่อเคลื่อนเข้ามาใกล้ ดวงหน้าหวานอีกครั้งแต่ครั้งนี้ใกล้มากเสียจนริมฝีปากของทั้งคู่แทบจะถูกกัน พลางเอ่ยเน้นคำหนัก...
“ตอนอยู่บนเตียง...ไงที่รัก...ฮ่าๆๆๆๆๆ”
เหมือนทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ตรงนั้น ก่อนจะเปร่งเสียงหัวเราะลั้นจนคนโดยรอบหันมามองกันเป็นตาเดียว ใบหน้าขาวใสถึงกับขึ้นสีซ่านเพราะความอาย...พูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น แม้เค้าจะไม่ได้ยินก็ตามทีเถอะแต่ว่า....คนนะเว้ย!! อายเป็นเหมือนกันไอ้ตี๋บ้า!!!!!
ทงเฮเก็บข้าวของของตนเองทันที ขาเล็กก้าวลุกขึ้นจากโต๊ะตัวเดิม มุ่งตรงไปยัง รถยนต์สีขาวคุนหรูของตนเอง รีโมตคอนโทล ถูกยกขึ้นมาปลดล็อคประตูพร้อมกับร่างบางก้าวจึ้นไปภายในรถพร้อมสีหน้าไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก ไม่ทันที่คนตัวเล็ดจะได้ปิดประตูรถมือหนารีบเอื้อมเข้ามาคว้าข้อมือบางเอาไว้พลางเอ่ย
“ทงเฮ..จ๋า ไปไหนล่ะครับ...”
“กลับบ้าน...”
“งอนเหรอเนี่ย...อย่างอนเลยนะที่รักจ๋า...ยิ้มนะๆๆๆ ล้อเล่นนิดเดียวเอง อย่าโกรธคิบอมเลยนะครับ...”
ชายแก้มป่องออดอ้อนอย่างสุดความสามารถ ไม่น่าแหย่คนตัวเล็กเลย....งานเข้าเลยทีเดียว เฮ้อ...คิบอมเอ๋ยลนหาที่แท้ๆเลย....
“เออ...งอน ปล่อยมือด้วย จะกลับบ้าน อ่อ..แล้วไม่ต้องโผล่ไปให้เห็นนะ..ไม่ต้องเข้าห้องด้วย...ถ้ามา แม่เจื๋อ ทิ้งจริงๆด้วย...”
ทงเฮหันมาเอ่ยคาดโทษ ใบหน้าหวานเหมือนต้องการย้ำคำว่า “กูเอาจริง!!!!!”
คิบอมรีบดึงมือกลับทันที ยืนนิ่งมองดู ร่างสวยบนรถสีขาวเคลื่อนออกไปอย่างช้าๆ สายตาคมอาลัยอาวรณ์ร่างบางเหลือเกิน...งานนี้ไอ้ตี๋ซวย...ซวย...และซวย!!!!!!!!!!!!~*
รถยนต์สีขาวของทงเฮ เคลื่อนไปยังบ้านของเจ้าตัวด้วยความเร็วสูง ใบหน้าหวานยังคงส่อความโมโหอย่างเห็นได้ชัด ก็ดันมาเล่นอะไรไม่รู้จักเวล่ำเวลา...มันก็ต้องเจอเจ้าแม่ปลาน้อย บ้างหละ หึย...งานนี้นะจะให้ง้อให้น้ำตาตกไปเลยคอยดู๊....
ขาเล็กก้าวออกจากตัวรถ พร้อมเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปภายในตัวบ้านให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้
“พี่ฮะ....ถ้าคิบอมมาไม่ต้องให้เข้าบ้านนะฮะ นี่คือคำสั่ง”
เสียงร่างบางตะโกนสั่งคนงานในบ้านเป็นการกำชับ แล้ววิ่งขึ้นไปยังชั้นบนของตัวบ้านตรงไปยังห้องนอนของตนเอง ดดยไม่รอคำตอบจากคนรับบัญชา
“เอ่อ...คุณหนู..คือว่า....”
ไม่ทันที่เขาจะได้ตอบคำใดกับร่างบาง เสียงปิดประตูห้องก็ดังตัดบททุกสิ่งอย่าง เป็นสัญญาณว่า ..พูดไปร่างบางคงไม่ได้ยิน..
++++++++++++++++++++++++++คนงานที่บ้านจะบอกอะไร??????+++++++++++++++++++++++++++
ฟังบ้างอะไรบ้างดิ่ ด๊อง ... ตอน หน้า งาน เบาๆ กร๊ากกกกกกก ทิ้งระเบิด แล้วหายไป........
(ทำไมอ่ะ..คนงานจะบอกอะไรด๊อง???? หรือว่า อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก)
ไม่รู้ เดาเอาเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ ตอนหน้า มันส์ เตรียมผ้าเช็ดเลือดด้วย... อาจจะอัพอีก ที หลัง สอบ นะคะ...
โฮ๊ะๆ ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ จร๊วปปปปป
ความคิดเห็น