-!คลังฟิค!-

ตอนที่ 2 : [KHR 10069] Boun Compleanno Mukuro

 

เป็น One shot สั้นๆ นะคะ ^^

คู่.. 10069 (<พอดีคนแต่งชอบ 55.) มอบให้มุคุรั่วที่รัก >3<
PG-13 กำลังน่ารักๆ ค่ะ ^^


(บีจีก็เป็นมาร์ชเมลโล่ กับ สีเหลืองสับปะรด นะจ้า หุหุ !!)

...เพราะของขวัญที่ล้ำค้าที่สุด..  ไม่จำเป็นต้องสวยที่สุด  ไม่จำเป็นต้องราคาแพงที่สุด  แต่เพียงแค่ให้ด้วยใจ  ผู้รับก็สามารถแย้มรอยยิ้มรับเอาของชิ้นนั้นไว้ได้แล้ว...

.

.

.

ร่างงามบอบบางค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ  เผยให้เห็นนัยน์ตาสองสีที่ต่างกันราวท้องฟ้ากับเปลวเพลิงแห่งนรก

“นี่มันอะไรกันครับ  คุณเบียคุรัน”  มุคุโร่เอ่ยถาม  คิ้วเรียวเลิกขึ้นน้อยๆ  ด้วยความสงสัย เมื่อสังเกตเห็น ..เค้กช็อกโกแลตก้อนประมาณหนึ่งปอนด์  หน้าเค้กประดับไปด้วยมาร์ชเมลโล่สีขาว..  วางอยู่เบื้องหน้าของตน

“ก็เค้กไงล่ะ  มุคุโร่คุง~” คนถูกถามเอ่ยตอบอย่างอารมณ์ดี

“เนื่องในโอกาสอะไรกันครับ?”

“หืมม์” ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีขาวจ้องหน้าคนถามทันที “ก็วันนี้วันเกิดเธอไม่ใช่เหรอ”

“คึหึหึ  คุณก็เลยอุตส่าห์เตรียมเค้กมาให้ผมงั้นเหรอครับ” มุคุโร่แย้มยิ้ม “ลำบากซะเปล่าๆ”

“ไม่เห็นลำบากเลย  ก็วันเกิดมุคุโร่คุงทั้งทีนี่นา ^^”

“คึหึหึ  วันนี้แต่งตัวแปลกจังเลยนะครับ”

“เอ๋..  ไม่เห็นแปลกเลยน้า~” เบียคุรันพูด พร้อมกับก้มหน้าลงมองสำรวจชุดเสื้อผ้าของตน ที่ไม่ว่าจะมองยังไง..มันก็ยังคงเหมือนกับตัวที่เขาใส่เป็นประจำเท่านั้น

“คุณนี่ตลกดีนะครับ” เจ้าของเรือนผมสีน้ำเงินสวยเอ่ย “ผมหมายถึงที่คอต่างหาก...ที่แปลก”

“นี่น่ะเหรอ”  นิ้วเรียวยาวเคลื่อนมาสัมผัสที่คอของตนเอง...ที่มีริบบิ้นสีแดงสดผูกโบว์เอาไว้ “เตรียมไว้ให้มุคุโร่คุงไงล่ะ”

“ให้ผม?” ผู้พิทักษ์สายหมอกแห่งวองโกเล่เลิกคิ้วอีกครั้ง  ซึ่งปฏิกิริยาของมุคุโร่นั้นยิ่งส่งผลให้เบียคุรันชอบอกชอบใจ

“ใช่ ‘ของขวัญพิเศษ’ ให้เธอโดยเฉพาะเลยนะ มุคุโร่คุง”

“คึหึหึ  หมายถึง ‘คุณ’ อย่างนั้นเหรอครับ”

“ใช่แล้ว  ฉันนี่ล่ะ ‘ของขวัญ’ ของเธอ...รับเอาไว้สิ” เจ้า ‘ของขวัญ’ พูด พร้อมกับปรี่เข้าไปโอบกอด ‘เจ้าของวันเกิด’ เข้ามาไว้ในอ้อมแขนของตนเอง

..โอบกอดสายหมอกเอาไว้  ด้วยอ้อมแขนอันอบอุ่นแห่งท้องนภา..

“ผมยังไม่ได้ตอบตกลงที่จะรับ ‘ของขวัญ’ เลยนะครับ”

“ถึงเธอไม่รับ...ฉันก็จะยัดเยียดมันให้กับเธออยู่ดีนั่นล่ะ  มุคุโร่คุง”

มุคุโร่ยิ้ม “แหม  ผมนึกว่าคุณจะให้ช่อดอกไม้นานาพันธุ์แก่ผมซะอีกนะครับ”

“ก็อยากจะให้อยู่หรอกนะ  แต่คิดไปคิดมา..ของที่เหมาะกับเธอที่สุด  มันก็มีแค่ฉันเท่านั้นแหละ” เบียคุรันยิ้มตอบ

“คึหึหึ  แล้วของขวัญชิ้นนี้  สามารถทำประโยชน์อะไรให้กับผมได้บ้างล่ะครับ” มุคุโร่เอ่ยถาม “คุณก็รู้ใช่มั้ยล่ะ  ว่าผม..ชอบแต่สิ่งที่สามารถสร้างประโยชน์ให้กับตัวเองได้เท่านั้น”

..หากเธอต้องการความอบอุ่น.....ฉันจะโอบกอดเธอ..

