คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : RETURN
…RETURN…
เมื่อถึงเวลาเลิกงาน คุณครูก็ทยอยกันเดินทางกลับบ้าน เจสสิก้ากำลังเก็บของบนโต๊ะของ เธออย่างเชื่องช้า เธอรู้สึกไม่ค่อยมีแรง ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย ป่านนี้ ยูริก็คงไปสอนพิเศษ อีกที่หนึ่งแล้ว ยังไงก็ไม่ได้เจอกันอีกเช่นเคย การมาทำงานของเจสสิก้าแต่ละวันมันดูเงียบเหงาลง ไปถนัดตา
“เจสสิก้า”
“............”
“เจสสิก้า !”
“คะ !?!”
เจสสิก้าสะดุ้งเมื่อเสียงนั้นเร่งขึ้น เธอไม่แน่ใจว่าเมื่อสักครู่มีคนเรียกชื่อเธอ ปรากฏว่าเป็น หัวหน้าครูของโรงเรียนที่แจ้งว่า
“วันนี้จะได้ไปหายูริรึเปล่า?”
ให้ตายเถอะ... ครูเหล่านี้ไม่เคยสังเกตคนที่ไม่พูดกันเลย นี่เกือบอาทิตย์แล้ว แต่ยังไม่มี ใครรู้ว่าเจสสิก้ากับยูริไม่ได้มีบมสนทนากันเลย และเราจะบอกคนอื่นยังไงล่ะเนี่ย ว่าตอนนี้เธอกับ ยูริไม่สามารถสนิทกันแบบเมื่อก่อนได้แล้ว
“เอ่อ... คือว่า”
เจสสิก้าอึกอัก เพราะไม่รู้จะอธิบายชื่อสถานะระหว่างเธอกับยูริอย่างไร แต่ก็มีเสียงเพื่อน ร่วมงานคนหนึ่งขัดขึ้นและทำให้เจสสิก้าแทบช็อค
“แต่ได้ยินว่าพี่ยูริไม่อยู่นะคะ ขอลาไปนอกเมือง 2 วัน ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าไปไหน”
“ว่าไงนะคะ... จะ จริงหรอคะ”
“...ค่ะ ไปแล้วด้วยนะ วันนี้เลยขอเลิกเร็วเพราะต้องไปขึ้นรถ งานพานักเรียนทัศนศึกษาที่ คู่กับพี่สิก้าพรุ่งนี้ก็ขอให้หนูไปแทนเรียบร้อย นี่พี่ยูริไม่ได้บอกหรอคะ”
“งั้นเอาไงดีล่ะเนี่ย... แต่ยังไงของนี่ก็ต้องฝากให้ยูริ” หัวหน้าเธอกล่าวพร้อมยื่นห่อของ สีน้ำตาลมาให้เจสสิก้า “ฝากเจสสิก้าไว้แล้วกันนะ... ขอบใจมากนะจ๊ะ”
“เอ่อ... ค่ะ”
เจสสิก้ารับแบบอึนๆ นี่ยูริจงใจหลบหน้าเธอชัดๆ อะไรกันเนี่ย... เธอก้มมองห่อของในมือ ทั้งที่อยากจะเอาไปขว้างไว้ที่หน้าคอนโดของยูริซะตอนนี้ เพราะเจสสิก้ามีคีย์การ์ดห้องของยูริที่ หล่อนเคยทำไว้ให้เธอตอนมาอยู่แรกๆ (ก็เนี่ยอ่ะนะ... จะไม่ให้คิดได้ไง ให้เราเข้าออกห้องได้ด้วย) แต่การไปที่ไม่พบยูริที่นั่นก็คงจะไม่มีประโยชน์
เจสสิก้าหยิบโทรศัพท์ออกมา เธอก็ไม่แน่ใจนักว่าเธอต้องการจะทำแบบนี้หรือไม่ แต่เธอก็ กดโทรออกไปแล้ว
Calling to Yuri Unnie…
…
…
…
หล่อนจงใจไม่รับโทรศัพท์เธอด้วย !!
เจสสิก้ารู้สึกถึงความร้อนภายในร่างกายที่เพิ่มพูน เธอกำลังหงุดหงิด และโมโหมาก ปกติ เจสสิก้าเป็นคนที่โทรจิกปลายสายได้อย่างไม่ย่อท้อ แต่นี่แค่ 2 สาย เธอก็กลับรู้สึกว่าทนรอแทบ ไม่ไหว ยัยผู้หญิงใจร้าย...
