[Ebook] Only One รักคุณเพียงหนึ่ง #เพียงอุ่นไอ

ลำดับตอนที่ #2 : PART I : EPISODE 01 : 'แอบ' รัก [1/3]

​PART I : ‘SHE’ see ‘HIM’

​

สามวันก่อน

โรงเรียนมัธยมพิสุทธิ์ธารามหานคร

“มาสายนะ”

กึก!

“แฮ่”

ฉันชะงักปลายเท้าที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับส่งยิ้มแห้งเหือดให้กับเจ้าของเสียงทุ้มนุ่มหูซึ่งกำลังยืนจังก้าขวางทางเอาไว้ด้วยสีหน้าแช่มชื้นคล้ายกำลังเพลิดเพลินไปกับการทำหน้าที่ ‘กรรมการนักเรียน’ ในเช้าวันแรกของการเปิดภาคเรียนที่ 2 ของปีนี้

“หายากนะที่น้องจะมาโรงเรียนสายแบบนี้อะ อีกห้านาทีก็จะเคารพธงชาติแล้วเนี่ย”

“คือว่า...เมื่อคืนหนูตื่นเต้นไปหน่อยเลยนอนไม่หลับ...ค่ะพี่”

ฉันเอ่ยด้วยเสียงเบาหวิว ค่อย ๆ ห่อไหล่จนคอแทบจะหดเข้าไปในกระดองเป็นเต่า นัยน์ตาเหลือบมองรุ่นพี่ตรงหน้าอย่างหวั่นเกรงแม้อีกฝ่ายจะมีท่าทียิ้มแย้มเป็นมิตรก็ตาม

เห็นอย่างนี้แต่ว่า ‘พี่คลอรีน’ ไม่ใช่คนที่จะผ่อนปรนง่าย ๆ นะ...เขาน่ะ พอเป็นเรื่องงานหรือหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบก็คือจะเข้มงวดมาก ๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งฉันที่รู้จักกับเขามาเกือบทั้งชีวิตเลยแหละ

อื้อ ทุกคนฟังไม่ผิดหรอกนะ เราสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่จำความได้แล้ว

จำได้เลยว่าพี่คลอรีนเป็นคนกลุ่มแรก ๆ ที่เข้ามาเป็นเพื่อนเล่นกับฉัน เนื่องจากว่าพ่อแม่พวกเรารู้จักกันก็เลยไปมาหาสู่กันบ่อยน่ะ

“อ๋อ แล้วมีเรื่องอะไรให้ตื่นเต้นถึงได้ทำให้ ‘น้องอุ่นไอ’ คนนี้นอนไม่หลับถึงขนาดตื่นสายจนมาโรงเรียนไม่ทันงั้นเหรอครับ หืม?”

“อ๊ะ...”

พลันนั้นเสียงอุทานก็หลุดออกมาเพราะใบหน้าหล่อราวเทพบุตรที่จู่ ๆ ก็ยื่นเข้ามาใกล้ นัยน์ตาสีเข้มฉายแววทะเล้นน่ารักพร้อมด้วยรอยยิ้มหวานละมุนที่เห็นแล้วชวนใจเต้นตึกตัก

“....” ฉันได้แต่เงียบเสียง ไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับไปนอกจากหลุบตามองรองเท้านักเรียนที่สวมอยู่ด้วยความรู้สึกมากมายที่ค่อย ๆ เอ่อล้นเต็มหัวใจ

สาเหตุที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับน่ะเหรอ...

