คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Prologue
เสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้นมาจากในตรอกเปลี่ยวๆ ข้างทาง
“เฮ้ยไอ้แก่ ส่งของมีค่ามาให้หมดนะโว้ย”
“ฉะ ฉันไม่มีของมีค่าอะไรทั้งนั้น”
“ไม่เชื่อโว้ย!!! แกจะให้ดีๆ หรือจะต้องให้มีเลือดออกก่อนห๊ะ ถึงจะมอบของให้กับฉัน”
“ฉันไม่มีจริงๆ นะ”
“หนอย ไอ้แก่ งั้นก็ตายซะเถอะ!!”
บทสนทนาที่ดังออกมาจากตรอกนั้น พาให้ร่างบางที่ผ่านมาได้ยินเข้าถึงกับเบิกตากว้าง ก่อนจะตัดสินใจวิ่งเข้าไปในตรอกทันทีหวังจะช่วยเหลือคนที่น่าจะโดนรังแกอยู่
“หยุดนะ!!!!!!!!!” เสียงใสปานระฆังแก้วแผดร้องบอกให้ผู้เหนือกว่าหยุดการกระทำที่กำลังจะเกิดขึ้น
คนที่กำลังจะเงื้อมือขึ้นชะงักทันที ก่อนจะหันมามองยังร่างบาง “ใคร..?”
“ฉันชื่อลูซี่ ว่าแต่นายกำลังจะทำอะไรน่ะ รังแกคนแก่อยู่งั้นเหรอ?” เธอเอ่ยออกไป
“ชะ ช่วยด้วย..” เสียงของคนที่ถูกรังแกร้องออกมา
“หุบปาก” เจ้าตัวร้ายว่า ก่อนจะหันมาหาลูซี่ “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอนะแม่สาวน้อย”
ร่างบางจ้องกลับด้วยสายตาไม่ยอมแพ้ ก่อนดวงตากลมโตจะเหลือบเห็นตราประทับของกิลด์เวทมนตร์อยู่ที่ต้นแขนของอีกฝ่าย
“นายเป็นจอมเวทงั้นเหรอ?”
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม?”
“งั้นก็ถอยออกไปซะดีกว่า เพราะฉันเองก็เป็นจอมเวทเหมือนกัน” เธอว่า
“เธอก็เป็นจอมเวทงั้นเรอะ หึ ก็ดี งั้นฉันจะจัดการเธอด้วยซะเลย ข้อหายุ่งไม่เข้าเรื่อง” อีกฝ่ายตอบพร้อมกับยื่นมือทั้งสองข้างออกมาข้างหน้า เตรียมที่จะร่ายเวทมนตร์
ร่างบางเองก็ไม่ยอมแพ้ เธอคว้ากุญแจขึ้นมาหนึ่งดอก ก่อนจะ..
“จงเปิด ประตูแห่งกลุ่มดาวสิงโต”
เสียงใสดังขึ้น ก่อนที่รอบๆ ตัวของเธอจะเกิดแสงเปล่งประกายขึ้นมา..และปรากฏร่างของชายหนุ่มในชุดสูทเรียบร้อย
“ไงที่รัก ยอมเรียกฉันออกมาแล้วเหรอ?” คนถูกเรียกออกมาหันมาหาลูซี่พร้อมกับยิ้มโปรยเสน่ห์ให้เธอ มือหนาคว้าเอามือบางของเธอขึ้นมาจุมพิตเบาๆ
“นี่นายหัดดูสถานการณ์หน่อยสิ” ลูซี่ต่อว่าพลางรีบชักมือของตนกลับ ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อน้อยๆ พาให้โลกิแอบอมยิ้มกับท่าทางของเธอ
ดวงตาคมภายใต้กรอบแว่นเหลือบไปมองศัตรูเบื้องหน้า ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่ม “ให้จัดการเจ้านั่นใช่มั้ยลูซี่?”
“อื้ม ฝากเจ้านั่นทีนะโลกิ เดี๋ยวฉันจะช่วยคุณลุงคนนั้นออกมาเอง” ลูซี่บอก
โลกิยิ้มหวานให้ลูซี่ ก่อนจะหันไปจัดการศัตรูด้วยพลังของเขา เพียงแค่หมัดเดียว...เจ้านั่นก็ล้มลงไม่เป็นท่า พาให้โลกิแอบงงไม่น้อยเหมือนกัน เพราะไม่คิดว่าศัตรูจะอ่อนแอขนาดนี้
ส่วนลูซี่เองก็รีบวิ่งเข้าไปช่วยเหลือคนแก่ที่ว่าทันที “เป็นอะไรมากรึเปล่าคะ? คุณลุง”
“มะ ไม่เป็นไร” น้ำเสียงแหบแห้งตอบกลับมา
“เอ่อ ไม่เป็นอะไรจริงๆ นะคะ” ลูซี่ถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ลุงไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่เจ็บตัวนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง” เขาตอบ ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าท่าทางเก่าๆ สีน้ำตาล หยิบเอาขวดแก้วทรงสวยซึ่งบรรจุของเหลวสีชมพูเอาไว้ออกมา “ขอบคุณพวกเธอมากนะ ที่ช่วยลุง”
“ค่ะ”
พร้อมกับยื่นขวดแก้วใบนั้นมาให้กับลูซี่ช้าๆ “นี่ของตอบแทนนะ”
ลูซี่รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที “ไม่เป็นไรค่ะคุณลุง หนูไม่ได้ช่วยเพราะหวังสิ่งตอบแทนหรอกค่ะ เก็บของของคุณลุงเอาไว้เถอะนะคะ”
“รับไปเถอะนะ” เขายัดเยียดมันใส่มือลูซี่ ก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกจากตรอกไป ปล่อยให้ลูซี่และโลกิมองตามอย่างไม่เข้าใจ
แต่ก่อนที่เขาจะเดินพ้นจากตรอกนี้ เสียงของเขาก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง.. “เพราะมันน่าจะเหมาะสมกับหนูนะ หึหึ”
- TBC -
ความคิดเห็น