คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Drama Romance 1
“พี่ชานยอล นั่นใครน่ะ? แล้วที่ว่าเขาจะมาอยู่ที่นี่มันหมายความว่ายังไง?” ลู่ฮานสวมเสื้อยืดของตัวเองก่อนจะเดินออกมาหาชานยอลที่ยืนสูบบุหรี่ที่ระเบียงห้อง
“เด็กที่รู้จักกันน่ะ รู้จักกันมานานละล่ะ แต่แม่บังคับให้เอามาอยู่ด้วย” ชานยอลตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พ่นควันบุหรี่สีขาวออกจากริมฝีปาก หัวสมองก็พลันคิดถึงเรื่องราวในอดีต
เด็กสามคนที่สนิทกันในความทรงจำวันวาน...มันไม่มีอีกแล้ว
“แบบนี้ก็แย่น่ะสิพี่ชานยอล แล้วเวลาที่เราสองคนทำอะไรกัน มันก็ไม่สะดวกน่ะสิ” ลู่ฮานยู่ปากอย่างน่ารักพร้อมทั้งใช้แขนเรียวโอบกอดรอบเอวของชานยอล
“ช่างสิ ใครจะสน พี่เป็นเจ้าของห้อง ถ้าเราอยากจะทำตรงไหนเราก็ทำ ทำต่อหน้ามันเลยก็ได้ จะได้ไล่ง่ายหน่อย” ชานยอลหยิกแก้มนุ่มของลู่ฮานก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์
ยิ้มที่ตรงข้ามกับความรู้สึกลึกๆในหัวใจตัวเอง
“พี่ชานยอลบ้า งั้นวันนี้ไปส่งเขาหน่อยสิ เขาไม่ได้กลับบ้านมาสองวันแล้ว มาขลุกอยู่แต่กับพี่เนี่ยแหละ ไว้พี่ว่างเมื่อไรโทรมาหาเขานะ เขาจะมาหาพี่ทันทีเลย” เด็กหนุ่มลู่ฮานเอ่ยอย่างออดอ้อนเพราะรู้นิสัยชายหนุ่มตรงหน้าดี
ชานยอล ชายหนุ่มอายุ 27 ปีเรียนจบบริหารธุรกิจจากมหาวิทยาลัยเอกชน แต่กลับไม่สนใจจะช่วยเหลืองานครอบครัว วันๆเอาแต่เที่ยวเล่น ควงคนไม่ซ้ำหน้า จะมีก็แต่ลู่ฮาน เด็กม.ปลายที่ได้สิทธิพิเศษจากลีลาเด็ดที่มัดใจหนุ่มใหญ่อย่างชานยอล
ไม่ใช่แฟน...ก็แค่คู่ขาแบบต้องการเมื่อไรก็เรียกมา
“ไปสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ชานยอลบี้บุหรี่กับราวเหล็ก ก่อนจะกอดคอคนตัวเล็กเดินออกมาจากห้อง สายตาสบเข้ากับแบคฮยอนที่เปิดประตูออกมาจากห้องนอน
“กลับแล้วหรอครับ ไว้แวะมาใหม่นะครับ เผื่อบางทีจะได้มาช่วยให้พี่ชานยอลหายเงี่ยนไปได้บ้าง” คำพูดพร้อมรอยยิ้มของแบคฮยอนทำให้ใบหน้าของชานยอลและลู่ฮานถึงกับกระตุก
แบคฮยอนไม่สนใจคนทั้งคู่ เจ้าตัวเดินออกจากห้องพร้อมกดโทรศัพท์ถึงเลขาฯของตัวเอง ชานยอลปิดประตูดังปังเพื่อระบายอารมณ์ “พี่ชานยอล ผู้ชายคนนั้นปากร้ายชะมัดเลย ไหนว่ารู้จักกันมานาน ทำไมเขาพูดไม่ให้เกียรติพี่เลย”
เด็กหนุ่มลู่ฮานถามขึ้นด้วยความสงสัย แต่กลับได้รับสายตาคมดุตวัดกลับมาจนต้องรีบหุบปาก กลืนคำถามร้อยแปดข้อลงคอทันที
“คุณคิม ให้คนขนของผมออกมาแล้วใช่ไหม? คุณช่วยจัดการหาเชฟให้ผมด้วยนะ ไม่ต้องเอาเชฟดังอะไรมาก เอาแค่เชฟที่ทำอาหารมื้อเย็นทุกมื้อให้ผมได้ก็พอ” แบคฮยอนต่อสายหาเลขาคิมหลังจากเปิดตู้เย็นดูของสดภายใน
ไม่มีอะไรเลยนอกจากน้ำโซดากับเหล้าและเบียร์ ไม่มีของสดซักอย่าง แม้แต่ไข่หรือรามยอนที่ควรจะมีติดห้องก็ว่างเปล่า ปาร์คชานยอลใช้ชีวิตแบบไหนกัน?
