วุ่นรัก เจ้าชายเย็นชา

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 >>> โรงแรมไฮด์เทวเวอร์

Chapter  2  >>>  โรงแรมไฮด์เทวเวอร์

            - - - ณ โรงแรมไฮด์เทวเวอร์ - - -

                "แม่คะ...เด๋วนู๋ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" แม่มองฉันเหมือนไม่เชื่อใจ คงกลัว

ฉันหนีหล่ะมั้ง เฮ้อ...มาถึงขนาดนี้แล้ว หนูไม่คิดจะหนีหรอกค่ะแม่

                "มินะ ๆ ๆ ....ทางนี้อ่ะ เฮ้ ! ทางนี้"

                -*-  คายเรียกฉันเนี่ยย ย  . . .

                  "เฮ้ ! ทาง นี้ เธอ ตาบอดรึงัย มองไม่เห็นฉันน่ะ" ทายะเดินมาทางฉัน พร้อม

กับตบหัวฉัน โอ๊ยย ย  เจ็บน่ะโว้ย ย ย  เห็นฉันเป็นอะไรว่ะ  ( นางเอกพูดไม่สุภาพ

เลย แง้ว ๆ ๆ . . . )

                "เหอะๆ ๆ มีอะไรอ่ะ นายทำงี้ได้ไง นี้มันไม่ใช่โรงเรียนนะ ที่นายจะวิ่ง

มาตบหัวฉันง่ายๆ" ฉันด่าทายะกลับ ดูเหมือนนายนั่นจะอึ้ง ๆ กับคำด่าของฉัน

(มันน่าอึ้งตรงไหนกันย่ะ. . . -*-  >>>  คนแต่ง)

                "เอ่อ งั้นโทษทีละกันนะ เหอะๆ ฉันแค่เห็นเธอก็แค่นั้น เลยมาทัก ว่าแต่เธอ

มาทำไรที่นี่อ่ะ" ทายะถาม

                "แล้วเกี่ยวไรกับนายด้วย มันเป็นสิทธิ์ของฉันที่จะบอกก็ได้หรือไม่บอก

ก็ได้" -*-  ( อ่า . . . นางเอกของเราเริ่มกวนประสาทแย้ว ว ว  ^^* ) 

                 "ง่ะ ! ทำไมเธอถึงชอบมีอคติกับฉันนักน้า เฮ้อ..ไม่เข้าใจ ฉันไปทำไรให้

เธอเหรอ"  - o -

                  เออ จริงด้วยทำไมพอนายนี้มาคุยกับฉัน ฉันจะต้องอารมณ์เสียทุกครั้งด้วย

นะ เป็นบ้ารึไงเนี่ย ไม่ดี ๆๆ  อารมณ์เสียใส่คนหล่อเนี่ย เฮ้อ. . . . ฉันหนิใช้ไม่ได้เลย

( เหอะ ๆ ๆ . . .  นางเอกติ๊งต๊อง ง  จัง ง )

              "เปล่าหรอก ฉันไม่ได้มีอคติกับนายหรอกนะ เพียงแต่ว่าฉันน่ะจะต้องรีบ

ไปแล้ว เพราะเดี๋ยวแม่จะหาว่าฉันหนีนัดดินเนอร์วันนี้อ่ะ เหอะๆ มันเลยเป็นสาเหตุ

ทำให้ฉันอารมณ์เสียมาก สงสัยจะไปพาลใส่นายด้วย งั้นโทษทีนะ ไม่ได้ตั้งใจ" -*-

                 "เหอะๆ แล้วเธอไม่มีความคิดเป็นของตัวเองหรือไง แล้วทำเป็นเก่ง
 
เหอะๆก็หัดปฏิเสธไปสิ ถ้าไม่อยากมาดินเนอร์ครั้งนี้อ่ะ มานี้สิ เดี๋ยวฉันพาไปดู

อะไร" ทายะมาจับมือฉัน แล้วพาวิ่งไป... อ่ะ แล้วไปที่ไหนหล่ะ เฮ้ย ย ย แล้วแม่กับ

ป๊าจะว่าไงเนี่ย แง๊ ๆๆ มินะขอโทษน้าคะ ทำไงดีเนี่ย  ถ้านายนี่พาฉันไปขายจะทำไง

ดี  แม่จ๋า ! ป๊าจ๋า ! ช่วยมินะด้วย ย ย ย  . .  . .  . >o< 

                   ทายะพาฉันวิ่งออกมาจากโรงแรม ช่วงที่เราวิ่งออกมา พอดีไปเจอกับ

โกเอิงกับผู้หญิงอีกคนเข้า ดูท่าโกเอิงก็คงจะตกใจที่เห็นเรา 2 คนอยู่ด้วยกัน แถม

ทายะยังจับมือฉันอยู่ด้วย  เหอะๆ แต่จับได้ไม่นานหรอกนะ นายนั่นก็ปล่อย สงสัย

คงกลัวโกเอิงเห็นมั้ง  เอ๊ะ ! รึว่าทายะจะกลัวผู้หญิงคนนั้นเห็นนะ แล้วผู้หญิงคนนั้น

เป็นใครกันนะ เป็นเด็กที่น่ารักมากเลย เหอะๆ ใครน้า อยากรู้จัง....

