Fic [KRISYEOL,HUNHAN] OS/SF All love

ลำดับตอนที่ #4 : #4 [ SF ] Do you love me ? เรื่องเข้าใจผิด

Date : 140114

Title : Do you love me ?

By : Countdown











สวัสดีครับผมลู่หาน ^^ หนุ่มน้อยตากวางแสนหน้ารัก ? แต่ไม่รู้ว่าผมจะน่ารักพอสำหรับเขาคนนั้นไหม �............. ใช่ ผมกำลังแอบรักคนๆนึงอยู่ �' พี่คริส ' พี่เขาอยู่ข้างบ้านผมเอง ผู้ชายตัวสูง ฉลาด หล่อหน้าตาดี �พ่วงตำแหน่งเดือนมหาลัย � เป็นคุณ �คุณก็ตกหลุมรักเขา ใช่ไหม ?

' เชี่ยลู่ มึงจะนั่งถ้ำมอง ไอขี้เก๊ก นั่นอีกนานไหม ? กูหิวข้าวแล้ว ' =_= �ไอหมอนี้ชื่อชานยอลครับ ผู้ชานตัวสูง หูกาง หน้าตาน่ารักแต่น้อยกว่าผม ? เพื่อนสนิทผมเอง �ชานยอลมันไม่ค่อยชอบพี่คริส มันบอกว่าพี่เขาขี้เก๊ก ! แต่จริงๆผมว่าคงไม่ใช่แค่นั้นหรอก ชานยอลมันแค่ไม่ชอบคนที่หล่อ ? กว่ามันเท่านั้นเอง จึงเป็นเหตุที่ทำให้มันไม่ชอบขี้หน้าพี่คริสอย่างรุนแรง

' มึงอ่ะ แป๊ปนึงสิ ขออีกห้านาที ' ผมยังชื่นชมพี่คริส ไม่เต็มปอดเรยนะ

' ไม่กูหิว ไปเดี๋ยวนี้นะ ' พูดจบท่านชายกลางก็ทำการล็อคคอผม เตรียมลากทันที

' ไอเชี่ย ปล่อยกูนะ ' ภายในสายตาคนอื่นอาจจะดูว่ามันน่ารัก เพื่อนสนิทกอดคอหยอกล้อกัน แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่ มันล็อกคอผม ล็อกแบบเล่นมวยปล้ำเรยอ่ะ �ผมได้แต่ส่งเสียงโวยวายให้มันปล่อย แต่เสียงของผมคงดังไม่น้อย ทำให้คนอื่นเริ่มสนใจเรา �แม้กระทั่งเขา !

ใช่พี่คริสจ้องมองมาทางผม ที่โดนชานยอลล็อกคอแน่นอยู่ แต่ทำไมพี่ถึงต้องทำสายตาแบบนั้นนะ �หรือว่า �พี่เขากำลังหึงผม �!!! โอ๊ยตาย มายจีซัส �ผมอยากจะกรีดร้อง อือรือรอง





หลังเลิกเรียนผมแยกย้ายกลับชานยอลแล้วก็มานั่งรอพี่คริสที่โต๊ะหน้าคณะวิศวะ เออผมลืม บอกไปเรามาด้วยกันครับเพราะบ้านผมอยู่ข้างบ้านพี่เขาไง แต่ �........

' ไง มานั่งเพ้อฝันอะไรอยู่ตรงนี้ ' นี่ไง เซฮุน เด็กยานแม่ น้องชายของพี่คริส

' ฉันจะนั่งเพ้อฝันอะไรแล้วมันเกียวอะไรกับนายด้วย '

' เปล่าฉันก็แค่เป็นห่วงพี่ชายฉัน ที่กำลังโดนคนแถวนี้จ้องจะงาบเฉยๆ แต่ฉันว่านายตัดใจซะเถอะ �จะได้ไม่เสียใจภายหลัง '