ระหว่างทางกลับบ้าน เจสสิก้าแวะที่ coffee shop ร้านประจำ เธอสั่งโกโก้เย็นเมนูเดิมๆ และเลือกที่นั่งข้างนอกร้านเพราะต้องการพื้นที่ทำบางอย่าง กระเป๋าใบเล็กที่เธอหยิบลงมาจากเก๊ รถยนต์ถูกเปิดออกเพื่อหยิบมวนบุหรี่สีขาว เธอหยิบขึ้นจุดไฟและตั้งต้นดูดควันจากมวนสารพิษ นั้นอย่างพยายามผ่อนคลาย
ไม่มีใครรู้ว่าเจสสิก้ากลับมาสูบบุหรี่อีกครั้ง ทั้งที่เธอเลิกไปแล้วตั้งแต่เรียนมหาลัย เธอก็ไม่ แน่ใจว่าเธอกลับมาติดบุหรี่อีกหรือไม่ แต่กิจวัตรของเจสสิก้าทุกวันก่อนกลับบ้านก็คือแวะที่ร้านนี้ และจุดบุหรี่สูบเอาความเมาชั่วครู่ของฤทธิ์ยาสูบ แค่วันละตัว สองตัว เธอว่าเธอไม่ได้ติดหรอกหน่า แค่เป็นแบบพาร์ทไทม์ เธอแค่อยากสูบ... นับตั้งแต่วันนั้น... ก็สองเดือนมาแล้วล่ะ
.......................
“สิก้า นี่พี่แทยอน แฟนพี่เอง”
ยูริเอ่ยแนะนำเมื่อก้าวขึ้นมาในรถฝั่งผู้โดยสารข้างคนขับ และพี่แทยอนที่หล่อนพูดถึง ก็ขึ้นทางห้องผู้โดยสารข้างหลัง เจสสิก้าอาสามารับแฟนยูริที่สนามบินเอง
“สวัสดีค่ะ พี่แทยอน”
“หวัดดีๆ น้องเจสสิก้า ยูริพูดถึงน้องบ่อยมากเลยล่ะ”
แทยอนทักทายอย่างเป็นมิตร ขณะที่กำลังเคลื่อนรถออกไป เจสสิก้ายิ้มรับอย่างมีสุขใจ
“นี่... อย่าไปบอกน้องสิว่าเค้านินทาน่ะ”
ยูริแซวกับแฟนหนุ่มของตัวเอง นั่นทำให้เจสสิก้าต้องคว้าข้อมือเธอมากัด ตามประสาที่ พวกเธอทั้งคู่ชอบหยอกกันอยู่แล้ว
“ฉันก็คิดอยู่แล้วแหละ ว่าออนนี่คงมีแต่นินทา ชิส์”
“ง่าาา... ที่รักดูสิ เด็กคนนี้ชอบกัดเค้า ชอบแกล้งเค้า”
ยูริฟ้องแทยอนที่นั่งหัวเราะอยู่ข้างหลัง
“ใครกันแน่ ที่ชอบแกล้ง...”
“เธอนั่นแหละสิก้า เธอเริ่มก่อนนะ”
“ไหน มาให้พี่กัดบ้างสิ”
แทยอนผู้อยากจะมีส่วนร่วมก็เสนอขึ้นมาอย่างกวนๆ แถมยังมองหน้าแฟนสาวอย่างมี เลศนัย จบด้วยการถูกยูริตบพั้วะที่บ่าไป 1 ที
...ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ความจริงเจสสิก้ารู้สึกแฮปปี้กับคู่ของพี่สาวของเธอ เธอชอบ แทยอนที่ก็ดูรักยูริอย่างจริงใจ เธอโอเคกับคนทั้งคู่... แต่ทำไมบางครั้ง เธอกลับรู้สึกว่าอยากจะ fade ตัวเองให้หายไปจากสถานที่ที่มีพวกเขาทั้งคู่อยู่จังเลย อยากหายไป... จะดีกว่าไหม
................................
เจสสิก้าดับบุหรี่ที่ใกล้จะหมดแล้วอย่างเซ็งๆ เธอหยิบโทรศัพท์เพื่อเลื่อนดูความเคลื่อน ไหวในฟีดข่าว และก็พบ...
xolovestephi update her status :
“ครบรอบ 2 ปี 6 เดือนของเรา ฉันจะเริ่มต้นใหม่กับคุณ ลองดูอีกสักครั้งเป็นไงก็เป็นกัน...”
นี่คือข่าวดีสำหรับวันนี้... ผ่านมา 2 อาทิตย์สำหรับความพยายามทั้งหมดในการขอคืนดี ในที่สุด ทิฟฟานี่ก็ยอมใจอ่อนแล้ว เจสสิก้าแทบจะกรี้ดออกมาเมื่อสไลด์ไปเห็นสเตตัสนี้ เธอรีบกด โทรศัพท์หาผู้มอบความสุขให้กับเธอทันที
(“ฮัลโหลค่ะ”)
เจสสิก้ายิ้มแก้มแทบปริเมื่อได้ยินเสียงฟานี่กลับมาโทนเดิม โทนที่หล่อนมักจะใช้พูดกับ เธอตอนที่เราคุยกันปกติ มันบ่งบอกว่าทุกๆอย่าง... กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว
“ยอโบ...?”
