คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : DDD! 03 : ฟูกท้ังใบให้นายคนเดียว
DDD! 3
ฟูกทั้งใบให้นายคนเดียว
!+!+!+!+!
"กรูมาอยู่นี่จนกว่าจะเรียนจบต่างหาก”
เป๊ง! เสียงระฆังประกาศศึกครั้งใหม่ระหว่างผมกับไอ้เฟมดังขึ้นแล้ว แต่ทว่าศึกครั้งนี้มันไม่ใช่การประชันฝีปากขั้นเทพ หรือศึกแม่ไม้มวยไทยแต่อย่างใด มันเป็นศึกที่ว่าใครทำหน้างงได้โง่กว่ากันต่างหาก
"ปะป๊าเมิงไม่ได้บอกหรอวะ" ไอ้เฟมถาม คิ้วคู่นั้นขมวดเล็กน้อย
“บอก แต่บอกว่าแค่มาอยู่ชั่วคราว”
“ก็ชั่วคราวไง...นี่ กรูไม่คิดจะฮุบสมบัติทวดเมิงหรอกหน่า” แน๊ะ ยิ้มกวนตรีนกรูอีก
"ไอ้เฟม ถามไรหน่อยดิ” จู่ๆไอ้ภาพตอนเช้าก็ลอยเข้ามา พอเห็นภาพที่ตัวเองนอนเปลื้องผ้ากับภาพมันใส่บ็อกเซอร์แค่ตัวเดียว กล้ามเนื้อตาของผมก็เริ่มพิการ ไม่ยอมหันไปหาผู้ฟังซะงั้น
“ว่ามา”
“เมื่อคืน เมิงมาได้ไง เอ่อ...กรูหมายถึง เมิงเข้ามาได้ไง เข้ามาตอนไหน” แต่จริงๆแล้วที่ผมอยากถามน่ะคือ ทำไมตอนนั้นตูถึงแก้ผ้าอยู่ต่างหากล่ะ ฮ่าๆ แต่ใครมันจะยอมเสียฟอร์มล่ะจริงมั้ยครับ
“จะตื่นเต้นไปทำไมวะ แค่นอนแก้ผ้าเอง กรูก็เคยทำ"
เฮือก! เหมือนไอ้เฟมจะอ่านความคิดผมออก นี่เมิงเป็น..เฟมจิตสัมผัสรึไงวะ -_-; แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะครับ ผมน่ะไม่เค้ยไม่เคยนอนไม่ใส่เสื้อผ้ามาก่อนเลยนะ
“เรื่องนั้นช่างมันเหอะ ตอบคำถามกรู เร็ว”
"ก็พ่อเมิงน่ะโฟนอินมาจากอเมริกาสั่งให้คนมารับกรูเนี่ย... เออ แล้วก็ให้ไอ้นี่มาด้วย” ไอ้เฟมหยิบพวงกุญแจจากกระเป๋ากางเกงมาควง โอ้ว ม่ายยย สรุปว่าตอนนี้ทั้งผมและมันมีกุญแจบ้านหลังนี้ในครอบครอง...สินะ โถ่ ปะป๊านะ ปะป๊า ทำอะไรไม่ปรึกษาลูกก่อนเล้ยย
“ละแล้ว...เข้ามาตอนไหน” นี่ผมจะติดอ่างทำไม แล้วไอ้เหงื่อบ้าเอ้ยจะมาไหลอะไรตอนนี้... ใช่ครับผมร้อนตัว! ทำไงได้ล่ะ ก็คนมันไม่เคยแตะแอลกอฮอล์นี่ เมื่อคืนเผลอทำตัวทุเรศๆไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่เท่าที่จำได้ ฉากสุดท้ายก่อนที่สติจะหายไป(พูดเหมือนโดนลากไปข่มขืน)ก็ตอนที่คุณเพื่อนแสนดีกึ่งแบกกึ่งลากผมจากหอไอ้นัทแล้วแสลมเข้าให้บนเตียง บริการสุดประทับใจเสิร์ฟฟรีถึงบ้าน กด1110สั่งบัมพ์แช่เหล้าเซ็ตพิเศษครับ
