คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : >>:: Special Chapter : วันที่ลัลทริมาเอาคืน
วันที่ลัลเอาคืน~
หลังจากที่ได้ย้ายมาอยู่ที่บ้านจินตเมธรหลังนี้ ลัลทริมาต้องเจอกับปัญหาเรื่องวุ่นมากมายที่เกิดจากเหล่าคุณชายตัวดีทั้ง 7 คน ไม่ว่าจะปัญหาการปลุกพวกคุณชายเอย การทำความสะอาดห้องเอย การซักเสื้อผ้าของพวกนั้นเอย สารพัดงานที่เธอทำ ล้วนแล้วแต่มีปัญหาทั้งสิ้น
เธอต้องยอมอดทนต่อปัญหาที่มากมายก่ายกองเหล่านั้น ทน ทน ทน ทน จนในที่สุด ความอดทนอันมีขีดจำกัดก็พุ่งทะลุถึงจุดแม็กซ์แล้ว
แล้วการเอาคืนก็เริ่มต้นขึ้น..
โดยในวันนี้ ลัลทริมารีบตื่นมาแต่เช้าและทำเบรคฟาสต์ให้กับพวกคุณชาย จากนั้นเธอก็รีบมาจัดโต๊ะอาหารทันที แล้วก็บังเอิญว่าพวกคุณชายก็เข้ามาพอดีด้วย
“เอ่อ เช้านี้จะรับเป็นกาแฟ หรือ ชา หรือ โอวัลติน หรือ น้ำผลไม้ หรือ..น้ำเปล่าคะ?” เธอถาม
“เอากาแฟ” การินตอบ
“อืม..กาแฟด้วย” ชินะตอบ
“อือๆ กาแฟๆ ครับ” แคปเปอร์พูด
“ฉันเอาชา” หนุ่มเชียรพูด
“น้ำเปล่าครับ” เรวินพูด พลางยิ้มๆ ให้ด้วย
“น้ำเปล่านะ” ภามบอก
“ส่วนฉัน เอาน้ำเปล่าแหละ” อคินบอก
“ค่ะ รับตามนี้นะคะ” หลังจากได้รับคำสั่ง ลัลทริมาก็นำเหยือกกาแฟไปรินให้กับคนที่สั่งกาแฟ จากนั้นก็รินน้ำเปล่าให้กับคนที่สั่งน้ำเปล่า
หลังจากได้รับเครื่องดื่มกันเรียบร้อยแล้ว พวกคุณชายก็จิบกันบ้าง กระดกบ้าง..โดยเฉพาะอคินที่กระดกแก้วน้ำเปล่ารวดเดียวหมด
“เฮ้อ ชื่นใจ! ขออีกแก้วซิ”
สิ้นเสียงคำสั่ง ลัลทริมาก็เดินมารินน้ำให้เขาอีกครั้ง
ร่างบางได้แต่ยืนยิ้มสะใจอยู่คนเดียว ขณะมองดูพวกคุณชายดื่มเครื่องดื่มเหล่านั้นเข้าไป
..หึหึหึ แผนการเอาคืนแรก..ยาถ่ายมรณะ..