ก็เปิดเทอมแล้วนี่นา ทีนี้ก็จะได้เจอหน้ากันโดยที่ไม่ต้องรอพ่อแม่พาไปหาแล้วไง

ฉันน่ะ...อยากเจอหน้าพี่คลอรีนทุกวันเลยนะ

“ก็ไม่ใช่เรื่องพิเศษอะไรหรอกค่ะ”

ประมาณสองนาทีต่อมาฉันก็ตัดสินใจเอ่ยออกไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปยิ้มแป้นให้คนตัวสูงกว่า ค่อย ๆ เคลื่อนมือไปคว้าแฟ้มเอกสารในมือของเขามาลงชื่อ ‘นักเรียนมาสายประจำวัน’ อย่างไม่คิดบ่ายเบี่ยงใด ๆ

โดนหักคะแนนความประพฤตินิด ๆ หน่อย ๆ คงไม่เป็นไรหรอกน่า

อีกอย่างนี่ก็ยังเป็นแค่ครั้งแรกของเทอมนี้อยู่เลย เหลืออีกตั้งสองครั้งแหนะกว่าจะโดนเรียกเข้าห้องปกครอง

ถ้าเทียบกันแล้ว...ไม่ว่ายังไงการได้เจอหน้าพี่คลอรีนแต่เช้าก็ดีกว่าเป็นไหน ๆ ฮี่~

ฟึบ!

“อ๊ะ อ่าว”

“ยังไม่ต้องลงชื่อก็ได้ นี่เอาไว้สำหรับคนที่มาไม่ทันเคารพธงชาติ เรายังมาทันอยู่ รีบวิ่งไปเข้าแถวสิ”

ทว่าในขณะที่ฉันกำลังจะจรดปลายปากกาเขียนชื่อตัวเองลงไปนั้น แฟ้มเอกสารตรงหน้าก็ถูกคว้าไปโดยเจ้าของคนเดิม การกระทำนั้นทำให้ฉันได้แต่มองอีกฝ่ายตาปริบ ๆ

“แต่ว่ามันจะดีเหรอคะพี่ วิ่งไปตอนนี้ก็อาจจะไม่ทัน...”

“เถอะน่า ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามีปัญหาเดี๋ยวพี่รับหน้าให้ก็ได้” พี่คลอรีนพยักหน้าพร้อมกับเคลื่อนมือมาดันไหล่ฉันให้รีบวิ่งไปเข้าแถวเคารพธงชาติซึ่งกำลังจะเริ่มในอีกไม่กี่นาทีนี้ “ให้ไวเลย เพลงมาร์ชขึ้นแล้วเนี่ย ไม่งั้นพี่จะตีนะ”

“ขะ...ค่ะ ไปก็ได้ค่ะ”

ควับ!

ได้แต่รับคำเช่นนั้นด้วยหัวใจที่ไหววูบไปกับคำว่า ‘พี่จะตี’ ของเขา สักพักจึงออกตัววิ่งไปยังแถวประจำห้องของตน เพียงไม่นานฉันก็มาทันเคารพธงชาติแบบเส้นยาแดงผ่าแปด

ในตอนนั้นเอง ฉันได้หันหน้าไปยังทิศทางที่พึ่งจากมาเพื่อสอดส่องสายตาหาเจ้าของร่างสูงโปร่งคนเดิมด้วยความรู้สึกแอบเสียดายอยู่ลึก ๆ ที่ไม่ได้อยู่พูดคุยกับเขาต่อ ฉันมองพี่คลอรีนอยู่อย่างนั้นนานสองนานจนกระทั่ง...

“ถ้าจะอาลัยอาวรณ์ขนาดนี้ก็มาสายไปเลยสิคะ แหม...”

“!” ฉันรีบหันไปยังเจ้าของเสียงเมื่อครู่ด้วยความผงะตกใจที่จู่ ๆ อีกฝ่ายก็โพล่งขึ้นมาไม่บอกไม่กล่าวอยู่ด้านหลัง

ซึ่งก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน เป็น ‘ทรายแก้ว’ เพื่อนสนิทของฉันนั่นเอง...

