ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ไปเที่ยวกัน2
“เซ็งจริงๆ ทำไมพวกนั้นถึงได้ปล่อยให้ชั้นอยู่กะไอ้หมอนี่นะ เจนก็อีกคนทั้งๆที่รู้ว่าเราไม่ชอบหมอนี่” แก้มเดินบ่นมาตลอกทางจนกระทั่งเจอกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งเดินมาพูดจาลวนลามใส่
“ไปให้พ้นอย่ามายุ่งกะชั้นนะ”
“ทำไมล่ะ มาคนเดียวนี่นา ไปกับพวกเราก็ได้นี่ ใช่มะพวกเรา มีสาวน่ารักอย่างเธอไปด้วยอีกคนจะได้ไม่เหงาน่ะ”
“แล้วไงฮะ ปล่อยแขนชั้นเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นชั้นจะร้องให้ลั่นทุ่งเลย”
“เหรอจ้ะ แหม น่ากลัวจังเลยนะ ก็แค่ไปเที่ยวกับพวกชั้นมันไม่เห็นเสียหายตรงไหนล่ะ” พวกมันยังไม่เลิกจนกระทั่ง
“แกไปให้พ้นแฟนชั้นซะ ไม่อย่างนั้นได้มีเรื่องแน่” มันขี้ตู่และ แต่ก็ดี
“ใครแฟนนายฮะ พวกนายมันก็เหมือนกันหมด ไปให้พ้นไป ชั้นจะกลับล่ะ” แก้มบอกอย่างเบื่อหน่ายในขณะที่มาร์ทกำลังจะโดนรุมกระทืบ
“แกนี่มันขี้ตู่จริงนะ สมน้ำหน้าว่ะที่สาวเค้าไม่เล่นด้วย แต่ตอนนี้พวกชั้นไม่พอใจว่ะที่แกทำให้เหยื่อของเราหลุดไป ไงๆแกก็ต้องรับผิดชอบนะ ไอ้หน้าอ่อน” หนึ่งในกลุ่มนั้นเดินมาชี้หน้ามาร์ทอย่างไม่กลัว
“ใครหน้าอ่อนกันวะ พวกแกไปให้ไกลได้แล้ว ที่เค้าปฏิเสธว่าไม่ใช่แฟนชั้นเพราะเค้ากำลังงอนอยู่ต่างหาก”
“งั้นเหรอวะ อยากหัวเราะว่ะ ไปหามุกที่ดีกว่านี้มาเล่นนะ” ไม่พูดเปล่า วัยรุ่นคนนั้นผลักมาร์ทกระเด็น
ผัวะ!!!!!!!
“โอ้ยไอ้....มันต่อยกูพวกมึงเห็นมั้ย” แล้ววัยรุ่นทั้งกลุ่มก็เข้ารุมมาร์ททันที
“คุณตำรวจ ทางนี้มีคนตีกันค่ะ มาเร็วๆสิคะ จะตายกันอยู่แล้ว” เสียงแก้มนั่นเอง เธอพยายามตะโกนให้มีคนมาช่วยมาร์ท แล้วก็ได้ผลมีคนเข้ามาห้ามและตำรวจท่องเที่ยวก็เข้ามาจับ
“จับมันเลยค่ะ คุณตำรวจ พวกมันพยายามลวนลามชั้นและหาเรื่องเพื่อนของชั้นด้วย” แก้มพูดพลางเข้าไปประคองตัวมาร์ท
“หาเรื่องใส่ตัวนักนะ มากับนายเนี่ย มีแต่เรื่องเดือดร้อนจริงๆ”
“ก็แล้วเพราะใครกันล่ะ ที่ทำให้ชั้นเป็นอย่างนี้ ไม่ใช่เพราะช่วยเธอรึไง”
“แล้วใครใช้ให้มาช่วยล่ะ เรื่องแค่เนี้ยชั้นช่วยตัวเองได้สบายอยู่แล้ว”
