ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คำขอโทษ
คำขอโทษ
" ธนทัต..........ธนทัตอยู่ไหน "
" ครับ ผมอยูุ่นี้ครับผู้จัดการ "
" ไปรินไวน์ให้คุณจิรวิชญ์ กับ คุณอิสริยะเดี่ยวนี้ ถ้าพวกท่านไม่พอใจ นายโดนไล่ออก "
" ครับ ผู้จัดการ " เสียงเอ็ดของผู้จัดการเจ้าของโรงแรมอย่างดนัย สร้างความกังวลได้ไม่ยากกับธนทัต เมื่อตนเองทำหน้าที่ไม่ตรงต่อเวลา
เสียงประตูที่เปิดขึ้น กับท่าทีที่ร้อนรนของบริกรเสิร์ฟไวน์ทำให้อิสริยะละสายตาจากแฟ้มสินค้าอย่างหงุดหงิด อิสริยะมองการเตียมไวน์ของบริกรหนุ่มซึ่งส่งผลเป็นความกดดันอย่างมากกับ ธนทัต เมื่อธนทัตเองรู้สึกได้ว่ากำลังตกเป็นเป้านิ่งสายตาของคนใดคนหนึ่งในสองนักประมูลนั้น และแน่นอนความกดดันส่งผลเป็นความหวาดหวั่น หายใจติดขัดอย่างรู้ตัวและนั่นกลายเป็นความกลัวที่เข้าปกคลุมจิตใจ
ธนทัตเลือกที่จะเสิร์ฟไวน์ให้กับใครอีกคนที่พึ่งละสายตาจากแฟ้มเอกสารตรงหน้าพลางเอียงตัวเล็กน้อยเพื่อให้บริกรหนุ่มอย่างธนทัตได้ทำหน้าที่อย่างไม่ติดขัด แต่นั่นไม่ได้ทำให้ธนทัตคลายความกังวลไปได้เลยแม้แต่น้อยกลับแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวที่เพิ่มขึ้นจนรู้สึกได้ แรงกดดันข้างๆที่เพิ่มขึ้นจนธนทัตรู้สึกตัว มือไม้เริ่มสั่นแม้ในขนาดจับขวดไวน์รสเริศ ก่อนจะค่อยๆรินไวน์สีสวยลงในที่ๆมันสมควรอยู่อย่างเชื่องช้า ใบหน้าหวานด้านขวาของธนทัตห่างเพียงไม่ถึงคืบ ลมหายใจร้อนที่คละคลุ้งกระทบกับต้นคอขาวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อผู้ที่ต้องการลิ้มรสไวน์ไม่คิดแม้แต่จะเบี่ยงกายหลบ สมองไม่เคยสั่งให้สายตาของธนทัตมองสิ่งอื่นใดนอกจากแก้วไวน์ที่ตนเองถือเพื่อเตียมเสิร์ฟจวบจนเหตุการณ์ที่ไม่สมควรเกิดขึ้น
" พรึ๊ด !!!!!! "
" พี่ฮั่น ........ "
" คุณ...คุณอิสริยะ !!!!! " เมื่อไวน์รสเริศสีสันสวยงามราวกับกลีบกุหลาบแดงสด ถูกแต่งแต้มลงบนเสื้อเชิ้ตสีขาวของอิสริยะอย่างไม่มีเจตนา สายตาของธนทัตไม่แตกต่างจากคนที่กลัวความตาย ต่างจากอิสริยะที่แววตาอันเย็นชาที่แฝงไปด้วยความดุดันราวกับมัจุราชร้าย สายตาของทั้งสองมองกันอย่างคาดเดาความรู้สึกไม่ได้ เมื่อคนที่ทำผิดพลาดได้แต่มองด้วยความหวาดกลัว อิสริยะลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ทันทีที่พี่ชายตนเองตกอยู่ในสภาวะอารมณ์เช่นนี้ เขาทำได้เพียงห้ามปรามเท่านั้น แต่นั่นเหมือนจะช้าไปเมื่อฝ่ายบริกรหนุ่มหน้าหวานเอ่ยคำ ขอโทษ
" ผม ผมขอ...ขอโทษครับ คุณ....คุณอิสริยะ "
" หึ ขอโทษ ขอโทษงั้นหรอ " ไม่ดีเป็นแน่หากปล่อยให้บริกรหนุ่มนั่นอยู่ในห้องประชุมแห่งนี้ต่อ จิรวิชญ์รู้ดีว่าตอนนี้พี่ชายของตนตกอยู่ในอาภรณ์ของอารมณ์หากตัวการที่ทำให้เกิดอารมณ์เช่นนี้ยังอยู่ นั่นหมายถึงจุดจบของบริกรหนุ่มหน้าหวานเป็นแน่และนั่นคือ ความตาย
" นายออกไปก่อน เดียวทางนี้ฉันจัดการเอง "
" คือว่า..... ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดเรื่องแบบนี้........"