“ยิ้มอะไรของเธอ” การินถามขึ้นมา เมื่อเห็นแววตาและรอยยิ้มที่มีเลศนัยน์ของเด็กสาว
“อ๋อ ยิ้มสะใจน่ะค่ะ พอดีคิดว่า..อีกไม่นาน น่าจะมีคนโดนเทพเจ้าแห่งส้วมเรียกหา” ลัลทริมาตอบยิ้มๆ
“หมายความว่าไงกัน” เชียรหันมาถามด้วยสีหน้างุนงง
“ก็ตามที่พูดนั่นแหละค่ะ คุณชาย” เธอตอบ
“ก็แล้วที่เธอพูดน่ะ มันหมายความว่าไง เทพเจ้าแห่งส้วมอะไร??” เชียรขึ้นเสียงเล็กน้อย
“ก็หมายความว่า ฉันใส่ยาถ่ายไว้ในกาแฟไงคะ” เธอตอบเสียงเรียบ
คำพูดของลัลทริมา แม้ไม่ใช่คำด่าที่เสียดแทงจิตใจ แต่มันกลับทำให้เหล่าคุณชายผู้ดื่มกาแฟถึงกับอึ้งกันไปยกใหญ่
“หา..??” แคปเปอร์หันมามองลัลทริมาแบบอึ้งๆ “ทำไมล่ะครับ”
“ก็ถือว่าเป็นการเอาคืน ที่พวกคุณชายแกล้งโน่นแกล้งนี่ฉันสารพัดไง” เธอตอบตามตรง
“แต่ผม..แต่ผมไม่เคยแกล้งคุณลัลเลยนะครับ” คุณชายผมสีน้ำตาลอ่อนตอบ ใบหน้าสลด
“ขอโทษค่ะ คุณชายแคปเปอร์ แต่พอดีว่าคุณชายสั่งกาแฟเองนี่คะ”
“ฟู่ โชคดีไปที่ฉันสั่งชา” เชียรถอนหายใจ พลางมีสีหน้าโล่งอก
“ไม่ต้องห่วงค่ะ คุณชายเชียร ในชาก็มียาถ่ายค่ะ”
“หา!?”
“ทำไมถึงเล่นสกปรกแบบนี้ละห๊ะ?” การินถามขึ้นมา
“ถึงเล่นสกปรก แต่ฉันก็ยอมรับซึ่งๆ หน้าว่าฉันทำ” ลัลทริมาตอบสีหน้าจริงจัง “ไม่เหมือนพวกคุณชายหรอกแกล้งก็บอกว่าแกล้งสิ ทำไมต้องทำเป็นเฉไฉไปเรื่อย”
“กล้ามากนะเธอ” การินลุกขึ้นจะเดินเข้าไปหาเรื่อง แต่กลับรู้สึกขนลุกวาบไปทั้งตัวเสียก่อน..
..มัน มาแล้วสินะ.. เขาคิดในใจ
“ฮึ้ย ฝากไว้ก่อนเถอะ” การินว่า ก่อนจะเดินเลยออกไปจากห้องครัวด้วยท่าทีเรียบเฉย (เก๊ก)
“เดี๋ยวการิน รอฉันด้วย” ชินะเรียกเพื่อนของตน ก่อนจะเดินตามออกไป (ทำเนียน)
“555 ก๊าก ฮาว้อย สมน้ำหน้า!” เสียงของอคินดังขึ้นมา
เด็กหนุ่มผมสีดำแซมด้วยปอยผมสีเงินกำลังหัวเราะร่าอย่างสะใจ “นี่ขนาดฉันแกล้งยัยนั่นหนัก ฉันยังไม่โดนเทพเจ้าแห่งส้วมลงโทษเลย นั่นก็เพราะฉันฉลาด เลือกที่จะกินน้ำเปล่า”
“หนอย โชคดีนักนะแก ไอ้อคิน” แคปเปอร์กล่าวกับเพื่อน ขณะที่ใบหน้าของเขาเริ่มซีดขึ้นเรื่อยๆ
“เดี๋ยวก่อนนะ ฉันจำได้ว่าฉันมีเรื่องต้องคุยกับไอ้ชินะด่วนๆ” เชียรกล่าว ก่อนจะรีบลุกออกไป “เฮ้~ ไอ้ชินะ รอฉันด้วย
“ฮู้ย ทำเนียนกันไปเหอะพวกแก จะไปห้องน้ำก็บอกกันตรงๆ เถอะนะ” อคินว่า หัวเราะจนน้ำหูน้ำตาเล็ด “อูย หัวเราะจนปวดท้องไปหมด..”
..หืมม์? เดี๋ยวนะ ปวดท้องงั้นเหรอ..
..เห้ยๆ ชักปวดแปลกๆ นะ..หรือว่า..