ไอ้เฟมทำหน้าชั่วแกมสงสัย เหมือนมันจับได้ว่าผมมีพิรุธงั้นแหละ "จู่ๆฝนตกเทกระหน่ำ ประมาณตี 1 เห็นตอนกลางวันอากาศดีๆ ใครมันจะไปรู้ว่าฝนตก กรูนี่เปียกหัวจรดเท้าเลยนะเมิง”
“ละ..แล้วไงต่อ” ผมกลืนน้ำลายแล้วตั้งหน้าตั้งตาฟังมันต่อ
“กรูก็ไขกุญแจเข้าไปเดินสำรวจนิดหน่อย โห บ้านแม่มโคตรกว้างเลยว่ะ ให้คนอยู่แค่คนเดียวแม่มเปลืองพื้นที่โลกชิหาย แต่พอกรูก้าวเข้าไปในห้องนอนเท่านั้นแหละ” มันหยุดแล้วหันมามองผม
เล่าต่อดิไอ้บ้า กรูกำลังลุ้น
"มีก้อนขี้ก้อนใหญ่ห่อผ้าห่มกองอยู่บนเตียงเว่ย แอร์แม่มก็โคดหนาว” ไม่ต้องสงสัยแล้ว ไอ้ก้อนขี้นั่นมันผมนี่แหละ “แต่ตอนนั้นกรูทั้งง่วง ทั้งเหนื่อย เลยถอดชุดแล้วนอนแม่มตรงนั้นแหละ ดีนะที่กรูเกรงใจเมิงเหลือบ๊อกเซอร์เอาไว้ เออ...แล้วกรูก็...”
“ก็อะไรล่ะ” ผมยังคงเป็นผู้ฟังที่ดี เก็บเนื้อหาทุกรายละเอียด กรูก้ง กรูก็ อะไร อย่าบอกนะว่าเมิงจับกรูแก้ผ้าน่ะ ว่าแล้วต่อมเหงื่อผมก็ทำงานหนักอีกครั้ง
"เมิงมีพิรุธว่ะบั่มบั๊ม...” มันเอียงแล้วหัวเอามือจับคาง สายตาชั่วๆของมันกำลังบอกผมว่าลางไม่ดีจะมา
“อึก” ผมกลั้นใจกลืนน้ำลายฝืดๆลงคอเมื่อไอ้เฟมเยื้องเข้ามาช้าๆ แหวะ ฝืดแบบนี้มันน้ำลายหรือยางมะตอยฟระ
ไอ้เฟมคงเห็นท่าไม่ดี มันเลยเดินวนรอบตัวผม ช้าๆ ช้าๆ ทำเหมือนผมเป็นผู้ร้ายค้ายาบ้าซะงั้น เอ๊ะ เดี๋ยวสิ ถ้างั้นไอ้เฟมก็เป็นร๊อดไวเลอร์ของคุณจ่าน่ะสิ ฮ่าๆๆ...แต่สายตาเจ้ากรรมที่จ้องเขม็งของมันกลับทำให้ผมต้องยืนตัวแข็งทื่อ
"มาจะกล่าวบทไป" มันพูดขณะที่ยังเดินรอบผมอยู่ สายตาชั่วๆนี่ก็ยังจิกไม่เลิก แต่เดี๋ยว...ประโยคนี้มันคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนนะ...
"ถึงนายบดินทร์ชาย เสน่หา" เหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลแปร๊บเมื่อได้ยินชื่อตัวเอง เมื่อไอ้เฟมเห็นผมสะดุ้งโหยงมันก็หัวเราะ หึ...รู้แล้วครับ ไม่รู้ผีทศกัณฑ์ไปเข้าสิงมันตอนไหน
"พัดพรากจากองค์ พระชายา" อื้อหือ เอาปมกรูมาล้อเลยนะไอ้สาด ว่าแต่..เมิงรู้ได้ไงฟระ?
