คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความรู้สึกแปลกแปลก
“ตกลง แอ๊บ นี่แอ๊บอะไรคะ” นทถามเสียงหวาน ขณะที่กำลังช่วยพยุงอิษฏ์อาณิกไปฝ่ายปกครองเพื่อรายงานตัว
“แอปเปิ้ลค่ะ แต่เรียกแอปเฉยๆ ก็ได้ค่ะ” อิษฏ์อาณิกตอบ
“พี่ชื่อ นท นะ น หนู ท ทหาร อยู่ ม 6 แอปย้ายมา ม 4 เหรอ พี่มีน้องสนิทคนนึงอยู่ ม 4 เหมือนกัน ไว้แนะนำให้รู้จักแล้วกัน”
“แอป มาต่อ ม 5 ค่ะ พอดีบ้านแอปเพิ่งย้ายมาจากกำแพงเพชรทั้งครอบครัวเลยค่ะ แอปเลยต้องย้ายที่เรียนกลางเทอม”
“เหรอๆ แล้วจะเรียนตามคนอื่นทันป่ะเนี่ย ให้พี่ติวให้เอามั๊ยคะ” นทหยอด ส่งสายตาเยิ้ม
“แอป คงไม่กวนดีกว่าค่ะ เกรงใจ…….” ยังไม่ทันที่อิษฏ์อาณิกจะพูดอะไรต่อ เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายดังมาจากด้านหลัง
“พี่นท ท ท” “พี่นท” “พี่นทของชั้นย่ะ” “ชั้นมาก่อน พี่นทขา”
ทำเอานทชะงัก หยุดเดิน อิษฏ์อาณิกที่ถูกนทพยุงอยู่เลยต้องหยุดตามไปด้วย นททำหน้าเซ็งๆ ก่อนจะหันกลับไปฉีกยิ้มกว้าง
“อาว น้องส้ม น้องเนย น้องเจน น้องโม เองเหรอคะ นึกว่าใคร พอดีพี่นทต้องพาน้องใหม่ไปรายงานตัวที่ฝ่ายปกครองก่อนนะ ถ้ายังไง ไว้เราค่อยคุยกันแล้วกันเนอะ” พูดจบ นท ก็ยักคิ้วให้กลุ่มรุ่นน้องสาวสวยหนึ่งที ก่อนที่จะหันกลับมาพยุงอิษฏ์อาณิกเดินต่อไป
..
กลุ่มรุ่นน้อง– กรี๊ดดดด สลบ “แกรรรร พี่นทยักคิ้วให้ชั้น” “ชั้นย่ะ” “ชั้นตะหาก” “ของชั้น น น” -..-*
..
“พี่นทนี่ท่าทางป๊อบน่าดูเลย อย่างที่อาจารย์ที่ห้องพยาบาลบอกเลยนะคะ อย่างนี้แอปจะโดนลูกหลงป่ะเนี่ย ที่พี่นทมาจูงมือแอปแบบนี้” อิษฏ์อาณิกแซวรุ่นพี่มาดเซอร์
“เฮ้ย ไม่จริง แอป อย่าไปเชื่อที่อาจารย์แก้วบอก อาจารย์เค้าชอบแซวพี่เล่นน่ะ พี่ไปห้องพยาบาลบ่อยๆ ก็เลยซี้กันๆ” นทแก้ตัวพัลวัน
“แหม พี่นท ไม่ต้องให้อาจารย์เค้าบอก แอปก็รู้เองได้หรอก โรงเรียนเก่าแอปก็มี แบบพี่สาว-น้องสาวกันอะไรกันแบบเนี้ย” อิษฏ์อาณิกตอบยิ้มๆ
“แล้วถ้าพี่อยากได้แอปมาเป็นแบบ พี่สาว-น้องสาวแบบนั้นมั่งละ แอปจะว่าไงคะ” นทหยอดคำถามใส่ ด้วยแววตากรุ้มกริ่ม
ใบหน้าขาวใสของอิษฏ์อาณิก บัดนี้เริ่มร้อนผ่าวเป็นสีแดงระเรื่อ หัวใจเธอเริ่มเต้นเร็วและแรงขึ้น ทำไมเธอจึงรู้สึกประหม่ากับท่าทีของรุ่นพี่ และไม่กล้าที่จะตอบคำถามนั้น
“ว่าไงคะ ไม่เห็นตอบพี่เลย ให้พี่นทเป็น พี่สาว-น้องสาวกับแอปได้มั๊ย” นทรุกหนัก
..
