คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วิญญาณปริศนาที่ตามมาหลอกหลอนตอนเที่ยงคืน!
วิญญาณปริศนาที่ตามมาหลอกหลอนตอนเที่ยงคืน
เมื่อเข็มยาวและเข็มสั้นชี้ไปที่เลขสิบสอง ร่างสูงที่กอดตัวเองอยู่บริเวณมุมห้องก็ยิ่งหวั่นวิตก ท่านั่งชันเข่าพลางกอดรัดรอบตัวเอาไว้แน่น ผิวที่เคยขาวตอนนี้ซีดจนเหลืองอย่างน่ากลัว ขอบตาคล้ำเหมือนคนไม่ได้พักผ่อน ริมฝีปากแห้งผากจนแตกเป็นขุย
‘ขอร้องล่ะ!ใครก็ได้ช่วยหยุดเรื่องบ้าๆพวกนี้ที!!!’
กึก กึก กึก กึก ปัง ปัง ปัง!!!!!!
เสียงที่ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัดของหมู่บ้านจัดสรรของบรรดาผู้มีอันจะกิน บ้านแต่ละหลังตั้งห่างกันมากเพื่อความเป็นส่วนตัว
บัดนี้ความเงียบนั้นถูกทำลายลงด้วยเสียงลูกบิดประตูที่ถูกบิดไปมาอย่างแรง เนื่องจากภายในที่ถูกล็อคเอาไว้ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงที่เหมือนใครเอาเท้ากระแทกประตูนั้นซ้ำๆ
คนที่นั่งกอดตัวเองอยู่ภายในห้องนอนกว้างใหญ่ กำลังตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวต่อ ‘สิ่ง’ ที่อยู่อีกด้านของประตู
แต่แล้ว เสียงนั้นก็เงียบลง
ลมวูบใหญ่พัดเข้ามา ทั้งๆที่รอบห้องมีเพียงความว่างเปล่า ห้องที่ปิดตายนี้ไม่มีทางที่จะมีลมพัดผ่านเข้ามาได้ ลมวูบใหญ่ที่พัดเอาสิ่งเร้นลับเข้ามาด้วย...
ร่างสูงที่นั่งกอดตัวเองอยู่ในมุมหนึ่งของห้อง มีอันต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อไฟทุกดวงในห้องที่ไม่ว่าจะมีกี่ดวงก็เปิดมันเอาไว้จนหมด ดับลงพร้อมกันทุกดวง!!!
แต่แสงสว่างจากภายนอกบ่งบอกได้ดีว่ามีเพียงบ้านของเขาคนเดียวที่ไฟฟ้าเกิดดับ
ความมืดคืบคลานเข้ามา พร้อมกับความกลัวที่กำลังก่อตัวมากยิ่งขึ้น ร่างสูงยิ่งถดตัวเข้าหากำแพงมากที่สุดหวังใจว่าให้มันช่วยปกป้องเขาจากบางสิ่งที่กำลังคืบคลานเข้ามา
เงาสีดำลึกลับค่อยๆก่อตัวขึ้นจนกลายเป็นรูปร่างของคนชัดเจน เงาดำเคลื่อนตัวไปรอบห้องพร้อมทั้งกวาดเอาสิ่งของทุกอย่างให้ล้มลงระเนระนาด กระจัดกระจายไปทั่ว
สิ่งของรอบห้องที่ตกจากที่ตั้งเอง ยิ่งทำให้ร่างสูงขวัญผวา ยกมือขึ้นปิดหู หลับตาแน่น ภาวนาในใจว่าขอให้คืนนี้ผ่านพ้นไปแล้วในวันรุ่งขึ้นเขายังมีลมหายใจสำหรับใช้ชีวิตในวันพรุ่งนี้
ตึก ตึก ตึก!!!
เสียงปริศนาดังขึ้นบริเวณข้างตัวร่างสูง เจ้าของห้องกวาดตามองผ่านความมืดไปรอบตัว กลับไม่พบสิ่งใดที่เป็นที่มาของเสียง
ตึก ตึก ตึก!!!
เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันชัดเจนว่าดังมาจากตู้เสื้อผ้าที่อยู่ข้างตัวเขา ตู้เสื้อผ้าไม้ สีดำขนาดใหญ่ ร่างสูงน้ำตาไหลเป็นทาง แต่ก็กลั้นใจช้อนสายตามองขึ้นไปยังที่มาของเสียง
ตาสองข้างเบิกโพลงจนเกือบจะถลนออกจากเบ้าตา เมื่อภาพที่เห็นแทบจะกระชากเอาลมหายใจให้ออกจากร่าง
ร่างของผู้ชาย ‘คนนั้น’ นั่งอยู่บนตู้เสื้อผ้าของเขา แล้วที่มาของเสียงนั้นก็คือ เท้าข้างซ้ายและขวาที่ผลัดกันกระแทกลงไปกับตู้เสื้อผ้าจนเกิดเสียง
ใบหน้าสีขาวราวกับกระดาษ จนเห็นเส้นเลือดทุกเส้นขึ้นชัดเจนบนใบหน้า อีกทั้งดวงตาแดงก่ำที่ชวนให้คนมองขวัญผวา ริมฝีปากบางที่บัดนี้มีสีแดงช้ำเลือดช้ำหนองกำลังแสยะยิ้มเมื่อรู้ว่าตนกำลังถูกจ้องมอง
ร่างสูงได้แต่ตัวแข็งจนขยับไหนไม่ได้ เหงื่อกาฬผุดขึ้นเต็มใบหน้า เสียงเดียวที่ดังก้องอยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยมคือเสียงของหัวใจที่เต้นเร็วจนน่ากลัวว่ามันจะทำงานหนักจนส่งผลให้เกิดอาการช็อค
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!!!
เสียงนั้นดังอยู่แค่ในลำคอ
มือไม้แข็งเกร็งจนเบี้ยวผิดรูป ผิดร่าง ดวงตาสองข้างจ้องเขม็งไปบนตู้เสื้อผ้า ร่างสูงชักกระตุกสองสามครั้งก่อนที่สติจะดับวูบลง
ยัง...
ยังไม่ตาย...
นายยังตายไม่ได้....
ตราบใดที่ฉันยังไม่สั่ง...
นายก็ไม่มีสิทธิ์ตาย...
ปาร์คชานยอล
To Be Continue
เอาแนวผีๆไปอ่านกันบ้างละกัน
ไรท์อยากลองแต่งมานานแล้วค่ะ เพราะเป็นคนชอบเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว
อ่านหนังสือสอบสวน หรือ เรื่องผีๆสางๆ มาเยอะ
วันนี้ลองเริ่มต้นของตัวเองดูบ้าง
หวังว่าคงจะโดนใจใครหลายๆคนนะคะ
ขอให้สนุกกับเวลาเที่ยงคืนของคุณค่ะ :)
.ใครสกรีมหรือกรีดร้องในทวิต รบกวนติดแท็ก #ฟิควิญญาณ นะ
รับรองว่าถ้า เม้น ถ้า แท็ก มันจะไม่ตามคุณกลับบ้านชัวร์!!!
ความคิดเห็น