                     "ทายะ ทำไมนายถึงมาอยู่กับมินะละ แล้วกำลังจะไปไหนกันเหรอ"

โกเอิงถามขึ้นมาคงเพราะเห็นพวกเรายืนเงียบอยู่นานแล้วมั้ง

                    "อ๋อ...พอดีฉันเจอกับมินะอยู่ที่โรงแรมอ่ะแล้วว่าจะพาไปเดินเล่นแถวๆ
 
นี้ เพราะ ยัยนี่คงไม่อยากจะอยู่ในโรงแรมนั้นสักเท่าไหร่หรอก...ว่าแต่โกเอิงละ
 
ทำไมถึงมากับเซริได้" ทายะพยายามตอบ ดูท่าทายะเหมือนจะกลัวอะไรอยู่ เสียง

ของเขาดูสั่นๆ และก็เหมือนกับจะแหบๆ ไปนิดส์นะ

                 "อืม ม นะ บังเอิญจังนะทายะ เซริก็ไม่นึกว่าจะได้มาเจอกะทายะที่นี่
 
อืม วันนี้ที่เซริอยู่กับโกเอิงก็เพราะ เราน่ะกำลังจะไปหาคุณพ่อกับคุณแม่ของทายะ

พอดีน่ะ  เพราะ คุณพ่อและคุณแม่พวกเราให้เอาการ์ดกาล้าดินเนอร์ที่จะจัดขึ้นใน

วันที่ 20 นี้ไปให้พวกท่านน่ะ" เซริตอบทายะ

                 "งั้นหรอ อืม งั้นพวกฉันขอตัก่อนนะ ^^" ทายะตัดบท ดูแล้วเหมือนเขา

จะฝืนยิ้มนะ
 

                 "งั้นฉันว่าพวกเราไปเดินเล่นด้วยกันดีมั้ย  เพราะยังไงซะ เราก็ไม่ได้เดิน

เล่นอย่างงี้นานแล้ว . . . . " โกเอิงพูดขึ้น

                 "อืม ก็ดีเหมือนกัน พอมานึกถึงอดีตที่ผ่านมา แล้วอยากย้อนกลับไปจัง

นะทายะ คริ คริ .....  ว่ามั๊ยหล่ะโกเอิง" เซริพูดขึ้นมา  ทำให้ 2 คนนั้นเงียบไป เหอะๆ
 
สงสัยพวกนี้คงจะลืมอีกแล้วล่ะว่ามีฉันอยู่ที่นี้ด้วย

                ช่วงที่เราทั้ง 4 กำลังจะห้ามถนน มีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งเร็วมาก และแล้ว. . .

             "เซริ ! ระวัง ง ง ง ง !" ทายะ รีบดึงตัวเซริกลับเข้ามา

             "โอ๊ย ย ย ย ! เจ็บจัง. .." เซริ ดูเท้าที่แพลงของเธอ

             " เออ . . . เซริ. . . เธอ เป็นอะไร มาก . . .. " ทายะรีบถามเซริ





              "เป็นอะไรมากไหมเซริ . . . เดินไหวเปล่า . . . เอ่อ ทายะ ฉันว่า ให้เป็น

หน้าที่ของฉันดีกว่านะ นายไปดูมินะดีกว่านะฉันว่า" โกเอิงรีบพูดแทรกทายะทันที

แล้วรีบเข้ามาช่วยเซริ ดูเหมือนทั้งสองจะไม่มองหน้ากันด้วยซ้ำ

                 "อืม มม  งั้น ฉันขอตัวไปก่อนนะ ฉันจะไปนั่งริมน้ำกับมินะก่อนนะเซริ"

ทายะบอกเซริ แล้วส่งยิ้มไปให้ เหะๆ ฉันว่ามันแปลกๆ นะ ดูนายเศร้าๆ นะทายะ
 
นายเป็นอะไรไปเนี่ย ย ย  ไม่เห็นจะเหมือนทายะคนเดิมที่กวนประสาทเลย . . .

                          พอเราทั้งคู่เดินมาถึงริมน้ำ ทายะก็นั่งลง ฉันคิดว่าเขาคงจะเศร้ามาก
 
เหอะๆ ใช่เขาเศร้ามากจนเขาร้องไห้เลยอ่ะ เฮ้ . . . นายเป็นอะไรอ่ะ ฉันยิ่งปลอบคน

ไม่เป็นด้วยนะ ทำไงดีละทีนี้

                   "มินะ เธอคงไม่เข้าใจละสิ ว่าพวกฉันทั้ง 3 พูดถึงเรื่องอะไรกัน" อยู่ๆ
 
ทายะก็พูดขึ้นมา

                     "ฮ่า ๆ ๆ แน่นอนอยู่แล้วหล่ะ ใครจะไปรู้ ฉันก็พึ่งจะรู้จักนายกับโกเอิง

และเซริวันนี้นะ" เหอะๆ ใครรู้ก็เก่งแล้วละ

                    "นั่นสินะ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเล่าให้เธอฟังดีมั๊ย แต่ฉันรู้สึกว่าฉันอึดอัด

มากตอนนี้ มินะ เธอเป็นใครน่ะ ทำไมฉันมีความรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่แรกที่เจอกับเธอ
 
เธอเป็นใครกัน. . ." ทายะ ดูอึดอัดมากๆ เฮ้ ๆ ๆ ทายะ นายปงไรไปเนี่ยย ย ย





---------------------------------------------------------------------------------------------------------

^^*   ตอน 2 เส็ดแล้ว 

เปงกำลังใจให้ด้วยน้าค๊า ^^* 



          l l ~ *  Hime  -  sama  * ~ l l