..
“สองคนนั้นน่ะ มายืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น” เสียงอาจารย์พิชัย ฝ่ายปกครองดังขึ้น
อิษฏ์อาณิกถอนหายใจเบาๆ รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะเธอเองก็ไม่รู้จะตอบคำถามของรุ่นพี่มาดเซอร์อย่างไรดี ในขณะที่ นทรู้สึกเสียดายโอกาสนี้เป็นที่สุด แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ ในเมื่อมันหลุดมือไปซะแล้ว
“หนูพาเด็กใหม่มาลงชื่อรายงานตัวค่ะ ‘จารย์” นทตอบกลับอย่างเสียไม่ได้ แล้วหันกลับไปพูดเบาๆ กับรุ่นน้องร่างบาง
“งั้นพี่ไปก่อนนะแอป รู้สึกฤกษ์ไม่ค่อยดีซะแล้ว”
นทบังเอิญหันไปเห็นอาจารย์พิชัย ซึ่งหันหลังกลับไปยืนเรียกนักเรียนคนอื่นมาดุอยู่แถวนั้น นทหันกลับมามองอิษฏ์อาณิกที่กำลังเผลอ ยืนทำหน้างงๆ จึงจับมือเรียวยาวทั้งสองข้างของเธอ รั้งเอาตัวรุ่นน้องคนสวยให้โน้มตัวลงมา
ฟ่อด ด ด.. ริมฝีปากบางของนทซึ่งตอนนี้ประทับอยู่บนแก้มป่องของรุ่นน้องโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
“พี่นทจองแล้วนะคะ แล้วเจอกันค่ะ น้องแอป” นทยักคิ้วให้แล้ววิ่งจากไปทันที
ใบหน้าของอิษฏ์อาณิกเริ่มแดงก่ำด้วยความเขินอาย แต่เธอก็รู้สึกแปลกใจที่เธอไม่รู้สึกรังเกียจการกระทำของรุ่นพี่มาดเซอร์
นั่นสิ ทำไมนะ - เธอนึกในใจ ได้แต่ยืนนิ่งเหมือนอยู่ในภวังค์ จนกระทั่งอาจารย์พิชัยตะโกนเรียก
“ค่ะๆ”
..
หลังจากที่รายงานตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว อาจารย์รจนาผู้ช่วยอาจารย์พิชัยได้พาเธอไปแนะนำตัวที่ห้องเรียนในฐานะนักเรียนใหม่ เมื่ออาจารย์ประจำชั้น แนะนำตัวเธอให้กับเพื่อนในชั้นเรียนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จึงบอกให้เธอไปนั่งที่โต๊ะตัวที่ว่างอยู่ทางด้านหลังห้อง
“หวัดดี เราชื่อเกรซนะ เธอล่ะ” นวกชมณ เอ่ยทักทายเพื่อนใหม่
“เราชื่อแอปเปิ้ลจ้ะ เรียกแอปเฉยๆ ก็ได้” อิษฏ์อาณิกยิ้มตอบ
“คนนี้ไง ที่พี่นทโอบเมื่อเช้าอ่ะ” เสียงซุบซิบดังขึ้นมาจากอีกฝั่ง
“หน้าจืด จอแบน แบบนี้พี่นทไม่สนใจหรอก ชิ” อีกคนเสริม
“แอป ไม่ต้องสนใจพวกเสียงนกเสียงกาหรอก ยัยพวกนั้นมันบ้า พี่นท ขึ้นสมองนะ ไม่รู้อะไรกันนักหนา แค่ผู้หญิงคนเดียว กรี๊ดกันอยู่ได้” นวกชมณพูดปลอบใจ
“แอปไม่คิดอะไรหรอกเกรซ เมื่อเช้า แอปล้ม พี่นทก็แค่ช่วยพาแอปไปห้องพยาบาลน่ะ ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว”
..
พักเบรค
..