แบคฮยอนโทรเรียกแม่บ้านที่ประจำคอนโดให้ขึ้นมาทำความสะอาด ถามความก็ได้ว่า ชานยอลจ้างให้ขึ้นมาความสะอาดห้องแค่สองอาทิตย์หนึ่งครั้ง แบคฮยอนจึงจัดการเปลี่ยนกฎใหม่โดยสั่งแม่บ้านให้ขึ้นมาทำความสะอาดสามวันหนึ่งครั้ง แลกกับการเพิ่มค่าจ้าง
เมื่อห้องกลับมาสะอาดสะอ้านเรียบร้อย จะมีก็เพียงแต่ของและสัมภาระของชานยอลบางส่วนที่แบคฮยอนสั่งให้คนของตัวเองขนออกมาวางทิ้งไว้กลางห้อง
แบคฮยอนจัดการทุกอย่างกับที่พักใหม่เรียบร้อย ทานอาหารเย็นเวลาห้าโมงครึ่งจากฝีมือของเชฟที่เลขาคิมจัดหามาให้ ทำเพียงที่เดียว ไม่มีการเผื่อหรือแบ่งปันให้อีกบุคคลที่เป็นเจ้าของห้องแต่อย่างใด
ชานยอลเลี้ยวรถเข้ามาในบริเวณคอนโดของตัวเอง ก่อนสายตาจะสะดุดกับเสื้อผ้าจำนวนมากที่กองกระจัดกระจายอยู่บนถนน เสื้อ กางเกง บอกเซอร์หลายตัวคุ้นตาทั้งแบบ ทั้งสี
ร่างสูงลงจากรถทันทีก่อนจะวิ่งไปคว้าเสื้อผ้าบนพื้นขึ้นมาจับพลิกดู ก็พบว่ามันคือเสื้อผ้าของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย ร่างสูงเงยหน้าขึ้นไปมองที่ชั้นบนระเบียงห้องของตัวเอง
ก็พบกับแบคฮยอนที่ชะโงกหน้าออกมา ส่งยิ้มน่ารักกวนประสาทมาให้ ทั้งยังโบกมือเรียก ดูก็รู้ว่ามันจะเป็นฝีมือใครไปไม่ได้ นอกจากบยอนแบคฮยอน
ชานยอลเก็บเสื้อผ้าทุกตัวขึ้นมา กลับขึ้นรถแล้วขับเข้าไปจอดในลานจอดรถ ร่างสูงรีบเร่งกดลิฟต์หวังจะขึ้นไปยังห้องของตัวเองให้เร็วที่สุด
ชานยอลกดรหัสหน้าห้องด้วยความเคยชิน มั่นใจว่ากดไม่ผิดแน่นอน ก่อนจะลองกดซ้ำอีกสองสามครั้ง แบคฮยอนเปลี่ยนรหัส...
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้ บยอนแบคฮยอน นี่มันจะมากไปแล้วนะ!” ชานยอลทุบประตูปังๆอย่างหงุดหงิด วันนี้วันเดียวแบคฮยอนก่อเรื่องมากมายจนน่าปวดหัว
แบคฮยอนกดรหัสจากด้านในเพื่อเปิดประตูให้ชานยอล เมื่อประตูห้องเปิดชานยอลก็สาวเท้าเข้ามาในห้อง ปาเสื้อผ้าของตัวเองที่เก็บมาจากข้างล่างใส่หน้าแบคฮยอน
“สกปรกนะพี่ เหม็นอ่ะ ผมทิ้งไปแล้วพี่เก็บขึ้นมาทำไม?” แบคฮยอนบีบจมูกจนเสียงอู้อี้ พร้อมทั้งทำหน้าตารังเกียจเสื้อผ้าของเขา
“ฉันต้องถามนายมากกว่าทิ้งทำไม? ในเมื่อพวกนี้มันสะ....” ร่างสูงพูดยังไม่ทันจะจบประโยคก็เห็นข้าวของๆตัวเองวางกองสุมกันไว้กลางห้อง
“พี่ควรรีบเก็บนะ ก่อนที่ผมจะเอาข้าวของๆพี่มาจุดไฟใช้แทนเตาผิงน่ะ” ชานยอลกัดฟันกรอด ความอดทนที่มีต่อแบคฮยอนค่อยๆลดลงจนติดลบ
ชานยอลกระชากแขนเล็กติดมือด้วยโทสะ “หยุดทำอะไรบ้าๆเสียทีแบคฮยอน พี่จะไม่ทนหรอกนะ”
แบคฮยอนเจ็บบริเวณที่ถูกชานยอลกระชาก แต่เลือกที่จะไม่แสดงอาการ มีเพียงยิ้มน้อยๆเท่านั้นที่ส่งให้ “ผมรู้ว่าพี่จะทน เพราะพี่รักผม เพราะพี่ยังไม่ลืมผม”
“เฮอะ!เข้าข้างตัวเองไปหรือเปล่าเด็กน้อย พี่น่ะหรอยังรักนาย เรื่องมันนานมาแล้ว พี่ลืมมันไปหมดแล้ว” ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้มั่นคงที่สุด อย่าแสดงส่วนลึกในใจให้น้องเห็น