“เออ ก็ดีชั้นจะได้จำเอาไว้ว่าเธอน่ะเก่ง ต่อไปชั้นจะไม่ยุ่งให้ตัวเองเดือดร้อนแน่ จะจำเอาไว้ ว่าช่วยคนที่เก่งแล้วเป็นแบบนี้ เดือดร้อนตัวเองจริง ปล่อยชั้นดูแลตัวเองได้”
“ได้ พ่อคนเก่ง นี่ยังดีหรอกที่ชั้นกลับมาดู ไม่งั้นป่านนี้คงเป็นศพไปแล้ว”
“ขอบใจ” มาร์ทบอกแก้มแล้วเดินกลับไปที่รับรองแขกโดยไม่หันมามองแก้มเลย
ระหว่างที่รอรถและเพื่อน มาร์ทกับแก้มไม่พูดอะไรกันเลย
“มาแล้ว เป็นไงแก้มรอนานมั้ย” เจนถามทันทีที่เห็นแก้ม
“ซักชาติแล้ว”
“อารมณ์เสียอะไรมาอีก ไปขึ้นรถกันเหอะสองคนนั้นรออยู่ อ้าวพี่มาร์ทไปโดนไรมา เขียวช้ำทั้งตัวเลย”
“ชนประตู พวกนั้นอยู่ที่ไหนล่ะจะได้ไป”
“เอ่อ ทางโน้นล่ะค่ะ รีบไปกันเถอะ ดูให้แน่ใจนะว่าไม่ลืมอะไร” แก้มชี้มือไปที่รถและช่วยทั้งสองขนของ
“เฮ้ยไอ้มาร์ท ไปฟัดกับตัวอะไรมาวะ”แม็คถามทันทีเมื่อมาร์ทไปถึง
“ไม่ได้ฟัดกับหมาก็แล้วกัน เรื่องของชั้นเลิกถามได้แล้ว
“แกนี่จริงๆเลยว่ะไปไหนเป็นต้องมีเรื่องที่นั่น”
“เออ แล้วแกจะขยับให้ชั้นนั่งมั่งมั้ยล่ะ”
“ที่ตรงยายแก้มก็มีตั้งเยอะทำไมไม่ไปนั่งวะ”
“กลัว”
“5555+ กลัว ตลกว่ะกลัวอะไรกะน้องเค้าวะ”
“แล้วพี่จะเขยิบมั้ย จะได้ไปกันซะทีรำคาญจะแย่แล้ว” แก้มบ่นเสียงดังเมื่อเห็นว่ามาร์ททำท่ารังเกียจเธอ
“งั้นชั้นนั่งตรงนี้แหละ คงจะนุ่มดี” มาร์ทพูดแล้วทำท่ากวนใส่แก้ม แล้วเมื่อรถออกทั้งสองไม่แม้แต่จะพูดหรือทะเลาะกันเลย ทำให้แม็ค แอม และเจนงงไปตามๆกัน
บ้านกร่าง
“ขอบคุณมาครับ/ค่ะ”
“ถึงซะที ไปหาที่กางเต้นท์กันก่อนดีกว่ามั้ย”
“เจนก็ว่างั้นล่ะ ลองเดินไปตรงข้างป่าที่มีต้นไม้ตรงนั้นมั้ย”
“เนอะ เจนนี่ตาดีจริง ว่าแต่สองคนนั้นจะเงียบถึงเอไหร่กัน”
“แหมพี่แอม พอเค้าเงียบก็สงสัย พอเค้าเสียงดังก็รำคาญ”
“อ้าว รึเธอว่าไม่แปลกล่ะ เกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี่ระหว่างที่พวกเราไปซื้อของกันนะ”
“เอาน่าไม่ต้องสงสัย เรารีบไปกางเต้นท์กันดีกว่า เดี๋ยวเค้าก็คุยกันเองแหละ” แม็คตัดบทแล้วรีบนำทุกคนไปยังที่ที่ดูกันไว้ แล้วทุกคนก็เริ่มกางเต้นท์ แก้มและเจนนอนด้วยกัน ในระหว่างที่กางอยู่
“โอ้ย” มาร์ทร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวดเพราะถูกเชือกเต้นท์บาด
“เป็นไรวะมาร์ท”
“เลือดออกด้วยว่ะ”
“ขอดูหน่อยสิ” แก้มพูดพลางยื่นมือมาที่มาร์ท
