คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ..เริ่มต้นแห่งการพบ..
story : I belive
acter :hannie x heenim
writer:rinuta(clam envy~)
-----------------------------------------------------
.....ผม ชื่อ คิมฮีชอลคับตอนนี้ผมกำลังนั่งลงเรื่องของผมในcyworldอยู่.....
.....เรื่องของผมมีอะไรน่าสนใจนักเหรอ นั้นสิผมไม่ได้สนใจหรอกว่าจะมีคนมาคอมเม้นเท่าไร
หรือมองว่าผมเเละเรื่องของผมมันเป็นยังไง ผมรู้แค่ว่าขณะที่ผมพิมพ์อยู่นี้เพราะผม.....
คิดถึงคนๆนึงที่จากผมไปนานแล้ว.....ผมทนคิดถึงเขาไม่ได้.....แม้ว่าตอนที่ผมพิมพ์อยู
นี้ผมจะร้องไห้
ก็ตามที......บ้าเนอะแต่มันอดไม่ได้จริงๆนิน้าเรื่องมันเริ่มในโบกี้รถไฟนั้นเเหละคร
บ
-------------------------------------------------------------------
"นิตาแก่ให้สูบบุหรี่ไม่ทราบฮะ!มันเหม็นนะเว้ย"มือของฮีชอลตบเข้าที่หัวของตาแก่หัวล้านพุงลงดังป้าบ
"แล้วทำไมแกถึงสะ...สูบได้ละ"
ฮีชอลมองหน้ายิ้มมุมปาก "พ่อฉันเป็นเจ้าของโบกี้เว้ย!แมร่งอยากมีเรื่องเหรอวะ"
ตาแก่เงียบทันทีก้มหน้างุดๆต่างกับฮีชอลที่ยืนสุบบุหรี่แบบไม่เกรงใจพ่นควันปุ๋ยๆ
"นายเองก็สูบเหมือนกันนินายไม่มีสิทธิทำยังงี้กับเขานะ"ชายหนุ่มคนนึงที่ยืนข้างๆฮีชอลท้วง
ฮีชอลหันหน้าไปมองเขา....พูดไรของแมร่งวะไม่รู้อยู่ๆก็มาพ่นอังกฤษใส่เฉยเลยบ้า!ประสาท
"มีไร!อยากมีเรื่องเหรอห๊าอาแปะร้านน้ำชา"หล่อก็ไม่หล่อหน้าก็เหมือนอาแปะ....
ฮีชอลมองหน้าหาเรื่องชายคนนั้นไปได้ซักพักเขาก็เดินออกจากโบกี้ไปเพราะมันถึงบ้านเขา
"เชอะ!เมื่อกี้กะจะโวยมากกว่านี้ซะหน่อยถึงบ้านซะได้"ฮีชอลบ่นอุบตลอดทาง
"เฮ้นั้นมันอาแปะนิหน้า"ฮีชอลมองตรงไปข้างหน้าของเขาเป็นชายคนเดิมที่อยู่บนรถไฟเขากำลังวุ่น
อยู่กับเเผนที่ในมือเขาใส่เสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนบนหลังมีกระเป๋าเป้เดินทางใบโต
เขาพยายามเดินเข้าไปถามทางคนที่ผ่านไปผ่านมาแต่ก็ไม่มีใครบอกเขาทุกคนเดินผ่านไป
เขาเริ่มหมดหวังแล้วนั่งลงตรงมานั่ง ฮีชอลเดินเข้าไปตรงที่ชายคนนั้นนั่ง
"ไง"ฮีชอลทักเขา-_ -/
"เออ"เขามีท่าทีไม่แน่ใจและเเปลกใจ...แต่ฮีชอลกับมองว่าเขาทำหน้าเอ๋อๆใส่ทำไม-*-
"คือว่าผมจะหาโรงแรมพักซัก2-3วันพอจะแนะนำให้ผมได้มั้ย"ชายคนนั้นพูดเกาหลีปนอังกฤษ
"อืมๆๆๆนายต้องการไปพักบ้านฉันเข้าใจละงั้นไปกันเลย"
"ไม่ใช่ๆผมต้องการไปพักที่โรงแรมไม่ใช่บ้านคุณ"ชายคนนั้นยกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน
"ไม่ต้องเกรงใจน้า"ฮีชอลลากเขาไปที่บ้านของตัวเอง
คราวนี้ชายคนนั้นโวยวายเป็นภาษาจีนบ้านเกิดของตน
"นายเป็นคนจีนเหรอ!หนิหาว~"ฮีชอลหัวเราะ
"ปล่อยฉานนนนนนนนนนนนนนนช่วยด้วย"ชายคนนั้นร้องโวยวายออกมาเป็นภาษาจีน
----------------------------------------------------------------------------
"นายชื่ออะไร...what your name?"