"เมาสุราแก้ผ้า หน้าไม่อาย ว้าฮะฮะฮะ คนอะไรว้าาาา เหยๆ (ตุบ!) เย๊ย!"
“อยากเดินวนดีนัก หึๆๆ” ผมเค้นเสียงหัวเราะให้ฟังดูชั่วที่สุด หึ สรุปเมื่อคืนผมเมาขนาดนอนแก้ผ้าเลยหรอเนี่ย ถุย ชีวิต แต่คิดว่าคนอย่างนายบดินทร์จะปล่อยให้ใครหยามฟรีๆหรอ ค่าหยาม ขอแลกกับตูดเมิงละกัน ฮ่าๆๆ เอ่อ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับ ผมแค่เอาขาไปขัดให้มันล้มก้นจ้ำเบ้าเท่านั้น คิดอะไรเนี่ย บ้า ><
“โอ๊ย เจ็บชิบหายเลย”
เหย หรือว่าจะเผลอเสยมันแรงไปหน่อย คนพึ่งตื่น พึ่งอาบน้ำ ยังไม่ทันได้ตั้งตัวอะไร จู่ๆจะมาโดนสอยร่วงแบบนี้ อาจจะเจ็บก็ได้ กระดูกจะหักมั้ยเนี่ย งั้นผมก็เป็นนักโทษสิ ไม่นะปะป๊าาา บั่มบั๊มไม่อยากติดคู๊กกก TOT (ทฤษฎีอะไรของมันเนี่ย -_-) เริ่มรู้สึกผิดเล็กๆแฮะ
แต่พอผมหันไปเท่านั้นแหละ
“กระดูกกรูจะหักมั้ยเนี่ย” ไอ้เฟมผีบ้านอนลอยหน้าลอยตากลิ้งบนฟูกใหม่เอี่ยมของมัน หนำซ้ำมันยังจะมายักไอ้คิ้วกวนตรีนยิกๆใส่ผมอีก "เจ็บจังเลยอะ >_<”
ไอ้บ้านี่ มันตกลงไปบนฟูกพอดีเลยหรือนี่!
“มองห่านไร มาช่วยกรูยกดิ๊เร็วๆ” มันเปลี่ยนจากกลิ้งเป็นนั่ง แล้วกระดิกนิ้วชี้หยอยๆ
“เมิงนี่รักษาคอนเซ็ปต์ 'วอนตรีน' ได้ดีจริงๆ” ผมบ่นกับตัวเองแต่จงใจให้ไอ้เฟมได้ยินคำว่า 'วอนตรีน' ชัดๆ...ได้ผลครับ ไอ้เฟมมันหน้าย่นไปสเต็ปนึง แต่ตอแหลทำไม่สนใจ เดินไปยกปลายฟูกข้างหนึ่งขึ้นมา
“เร็ว” มันกำชับ
“เอาๆ จะช่วยก็ได้ ขอให้เมิงสำนึกไว้ด้วยว่ากรูเป็นคนดี” พูดจบผมก็เดินไปยกปลายอีกข้างของฟูก อูย...หนักใช่เล่นเลยครับ ไอ้เฟมมันก็ถึกนะ ยกได้หน้าตาเฉย
“หึๆๆ” ไอ้เฟมก้มหน้าหัวเราะกับตัวเอง หนอย...เมิงแอบขำกรู
“ว่าแต่จะยกไปไหนวะ” มันเงยหน้ามาถาม
เออว่ะ แล้วผมก็บ้าจี้ไปช่วยมันแบกได้ไงฟะ
แต่แล้ว... ปะปะปะ ปิ๊ง! ไอเดียสุดบรรเจิดก็แว๊บเข้ามาครับ หึๆๆ (หัวเราะชั่วร้ายอีกครั้ง) ไอ้เฟมนะ ไอ้เฟม เมิงทำกรูไว้เยอะ นี่ขนาดเพิ่งผ่านไป 2-3 ชั่วโมงเองนะเนี่ย หึ เมิงรู้จักนายบดินทร์คนนี้น้อยไปซะแล้ว! หึๆๆๆๆๆ