คำเรียกหยั่งเชิงของเจสสิก้าที่ทั้งคู่ใช้เรียกกัน เพื่อเป็นการยืนยันว่า ทิฟฟานี่ยอมรับกลับ มาเป็นแฟนกันเหมือนเดิมแล้วจริงๆ เจสสิก้ารอคอยคำตอบ
(“... ว่าไงคะ ที่รัก”)
ทิฟฟานี่ตอบกลับมาในที่สุด... เจสสิก้ายิ้มแก้มจะฉีก ความดีใจ ความตื้นตัน เอ่อล้นจน ออกมาทางดวงตาของเธอ
“ขอบคุณนะคะ ฟานี่ ที่ให้โอกาสเค้า... เค้ารักฟานี่นะ เค้าจะไม่ทำให้ฟานี่เสียใจอีก”
(“เค้าจะรอดูนะคะ”)
แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว... มีข่าวดีแล้วสำหรับวันนี้ ความเครียดต่างๆนาๆก็จางหายไป เธอจ่าย ตังค์ค่าโกโก้ก่อนจะขึ้นรถเพื่อเดินทางกลับบ้านอย่างมีความสุข เรื่องพี่สาวตัวดีคนนั้นน่ะ เอาไปชั่ง กิโลขายไปก่อน เลิกหมกมุ่นซะที... เจสสิก้า กลับมามีความสุขได้แล้ว เธอบอกตัวเอง...
เจสสิก้าเดินทางถึงบ้านแล้ว กำลังจะเปิดประตูเข้าบ้าน ก็พบว่า จอง อึนเฮ ผู้เป็นมารดา ของเธอเปิดประตูออกมาใส่หน้าเธอพอดี พร้อมใบหน้าขมวดๆที่เต็มไปด้วยคำถาม
“เจสซี่... ทำไมไม่เห็นบอกแม่เลยว่าจะมีแขก มาแบบนี้แม่เตรียมตัวไม่ทันนะ”
อึนเฮใช้ฝ่ามือตีเข้าให้ที่ไหล่ของลูกสาวอย่างตำหนิ ทั้งๆที่เจ้าตัวยังแสดงสีหน้างุนงง อะไร ใครมา เธอไม่ได้นัดใครไว้สักหน่อยหนิ แต่ยังไม่ทันที่เจสสิก้าจะได้ถามอะไร คำตอบของเธอก็เดิน ออกมาหลังประตูบานนั้น...
“ฟานี่ !”
................................................
ร่างบางเปลือยเปล่าของสองหญิงสาวยังคงนอนเกี่ยวกระหวัดกันไม่รู้จักจบสิ้น ถึงแม้ทั้งคู่ จะเหนื่อยหอบ ลมจากเครื่องปรับอากาศก็ไม่ได้ช่วยหยุดความร้อนในร่างกายไม่ให้ระบายออกมา เป็นเม็ดเหงื่อที่เกาะเพรานั้นได้
“ฟานี่คิดถึงสิก้ามากเลยนะ...”
ทิฟฟานี่กระซิบที่ข้างหูของคนใต้ร่างเบาๆ ก่อนจะเลื่อนลงมาสูดดมตามซอกคอหอมที่ หอมกรุ่นอย่างโหยหา แต่มีหรือที่คนให้ร่างจะยอมแพ้ เจสสิก้าหมุนตัวเองให้เป็นฝ่ายอยู่ด้านบน บ้าง ก่อนที่จะเลื่อนจมูกลงมาดอมดมทรวงอกสะล้างที่มั่นใจว่าจะทำให้คนปากหวานต้องร้อง ครางไหว
“แต่สิก้าคิดถึงมากกว่านะ...”
จบท้ายด้วยลงประทับจุมพิตที่นุ่มนวล สื่อถึงความคิดถึงที่มีอยู่มากมายเพียงใด หลังจาก ที่ไม่ได้เจอกันมา 1 เดือนนี้
“ฟานี่จะยอมไว้ใจสิก้า... จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง... สิก้าอย่าทำแบบเดิม... อีกนะคะ”
ทิฟฟานี่พูดเสียงเบาๆทั้งยังสบตากับคนรัก ประโยคสุดท้ายส่งผลให้คนทั้งคู่มีน้ำตาคลอ การเจสสิก้าโกหกเธอเมื่อครั้งก่อน ยังคงความเจ็บปวดอย่างมากมายให้หับทิฟฟานี่ แต่ความรักที่ เธอมีให้กับเจสสิก้าก็มากกว่า เธอถึงยอมกลับมา... อีกครั้ง
...............