"ฮันเกิง"
"ฮันกยอง"ฮีชอลถามกลับไป
"yes yes"
"โอเค นายไปหยิบผ้าขนหนูกับเสื้อแล้วก็ไปอาบน้ำถ้าหิวนายก็ไปเปิดในตู้เย็น"
ฮันกยองพยักหน้าหงึกๆแล้วก็ลุกไปทำตามที่ฮีชอลบอก(ป๋าเชื่องจัง)
เข้านอน
"ฝันดีนะตาคิงคอง"ฮีชอลหลอกด่าฮันกยองแล้วล้มตัวลงนอน
ฮักยองนิ่วหน้า...นึกว่าหลอกด่าเขาแล้วเขาไม่รู้เหรอไง
ตอนนี้ทั้งห้องปิดไฟมืดหมดแล้ว
"เฮ้ ตาคนแปลกหน้านอนไม่หลับเหรอ"
"อืม ใช่นายก็เหมือนกันเหรอ"ฮันกยองถามกลับ
"เอางี้เดี๋ยวผู้ชายที่หน้าตาดีที่สุดในเกาหลีจะร้องเพลงให้นายฟังนะ"
ฮันกยองแอบไอเล็กน้อย...เพราะถ้าไอดังมากเดี๋ยวชะตาขาด
"แฮะแฮ่ม...เริ่มละนะ"ฮีชอลกระแอมไอเล็กน้อย
."............I belive คือแดน คยอเท ออบจิมาน อีแทโร อีพยอลึน อานีเกดจิโย
I belive ถึงแม้ไม่มีเธออยู่เคียงข้างแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราเลิกกันนี่นา
I believe นาเอเก โอนึน คิลึน โชกึม มอลลี โทราโอล ปุนีเกดจิโย
I believe มันก็แค่เป็นเพียงเส้นทางที่มาถึงตัวฉัน..จะหวนมาหา(มาถึงฉัน)ไกลขึ้นอีกหน่อยเท่านั
นเอง
โมดู ชีนากาน คือ คีออกโซเกซอ แนกา นาลึล อาพือเก ฮามยอ นุนมุลึล มึนทึลจิโย
ช่วงวันเวลาที่ผ่านมาทั้งหมดนั้น..ฉันก็เพียงแค่ทำให้ฉันเจ็บและเพียงเป็นบ่อเกิดแห่
น้ำตาเท่านั้นเองนี่นา..........."