เขาคิด พลางปรายตาไปมองลัลทริมา
เด็กสาวยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “เสียใจด้วยค่ะ ในน้ำเปล่าก็มี..”
“หา?” อคินอึ้ง จากที่หัวเราะน้ำหูน้ำตาเล็ด กลายเป็นว่าตอนนี้ที่จะเล็ด..ดันเป็นอย่างอื่นซะได้
“ฮึ้ย เดี๋ยวมานะ” อคินว่า ก่อนจะลุกวิ่งออกไปข้างนอก
“ไปกันหมด..” ภามพูด “งั้นขอไปมั่งดีกว่า”
“จริงๆ ผมก็อยากไปนะครับ” แคปเปอร์เอ่ยขึ้นมา
“เอ่อ..ก็ไปสิคะ” ลัลทริมาตอบเขา
“คือ..ผมไม่ได้จะเข้าห้องน้ำนะครับ แต่จะไปหวีจัดทรงผมใหม่ซะหน่อย” เขาว่ายิ้มๆ หากแต่หน้ากลับซีดจนริมฝีปากเริ่มเขียว
“งั้นไปนะครับ” แคปเปอร์พูดจบก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปทันที พลางได้แต่คิดในใจ
..ทำไมกัน ฉันไม่เคยแกล้งเธอเลยนะ แล้วทำไม ทำไมพระเจ้าแห่งส้วมยังจะลงโทษฉันอีก..พระองค์ยังจะลงโทษฉันได้ลงคออีกเหรอ ToT
หลังจากพวกคุณชายลุกออกไปหมด ลัลทริมาก็แค่นยิ้ม “หึ ขอสมน้ำหน้านะคะ พวกคุณชายบ้า” ก่อนที่หางตาจะเหลือบไปเห็น..
เรวิน!
“เอ่อ คุณชายเรวินไม่ไป..”
“อ๋อ ผมไม่โดนเทพเจ้าเรียกน่ะครับ เพราะผมไม่ได้ดื่ม” ได้ยินแบบนั้น ลัลทริมาก็รีบมองไปที่แก้วน้ำของเขา..จริงอย่างที่เรวินว่า น้ำในแก้วไม่ได้พร่องลงไปเลยหลังจากที่เธอรินให้ เขาไม่ได้ดื่มจริงๆ
“คือ” เด็กสาวว่า พลางยิ้มแหยๆ ให้เขา “โชคดีนะคะ ที่ไม่ได้ดื่ม
“ครับ โชคดีจริงๆ” เรวินตอบ ก่อนจะลุกขึ้นยืน “ผมว่าพวกนั้นคงไม่ได้ไปโรงเรียนกันแล้วล่ะมั้งครับนั่น งั้นพวกเราไปกันดีกว่า”
“เชิญคุณชายเลยค่ะ เดี๋ยวคุณอธิศจะไปส่งฉัน” ลัลทริมาตอบ
“อ้าว คุณลัลไม่รู้เหรอ คุณอธิศขับรถไปส่ง ผอ.นรินทร์ที่งานสัมมนาที่จัดขึ้นที่ไหนเนี่ยแหละ เพราะงั้น คุณลัลไปรถผมก็ได้” เรวินว่า
“งั้นก็ได้ค่ะ” เธอพยักหน้ารับ แล้วก็รีบเก็บโต๊ะอาหาร และไปเปลี่ยนใส่เครื่องแบบชุดนักเรียนมา
การเรียนวันนี้ของลัลทริมา เป็นวันที่เธอเรียนได้อย่างเข้าใจมากที่สุด นั่นเพราะไม่มีพวกมารมาคอยผจญอย่างเช่นที่เป็นอยู่ในทุกๆ วัน เธอมีความสุขมากเหลือเกิน สุขจนลืมไปเสียสนิทเลยว่า หากตอนเย็นกลับบ้านไป จะต้องได้พบเจอกับการเอาคืนของคุณชายเป็นแน่!
-FIN-
ความคิดเห็น