" หุบปาก.........อย่าให้เจอแกอีก !!!! "
" ............. "
" ฮัท พี่ฝากทางนี้ด้วย ทุกคนผมขอตัวก่อน " ทันทีที่อิสริยะก้าวออกจากห้องประชุมนักประมูลคนอื่นๆก็เข้าสู่สภาวะปกติ หากนั่นเป็นความหนักใจของธนทัตจนแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน
" นายโชคดีมากเลยรู้มั้ย แปลก นายทำพลาดส่ะขนาดนั้น แต่พี่ฉันกลับไม่ฆ่านาย นายมันโชคดีจริงๆ "
" ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ "
" ฉันรู้ว่านายไม่ได้ตั้งใจ เพราะถ้านายตั้งใจ นายไม่มีทางรอดแน่ "
" ขอประทานโทษครับ แกงส้ม คุณดนัยเรียกพบด่วน "
" ครับพี่แคน ผม.....ผมขอโทษอีกครั้งนะครับ ผมขอตัวก่อนครับคุณจิรวิชญ์ "
" เชิญ "
" ผมขอตัวก่อนนะครับ "
" เดียวก่อน คุณดนัยเรียกพบทำไม "
" ผมไม่ทราบครับ "
" ไปได้ละ นายแคน "
ทันทีที่บริกรหนุ่มสองคนออกจากห้องประชุมนักประมูลทุกคนก็ได้จดจ่อกับสินค้าต่างๆภายในแฟ้มจนกระทั่ง
" เพล้ง " เสียงคล้ายวัตถุกระจกแตกดังมาจากหน้าประตูบอดี้การ์ดหลายสิบคนของแต่ละนักประมูลตีท่าทางของการเป็นบอดี้การ์ดเพื่อทำหน้าที่ของตนแต่ถูกจิรวิชญ์ห้ามปรามไว้ จิรวิชญ์ละสายตาจากแฟ้มสินค้าพลางคาดเดาถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โดยไม่ได้ละจากเก้าอี้แต่อย่างใดเพราะหาใช่เรื่องของตนเองไม่
" ธนทัต "
" ความผิดของคุณ "
" ผมทราบครับคุณดนัย "
" แกง !!!! คุณดนัยผมว่า แกงส้มไม่ได้ตั้งใจหรอกครับ "
" ฉันรู้ แต่คุณอิสริยะไม่พอใจอย่างมาก แล้วอย่างนี้โรงแรมฉันจะเป็นยังงัยต่อ เพราะนายคนเดียว ธนทัต "
" แต่คุณอิสริยะก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรทางโรงแรมนิครับ ก็แค่โมโหแล้วเดินออกไปก็เท่านั้นเอง อีกอย่างคุณจิรวิชญ์อะไรนั่นก็ไม่ได้ว่าอะไรแกงส้มด้วย กลับเข้าใจด้วยซ่ำว่าเป็นอุบัติเหตุ "
" ฉันรู้ว่าธนทัตไม่ได้ตั้งใจนะ เพราะถ้าตั้งใจธนทัตเองก็คงไม่มีสิทธิ์มายืนลอยหน้าลอยตาอยู่แบบนี้หรอก จะพิจารณาตัวเองอย่างไรธนทัต "
" แต่ว่าคุณดนัย ผมว่า...... "
" พอแล้วครับพี่แคน ไม่ต้องพูออะไรอีกแล้ว ผมทำผิดก็ต้องยอมรับผิด ผมทำให้ชื่อเสียงทางโรงแรมเสียหาย อีกทั้งคุณอิสริยะจะถือโทษโกรธทางโรงแรมหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ผมขอโทษครับ ผมขอลาออกครับ คุณดนัย !!!! "
" แกงส้ม "
" ผมขอตัวก่อนครับ สวัสดีครับ !!!!!! "
" แกงส้ม แกงส้ม แกง แกง แกงส้ม "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มาอัพตอนแรกนะคับ(คำขอโทษ) อาจจะสั้นไปบ้างนะครับ ยังไม่ชินคับยังไม่ชิน
เอาเป็นว่าจะมาอัพบ่อยๆนะคับ
(ใครดู MV คุณและคุณเท่านั้น แล้วบ้างครับ ) บอกเลยต่อไปนี้ผมคงหาโมเม้นน่ารักๆของไอ้แสบมาแต่งนิยายได้ยากแน่เบย (ใครจะไปดูคอน ts & dj บ้างคับ )
" ครับ ผมอยูุ่นี้ครับผู้จัดการ "