ฮันกยองหันไปมองฮีชอลที่นอนข้างๆฟังเสียงทุ้มนุ่มเหมือนกับเด็กที่ฟังเพลงกล่อม
"………นามันคึม อุลจิ อันกีลึล คือแดมานึน นุนมุล ออบชี นาล พยอนาเก ตอนาชูกีลึล
ขอเพียงเธอไม่มีน้ำตาที่ไหลรินออกมาเท่าฉัน..หวังเพียงเธอเดินจากฉันไปอย่างสบายๆ
ออนเจกา ทาชี โทราโอล คือแดรานึน คอล อัลกีเอ นัน มิทโก อิสกีเอ
ฉันเชื่ออยู่เสมอมาว่าวันหนึ่งเธอคนนั้นจะกลับมาอีกครั้ง
กีตาริลเกโย นัน คือแดยอยามาน ฮาจิโย
จะ(ขอ)รอ(เธอ) (สำหรับ)ฉันนั้นต้องเป็นเธอเพียงเท่านั้น…………"
เขารู้สึกหลงใหลคนข้างๆแบบห้ามไม่อยู่
หัวใจของหนุ่มชาวจีนเต้นแรงและรั่วมากขึ้นเรื่อยๆโดยที่สายตายังคงเหลือบมองคนข้างๆไ่ม่วางตา
"……….I believe แนกา อาพาฮัลกาพา คือแดนึน อุลจิโด โมแนดเกดจิโย
I believe (เธอ)กลัวว่าฉันจะเจ็บ เธอจึงไม่สามารถร้องไห้(ถึงแม้เธอต้องการร้อง)
I believe ฮือรือนึน แน นุนมุลี คือแดล ทาชี แนเก โทลรยอชูเกดจิโย
I believe น้ำตาที่ไหลรินของฉัน จะสามารถเหนี่ยวรั้งเธอกลับคืนมาได้
ชากู มอมชุนึน แน นุนกิล โซเกซอ คือแด โมซึบดือรี ตอโอลลา นุนมุลึล มันทึลจิโย
ภาพเธอที่หยุดติดตรึงตา...(สามารถ)ทำในฉันน้ำตาไหลได้"
"นามันคึม อุลจิ อันกีลึล คือแดมานึน นุนมุล ออบชี นาล พยอนาเก ตอนาชูกีลึล
ขอเพียงเธอไม่มีน้ำตาที่ไหลรินออกมาเท่าฉัน..หวังเพียงเธอเดินจากฉันไปอย่างสบายๆ
ออนเจกา ทาชี โทราโอล คือแดรานึน คอล อัลกีเอ นัน มิทโก อิสกีเอ
ฉันเชื่ออยู่เสมอมาว่าวันหนึ่งเธอคนนั้นจะกลับมาอีกครั้ง
กีตาริลเกโย นัน คือแดยอยามาน ฮาจิโย
จะ(ขอ)รอ(เธอ) (สำหรับ)ฉันนั้นต้องเป็นเธอเพียงเท่านั้น……………."
เขาอยากเอื้อมมือไปจับมือของฮีชอลแต่ก็ไม่กล้า….
ฮีชอลยังคงร้องต่อไปทั้งคู่ตาเริ่มปรือๆเพราะเริ่มง่วง
"…………..I believe แนกา อาพาฮัลกาพา คือแดนึน อุลจิโด โมแนดเกดจิโย
I believe (เธอ)กลัวว่าฉันจะเจ็บ เธอจึงไม่สามารถร้องไห้(ถึงแม้เธอต้องการร้อง)
I believe ฮือรือนึน แน นุนมุลี คือแดล ทาชี แนเก โทลรยอชูเกดจิโย
I believe น้ำตาที่ไหลรินของฉัน จะสามารถเหนี่ยวรั้งเธอกลับคืนมาได้
ชากู มอมชุนึน แน นุนกิล โซเกซอ คือแด โมซึบดือรี ตอโอลลา นุนมุลึล มันทึลจิโย
ภาพเธอที่หยุดติดตรึงตา...(สามารถ)ทำในฉันน้ำตาไหลได้
