คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : อ่อยแรง
อ่อยแร
นพพลหอบหายใหนั ๆ ออมา เพราะเาแออมาแล้วหลายน้ำ แ่ยัทำมัน่อไป เาไม่สามารถห้ามัวเอไ้เลย เาอยาสอใส่เ้าไปภายในัวเธออยู่เรื่อย ๆ เาไม่เ้าใว่าทำไมัวเอถึระหายเธอแบบนี้ หรือเป็นเพราะว่าเาไม่ไ้มีอะไรับใรมานาน
ร่าายายหนุ่มในอนนี้เปียุ่มไป้วยเหื่อ มัล้ามแวววาวสะท้อนแสไฟ เาำลัเบียมันเ้าับหน้าท้อเนียนนุ่มที่ำลัสั่นอย่าหนั ูเหมือนว่าเธอะเสร็อีรอบแล้ว าารอยสะโพอเา
นพพลมอูหิสาวที่อ่อนเปลี้ยรหน้า เพราะพึ่เสร็ไป เาเลี่ยผมอเธออย่านุ่มนวลเพื่อมอูรอบหน้าแสนสวยและริมฝีปาเล็น่ารั เาเลื่อนไปประบปาแลเปลี่ยนวามหวานับเธอ ่อนะสะโพอยเ้าไป ายหนุ่มยัันสอแท่ร้อนอัวเอเ้าออเรื่อย ๆ ไม่หยุพั
ทุรั้ที่ระแทเ้าไปในัวเธอ ไม่ใ่เาไม่รู้สึผิเลย เายัรู้สึผิอยู่เสมอที่ทำแบบนี้ับลูสาวอผู้มีพระุ แ่เาหยุัวเอไม่ไ้ โพรสวาทอเบลล์อรัเารัว ๆ วามับแน่นและารบยี้แนบเนื้อเหมือนะลืนเอ็นเนื้ออเาไป มันทำให้เาหยุอยสะโพไม่ไ้ เาหลใหลและมอมเมาในัวเธออย่าแท้ริ
นพพลรู้ัวีว่าทำผิ เาไม่เยลืมบุุพ่ออเบลล์เลย เพราะในอนที่ภรรยาอเาป่วยหนั ็เป็นเ้านายอเาที่ยื่นมือเ้ามา่วยเหลือ ไม่เพียแ่เินเท่านั้น แ่เพราะเส้นสายอเ้านาย ภรรยาอเาึไ้ผ่าั แม้เธอะอยู่่อไ้เพีย 1 ปี แ่มัน็เป็น่วเวลาทีุ่้ม่าที่สุในีวิ
“หยุทำไมเหรอะอา..” หิสาวที่อยู่้านล่าเอ่ยถามพลายมือมาแนบที่แ้มอายที่ร่อมทับเธออยู่ เธอลูบไล้มือ่อลมานถึ้นอและเลื่อนลมาที่หน้าอ สัมผัสที่ไ้รับาปลายนิ้วที่เลี่ยไปมา ทำให้ายหนุ่ม้อโน้มริมฝีปาเ้าไปูบเธอ แล้วอยสะโพอีรั้ไม่ไ้ เา้อมนร์อเธออย่าแท้ริ
เาำลัทำสิ่ที่ไม่สมวรับลูสาวอผู้มีพระุอีรั้และอีรั้..
“อ่าส์.....อา่ะ…หนูเสียวั” เสียระเส่าอเบลล์ยิ่ระุ้นให้นพพลเร่ัหวะเ้าไปอี วามรู้สึผิและวามเสียวาารเสียสีปะทะันในใเา ใบหน้าอเบลล์ที่แสออมา เสียราอเธอ รวมถึแววที่เ็มไป้วยวามปรารถนาที่ทำให้เาแทบลั่
เาับเอวอเธอและระแทเ้าไปหนั ๆ เาันเอ็นร้อนแทไปให้ลึนสุปลายโนไปพร้อมับใ้มือบยี้ิ่เสียวอเธอไป้วย
วามเสียวที่เสียลึับนิ้วที่บยีุ้อ่อนไหว ทำให้ร่าบาเร็ระุแร เธอหลับาแน่น ัริมฝีปานเป็นรอย เพราะวามเสียว่านที่แล่นผ่านไปทั่วร่าาย เธอเหมือนะเสร็ออมาอีรอบเลย