“เฮ้อ จะผ่านไปนานแค่ไหน พี่ชานยอลกับพี่คริสก็ไม่ต่างกันเลยนะ บอกว่าเกลียดเขา แต่แววตากลับตรงกันข้าม สองพี่น้องนี่เหมือนกันเลย” แบคฮยอนยังคงยิ้มสนุกสนาน ยกเรื่องราวเมื่อครั้งอดีตที่เป็นแผลฝังใจชานยอล เอามาพูดล้อเล่นอย่างสนุกสนาน
“สนุกมากไหม? ฮึ!เอาความรักของคนอื่นมาล้อเล่น มันสนุกมากใช่ไหม? ตอบพี่สิ” ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงและแววตาที่เจ็บปวด ทำให้แบคฮยอนหน้าเสีย แม้ไม่ถูกตอกกลับด้วยคำพูดร้ายกาจ
แต่สีหน้าและแววตาของชานยอล ก็เหมือนหมัดฮุกหนักๆตรงเข้าอัดกลางท้อง เพราะมันทำให้เจ็บและจุกได้ในเวลาเดียวกัน
ชานยอลไม่รอคำตอบจากแบคฮยอน ชานยอลสะบัดแขนเล็กออกอย่างรังเกียจ ก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าห้องนอนเล็กของตัวเองไป ปล่อยให้อีกคนยืนคว้างอยู่กลางห้อง
“เขาไม่สนุกซักนิด แต่ที่เขาทำแบบนั้น...เพราะเขาอยากให้พวกพี่เกลียดเขา มันคงดีกว่ารักกันแล้วต่างทำร้าย” แบคฮยอนพึมพำกับตัวเอง ยืนมองประตูห้องของชานยอลเงียบๆ
นอกจากพี่คริสจะกลียดเราแล้ว....พี่ชานยอลก็เกลียดเราอีกคน
น่าสมเพชจริงๆ บยอนแบคฮยอน
มีทุกอย่าง...ยกเว้น คนที่รักเรา
ชานยอลเมื่อเข้ามาภายในห้องก็แปลกใจจากห้องที่เคยเป็นห้องเก็บของ มีฝุ่นมีหยากไย่เกาะเต็มไปทั่ว ตอนนี้สะอาดสะอ้าน มีเตียงเดี่ยว และตู้เสื้อผ้าขนาดย่อม มีโต๊ะทำงานหนึ่งตัวที่ตั้งโน๊ตบุ๊คของเขาอยู่
ความจริงแล้ว ถึงแบคฮยอนจะโยนเสื้อผ้าของชานยอลทิ้งจากระเบียง ถึงจะเอาข้าวของๆชานยอลออกมาวางกองไว้กลางห้องอย่างไร้มารยาท นั่นมันก็แค่การกระทำกลบเกลื่อนสิ่งดีๆที่ทำให้เท่านั้น
นายเองก็ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ แบคฮยอน...
ชานยอลล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเลื่อนหารายชื่อผู้ติดต่อที่ต้องการ ลังเลอยู่นานกว่าจะตัดสินใจโทรออก
‘คริสฮยอง’
(ว่าไง อะไรสิงมึงให้โทรหากูได้ ไอ้น้อง) ปลายสายรับโทรศัพท์โดยไร้การทักทายตามแบบฉบับสากลโกล มีเพียงน้ำเสียงกวนๆที่คุ้นเคยกันมาตลอดตั้งแต่เด็ก
“ไม่มีอะไรหรอกฮยอง แค่จะโทรมาถามว่าฮยองสบายดีไหม?” ชานยอลกรอกเสียงถามพี่ชายตัวเอง ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบหลังจากที่ไม่ได้เจอหน้ากันมาเกือบปี
(กูก็สบายดี มึงล่ะ? โทรมาหากูอย่ามาตอแหลว่าไม่มีเรื่อง ทำไม? มีอะไรให้กูช่วย เดือดร้อนเรื่องเงินหรอ?) คริสสงสัยในน้ำเสียงของน้องชาย ที่ต่อให้พยายามปกปิดเท่าไร คนสายเลือดเดียวกันย่อมรับรู้ได้อยู่ดี
“ฮยอง....แบคฮยอน แบคฮยอน น้อง...น้องมาหาผม” อยู่ดีๆชานยอลก็เกิดพูดติดขัดขึ้นมาเมื่อต้องเอ่ยชื่ออีกฝ่าย ที่คล้ายจะเป็นชื่อต้องห้ามระหว่างสองพี่น้องไปแล้ว
(..........) คริสเงียบ หัวใจเต้นแรงยามได้ยินชื่อของคนๆนั้น บยอนแบคฮยอนคนที่เป็นเหมือนตัวแทนความเจ็บปวดของเขาและน้องชาย
“ฮยองๆ ฟังอยู่ไหม? ฮัลโหลๆ” ชานยอลที่เห็นพี่ชายเงียบไปก็ส่งเสียงถามคนปลายสาย มองหน้าจอก็ยังเห็นเวลาสนทนาวิ่งอยู่ คิดเอาเองว่าคริสคงจะตกใจที่ได้ยินชื่อแบคฮยอน
คนที่สองพี่น้องพยายามหลีกเลี่ยงมากที่สุด...