“อะไรของเธอ ไม่ต้องมายุ่ง ชั้นช่วยตัวเองได้”
“เก่งจริง ถ้าเป็นบาทยัคขึ้นมาจะทำไง คนอุตส่าห์จะทำแผลให้”
“ให้ไอ้แก้มมันดูเหอะพี่ แก้มมันพกกระเป๋ายามาเป็นกล่องเลย” เจนรีบเสนอ
“เออ มึงก็ให้น้องเค้าดูเหอะ อย่าเล่นตัวหน่อยเลย”
“เออ ชั้นรู้แล้ว อ่ะดูซะ”
“เจนไปหยิบกระเป๋ายาให้หน่อยสิ”
“ได้ รอแปบนะ”
แล้วแก้มก็ลงมือทำแผลให้มาร์ท มาร์ทเริ่มชอบแก้มมากขึ้น แต่ก็วางท่ามากขึ้นเพื่อไมให้แก้มรู้ว่าตนชอบ แต่ลำบากหน่อยเพราะนางเอกของเราเค้าไม่ค่อยชอบผู้ชายปากเสีย
“เสร็จแล้ว ระวังอย่าให้โดนน้ำล่ะ” แก้มพันผ้าให้มาร์ทเสร็จก็เดินเอากระเป๋ายาไปเก็บ แต่มาร์ทรั้งแขนไว้
“ขอบใจนะ”
“พูดคำนี้เป็นด้วยเหรอ แต่ก็ดีที่รู้จักขอบใจ” แก้มพอใจที่มาร์ทบอกขอบคุณเธอแต่ก็ไม่วายกัดเข้าให้
“นี่ๆ ข้างๆที่กางเต้นท์เนี่ยมีน้ำตกด้วยไปดูกันเถอะแก้ม”
“เดี๋ยวเจน อย่าไปลำพังแค่ผู้หญิง รอพี่แปบนึงนะ เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อน” แม็คบอกขณะที่กำลังจัดของและก่อไฟ
“พี่มาร์ทไปด้วยกันมั้ย ไปเดินเล่นเฉยก็ได้” เจนชวนมาร์ทขณะที่แก้มทำเป็นไม่สนใจ
“ไม่ล่ะเจน ขอบใจนะ แต่พี่กลัวคนอื่นเค้าจะไม่สนุกที่มีพี่ไปด้วยน่ะ”
“รู้ตัวด้วยนี่ น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนะ”
“เจน พี่เปลี่ยนใจแล้ว ตกลงพี่ไป” แต่ก่อนกำลังจะเกิดศึกแม็คก็เดินมา
“ไปกันเถอะ เดี๋ยวแอมมันจะตามไปทีหลัง มันไปเอาตะเกียงอยู่”
“นี่ไง มีน้ำตกจริงๆด้วย ลงไปดูใกล้ๆกันเหอะแก้ม”
“ไปสิ”
“นี่ทั้งสองคนระวังกันหน่อยนะ หินมันเยอะ”
“ค่า แหมเห็นเราเป็นเด็กไปได้นะพี่แม็ค แล้วพี่มาร์ทจะไม่มาด้วยกันเหรอ”
“อ๋อไม่ละ หมอแก้มสั่งไว้ห้ามแผลโดนน้ำน่ะ” มาร์ทบอกพลางส่งยิ้มมาที่แก้มแต่แก้มหันหน้าหนี
“แล้วเย็นนี้มีไรกินมั่งพี่แม็ค” เจนเดินนำหน้าไปแล้วก็หันมาถามแม็ค
“ก็เดี๋ยวแล้วแต่จะทำกันน่ะนะเพราะซื้อของมาแล้วนี่ ใครอยากกินไรก็ทำเอา”
“อืม แก้มเธอทำกับข้าวเป็นนี่ อร่อยอีกตะหากทำให้พวกเรากินหน่อยสิ”
“จะกินได้เหรอ กลัวกินแล้วจะท้องเสียเอาน่ะสิ” มาร์ทพูดขึ้น
“ถ้ากลัวก็ไม่ต้องกิน แล้วชั้นก็ทำให้คนอื่นกินนะ ไม่ใช่นาย”
“เอาน่า กินได้ทั้งนั้นแหละ ไอ้นี่ก็ปากเสีย เดี๋ยวน้องเค้าไม่ทำให้กินก็ซวยเลยนะ แต่ตอนนี้พี่หนาวแล้วอ่ะเจน ขึ้นไปที่เต้นท์กันเหอะ”