“ฮึ่ยยย ย๊ากกกกกกกกกกกสสส์!” ผมทุ่มสุดตัวขับกำลังภายในมาลากทั้งฟูกและไอ้เจ้าของ เป้าหมายน่ะหรอ หึๆๆ เดี๋ยวก็รู้
“เฮ่ย ไอ้บั่มบั๊ม ทำเหรี้ยไรเนี่ย” ฮ่าๆๆ ฉากจบสุดอนาถา บร๊ะเอกหนังจีนจอมปลอม ถูกบร๊ะเอกของจริงลากเยี่ยงสุนัขรับใช้
“ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกสสสสสสส์ส์ส์!” มีหรือที่บร๊ะเอกตัวจริงของเราจะยอมถอดใจง่ายๆ ผมควักกำลังภายในเฮือกสุดท้ายจากไส้ติ่งออกมา ไอ้เหรี้ยเฟม วันนี้เมิงหลอกกรู เมิงแกล้งกรู เมิงกวนตรีนกรูดีนัก เตรียมพบกับจุดจบของเมิงซะเถอะ!
ป๊าบ! ผมถีบประตูให้เปิดออก
“ไปนอนกับM79 ซะเถอะเมิง!”
“เฮ้ยยย บ้านเมิงขายอาวุธด้วยรึง๊ายยย” ฮ่าๆๆๆ ไอ้เฟมหงอ สะใจโว้ย ฮ่าๆๆๆ
เหลือปฏิบัติการขึ้นสุดท้ายผมแค่เหวี่ยงมันกับฟูกลงพื้น
“ฮึบ!”
ตุ๊บ!
มิสชั่นคอมพลีต -_,- หึๆๆๆ
“โอ๊ย!”
ไอ้เฟมเสียหลักล้มลงไป...
"แอ๋ง~”
ล้มลงไปบน...
“โถ M79 ลูกพ่อ" ไอ้ที่พูดถึง ไม่ใช่อาวุธแต่อย่างใด มันคือชื่อของน้องปอมเมอเรเนียนสีน้ำตาลสุดแสนจะปุกปุย ลูกชายคนเล็กของผมเองครับ "เป็นอะไรรึเปล่า โดน 'ควาย' ล้มทับจังๆเลย มีแผลไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า แต่ขออย่างเดียวนะลูก อย่าติดเชื้อบ้าไอ้เฟมมันนะ” หึๆๆ มิสชั่น 2 คอมพลีตลี่ คอมพลีตเต็ด ครับ ฮ่าๆๆๆ ได้ทั้งแอบทำร้ายร่างกาย ได้ทั้งหลอกด่า หึๆๆ ผมนี่ชั่วจริงๆเลย ฮ่าๆๆๆ (เฮ้ย ด่าตัวเองทำไม)
“เมิงเสร็จกรูละไอ้เฟม ฮ่าๆๆๆ”
“ไอห่านนี่ทำกรูลง” ไอ้เฟมลูบสะโพกตัวเอง หึๆๆ อย่ามาสำออย นี่ใคร นี่เดอะบัมพ์ครับ กรูไม่เชื่อเมิงละไอ้อ่อน "ตัวเท่ามดทำไมแรงควายงี้วะ”
“หร่าาาา อย่ามายุ่งกับส่วนสูงกรู” พูดเรื่องนี้แล้วของขึ้นครับ "แต่ก่อนเมิงเตี้ยกว่ากรู กรูจำได้”
“กรูไม่สนอดีต” มันพูดปัดๆ "แต่กรูขอถามหน่อยเหอะ ใครตั้งชื่อหมาให้เมิงวะ”
“หึๆๆ แกนนำมั้ง” ไหนๆน้ำก็ขึ้นมาแล้ว ขอตักหน่อยละกัน
“หึๆ ฮ่าๆ หมาเมิงน่ารักว่ะ” ไอ้บ้าเฟมเมิงเมินกรู! นานๆทีกรูจะมีโอกาสกวนตรีนกลับนะเว้ย TOT