นามันคึม อุลจิ อันกีลึล คือแดมานึน นุนมุล ออบชี นาล พยอนาเก ตอนาชูกีลึล
ขอเพียงเธอไม่มีน้ำตาที่ไหลรินออกมาเท่าฉัน..หวังเพียงเธอเดินจากฉันไปอย่างสบายๆ
ออนเจกา ทาชี โทราโอล คือแดรานึน คอล อัลกีเอ นัน มิทโก อิสกีเอ
ฉันเชื่ออยู่เสมอมาว่าวันหนึ่งเธอคนนั้นจะกลับมาอีกครั้ง
กีตาริลเกโย นัน คือแดยอยามาน ฮาจิโย
จะ(ขอ)รอ(เธอ) (สำหรับ)ฉันนั้นต้องเป็นเธอเพียงเท่านั้น"
"นา คือแด อาลกี ชอนี เซซางโด อีรอเค นุนพูชยอดนึนจี
ก่อนที่ฉันจะได้รู้จักกับเธอ (ไม่รู้มาก่อนว่า) โลกจะ(สวยงาม)จนทำให้ตาพร่าได้อย่างนี้
คือ ฮานึล อาแรซอ อีเจน นุนมุลโร นามกยอชยอดจิมาน อี ชาริล นาน ชิคิลเกโย
ใต้ท้องฟ้านั้น ตอนนี้ถึงแม้ว่าจะเหลือเพียงหยดน้ำตาแต่ ฉันก็จะขอเฝ้ารักษา.. ที่แห่งนี้ไว้
คือแดราน อียูมานือโร นาเอเกนึน คีตาริมโชชะ ชุงบุนี แฮงโบคาเกดจิโย
แค่การรอคอยสำหรับฉันแล้วมันก็เพียงพอต่อการมีความสุข...ด้วยเหตุผลเพียงเธอ
ซารังฮัน อียูมานือโร โต ฮารูกา ชีนาคาโก โอนึน คิล อิจอโด กีตาริลเกโย
ด้วยเหตุผลแห่งรัก...ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไป หรือว่า จะลืมวันที่มาถึง..ก็จะขอรอ(เธออยู่ตรงนี้)
นาน คือแดยอยามาน ฮาจิโย
(สำหรับ)ฉันนั้นต้องเป็นเธอเพียงเท่านั้น
นาน คือแดยอยามาน ฮาจิโย
(สำหรับ)ฉันนั้นต้องเป็นเธอเพียงเท่านั้น…………………"
สิ้นเสียงเพลงชายหนุ่มทั้งสองก็พล็อยหลับไปราวกับเด็กๆ
เช้าวันรุ่งขึ้นฮีชอลที่นอนอยู่บนเตียงก็ลุกขึ้นมาด้วยผมกระเซิงๆเพราะเขาได้กลิ่น
อาารลอยมาเข้าจมูกหอมมาก
ซะด้วย….ไม่รอช้าเขารีบกระโดดลุกขึ้นจากฟูกไปที่ห้องครัว
“ทำอะไรนะฮัน…หอมจังเลย”ฮีชอลวิ่งเกาะเอวฮันกยอง
“ข้าวผัดเป็ดปักกิ่งนะฉันเห็นเป็ดในตู้นายน่ะ”ฮันกยองยิ้ม
ฮีชอลคิดในใจดูๆไปก็น่ารักดีเหมือนกันนิน้าตานี้
“อ้าหิวๆๆๆๆๆ”ฮีชอลรีบวิ่งมานั่งที่โต๊ะ
“ว้าแย่จังมันมีแค่จานเดียวเองทำไงดีละทีนี้” ฮันกยองนิ่วหน้า
“อือ ให้ฉันกินเถอะฉันกินมาม่าเปล่าๆมาสามอาทิตย์แล้วนะ”ฮีชอลพ่องลมออกแก้มทั้งสองข้าง
“อืม เอาไงดีละ”ฮันกยองทำหน้าคิด
“งั้นเดี๋ยวฉันเต้นให้นายดูก็ได้…123ชี นา กา บอ ริน ออ ริน ชี จอ เรน ~”
ฮีชอลลุกขึ้นมาเต้นเพลงบอลลูนของดงบังชินกิ!!!!!