“โถ่ทราย...ตกใจนะเนี่ย” ฉันว่าพลางดันกระพุ้งแก้มอย่างแกล้งทำเป็นเง้างอนก่อนจะฉีกยิ้มกว้างเป็นการทักทาย “ปิดเทอมเป็นไงมั่ง”

“ก็อยู่บ้านปกติอะแหละ ว่าแต่แกเถอะ เหม่อมองใครแต่เช้าเลยน้า”

“กะ ก็...นิดหน่อย”

ทรายหรี่ตามองอย่างแซว ๆ ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับเสสายตาไปยังผู้ชายคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังทำหน้าที่ของกรรมการนักเรียนอย่างขมักเขม้น ได้ยินเช่นนั้นพวงแก้มทั้งสองก็ร้อนผ่าว เอ่ยโต้ตอบกลับไปด้วยเส้นเสียงที่แสนจะติดขัด

“ไม่นิดอะจ้ะ เมื่อกี้หน้าแกมันฟ้องว่าอยากจะอยู่ตรงนั้นกับพี่เขานาน ๆ เลยแหละ” เพื่อนสาวกลั้วหัวเราะชอบใจ มือข้างหนึ่งเคลื่อนมาตบบ่าฉันรัว ๆ “เอาน่า อย่าพึ่งรีบร้อนเว้ย มีเวลาอีกเยอะ แถมพ่อแม่พวกแกก็รู้จักกันด้วยนิ เดี๋ยวก็ได้เจอกันอีกบ่อย ๆ แหละ”

“ก็นะ...” มันก็จริงแหละ

ฉันยิ้มอย่างอ่อนใจ อย่างที่ทรายว่า...ยังมีเวลาอีกเยอะที่จะได้เจอกับพี่คลอรีน “แล้วพิงกี้อะ ยังไม่มาอ่อ?”

“เออ แกก็รู้นิว่าเพื่อนเราเป็นคน ‘เสมอต้นเสมอปลาย’ อะ มันเลยสายเสมอต้นเสมอปลายอย่างงี้ไง”

“เสมอต้นเสมอปลายแบบนี้ก็ได้เหรอ”

ฉันหัวเราะขบขันเมื่อนึกไปถึงเพื่อนสนิทอีกคนที่มีชื่อว่า ‘พิงกี้พาย’ ซึ่งไม่เคยมาโรงเรียนทันเข้าแถวเลยสักครั้งจนครูฝ่ายปกครองต่างส่ายหัวเอือมระอา แทบจะจำทั้งชื่อทั้งรหัสนักเรียนได้แล้วมั้ง

“ป่านนี้มันคงกำลังกระโดดตบกับพี่สุดหล่อของแกแหง ๆ คราวหลังก็ลองแกล้ง ๆ มาสายเหมือนมันดิ จะได้ไม่ต้องมองตาละห้อยแบบตอนนี้ไง”

“อย่าแซวสิทราย โธ่”

Writer's Talk

มีใครเคยอยากไปโรงเรียนเพราะอยากจะเจอหน้าคนที่แอบชอบบ้างง เอ้า ยกมือขึ้นนน //แอบยกเงียบ ๆ (._.)/

ทุกคนเห็นความคลั่งรักของน้องอุ่นไอไหมคะ คุณเธอยอมมาสายเพื่อที่จะได้เจอพี่คลอรีนเลยนะ! เอ็นดูลูกสาวไม่ไหวแน้วว ฮาา 

อ้อ แล้วก็เรื่องนี้ช่วงแรก ๆ นี่ไอย์จะบรรยายในพาร์ทและความรู้สึกของน้องอุ่นไอเป็นส่วนใหญ่ ฟีลเราแอบชอบเขาเราก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรรู้สึกยังไง ได้แต่คิดไปเองคนเดียว~ อะไรประมาณนั้นเลยค่ะ อะฮิๆ

สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกความเห็นที่เข้ามาส่งกำลังใจกันมาก ๆ เลยนะคะ ไอย์อุ๋งอิ๋งมาก ดีใจที่มีคนรออ่าน ฮยือออ พรุ่งนี้จะรีบมาอัปให้อ่านเร็ว ๆ เลยค่ะ! 

เรื่องนี้ติดแท็กทวีต #เพียงอุ่นไอ ด้วยน้าา ไปพูดคุยกับไรต์ได้นะฮับ!

1 คอมเม้นต์ 1 ล้านกำลังใจคับบบ