ช่วงคริสต์มาสที่ทิฟฟานี่กลับมาเยี่ยมเจสสิก้าเป็นครั้งที่ 3 ทิฟฟานี่มาวันศุกร์ - จันทร์ต่อ มา แต่เสียดายที่วันเสาร์ทิฟฟานี่ต้องไปทำธุระที่เขตนอกเมือง เลยไม่ได้อยู่ด้วยกันวันนั้น วันที่ ทิฟฟานี่มา เจสสิก้ากับยูริขาดการติดต่อกันอย่างสิ้นเชิง
“สิก้า... ฟานี่ไม่อยู่อย่างนี้ แล้ววันนี้สิก้ามีงานที่ไหนบ้างคะ”
“เค้า... ได้เป็นตัวแทนไปอบรมสัมมนาที่โรงเรียนน่ะค่ะ ที่รัก ทั้งวันเลย”
“เสียดายเนอะ วันเสาร์ทั้งที สิก้าน่าจะได้หยุด เค้าก็อุตส่าห์มา ก็ดันมีธุระวันนี้พอดีอีก ไม่งั้นเราคงได้ไปเที่ยวไหนต่อไหนด้วยกันแล้ว”
“ช่ายย... เสียดายอ่ะ” เจสสิก้ากอดรอบคอแฟนสาวอย่างออดอ้อน “แต่ไม่เป็นไรเนาะ ฟานี่กลับมาพรุ่งนี้เราก็ยังไปเที่ยวด้วยกันได้”
“อื้อ... พรุ่งนี้ก็ได้ ไว้เจอกันนะคะ ที่รัก”
ทิฟฟานี่ร่ำลาแฟนสาวก่อนจะเดินขึ้นรถประจำทางอย่างอาวรณ์ เจสสิก้าก็มองตามจนสุด ปลายทาง ความจริงแล้วเธอก็เสียดายที่ไม่ได้เที่ยวกับทิฟฟานี่ แต่อีกความรู้สึกหนึ่ง เธอก็เป็นห่วง ยัยพี่สาวคนนั้น หล่อนพยายามทักไลน์เธอมาตั้งแต่เมื่อวาน แต่เจสสิก้าทำได้แค่ hide เอาไว้ กดเข้าไปอ่าน ไปตอบไม่ได้ด้วยกล้วทิฟฟานี่เห็น แต่ท้ายที่สุด...
......................
Jessica.syj : ไปกินไอติมกันป้ะ ออนนี่
Yulyulk : วันนี้? เธอจะมารับพี่หรอ
Jessica.syj : อื้อ ไปนะ ชวนดองวุคด้วย
Yulyulk : จ้า…
……………
Jessica.syj : คิดถึงออนนี่จุง ส่งเสียงมาหน่อยจิ
Yulyulk : “ยัยเวิ่นเอ้ย”
Jessica.syj : มาขอกอดที
Yulyulk : แลกกับการที่พี่กัดเธอคืนนะ
Jessica.syj : ชิส์
................................
ครั้งนั้นเมื่อทิฟฟานี่จับได้ว่าเจสสิก้าโกหกหล่อน ทิฟฟานี่เปรียบอย่างเดียวเลยว่า เจสสิก้า นั้นนอกใจหล่อนไปหายูริแล้ว นั้นทำให้ทิฟฟานี่เจ็บปวดและเสียใจมาก หล่อนไม่คิดว่าเจสสิก้าจะ ทำอย่างนั้นกับหล่อนได้
เจสสิก้าก้มลงซบลงที่หน้าอกของคนรัก หลับตาและปล่อยให้น้ำตาไหลอาบลงอย่างสุด เธอเสียใจที่ทำให้ทิฟฟานี่เสียใจครั้งนั้น มันผิดมาก เลวมาก เธอรู้ดี... และเธอซาบซึ้งเหลือเกินที่ ทิฟฟานี่ยอมให้อภัย ยอมให้โอกาส เพราะรักเธอมากขนาดนี้... สองร่างกระชับกอดกันแน่นยิ่งขึ้น เพื่อเป็นการยืนยันในความรักของกันและกัน...
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
มาหย่อนเจทิให้มั่ง เกิดอาการสับสนกันใช่ม้า
ทำใจค่ะ รีดเดอร์ทั้งหลาย ฟิคเรื่องนี้อาจไม่เปนอย่างที่คุณคิด
ยังอยากบอกว่า สิก้ารักฟานี่มาก แต่ สิก้าก็รักยูริด้วย
แต่เป็นรักแบบไหน ? ต้องคอยดู คอยเม้นกันนะ
ความคิดเห็น