(อืม กูฟังอยู่ น้องมาหาทำไม?) คริสปัดความวุ่นวายในใจทิ้งไป ก่อนจะปรับอารมณ์ของตัวเองให้กลับเข้าที่ ถามข้อสงสัยถึงการมาของอีกฝ่ายจากน้องชาย
แบคฮยอนไม่เคยทำเรื่องดีๆ
“วันนี้มากับแม่ด้วย แม่ไม่ได้บอกพี่หรอ? ว่าบริษัทพ่อกำลังแย่ แม่เลยขอให้แบคฮยอนช่วย น้องก็ขอแลกกับการได้มาอยู่กับผม ผมถามเหตุผลจากน้อง น้องบอกว่าน้องไม่อยากให้พ่อแม่จับแต่งงาน น้องเลย...หนีมา” ชานยอลเล่าสิ่งที่ตนได้รับรู้มาทั้งหมดในวันนี้ ถ่ายทอดให้พี่ชายฟัง
คริสตั้งใจฟังทุกสิ่งทุกอย่าง แต่สิ่งที่เข้าหัวและวิ่งวนซ้ำๆในห้วงความคิดคือ น้องจะถูกจับแต่งงาน น้องจะแต่งกับใคร? คนๆนั้นเป็นคนดีไหม? จะเข้ากับน้องได้หรือเปล่า?
ทุกสิ่งที่เกี่ยวกับน้อง คริสยังคงสนใจและให้ความสำคัญ คริสไม่เคยลืมแบคฮยอน เคยรักยังไงก็ยังคงรักเหมือนเดิม
ชานยอลกับคริสนิสัยต่างกัน คนพี่ใจเย็น สุขุม เป็นผู้ใหญ่ ทำอะไรรอบคอบ ส่วนคนน้องนิสัยเอาแต่ใจ ตามใจตัวเอง รักความสบาย แต่ลึกๆเป็นคนอ่อนโยน แต่สิ่งที่สองพี่น้องเหมือนกัน...
มีเจ้าของหัวใจเป็นคนเดียวกัน...
บยอนแบคฮยอน
[Talk]
สุขสันต์วันพ่อค่ะทุกคน :)
รักพ่อทุกวัน ย่อมดีกว่ารักวันเดียวนะคะ...
คุ้นๆมั้ย ลักษณะเหมือนกลอนน้องโอเซฮุนยังไงยังงั้นเลย ฮ่าๆๆๆๆ
คือแบบ...ฟิคเรื่องใหม่มันก็ต้องเริ่มต้นจากศูนย์อ่ะเนอะ
คนอ่านไม่เยอะก็ต้องเข้าใจ
ไรท์จะพยายามลงบ่อยๆเดี๋ยวก็มีคนเข้ามาอ่านเองแหละ
ฟิคเรื่องนี้ก็ตามชื่อเลยค่ะ ดราม่ามันแนวถนัดไรท์
จะให้หวานหรือฮามันก็ยาก
ทั้งที่ชีวิตจริงนี่ค่อนไปทางเกรียนใส่เพื่อนทุกวัน ฮ่าๆๆๆ
เรื่องนี้บอกเลยว่าแต่งสนองแนวที่ตัวเองอยากอ่าน
ชานแบคคริส ชิปสามเส้าคู่นี้มาก ><
หวังว่าหลายๆคนจะชอบนะคะ
เนื้อเรื่องแรกๆอาจจะยังไม่มีอะไรโลดโผนหรือซัดกันเลือดสาด
แต่จะพยายามให้มันสนุกถูกใจคนอ่านค่ะ
ความคิดเห็น