แต่ยังไม่ทันที่ผมจะสวนกลับ พี่คริสก็มาเสียก่อน ' ไง มารอกันนานหรือเปล่า �เซฮุน ลู่หาน , งั้นกลับกันเรยแล้วกัน '

' พี่กลับไปก่อนเถอะ �ผมต้องอยู่ซ้อมดนตรีกับเพื่อน ไปล่ะ ' หึ ดี วันนี้จะได้กลับกับพี่คริส สองต่อสอง อิอิ

' งั้นหรือ �งั้นป่ะ ลู่หานกลับบ้านกัน '

ตลอดทางกลับบ้านเราสองคนก็ไม่ได้พูดอะไรกันเรย จนผมรู้สึกว่าพี่คริสแปลกๆ ไป �จนพี่คริสจอดรถที่หน้าบ้านผม

ผมเตรียมจะลงรถ หากไม่มีเสียงพี่คริสเรียกไว้เสียก่อน ' ลู่หานเดี๋ยว �พี่ถามอะไรหน่อยได้ไหม '

' หืม เอาสิ พี่คริส ถามอะไรหรอ ' หน้าตาพี่เขาแลจริงจังมากเรยครัช

' ลู่หานกับชานยอลเป็นอะไรกันหรอ �บอกพี่ได้ไหม '

นั่นว่าแล้วไง เมื่อกลางวันพี่เขา เข้าใจผมผิดแน่ๆ หึ๋ย เพราะไอหูกลางคนเดียว ' ผมกับ ชานยอลเป็นแค่เพื่อนกันครับ �'

' แค่เพื่อนกันจริงๆหรือ '

' จริงแท้ แน่นอน ร้อยเปอร์เซ็นครับ / ว่าแต่ทำไมหรอ' ผมเห็นพี่คริส ทำท่าโล่งใจหลังจากได้คำตอบจากผม พี่คริสก็กลับมายิ้มตามเดิม จนผมอดใจไม่ไหว �เรยถามกลับไปแบบนั้น

' เปล่าหรอก เห็นสนิทกันดี �นึกว่าคบกันอยู่เสียอีก อืมเข้าบ้านเถอะ ' �นั่น พี่คริสเข้าใจผิดคริสไปไกลขนาดนั้น

เป็นแบบนี้ผมจะคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมนะ �?

.

.

.

.

.

.

' ลู่ มึงต้องช่วยกูนะ �' เมื่อวานมึงทำพี่คริสเข้าใจกูผิด วันนี้มึงยังให้กูช่วยอีกหรอหว่ะ ไอหูกาง

' ช่วยอะไรหว่ะ '

' ช่วยเป็นแฟนหลอกๆ กูที .. แม่งน้องจีน่าจะได้เลิกตามกูซะทีกูรำคาญ ' พูดถึงน้องจีน่าแล้วน่ากลัวชะมัด หลงไอเอ๋อเข้าขั้น ซาแซง

' อืมเอางั้นก็ได้ �แต่ต้องทำไงบ้าง '

' ไม่ต้องทำไรมากหรอก แค่เออๆ ออๆ ตามกูไปก็แล้วกัน '

' โอเค �จัดให้ �'





โรงอาหารมหาลัย �ทันทีที่ผมกับชานยอลนั่งลงโต๊ะ �ก็เกิดภัยใกล้ตัวทันที

' พี่ชานยอล �จีน่านั่งกินข้าวด้วยคนได้ไหมค่ะ �,, คนรัก กันเขาต้องใกล้ชิดบ้างนะค่ะพี่ชานยอล '

=[]= �<< �ผมกับชานยอล ช็อกครับ ใครจะคิดว่าน้องนางจะคิดมโนไปไกลได้ขนาดนี้

' เอ่อ จีน่า �พี่ว่าเราเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ? พี่จะเป็นคนรักจีน่าได้ไง ในเมื่อพี่มีแฟนอยู่แล้ว '

'ไม่จริงไหนแฟนพี่ชานยอล พี่ชานยอลอย่ามาหลอกจีน่าเรย '