แน และาอเธอเริ่มรู้สึานิ ๆ ผนั่อลออเธออรัลำเนื้ออเาเป็นัหวะถี่ ๆ เนื้ออวบอูมในร่อูิับท่อนเอ็นอเานเิเสียัอน้ำที่ระอ ร่อรัระุและอถี่ึ้นทุวินาที เส้นทาับแบอเธอำลับีบัวแร และพ่นน้ำออมาามารระแทอเา
"อ่าส์…่ะลึ ๆ ันเ้ามาให้ลึว่านี้ หนูอยาเสร็แล้ว..." เธอราเสียสั่นในลำอ วา่ำเยิ้มเพราะอารม์ที่พุ่สู เธอไม่ไหวแล้ว เธออยาเาอยเธอแร ๆ และันเ้ามาลึ ๆ เพื่อพาเธอไปยัสรวสวรร์
ผนั้านในร่อรัอเธออรัแท่เนื้อนั้นอย่าแนบแน่นราวับะเป็นเนื้อเียวัน โพรเนื้อนุ่มบีบัวอรัถี่ระรัว ารเสียสีไปมาภายในรูเสียวอเธอ ทำให้เธอ้อัรามบฟัน นพพลเร่สะโพรุนแรหนัหน่วและลึามที่หิสาวอ เาสอยและัึ้นเพื่อให้ปลายหัวรูับผนั้านบนที่แสนอ่อนไหวเพื่อทำให้เสียวนเสร็ามที่ร้ออ ยิ่ยับระแทถี่เธอ็ยิ่เสียวระสันแทบาใ
“ไม่ไหวแล้ว่ะ...อา…ะเสร็ หนูะเสร็แล้ว...” เสียราหวานอเธอราผสานับเสียหอบหายใอย่าหนั เพราะัหวะที่เร่รัและร้อนแร ผนั่อลอภายในถูรูไปมา้ำ ๆ นพพลับเอวบาไว้แน่น่อนะระแทเ้าออรัว ๆ ย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อย ร่าบาอเธอบิเร่าไปมา้วยวามรู้สึเสียว่านที่พลุ่พล่าน เธอหลับาแน่น และร้อราถี่ ๆ
“เสร็แล้ว่ะ…หนูเสร็แล้ว...” เบลล์เอ่ยออมาพร้อมัวที่เร็ระุ มือบาอเธอิลบนผ้าปูที่นอนเพื่อระบายวามเสียว ัวอเธอเริ่มา สิเริ่มเลือนรา แ่เายัไม่หยุันเอ็นร้อนอเ้ามาหัวเล็อเธอสั่นลอนไปามัหวะที่หื่นามอเา อีฝ่ายระแทใส่เารัว ๆ และร้อนน่อทาอเธอเหมือนถูไฟเผา
เาระแทเ้านับปามลูอเธอทุรั้ วามเสียสีร้อน่าทำให้เธอเสียวนาพร่ามัว ร่าายบิเร่าไปมาเพราะวามรู้สึีแสนทรมานที่ำลัถูไปมารัว ๆ
นพพลหอบหายใถี่ ๆ เพราะเาูเหมือนะทนมัน่อไปไม่ไหวแล้วเหมือนัน เอ็นเนื้ออเาระุเร็รัว ๆ นในที่สุหลัาันเ้าออสามสี่รั้ น้ำสีาวุ่นร้อน ๆ ็ไหลทะลัอัีเ้าไปภายในัวอเธอ
เสียเนื้อระทบเนื้อหยุล เหลือเพียเสียหอบหายใอทัู้่ ร่าายอเธออ่อนแรหายใ้า ๆ หลับาพริ้ม ส่วนายหนุ่มวา็ูพร่าเบลอ เา่อย ๆ ถอนแท่เนื้อออมาอย่า้า ๆ เรียวาามที่แยออมีน้ำรัไหลรินออมาเ็มปาทารั
เมื่อเาทิ้ัวลมานานเธอ็ยับัวเ้าไปอิแอบแนบอ…
ท่ามลาเสียที่พรำ สอร่าำลันอนอันมอบวามอบอุ่น ัวอพวเาุ่มไป้วยเหื่อ ส่วน้านล่าุ่มไป้วยน้ำรัที่เปรอะเปื้อน น้ำสีาวุ่นที่อยู่ภายใน่อย ๆ ไหลออมา าร่าอหิสาวที่ำลัหลับา ใบหน้าอิ่มเอมไป้วยวามสุ
……….