ไอ้เฟมยก M79 มากอด แถมปล่อยให้มันเลียหน้าอีก (ประโยคนี้อาจจะกำกวม คือไอ้ M79ลูกรักผมมันเลียหน้าไอ้เฟมนะครับ อย่าคิดกลับ) โถ M79 ลูกพ่อ อย่าเลียไอ้เฟมมันเลย เดี๋ยวติดเชื้อบ้า
“ฮ่ง” แต่ไอ้ลูกทรยศกลับเห่าเล่นกับไอ้เฟมสนุกสนาน หนอย ได้คนดูแลใหม่แล้วลืมพ่อเลยนะ
“ดูเข้ากันดีนี่ งั้นนอนมันตรงนี้แหละเมิง” ผมทำท่าจะเดินไปปิดประตูเข้าบ้าน แต่แล้วไอ้เฟม (สงสัยมันจะติดนิสัยขี้อ้อนของเจ้าM79เข้าให้) ก็พรวดมารั้งข้อมือผมไว้
“ให้กรูนอนตรงนี้ ฝนตกขึ้นมากรูจะทำยังไง” มันดัดจริตทำตาโตแก้มป่องใส่ผม โถ บร๊ะเจ้าประคุณรุนช่อง น่ารักตายห่านแหละเมิง
“อืม...งั้นขอกรูพิจารณาหน่อย” แน๊ะ แล้วตูเจือกเล่นด้วยทำไมเนี่ย
ผมเอามือไปจับคางไอ้เฟมเชิดขึ้นแล้วบิดไปบิดมา "เกลื้อนไม่มี กลากไม่มี เหาก็ไม่มี” ผมละสายตาจากหัวไอ้เฟม ไปหยุดที่ตาตี่ๆของมัน "ปะ ยกไปที่ห้องกรู”
เหยดดดดด ผมต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ ทำไมถึงให้ไอ้คนกวนตรีน เกรียน กาก ชอบสร้างความลำบากให้คนอื่นอย่างไอ้เฟมมานอนห้องเดียวกัน ตั้งแต่วินาทีแรกเจอมันอีกครั้ง ทั้งสมองเอย ระบบเลือดเอย ต่อมเหงื่อเอย ของผมก็ทำงานหนักมาตลอด แล้วช่วงชีวิตที่เหลือของผมสงบสุขไหมเนี่ย! ศรีธัญญาอยู่ไหน โอ๊ว โนววว บัมพ์สุดหล่อต้องการหมอ T_T
“ขอบใจ ^______^”
แทนที่มันจะจิตตกคิดอะไรบ้าบอแบบผม ไอ้เฟมกลับยิ้มกว้าง ขณะที่ผมยังจับคางมันอยู่ จริงสิ! ผมยังจับคางมันอยู่นี่ แต่จะว่าไปพอได้มาเห็นหน้าไอ้เฟมชัดๆ ก็รู้สึกว่ามันเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยไม่เบา ไม่อยากปฏิเสธหรอกว่ารอยยิ้มของไอ้เฟมน่ะ นอกจากจะทำให้ผมลืมเรื่องที่ว่าคิดผิดที่ให้มันมานอนด้วยแล้ว มันยังทำให้เวลาหยุดนิ่งแปลกๆด้วย
!+!+!+!+!
<< 2Bcontinue >>
แต่งฉากจบแล้วนึกถึงเพลงรักไม่ต้องการเวลาอ่าครับ 555+
ลมหายใจ~ ลอยหลุดไปทันทีที่สบตาาา~ (มั่วแล่ว!)
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ อิอิ
แต่จะให้ดีเม้นให้ด้วยนะคร้าบบบ >///<
เจอกันตอนหน้า!
ความคิดเห็น