ลำดับตอนที่ #35
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : Mєlos high school✓ 〝Role-play〞 *Story one!*
วั น นี้ เ ป็ น วั น แ ร ก ที่เธอมายังโรงเรียนที่ตนต้องเข้า เอาล่ะ! วันปฐมนิเทศน์จะมีในสัปดาห์หน้า
เอ๋? ถ้าถามว่าทำไมต้องมาที่นี้ก่อนหรอ? ก็ที่นี้มันเป็นโ ร ง เ รี ย น ป ร ะ จ ำ ยังไงล่ะ!
- - - - - - - -- - - - - - - - - - - -- - - - - -
สตอรี่ - เริ่มต้นการใช้ชีวิตใหม่(?)
ก่อนที่ฉันจะก้าวไปในโรงเรียนประจำแห่งนี้ ฉันเคยมีเพื่อนที่สนิทมากคนหนึ่ง(ถึงเขาจะอายุมากกว่าก็เถอะ)แต่ตอนนี้เขาไปอยู่ไหนก็ไม่รู้ ฉันอยากจะเจอเขาอีกซักครั้งแต่ก็คงจะยากซักหน่อย เพราะว่าเขาเคยบอกว่าจะไปต่อที่ต่างประเทศ แต่ชั่งเถอะ! ในตอนนี้คิดแต่เรื่องในตอนนี้ก่อนแล้วกันน่ะ !!!
... เฮ่อ~ มาช้าจังเลยน่ะ นิชิเนี่ย! ... ฉันคิดในใจพลางถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
ฉันชื่อ มิยูกิ ยูเมะ อายุ 16 ปี ในตอนนี้ฉันกำลังพิงกำแพงโรงเรียนเพียงรอเพื่อนที่ชอบมาช้าในบ้างครั้ง ฉันก็เลนต้องคอยโทรตามเสมอๆ เล่นเอาเหนื่อยแถมแย่เลยล่ะ ยิ่งตอนที่เพื่อนไม่รับยิ่งแย่ใหญ่เลย - -
" .... ยู ... "
" อ่ะ! .. นะ นิชิตกใจหมดเลยนึกว่าใคร " ฉันหันไปมองเพื่อนที่น่าเคารพ (มั้ง?) เล่นโผล่มาแบบนี่ก็ตกใจเป็นน่ะ เดี๋ยวฉันก็เป็นโรคหัวใจตายหลอก!!
" ...... " นั่นๆ ยังมาทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีก ฮืมม!!
ในตอนนี้ฉันแสดงท่าทางอย่างก้ไม่รู้ รู้แต่ว่าโกรธมากเรื่องที่เขามาสายแถมยังโผล่มาแบบไม่ให้สุ่มให้เสียงอีก พอมองหน้าเขาเล่นเอาโมโหมากกว่าเดิมอีก
" ป่ะ ไปเถอะไปดูโรงเรียนกัน " ตอนนี้ฉันจับมือนิชิ แล้วจูงเดินไปทั่วโรงเรียนไปเรื่อยๆไม่รีบร้อน
พวกเราผ่านไปทั่วแบบมั่วๆ หลงรึปล่าวไม่รู้ ดีตรงที่นิชิเอาแผนที่โรงเรียนมาด้วยเลยไม่หลง ^^ .... เดินนานอยู่เกือบ 1 ชั่วโมงได้ ฉันก็เริ่มหิวพวกเราก็เลยไปหาที่นั่งกินข้าวกัน เนื่องจากที่บ้านนิชิไม่ชอบให้นิชิทำอาหาร (เพราะว่าจะเหมือนผู้หญิง) ฉันเลยมักเป้นคนทำมาให้บ่อยๆ นิชิเองก็ชอบซะด้วย เอาล่ะๆๆ มาดูกันว่าวันนี้ฉันทำอะไรมาบ้าง?
" นิชิๆ ไปนั่งตรงนั่นกันเถอะน่ะ! " ถึงจะดูเหมือนว่าถามความเห็นแต่ก็ใช่ว่านายจะปฎิเสธได้น่ะนะบอกให้!!
" ... อืมม ... " หลังจากที่เลือกที่กินข้าวได้แล้ว ฉันก็เอาข้าวกล่องออกมา 2 กล่องแบ่งให้นิชิ 1 กล่อง นิชิก้เปิดกล่องข้าวเหมือนปกติ แล้วก็เริ่มมาหาฉันโดยที่มีคำถามแน่นอน
" .... วันนี้ทำซูซิเหรอ? "
" อืมๆ ใช่แล้วล่ะ " ฉันพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั่นเราก็จริงข้าวกล่องและไม่พูดไม่จากันตลอดจนหมดกล่อง และคนที่เก็บก็ต้องเป็นฉันอยู่แล่วล่ะ - - จะมีใครอีกล่ะ?