" ไปรินไวน์ให้คุณจิรวิชญ์ กับ คุณอิสริยะเดี่ยวนี้ ถ้าพวกท่านไม่พอใจ นายโดนไล่ออก "
" ครับ ผู้จัดการ " เสียงเอ็ดของผู้จัดการเจ้าของโรงแรมอย่างดนัย สร้างความกังวลได้ไม่ยากกับธนทัต เมื่อตนเองทำหน้าที่ไม่ตรงต่อเวลา
เสียงประตูที่เปิดขึ้น กับท่าทีที่ร้อนรนของบริกรเสิร์ฟไวน์ทำให้อิสริยะละสายตาจากแฟ้มสินค้าอย่างหงุดหงิด อิสริยะมองการเตียมไวน์ของบริกรหนุ่มซึ่งส่งผลเป็นความกดดันอย่างมากกับ ธนทัต เมื่อธนทัตเองรู้สึกได้ว่ากำลังตกเป็นเป้านิ่งสายตาของคนใดคนหนึ่งในสองนักประมูลนั้น และแน่นอนความกดดันส่งผลเป็นความหวาดหวั่น หายใจติดขัดอย่างรู้ตัวและนั่นกลายเป็นความกลัวที่เข้าปกคลุมจิตใจ
ธนทัตเลือกที่จะเสิร์ฟไวน์ให้กับใครอีกคนที่พึ่งละสายตาจากแฟ้มเอกสารตรงหน้าพลางเอียงตัวเล็กน้อยเพื่อให้บริกรหนุ่มอย่างธนทัตได้ทำหน้าที่อย่างไม่ติดขัด แต่นั่นไม่ได้ทำให้ธนทัตคลายความกังวลไปได้เลยแม้แต่น้อยกลับแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวที่เพิ่มขึ้นจนรู้สึกได้ แรงกดดันข้างๆที่เพิ่มขึ้นจนธนทัตรู้สึกตัว มือไม้เริ่มสั่นแม้ในขนาดจับขวดไวน์รสเริศ ก่อนจะค่อยๆรินไวน์สีสวยลงในที่ๆมันสมควรอยู่อย่างเชื่องช้า ใบหน้าหวานด้านขวาของธนทัตห่างเพียงไม่ถึงคืบ ลมหายใจร้อนที่คละคลุ้งกระทบกับต้นคอขาวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อผู้ที่ต้องการลิ้มรสไวน์ไม่คิดแม้แต่จะเบี่ยงกายหลบ สมองไม่เคยสั่งให้สายตาของธนทัตมองสิ่งอื่นใดนอกจากแก้วไวน์ที่ตนเองถือเพื่อเตียมเสิร์ฟจวบจนเหตุการณ์ที่ไม่สมควรเกิดขึ้น
" พรึ๊ด !!!!!! "
" พี่ฮั่น ........ "
" คุณ...คุณอิสริยะ !!!!! " เมื่อไวน์รสเริศสีสันสวยงามราวกับกลีบกุหลาบแดงสด ถูกแต่งแต้มลงบนเสื้อเชิ้ตสีขาวของอิสริยะอย่างไม่มีเจตนา สายตาของธนทัตไม่แตกต่างจากคนที่กลัวความตาย ต่างจากอิสริยะที่แววตาอันเย็นชาที่แฝงไปด้วยความดุดันราวกับมัจุราชร้าย สายตาของทั้งสองมองกันอย่างคาดเดาความรู้สึกไม่ได้ เมื่อคนที่ทำผิดพลาดได้แต่มองด้วยความหวาดกลัว อิสริยะลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ทันทีที่พี่ชายตนเองตกอยู่ในสภาวะอารมณ์เช่นนี้ เขาทำได้เพียงห้ามปรามเท่านั้น แต่นั่นเหมือนจะช้าไปเมื่อฝ่ายบริกรหนุ่มหน้าหวานเอ่ยคำ ขอโทษ
" ผม ผมขอ...ขอโทษครับ คุณ....คุณอิสริยะ "
" หึ ขอโทษ ขอโทษงั้นหรอ " ไม่ดีเป็นแน่หากปล่อยให้บริกรหนุ่มนั่นอยู่ในห้องประชุมแห่งนี้ต่อ จิรวิชญ์รู้ดีว่าตอนนี้พี่ชายของตนตกอยู่ในอาภรณ์ของอารมณ์หากตัวการที่ทำให้เกิดอารมณ์เช่นนี้ยังอยู่ นั่นหมายถึงจุดจบของบริกรหนุ่มหน้าหวานเป็นแน่และนั่นคือ ความตาย
" นายออกไปก่อน เดียวทางนี้ฉันจัดการเอง "
" คือว่า..... ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดเรื่องแบบนี้........"