“ชั้นก็ว่างั้นอยู่เหมือนกัน ไปกันเหอะแก้ม”
“อืม”
“ไปให้พ้นอย่ามายุ่งกะชั้นนะ”
“ทำไมล่ะ มาคนเดียวนี่นา ไปกับพวกเราก็ได้นี่ ใช่มะพวกเรา มีสาวน่ารักอย่างเธอไปด้วยอีกคนจะได้ไม่เหงาน่ะ”
“แล้วไงฮะ ปล่อยแขนชั้นเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นชั้นจะร้องให้ลั่นทุ่งเลย”
“เหรอจ้ะ แหม น่ากลัวจังเลยนะ ก็แค่ไปเที่ยวกับพวกชั้นมันไม่เห็นเสียหายตรงไหนล่ะ” พวกมันยังไม่เลิกจนกระทั่ง
“แกไปให้พ้นแฟนชั้นซะ ไม่อย่างนั้นได้มีเรื่องแน่” มันขี้ตู่และ แต่ก็ดี
“ใครแฟนนายฮะ พวกนายมันก็เหมือนกันหมด ไปให้พ้นไป ชั้นจะกลับล่ะ” แก้มบอกอย่างเบื่อหน่ายในขณะที่มาร์ทกำลังจะโดนรุมกระทืบ
“แกนี่มันขี้ตู่จริงนะ สมน้ำหน้าว่ะที่สาวเค้าไม่เล่นด้วย แต่ตอนนี้พวกชั้นไม่พอใจว่ะที่แกทำให้เหยื่อของเราหลุดไป ไงๆแกก็ต้องรับผิดชอบนะ ไอ้หน้าอ่อน” หนึ่งในกลุ่มนั้นเดินมาชี้หน้ามาร์ทอย่างไม่กลัว
“ใครหน้าอ่อนกันวะ พวกแกไปให้ไกลได้แล้ว ที่เค้าปฏิเสธว่าไม่ใช่แฟนชั้นเพราะเค้ากำลังงอนอยู่ต่างหาก”
“งั้นเหรอวะ อยากหัวเราะว่ะ ไปหามุกที่ดีกว่านี้มาเล่นนะ” ไม่พูดเปล่า วัยรุ่นคนนั้นผลักมาร์ทกระเด็น
ผัวะ!!!!!!!
“โอ้ยไอ้....มันต่อยกูพวกมึงเห็นมั้ย” แล้ววัยรุ่นทั้งกลุ่มก็เข้ารุมมาร์ททันที
“คุณตำรวจ ทางนี้มีคนตีกันค่ะ มาเร็วๆสิคะ จะตายกันอยู่แล้ว” เสียงแก้มนั่นเอง เธอพยายามตะโกนให้มีคนมาช่วยมาร์ท แล้วก็ได้ผลมีคนเข้ามาห้ามและตำรวจท่องเที่ยวก็เข้ามาจับ
“จับมันเลยค่ะ คุณตำรวจ พวกมันพยายามลวนลามชั้นและหาเรื่องเพื่อนของชั้นด้วย” แก้มพูดพลางเข้าไปประคองตัวมาร์ท
“หาเรื่องใส่ตัวนักนะ มากับนายเนี่ย มีแต่เรื่องเดือดร้อนจริงๆ”
“ก็แล้วเพราะใครกันล่ะ ที่ทำให้ชั้นเป็นอย่างนี้ ไม่ใช่เพราะช่วยเธอรึไง”
“แล้วใครใช้ให้มาช่วยล่ะ เรื่องแค่เนี้ยชั้นช่วยตัวเองได้สบายอยู่แล้ว”
“เออ ก็ดีชั้นจะได้จำเอาไว้ว่าเธอน่ะเก่ง ต่อไปชั้นจะไม่ยุ่งให้ตัวเองเดือดร้อนแน่ จะจำเอาไว้ ว่าช่วยคนที่เก่งแล้วเป็นแบบนี้ เดือดร้อนตัวเองจริง ปล่อยชั้นดูแลตัวเองได้”
“ได้ พ่อคนเก่ง นี่ยังดีหรอกที่ชั้นกลับมาดู ไม่งั้นป่านนี้คงเป็นศพไปแล้ว”