' พี่ไม่ได้หลอก นี้ไงแฟนพี่ ' ชานยอลพูดพร้อมเอาแขนมาโอบผมไว้ �อย่างกับผมคือแฟนที่แสนรักของมัน

' ไม่จริงจีน่าไม่เชื่อ '

ยัยนี่ น่ากลัวชะมัด ถึงคราวนางร้ายอย่างผมต้องออกโรง เพื่อช่วยเหลือเพื่อนสุดที่รักแล้วสินะ

' เชื่อไม่เชื่อก็เรื่องของเธอ �แต่ชานยอลเป็นแฟนฉัน ช่วยเลิกยุ่งกับแฟนฉันซักทีได้ไหม น่ารำคาญ ยัยชะนีผีบ้า �' หึหึ เป็นไงล่ะ �รู้จักผมน้อยไปเสียแล้ว. ยัยน้องจีน่านั่นท่าทางจะสติแตกวิ่งร้องไห้ออกไปเสียแล้ว

เคร้ง �!!!!!! �เสียงช้อนหล่นดังจากโต๊ะหลังทำให้ผมต้องหันหลังกลับไปมอง �0_0 �ชิบซวยแล้ว

พะ พี่คริส �กำลังนั่งจ้องผมกับชานยอล โฟกัสตรงแขนไอชานยอลที่โอบกอดผมอยู่ด้วย สายตาที่เศร้า �โอ้ ไม่นะ �เรื่องเมื่อวานเพิ่งจะเคลียไปเองงงงงงงง �T[]T







จนถึงวันนี้พี่คริส ยังไม่คุยกับผมเรย �เหมือนพี่คริสพยายามจะหลบหน้าผมด้วยอ่ะ �โฮวววววว

' ลู่หาน � เอาแกงไปให้บ้านคุณนาย อู๋ ไปลูกไป ' เหตุนี้ผมจึงมายืนอยู่หน้าบ้านพี่คริส เช่นนี้ไงเล่า

กดออดไม่นาน คนที่ผมอยากเจอมากที่สุดก็เดินออกมา �พี่คริสดูตกใจที่เห็นผม �ก่อนจะปรับสีหน้าให้ดูปกติแล้วเดินมาหาผม

' พี่คริส คือแม่ผมให้เอาแกงมาให้ �'

' อืม ขอบใจนะ ' พร้อมหันหลังกลับจะเดินเข้าบ้านไป

' เดี๋ยวสิ พี่ �มันอธิบายเรื่องวันนั้นได้นะ 'พี่คริสยืนนิ่ง �ผมไม่รอช้ารีบอธิบายทัน

' คือวันนั้นชานยอล มันแค่ให้ผมช่วยเป็นแฟนหลอกให้มัน �เพราะมันอยากให้น้องจีน่าตัดใจจากมันซะที �เพราะมันรำคาญที่น้องจีน่าตามมันยังกับ สโตกเกอร์ ผมสงสารมันก็เรยตกลงช่วย �ผมกับมันเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆนะครับ '

พี่คริสหลังจากฟังคำอธิบายของผม �แววตาเศร้าในดวงตา ก็จางหายไปทันทีก่อนจะเกิดรอยยิ้มผุดขึ้น

' งั้นหรือ ' พี่คริสตอบสั้นๆ

' ครับพี่ ผมไม่เอาเพื่อนสนิทมาทำแฟนหรอก ' ผมปฏิญาณเสียงกราว ตรงหน้าพี่คริส ดูพี่คริสจะพอใจไม่น้อย ยิ้มกว้างออกมาเชียว �โอ้ยยยยย �เสียวลู่โดนแอ็คแทค

' พี่ดีใจนะ ' พี่คริสพูดแล้วเดินเข้าบ้านไปทันที �งื้อปฏิกิริยา แบบนี้มันคืออะไร พี่คริสเขาชอบผม ใช่ไหมนะ �?