" หุบปาก.........อย่าให้เจอแกอีก !!!! "
" ............. "
" ฮัท พี่ฝากทางนี้ด้วย ทุกคนผมขอตัวก่อน " ทันทีที่อิสริยะก้าวออกจากห้องประชุมนักประมูลคนอื่นๆก็เข้าสู่สภาวะปกติ หากนั่นเป็นความหนักใจของธนทัตจนแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน
" นายโชคดีมากเลยรู้มั้ย แปลก นายทำพลาดส่ะขนาดนั้น แต่พี่ฉันกลับไม่ฆ่านาย นายมันโชคดีจริงๆ "
" ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ "
" ฉันรู้ว่านายไม่ได้ตั้งใจ เพราะถ้านายตั้งใจ นายไม่มีทางรอดแน่ "
" ขอประทานโทษครับ แกงส้ม คุณดนัยเรียกพบด่วน "
" ครับพี่แคน ผม.....ผมขอโทษอีกครั้งนะครับ ผมขอตัวก่อนครับคุณจิรวิชญ์ "
" เชิญ "
" ผมขอตัวก่อนนะครับ "
" เดียวก่อน คุณดนัยเรียกพบทำไม "
" ผมไม่ทราบครับ "
" ไปได้ละ นายแคน "
ทันทีที่บริกรหนุ่มสองคนออกจากห้องประชุมนักประมูลทุกคนก็ได้จดจ่อกับสินค้าต่างๆภายในแฟ้มจนกระทั่ง
" เพล้ง " เสียงคล้ายวัตถุกระจกแตกดังมาจากหน้าประตูบอดี้การ์ดหลายสิบคนของแต่ละนักประมูลตีท่าทางของการเป็นบอดี้การ์ดเพื่อทำหน้าที่ของตนแต่ถูกจิรวิชญ์ห้ามปรามไว้ จิรวิชญ์ละสายตาจากแฟ้มสินค้าพลางคาดเดาถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โดยไม่ได้ละจากเก้าอี้แต่อย่างใดเพราะหาใช่เรื่องของตนเองไม่
" ธนทัต "
" ความผิดของคุณ "
" ผมทราบครับคุณดนัย "
" แกง !!!! คุณดนัยผมว่า แกงส้มไม่ได้ตั้งใจหรอกครับ "
" ฉันรู้ แต่คุณอิสริยะไม่พอใจอย่างมาก แล้วอย่างนี้โรงแรมฉันจะเป็นยังงัยต่อ เพราะนายคนเดียว ธนทัต "
" แต่คุณอิสริยะก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรทางโรงแรมนิครับ ก็แค่โมโหแล้วเดินออกไปก็เท่านั้นเอง อีกอย่างคุณจิรวิชญ์อะไรนั่นก็ไม่ได้ว่าอะไรแกงส้มด้วย กลับเข้าใจด้วยซ่ำว่าเป็นอุบัติเหตุ "
" ฉันรู้ว่าธนทัตไม่ได้ตั้งใจนะ เพราะถ้าตั้งใจธนทัตเองก็คงไม่มีสิทธิ์มายืนลอยหน้าลอยตาอยู่แบบนี้หรอก จะพิจารณาตัวเองอย่างไรธนทัต "
" แต่ว่าคุณดนัย ผมว่า...... "
" พอแล้วครับพี่แคน ไม่ต้องพูออะไรอีกแล้ว ผมทำผิดก็ต้องยอมรับผิด ผมทำให้ชื่อเสียงทางโรงแรมเสียหาย อีกทั้งคุณอิสริยะจะถือโทษโกรธทางโรงแรมหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ผมขอโทษครับ ผมขอลาออกครับ คุณดนัย !!!! "
" แกงส้ม "
" ผมขอตัวก่อนครับ สวัสดีครับ !!!!!! "
" แกงส้ม แกงส้ม แกง แกง แกงส้ม "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มาอัพตอนแรกนะคับ(คำขอโทษ) อาจจะสั้นไปบ้างนะครับ ยังไม่ชินคับยังไม่ชิน
เอาเป็นว่าจะมาอัพบ่อยๆนะคับ
(ใครดู MV คุณและคุณเท่านั้น แล้วบ้างครับ ) บอกเลยต่อไปนี้ผมคงหาโมเม้นน่ารักๆของไอ้แสบมาแต่งนิยายได้ยากแน่เบย (ใครจะไปดูคอน ts & dj บ้างคับ )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น