“แอป เดี๋ยวเกรซจะไปห้องน้ำ ไปด้วยกันมั๊ย”
“ไม่ดีกว่า แอปไม่ปวดน่ะ อีกอย่างขี้เกียจเดินด้วย ขาเจ็บอยู่”
อิษฏ์อาณิกนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเพลินๆอยู่ในห้อง เพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆนั้น บางคนก็ทยอยเดินออกไปนอกห้อง บางคนก็ยังคงนั่งเล่นอยู่เป็นกลุ่มๆ ทันใดนั้นเอง !!
“คิดอะไรอยู่เอ่ย คิดถึงพี่นทอยู่รึเปล่าคะ” อยู่ๆ นทก็มายืนปรากฏกายอยู่หน้าโต๊ะเธอ
“ป่ะ เปล่า ค่ะ ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย แล้วพี่นท มาได้ยังไงคะ” อิษฏ์อาณิกตอบด้วยความตกใจ
“พี่มาทวงคำตอบ” นทยิ้มเจ้าเล่ห์ พลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ “ตกลงว่าไงคะ พี่รอคำตอบเมื่อเช้าอยู่นะ”
“พี่นท ท ท” เสียงเรียกชื่อเธอดังขึ้นมาแต่ไกล “มาหามิ้นท์เหรอคะ น่ารักจัง มิ้นท์คิดถึงพี่นทม๊ากมาก ไม่เห็นมาหาเลยตั้งหลายวันละ”
อิษฏ์อาณิกนั่งนิ่ง ใจนึงก็โล่งที่ไม่ต้องตอบคำถามเดิม อีกใจก็กระวนกระวายอยากรู้เป็นที่สุด ว่ารุ่นพี่มาดเซอร์กับเพื่อนร่วมชั้นของเธอมีความสัมพันธ์กันอย่างไร เมื่อเห็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเธอเดินมาจูงมือรุ่นพี่ออกไปที่ระเบียงหน้าห้องอย่างง่ายดาย เธอจึงพยายามเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ
“ว่าไงคะน้องมิ้นท์ คิดถึง ..@#$%(&*” เสียงนทแว่วมาให้ได้ยิน แต่ดันมีเสียงนวกชมณแทรกมาเสียก่อน “แอป ทำไรอยู่”
อิษฏ์อาณิกรู้สึกแอบเคืองเพื่อนสาวนิดๆ แต่ก็ได้แต่เก็บอาการไว้ “เปล่าอ่ะเกรซ แอปแค่คิดไรเพลินๆ อยู่”
อิษฏ์อาณิกแอบเหลือบมองสองสาวที่คุยกันอยู่ตรงระเบียงเป็นระยะๆ จน นวกชมณสังเกตเห็น
เธอมองตาม แล้วพูดขึ้นว่า “อ่อ นึกว่าใคร พี่นทกับยัยมิ้นท์นี่เอง นึกว่าเลิกกันแล้วซะอีก”
เลิกกันแล้ว?? – อิษฏ์อาณิกตาโต เกรซกำลังหมายถึงอะไรกันนะ ก่อนหน้านี้เค้าสองคนเคยคบกัน? จริงๆ เหรอ?
“มองเราแบบนี้ อยากรู้อ่ะสิ” นวกชมณถามเน้น
“เอ่อ ก็เปล่าซะหน่อย ก็แค่แปลกใจน่ะ” อิษฏ์อาณิกตอบแก้เก้อ
“แปลกใจทำไมกัน ถ้าแอปอยู่ไปเรื่อยๆ แอปก็จะชินเองเหมือนเรานี่แหละ พี่นท เค้ามีน้องสาวจนจะครบทุกห้องทุกชั้นแล้วมั๊ง เห็นโผล่ห้องโน้นที ไปห้องนั้นที แล้วยัยพวกนั้นก็อะไรกันก็ไม่รู้ กรี๊ดกร๊าดกันอยู่ได้” นวกชมณร่ายยาว
“อาว แล้ว เอ่อ สาวๆ พวกนั้น เค้าก็รู้เหรอ แบบว่า ที่พี่นท เอ่อ เป็นแบบ พี่สาว-น้องสาวกะคนอื่นด้วยน่ะ” อิษฏ์อาณิกหยั่งเชิงถามด้วยความอยากรู้
“เออ ก้อเห็นรู้กันนะ เออ แอปรู้ป่ะ เราเห็นมีตั้งชมรมคนรักนทด้วยเหอะ บ้าชะมัด แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่า พี่นท เค้ามีอะไรดี เหอะๆ สูงเหรอก็ไม่ ตาก็ตี่ ผิวก็.. อืม ม เรียกว่าดำได้ป่ะนะ คล้ำละกัน แถมยังเจ้าชู้สุดๆ แค่รวยอย่างเดียวที่เราเห็น” นวกชมณพูดต่อ
..