" ...... ไปหอเลยไหม? " แน่นอนค่ะ กินเสร็จท้องอิ่มมีพลังแต่ง่วงมากเลยค่ะ
" อืมม ♥ ไปสิตอนนี้ฉันก็ง่วงแล้วด้วยสิ ^^ " ฉันพูดแค่นั่น ก็จับชายเสื้อและเดินตามนิชิไปอย่างช้าๆ แล้วมองวิวที่เดินผ่านไปเรื่อยๆ จนถึงหอพัก
" ..ถึงแล้ว ยู " นิชิลูบหัวฉันเพื่อทำให้ฉันหายง่วงชั่วคราว ฉันมองนิชิแบบขอบคุณ หลังจากนั่นพวกเราก็เดินเข้าไปที่หอพักในโรงเรียนประจำ(ที่วิเศษ)แห่งนี่
ฉันชื่อ มิยูกิ ยูเมะ อายุ 16 ปี ในตอนนี้ฉันกำลังพิงกำแพงโรงเรียนเพียงรอเพื่อนที่ชอบมาช้าในบ้างครั้ง ฉันก็เลนต้องคอยโทรตามเสมอๆ เล่นเอาเหนื่อยแถมแย่เลยล่ะ ยิ่งตอนที่เพื่อนไม่รับยิ่งแย่ใหญ่เลย - -
" .... ยู ... "
" อ่ะ! .. นะ นิชิตกใจหมดเลยนึกว่าใคร " ฉันหันไปมองเพื่อนที่น่าเคารพ (มั้ง?) เล่นโผล่มาแบบนี่ก็ตกใจเป็นน่ะ เดี๋ยวฉันก็เป็นโรคหัวใจตายหลอก!!
" ...... " นั่นๆ ยังมาทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีก ฮืมม!!
ในตอนนี้ฉันแสดงท่าทางอย่างก้ไม่รู้ รู้แต่ว่าโกรธมากเรื่องที่เขามาสายแถมยังโผล่มาแบบไม่ให้สุ่มให้เสียงอีก พอมองหน้าเขาเล่นเอาโมโหมากกว่าเดิมอีก
" ป่ะ ไปเถอะไปดูโรงเรียนกัน " ตอนนี้ฉันจับมือนิชิ แล้วจูงเดินไปทั่วโรงเรียนไปเรื่อยๆไม่รีบร้อน
พวกเราผ่านไปทั่วแบบมั่วๆ หลงรึปล่าวไม่รู้ ดีตรงที่นิชิเอาแผนที่โรงเรียนมาด้วยเลยไม่หลง ^^ .... เดินนานอยู่เกือบ 1 ชั่วโมงได้ ฉันก็เริ่มหิวพวกเราก็เลยไปหาที่นั่งกินข้าวกัน เนื่องจากที่บ้านนิชิไม่ชอบให้นิชิทำอาหาร (เพราะว่าจะเหมือนผู้หญิง) ฉันเลยมักเป้นคนทำมาให้บ่อยๆ นิชิเองก็ชอบซะด้วย เอาล่ะๆๆ มาดูกันว่าวันนี้ฉันทำอะไรมาบ้าง?
" นิชิๆ ไปนั่งตรงนั่นกันเถอะน่ะ! " ถึงจะดูเหมือนว่าถามความเห็นแต่ก็ใช่ว่านายจะปฎิเสธได้น่ะนะบอกให้!!
" ... อืมม ... " หลังจากที่เลือกที่กินข้าวได้แล้ว ฉันก็เอาข้าวกล่องออกมา 2 กล่องแบ่งให้นิชิ 1 กล่อง นิชิก้เปิดกล่องข้าวเหมือนปกติ แล้วก็เริ่มมาหาฉันโดยที่มีคำถามแน่นอน
" .... วันนี้ทำซูซิเหรอ? "
" อืมๆ ใช่แล้วล่ะ " ฉันพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั่นเราก็จริงข้าวกล่องและไม่พูดไม่จากันตลอดจนหมดกล่อง และคนที่เก็บก็ต้องเป็นฉันอยู่แล่วล่ะ - - จะมีใครอีกล่ะ?
" ...... ไปหอเลยไหม? " แน่นอนค่ะ กินเสร็จท้องอิ่มมีพลังแต่ง่วงมากเลยค่ะ
" อืมม ♥ ไปสิตอนนี้ฉันก็ง่วงแล้วด้วยสิ ^^ " ฉันพูดแค่นั่น ก็จับชายเสื้อและเดินตามนิชิไปอย่างช้าๆ แล้วมองวิวที่เดินผ่านไปเรื่อยๆ จนถึงหอพัก
" ..ถึงแล้ว ยู " นิชิลูบหัวฉันเพื่อทำให้ฉันหายง่วงชั่วคราว ฉันมองนิชิแบบขอบคุณ หลังจากนั่นพวกเราก็เดินเข้าไปที่หอพักในโรงเรียนประจำ(ที่วิเศษ)แห่งนี่
ความรักยังน้อยกว่ามิตรภาพที่ยังยืนสำหรับฉันขอแค่มีนายเป็นเพื่อนก็อยู่ได้ ถึงจะถูกนายทรยศหรือปฎิเสษก็ไม่เป็นไร เราเป็นเพื่อนกันย่อมเข้าใจกันใช่ไหมล่ะ ^^ ♥
O W E N TM.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น