“ขอบใจ” มาร์ทบอกแก้มแล้วเดินกลับไปที่รับรองแขกโดยไม่หันมามองแก้มเลย
ระหว่างที่รอรถและเพื่อน มาร์ทกับแก้มไม่พูดอะไรกันเลย
“มาแล้ว เป็นไงแก้มรอนานมั้ย” เจนถามทันทีที่เห็นแก้ม
“ซักชาติแล้ว”
“อารมณ์เสียอะไรมาอีก ไปขึ้นรถกันเหอะสองคนนั้นรออยู่ อ้าวพี่มาร์ทไปโดนไรมา เขียวช้ำทั้งตัวเลย”
“ชนประตู พวกนั้นอยู่ที่ไหนล่ะจะได้ไป”
“เอ่อ ทางโน้นล่ะค่ะ รีบไปกันเถอะ ดูให้แน่ใจนะว่าไม่ลืมอะไร” แก้มชี้มือไปที่รถและช่วยทั้งสองขนของ
“เฮ้ยไอ้มาร์ท ไปฟัดกับตัวอะไรมาวะ”แม็คถามทันทีเมื่อมาร์ทไปถึง
“ไม่ได้ฟัดกับหมาก็แล้วกัน เรื่องของชั้นเลิกถามได้แล้ว
“แกนี่จริงๆเลยว่ะไปไหนเป็นต้องมีเรื่องที่นั่น”
“เออ แล้วแกจะขยับให้ชั้นนั่งมั่งมั้ยล่ะ”
“ที่ตรงยายแก้มก็มีตั้งเยอะทำไมไม่ไปนั่งวะ”
“กลัว”
“5555+ กลัว ตลกว่ะกลัวอะไรกะน้องเค้าวะ”
“แล้วพี่จะเขยิบมั้ย จะได้ไปกันซะทีรำคาญจะแย่แล้ว” แก้มบ่นเสียงดังเมื่อเห็นว่ามาร์ททำท่ารังเกียจเธอ
“งั้นชั้นนั่งตรงนี้แหละ คงจะนุ่มดี” มาร์ทพูดแล้วทำท่ากวนใส่แก้ม แล้วเมื่อรถออกทั้งสองไม่แม้แต่จะพูดหรือทะเลาะกันเลย ทำให้แม็ค แอม และเจนงงไปตามๆกัน
บ้านกร่าง
“ขอบคุณมาครับ/ค่ะ”
“ถึงซะที ไปหาที่กางเต้นท์กันก่อนดีกว่ามั้ย”
“เจนก็ว่างั้นล่ะ ลองเดินไปตรงข้างป่าที่มีต้นไม้ตรงนั้นมั้ย”
“เนอะ เจนนี่ตาดีจริง ว่าแต่สองคนนั้นจะเงียบถึงเอไหร่กัน”
“แหมพี่แอม พอเค้าเงียบก็สงสัย พอเค้าเสียงดังก็รำคาญ”
“อ้าว รึเธอว่าไม่แปลกล่ะ เกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี่ระหว่างที่พวกเราไปซื้อของกันนะ”
“เอาน่าไม่ต้องสงสัย เรารีบไปกางเต้นท์กันดีกว่า เดี๋ยวเค้าก็คุยกันเองแหละ” แม็คตัดบทแล้วรีบนำทุกคนไปยังที่ที่ดูกันไว้ แล้วทุกคนก็เริ่มกางเต้นท์ แก้มและเจนนอนด้วยกัน ในระหว่างที่กางอยู่
“โอ้ย” มาร์ทร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวดเพราะถูกเชือกเต้นท์บาด
“เป็นไรวะมาร์ท”
“เลือดออกด้วยว่ะ”
“ขอดูหน่อยสิ” แก้มพูดพลางยื่นมือมาที่มาร์ท
“อะไรของเธอ ไม่ต้องมายุ่ง ชั้นช่วยตัวเองได้”
“เก่งจริง ถ้าเป็นบาทยัคขึ้นมาจะทำไง คนอุตส่าห์จะทำแผลให้”
“ให้ไอ้แก้มมันดูเหอะพี่ แก้มมันพกกระเป๋ายามาเป็นกล่องเลย” เจนรีบเสนอ