“ฮ๊าดเช้ย ย ย” นทที่ยืนคุยอยู่นอกระเบียงจามเสียงดังลั่น “ใครนินทาพี่ก็ไม่รู้อ่ะ มิ้นท์” -..-*
..
อิษฏ์อาณิกมองตามเสียงไป ตาลอยๆ - ก็ไม่นะ พี่นทเค้าก็ไม่ได้เตี้ยมาก ก็สูงกำลังดี ตาตี่ก็ดูตี๋ๆ กำลังเทรนด์ ผิวสีน้ำผึ้งก็ดูแมนออก อืม ม คนเจ้าชู้เค้าว่ามีเสน่ห์นะ
“แอป เหม่ออะไรอ่ะ อย่าบอกนะว่าหลงพี่นทเข้าอีกคน” นวกชมณพูดขึ้นเสียงดัง ทำเอาอิษฏ์อาณิกตื่นจากละเมอ
“เฮ้ย ไม่ใช่ๆ อ่ะเกรซ เราว่า วันนี้เราเบลอๆ น่ะ โทษที” อิษฏ์อาณิกรีบแก้ตัว
เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นจากนอกห้อง มีเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหากลุ่มของเธอ พูดขึ้นเสียงดัง “แกร ร มะกี๊ชั้นเห็น พี่นท เค้าจับมือยัยมิ้นท์ ขึ้นไปแบบเนี้ยะ อ่ะแก” เธอยกมือของเธอขึ้น ก้มหน้าเอาปากประทับลงบนหลังฝ่ามือ โชว์ให้เพื่อนในกลุ่มดี
“เหรอๆ” “แล้วไงต่อ” “รีบเล่ามาดิๆ” เสียงเพื่อนในกลุ่มถามกันให้ควั่ก
พูดไม่ทันจบดี เด็กสาวชื่อมิ้นท์ก็เดินเข้ามาทำหน้าเชิดใส่กลุ่มที่กำลังนินทาเธออยู่ “อยากรู้มาก มาถามชั้นก็ได้นะ อิจฉาเหรอ ที่พี่นทไม่สนใจพวกเธอ ขอโทษนะ มันคนละเกรดกัน ชิ” พูดจบเธอก็สะบัดหน้า เดินไปนั่งประจำที่ของตัวเอง ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ก่อนที่เรื่องราวจะใหญ่โตไปมากกว่านี้ อาจารย์คาบถัดไปก็เข้ามา
“ฝากไว้ก่อนเถอะ” เสียงคนเพื่อนคนนึงในกลุ่มพูดขึ้น
อิษฏ์อาณิกหันออกไปมองนอกประตู ซึ่งบัดนี้มีเพียงความว่างเปล่า รุ่นพี่มาดเซอร์ไปโดยที่ไม่ได้ร่ำลาเธอ จริงๆ แล้ว รุ่นพี่คงไม่ได้ตั้งใจมาหาเธอกระมัง อย่างที่คนชื่อมิ้นท์บอกเพื่อนกลุ่มนั้นนั่นแหละ ถ้าจะให้เทียบกัน เธอคงแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม มิ้นท์ทั้งสวย ทั้งหุ่นดี แล้วไหนจะคนอื่นอีกล่ะ แล้วอย่างนี้พี่นทเค้าจะมาสนใจอะไรในตัวเธอ อิษฏ์อาณิกได้แต่นั่งทอดถอนใจ
-----------------------------------------------
อัพตอน 3 แล้วนะ ยาวขึ้นตามคำขอ 555
ติชมกันได้ ไรท์เตอร์ไม่โกรธ
:D
ความคิดเห็น