ในเ้าวันใหม่ ะที่ายหนุ่มำลัทำอาหาร็มีมือเรียวเล็สวมอเาา้านหลั “ุอา่ะ” เสียอเ้าอร่าเอ่ยออิบไปที่หลัอเา
“ทำอะไรน่ะรับุหนู”
“อะไระอา..ทำไมทำเสียแบบนั้น” หิสาวเลิิ้ว ่อนะอ้อมไปะโศีรษะ้อมอนที่ำลัทำอาหาร เพราะเาอบเธอมาูเรียบ ๆ มา มันไม่เหมือนับเสียที่เ็มไป้วยวามรัแสนหวานแบบเมื่อืนเลย
“เรา็ลับมาเป็นปิันไรับ เรื่อเมื่อืนมันบไปแล้ว ทุอย่าะเป็นเพียวามลับ”
“แล้วทำไม รนั้นมันแ็นานั้นล่ะะอา” หิสาวเอ่ยพลาว้าับไปที่สิ่ที่อยู่่ำว่าเอว “แ็ริ้วย!” เธอเอ่ยเพราะเห็นมันุ ๆ ไม่แน่ใในอนแร แ่เมื่อสัมผัสูไ้พบว่ามีสิ่ที่เป็นลำแ็ัวอยู่
“ะ..ุหนู..ุหนูไม่วรทำแบบนั้นนะรับ” ายหนุ่มรีบวามือาะหลิวและว้ามืออหิสาวออ
“ไม่วรทำแบบไหนเหรอะ” หิสาวเอ่ยพลาแนบหน้าออเธอไปับแนอเา บเบียมันให้เาสัมผัสวามนุ่มอเธอ
“ุหนู…เราไม่วรทำแบบนี้นะรับ” บอี้าร์วัยลานเอ่ย เพราะลั่นแล้อเธอำลัให้ใอเาเ้นแร ส่วนอยู่ในาเในเริ่มระุส่สัาวามพร้อมใ้าน
“็ไ้่ะ.. ไม่ทำ็ไม่ทำ” เธอลายแนที่อุหน้าออเธอ “ั้นหนู ไปรอที่โ๊ะอาหารแล้วันนะะ”
ายหนุ่มหันไปมอเลิิ้ว้วยท่าทาแปลใเล็น้อย เมื่อเห็นหิสาวยอมปล่อยเาไปอย่าว่า่าย เาิว่าเธอะทำัวามื๊อเาไม่เลิเสียอี
แ่สิ่ที่นพพลิผิทั้หม เพราะทุอย่ามันเป็นแผนลว พอเาย้าวผัไ่ไม่ใส่ผัแบบทีุ่หนูอบไปให้ สิ่ที่เาพบอยู่บนโ๊ะอาหาร ือหิสาวที่อยู่ในุั้นในลายลูไม้สีรีม่อน้าบานเห็นลานนมและหัวนม้านใน รวมถึรอยแยเล็ ๆ ้านล่า
“ทำไมถึถอเสื้อแบบนั้นล่ะรับุหนู แล้วุนั่นมัน…”
“สวยใ่ไหมะ หนูไม่ิเลยว่าภรรยาอุอาะมีุั้นในสวย ๆ แบบนี้” หิสาวอบลับ้วยท่าทาเรียบเยเหมือนไม่มีอะไร
“ทำไมถึใส่มันล่ะรับ แล้วทำไมถึถอเสื้อ”
“็มันสวยนิ่ะ อาไม่ิแบบนั้นเหรอ” หิสาวเอ่ยพลาหมุนัว และมัน็ทำให้เาถึับ้อลืนน้ำลาย เมื่อไ้เห็น้นาวนวลอเธอ ุั้นในแสนวาบหวิวนี่ มันือุั้นใน สมัยอนที่เาภรรยาเป็น้าวใหม่ปลามันัน และภาพที่้อนทับ สิ่ที่หวนลับมา มันทำให้เาแ็ยิ่ว่าเิม
“ใส่เสื้อับาเถอะรับุหนู แ่ัวแบบนี้มันูไม่ีเท่าไหร่”
“ทำไมหนู้อทำแบบนั้น้วย่ะอา.. เรา็ไม่ไ้ะมีอะไรันนิ แล้วหนู็อยาใส่เพราะุมันสวย แถมยัไม่ร้อน้วยใส่แบบนี้สบายะาย” เธออบลับ้วยท่าทายียวน
“รับ.. โอเ..ถ้าุหนูพูแบบนั้น” นพพลทำไ้เพียพยัหน้ารับ เารู้ีว่าเธอั้ใแล้เา แ่ไม่เป็นไรเาะอทนมันเอ
แ่สิ่ที่เาเยิเอาไว้มัน็ยาเินทน เพราะารเลื่อนไหวอุหนูแ่ละรั้ ท่านั่อเธอ หรือิรรม่า ๆ ภายในบ้าน ลายเป็นสิ่ปลุเร้าเาทั้หม เอ็นเนื้ออเามันแ็ลอวัน นร้อนาเในแะไปหม
“อย่าทนเลย่ะอา… ถ้าอยาทำ็บอหนูไ้เสมอ เพราะหนู็อยาทำเหมือนัน” หิสาวหันไปส่ยิ้มหวาน ๆ อบลับายที่แอบำเลือมอเธออีรั้ เธอเห็นเาลูบมือไปที่รนั้น ูเหมือนะอัอั้นมา แุ่อาบอี้าร์อเธอ็ไม่ไ้อบลับอะไร
“ทุอย่ามันะเป็นวามลับ่ะอา แ่ในบ้านหลันี้…แ่ใน่วเวลานี้” เบลล์เอ่ยพลาวามือไปที่้นอายหนุ่มและโน้มัวเ้าไปหา
ายหนุ่มรู้ีว่าวรหลบูบนั่น วรปิเสธไป แ่ร่าายอเามันับเอียรับูบอเธอ แถมยัูบอบประอหน้าอเธอึเ้ามาบริมฝีปา และสอลิ้นเ้าไปวานหาวามหวาน
หลัาูบสิ้นสุล เา็ไม่ไ้พูอะไร่อ เพียแ่เอื้อมมือไปว้าหน้าออเธอและปล่อยไปามสัาา..
ความคิดเห็น