“เออ มึงก็ให้น้องเค้าดูเหอะ อย่าเล่นตัวหน่อยเลย”
“เออ ชั้นรู้แล้ว อ่ะดูซะ”
“เจนไปหยิบกระเป๋ายาให้หน่อยสิ”
“ได้ รอแปบนะ”
แล้วแก้มก็ลงมือทำแผลให้มาร์ท มาร์ทเริ่มชอบแก้มมากขึ้น แต่ก็วางท่ามากขึ้นเพื่อไมให้แก้มรู้ว่าตนชอบ แต่ลำบากหน่อยเพราะนางเอกของเราเค้าไม่ค่อยชอบผู้ชายปากเสีย
“เสร็จแล้ว ระวังอย่าให้โดนน้ำล่ะ” แก้มพันผ้าให้มาร์ทเสร็จก็เดินเอากระเป๋ายาไปเก็บ แต่มาร์ทรั้งแขนไว้
“ขอบใจนะ”
“พูดคำนี้เป็นด้วยเหรอ แต่ก็ดีที่รู้จักขอบใจ” แก้มพอใจที่มาร์ทบอกขอบคุณเธอแต่ก็ไม่วายกัดเข้าให้
“นี่ๆ ข้างๆที่กางเต้นท์เนี่ยมีน้ำตกด้วยไปดูกันเถอะแก้ม”
“เดี๋ยวเจน อย่าไปลำพังแค่ผู้หญิง รอพี่แปบนึงนะ เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อน” แม็คบอกขณะที่กำลังจัดของและก่อไฟ
“พี่มาร์ทไปด้วยกันมั้ย ไปเดินเล่นเฉยก็ได้” เจนชวนมาร์ทขณะที่แก้มทำเป็นไม่สนใจ
“ไม่ล่ะเจน ขอบใจนะ แต่พี่กลัวคนอื่นเค้าจะไม่สนุกที่มีพี่ไปด้วยน่ะ”
“รู้ตัวด้วยนี่ น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนะ”
“เจน พี่เปลี่ยนใจแล้ว ตกลงพี่ไป” แต่ก่อนกำลังจะเกิดศึกแม็คก็เดินมา
“ไปกันเถอะ เดี๋ยวแอมมันจะตามไปทีหลัง มันไปเอาตะเกียงอยู่”
“นี่ไง มีน้ำตกจริงๆด้วย ลงไปดูใกล้ๆกันเหอะแก้ม”
“ไปสิ”
“นี่ทั้งสองคนระวังกันหน่อยนะ หินมันเยอะ”
“ค่า แหมเห็นเราเป็นเด็กไปได้นะพี่แม็ค แล้วพี่มาร์ทจะไม่มาด้วยกันเหรอ”
“อ๋อไม่ละ หมอแก้มสั่งไว้ห้ามแผลโดนน้ำน่ะ” มาร์ทบอกพลางส่งยิ้มมาที่แก้มแต่แก้มหันหน้าหนี
“แล้วเย็นนี้มีไรกินมั่งพี่แม็ค” เจนเดินนำหน้าไปแล้วก็หันมาถามแม็ค
“ก็เดี๋ยวแล้วแต่จะทำกันน่ะนะเพราะซื้อของมาแล้วนี่ ใครอยากกินไรก็ทำเอา”
“อืม แก้มเธอทำกับข้าวเป็นนี่ อร่อยอีกตะหากทำให้พวกเรากินหน่อยสิ”
“จะกินได้เหรอ กลัวกินแล้วจะท้องเสียเอาน่ะสิ” มาร์ทพูดขึ้น
“ถ้ากลัวก็ไม่ต้องกิน แล้วชั้นก็ทำให้คนอื่นกินนะ ไม่ใช่นาย”
“เอาน่า กินได้ทั้งนั้นแหละ ไอ้นี่ก็ปากเสีย เดี๋ยวน้องเค้าไม่ทำให้กินก็ซวยเลยนะ แต่ตอนนี้พี่หนาวแล้วอ่ะเจน ขึ้นไปที่เต้นท์กันเหอะ”
“ชั้นก็ว่างั้นอยู่เหมือนกัน ไปกันเหอะแก้ม”
“อืม”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น