“ฮะๆๆๆๆ” ฮักยองนั่งลงที่โต๊ะนั่งขับจนตัวงอ
เขาลุกขึ้นไปหยิบข้าวอีกจานนึงออกมา ฮีชอลที่เต้นอยู่ใบหน้าของเริ่มบูดบึ้ง
“นายหลอกฉัน”ฮีชอลเริ่มงอน…
บรรยากาศทานข้าวยามเช้าไม่สดใสซะแล้ว…ป๋านะป๋าแกล้งใครไม่แกล้งไปแกล้งฮีชอลซวยของแท้
หลังจากที่ฮีชอลกินข้าวเสร็จก็เดินกระแทกเท้าตึงๆออกจากบ้านไป
ฮันกยองหน้าตาหดหู่ลงเหมือนหมาน้อยๆที่ถูกเจ้าของมันโกรธ….
ฮีชอลที่ตอนนี้มานั่งสงบสติอารมณ์ที่สวนสาธารณะเขากอดอกอารมณ์บ่จอยสุดๆข้างๆเข้ามีเด็ก
ชายอายุ5ขวบนั่งอยู่ “แบ๊ะๆแง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”(เด็กหรือแพะวะร้องแบ๊ะๆ)
“ไรของแกวะอยู่ๆก็แหกปากร้องเงียบนะโว้ยยยยยยยยยยยยไม่งั้นต่อยปากแตกจริงๆด้วย”
ฮีชอลทำท่าจะต่อยปากเด็กแต่เขาก็ไปเห็นอะไรบ้างอย่างที่ทำให้เขาต้องชะงัก….
ตรงริมฟุตบาทมีเด็กม.ปลายผู้ชาย4-5คนกำลังรีดไถ่…ฮันกยอง
ตาของฮีชอลเบิกโพล่งหมัดของเขากำแน่น….ไอ้สวะพวกนั้น
ภาพนี้ปรากฏอยู่ในสายตาฮีชอลในระยะ20เมตรแต่ตาของฮีชอลเพ่งจนแทบถล่นออกมา
“เฮ้ย ไอ้แปะจีนเอาตังค์มาดิ”
“เข้าใจป่าววะมาประเทศเขาแกก็ต้องจ่าย…ถ้าไม่อยากมีปัญหาก็เอามาเร็วๆ”
“เร็วดิวะฟังรู้ป่ะเนี้ยกุเริ่มหงุดหงิดแล้วนะเว้ย”
“ฮันกยอง”ฮีชอลเดินเข้าไป
“ขอโทษที่นะฮะเขาไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรหรอก”ฮีชอลพูดจบก้รีบลากฮันกยองไปทันที
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
“ขอบใจนะที่มาช่วย”
“ไม่เป็นไรหรอก”
“ฉันขอโทษเรื่องเมื่อเช้านะ”
“ฉันหายโกรธก็ได้แต่นายต้องเลี้ยงเหล้าฉันนะ”
ทั้งคู่เดินเที่ยวด้วยกันพ่อตกดึกก็กินเหล้าจนหัวราน้ำแต่คนที่ต้องแบกฮีชอลกลับบ้าน
็คือฮันกยอง
“เอาละถึงบ้านแล้วนะ”ฮันกยองบอกฮีชอลเข้าเดินไปตั้งใจจะไปอาบน้ำแต่….
“อุบอุ๊บ…”
เฮ้ไม่นะฮีชอลนายต้องกลั่นมันไว้ก่อนนะฮันกยองรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำแต่สายไปแล้ว
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮีชอลอ้วกใส่หัวของฮันกยองเต็มๆT W T…อ้วกแบบนันสต็อก
หลังจากที่จัดการพาฮีชอลมานอนที่ฟูกและเช็ดอ้วกตรงปากและเสื้อให้เสร็จแล้วเขาจึงไป
จัดการอ้วกบนหัวของของตัวเอง
เวลาบ่ายๆฮันกยองเพิ่งตื่น-*- “ฮีชอลไปไหนเนี้ย”
เขาตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นฮีชอลแล้ว….