..หากเธอต้องการรอยยิ้ม.....ฉันจะแย้มรอยยิ้มให้เธอ..

..หากเธอต้องการโลกทั้งใบ.....ฉันจะคว้าเอามันมาไว้ให้เธอ..

“ให้ได้ทุกอย่างตามที่เธอต้องการ”

“แล้วถ้าผมต้องการไปจากคุณ..” 

เบียคุรันกระชับอ้อมให้แน่นขึ้น  แน่นเสียจนคนพูดต้องหยุดพูดไปทันที “ฉันคงให้เธอไม่ได้”

“ไหนคุณบอกว่าให้ได้ทุกอย่าง..ที่ผมต้องการไงครับ”

“ก็...ยกเว้นข้อนี้ล่ะนะ ^^” เจ้าของเรือนผมสีขาวคลายอ้อมกอดออก มือเรียวยกขึ้นสัมผัสไล้ใบหน้าสวยหวานของอีกฝ่ายเบาๆ ก่อนจะเคลื่อนมาจับที่คางมน

“ฉันให้ทุกอย่างกับเธอได้...ยกเว้นการปล่อยเธอไปนะ  มุคุโร่คุง”

“งั้นถ้าผมขอให้คุณ...ฆ่าผมล่ะครับ”

“นั่นยิ่งให้ไม่ได้ใหญ่เลย ^^” ใบหน้าคมยิ้ม หากแต่นัยน์ตาสีอเมทิสต์กลับไม่ได้แย้มยิ้มตามริมฝีปากสักนิด

“สรุปแล้ว  คุณก็ให้อะไรผมไม่ได้เลยสินะครับ”

“ให้แล้วๆ  ก็ฉันนี่ไงล่ะ”

“แต่ผมต้องการอิสระ..”

รอยยิ้มบนเรียวปากของเบียคุรันหายไป..เพียงชั่วครู่เท่านั้น  ก่อนที่เขาจะยิ้มตอบมุคุโร่ “อยู่ที่นี่  เธอก็มีอิสระดีไม่ใช่เหรอ~”

..อิสระของสายหมอก  ก็คือการลอยล่องครองคู่กับนภาสีแดงฉานนี้ไงล่ะ..

มุคุโร่เหยียดรอยยิ้มเย้ยหยัน “พูดแบบนี้...คุณคงไม่คิดที่จะปล่อยผมไปจริงๆ สินะครับ”

“ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไปเด็ดขาดมุคุโร่คุง  เพราะนับจากนี้ทุกๆ ปี  เธอจะต้องอยู่เป็นของขวัญให้กับฉัน  และฉันก็จะเป็นของขวัญให้กับเธอ  เราจะเป็นของขวัญให้แก่กัน...จะอยู่ด้วยกันตลอดไปจนกว่าจะตายนั่นแหละ” พูดพร้อมกับยิ้มออกมา  ยิ้มที่จริงใจหาใช่ลวงหลอกเช่นทุกครั้ง..

ทำเอาคนฟังเผลอยิ้มตามไปด้วย “เป็นของขวัญที่เอาแต่ใจดีนะครับ”

“แล้วเธอไม่ชอบของขวัญชิ้นนี้งั้นเหรอ?” เบียคุรัยถามพลางแสร้งตีสีหน้าเศร้าสร้อย

“คึหึหึ  ชอบสิครับ” คำตอบนั้น..ทำเอาคนถามถึงกับยิ้มอีกครั้ง

“แล้วชอบมากมั้ยล่ะ”

“ก็มากที่สุด..เท่าที่จะมากได้นั่นล่ะครับ”

เบียคุรันฉีกยิ้มกว้างมากกว่าเก่า  พร้อมทั้งโอบเอาผู้พิทักษ์สายหมอกเข้าสู่อ้อมแขนอีกครั้ง “มุคุโร่คุงน่ารักที่สุดเลยน้า~”

ก่อนจะเปลี่ยนจากการกอด...เป็นการอุ้ม ‘เจ้าของวันเกิด’ แทน พลางถามด้วยรอยยิ้ม

“เอาล่ะ  เราจะฉลองวันเกิดให้มุคุโร่คุงที่ไหนดี..  บนเตียงดีมั้ย ”

.

.

.

“Boun Compleanno  Mukuro-kun ^^”