ฮีชอลไปไหน….?
------------------------------------------------------------------------------
“แกทำอะไรเขาฮะ!ไอเด็กเวร”
ผัวะๆๆๆๆพลั่กๆๆๆๆๆโครม!
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยผมกลัวแล้วครับพี่”
“ทำไมตอนมึงทำแล้วไม่รู้จักคิดวะ!”
“กร็อบ! อ้ากกกกกกกกกกกกกกก”เสียงกระดูกที่แขนหักดังกร็อบพร้อมกับเสียงร้อง
หลังจากที่ฮีชอลจัดการเด็กม.ปลายทั้งหมดแล้วเขานั่งลงบนพื้น “คืนนี้กินหม้อไฟกับฮันกยองดีมั้ยนะ”
…………………แต่ก่อนเขาไม่เคยสนใจใครแท้ๆแต่คนที่เจอเพียงแค่สองวันทำให้เขาสนใจ
ได้ขนาดนี้มันเกิดอะไรขึ้น? ……………….
จะขอรอเธอสำหรับต้องเป็นเธอเพียงเท่านั้น
ก่อนที่ฉันจะได้รู้จักกับเธอ ไม่รู้มาก่อนว่า โลกจะสวยงามจนทำให้ตาพร่าได้อย่างนี้
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
“นายไปไหนมากลับซะเย็น”ฮันกยองที่นั่งเล่นวีดีโอเกมอยู่ถามเขารอกินข้าวอยู่
“ก็ไปซื้อนี้มานะซิ”ฮีชอลยกถุงเครื่องสำหรับทำหม้อไฟขึ้นมา
“เย้ นายน่ารักจังเลย”
‘นายน่ารักจัง….’เสียงจากอดีตที่ยังคงดังก้องในหูเป็นการตอกย้ำความโง่เงาของผมได้ดี….
ร่างของฮีชอลคอยๆสั่นช้าๆน้ำตาที่เหือดแห้งกลับไหล่กลิ้งลงมาบนแก้มอีกครั้ง
ถ้าวันนั้นเขาไม่ทำแบบนั้นฮันกยองก็ยังคงอยู่….
.
.
*
…..มีชีวิตอยุ่บนโลกใบนี้…..
……เดินเคียงคู่ไปกับเขา…..
…..ฉันเชื่ออยู่เสมอมาว่าวันหนึ่งเธอคนนั้นจะกลับมาอีกครั้ง………..
…จะ(ขอ)รอ(เธอ) (สำหรับ)ฉันนั้นต้องเป็นเธอเพียงเท่านั้น………..
………..ก่อนที่ฉันจะได้รู้จักกับเธอ (ไม่รู้มาก่อนว่า) โลกจะ(สวยงาม)จนทำให้ตาพร่าได้อย่างนี้…………
…………ใต้ท้องฟ้านั้น ตอนนี้ถึงแม้ว่าจะเหลือเพียงหยดน้ำตาแต่ ฉันก็จะขอเฝ้ารักษา.. ที่แห่งนี้ไว้…………….
………..แค่การรอคอยสำหรับฉันแล้วมันก็เพียงพอต่อการมีความสุข...ด้วยเหตุผลเพียงเธอ………………….
……….ด้วยเหตุผลแห่งรัก...ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไป หรือว่า จะลืมวันที่มาถึง..ก็จะขอรอขอเฝ้ารอแต่เธอ…………….
………..(สำหรับ)ฉันนั้นต้องเป็นเธอเพียงเท่านั้น………….
แม้ว่าผมกับเขาจะห่างกันไกลและนานแสนนาน…แต่ผมก้จะรอ…รอ
รอจนกว่าผมจะเจ็บปวดจนตายหรือเขามาเกิดใหม่อีกครั้งบนโลกใบนี้……..
(สำหรับ)ฉันนั้นต้องเป็นเธอเพียงเท่านั้น
To be con…..
ความคิดเห็น