คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : bad boy เลวแค่ไหนก็รัก 5
ฉันประกบริมฝีปากไปบนปากของพี่เซน ฉันเริ่มบดขยี้ริมฝีปากของพี่เซนขึ้นเรื่อยๆ ความโหยหาอัดเข้าเต็มเปี่ยม ฉันลูบไล้แผ่นหลังของพี่เซนไปทั่ว ทำไม...ทำไมฉันถึงหยุดไม่ได้... //ปึก// พี่เซนผละออกจากฉัน "ฮึ!ผู้หญิงก็เป็นอย่างนี้ทุกคนนั่นแหละ-ใจง่าย-!!!!"พี่เซนแสยะยิ้มใส่ฉันพลางดึงกางเกงขึ้น "พี่มันก็หื่นพอกันนั่นแหละ โรคจิต!!!" "ออกไปได้แล้ว"พี่เซนออกคำสั่งฉัน ฉันจึงติดกระดุม รูดซิบและเดินตามไปพร้อมก้มหน้า ฉันเดินไปรอหน้าร้านเสื้อผ้า ส่วนพี่เซนกำลังเช็คเงินอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ทำไมฉันถึงโหยหาขนาดนั้นทั้งๆที่เมื่อคืนนี้ฉันกลับไม่ต้องการ รังเกียจด้วยซ้ำ! หรือเป็นเพราะฉันชอบพี่เซน ไม่ใช่สิ หรือใช่ ฉันชักไม่แน่ใจวางตัวเอชอบพรีเซนรึเปล่าตั้งแต่พี่เซนแสดงความป่าเถื่อนใส่ฉัน"โอ๊ย!!สับสนวุ๊ย!!"ฉันสบถกับตัวเอง "บ่นอะไร!"เสียงดังมาจากข้างหลัง ฉันหันไป ปลายจมูกไปชนกับพี่เซน ฉันนิ่งอึ้งไปชั่วขณะก่อนที่จะออกห่าง"อ้อ ปรับตัวเร็วดีนิ นึกว่าเธอจะ...ดูดดื่ม"พี่เซนทำหน้ายั่วยวนสุดๆใส่ฉัน "จะไปกันรึยังค่ะ"ฉันพูดอย่างหัวเสีย พี่เซนไม่พูดอะไรมากแต่เดินตัดหน้าฉันไป"อ้อ ถือซะ"พี่เซนส่งของมาให้ฉัน "พี่มันไม่มีความสุภาพบุรุษ"ฉันว่าพี่เซน พี่เซนจึงหันมามองฉัน ฉันคงคิดผิดที่พูดออกไปแบบนั้น "เมื่อกี้ เธอว่าอะไรน่ะ(ชื่อคุณ)"พี่เซนมองหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง "ร..รีบไปเถอะ เดี๋ยวไม่ทันงานน่ะค่ะ"ฉันผลักพี่เซนให้เดินไปข้างหน้า พี่เซนจึงเดินไป จนมาถึงร้านเสื้อผ้าผู้ชาย "มาที่นี่ทำไมค่ะ"ฉันถามอย่างสงสัย "แล้วเธอจะให้ฉันใส่ชุดอะไรไปงานกับเธอล่ะ เธอเป็นคู่เต้นรำฉันน่ะ" "อะไรน่ะ! นี่ฉันเต้นรำไม่เป็นน่ะค่ะ"ฉันบอกออกไป "ช่างเถอะ เธอแค่จับมือฉัน ฉันโอบเอวเธอ โยกไปโยกมาแค่นั้นก็พอ"พี่เซนพูดอย่างไม่ใส่ใจ"เข้าไปได้แล้ว"พี่เซนบอกฉัน "ไม่ล่ะค่ะ นี่มันร้านเสื้อผ้าผู้ชาย จะให้ฉันเข้าไปได้ไงกันล่ะค่ะ" "ไปเถอะ เผื่อเธอต้องช่วยฉันแต่งตัว"พี่เซนไม่รอช้าจึงเดินเข้าไป 'ช่วยแต่งตัว'ฉันคิด"มันคงไม่มีอะไรหรอกน่า"ฉันให้กำลังใจตัวเองและเดินตามไป ฉันเห็นพี่เซนเดินเลือกเสื้อผ้าอย่างชำนาญและเอาชุดเข้าไปลองชุดหนึ่ง เป็นชุดสูทสีดำ เมื่อออกมาจากห้องลองเสื้อผ้า ฉันยืนตะลึงไปชั่วขณะ พี่เซนดูหล่อมาก และถ้าโกนหนวดออกซะหน่อยจะดูเนียบไปเลยทีเดียว สามารถลบคราบชายป่าเถื่อนคนนี้ได้เลย'ให้ตายเถอะ ตอนนี้พี่เซนเดินเข้ามาฉัน'ฉันคิด ใจเต้นแรง "(ชื่อคุณ)"พี่เซนเรียกฉันด้วย "(ชื่อคุณ)!!"ฉันตื่นจากภวังค์ "ห..หะ"ฉันหน้ามึนเล็กน้อย "ฉันจะบอกให้เธอช่วยผูกเน็กไทด์หน่อย เอาแต่เหม่ออยู่ได้"พี่เซนมองฉันแปลกๆ ฉันรับเน็กไทด์ไปจากมือของพี่เซน ฉันหยิบมาคล้องคอและบรรจงผูกอย่างเบามือแต่มือฉันกลับสั่นจนบังคับไม่ได้ "มือสั่นทำไม?!"พี่เซนจับข้อมือฉัน ทำให้ฉันสะดุ้งเฮือก"ป..เปล่า" "ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันคงไม่บังคับให้เธอจูบแล้วล่ะ" "มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ พี่จะเก็บมาคิดอะไรมากมาย"ฉันพูดอย่างไม่ใส่ใจ ทำให้พี่เซนเงียบไปพักหนึ่ง สักพักพี่เซนจึงบีบข้อมือฉันหนักกว่าเดิม "ฉันไม่ได้ติดใจอะไรหรอกน่ะ เธอมันก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นนั่นแหละ ผ่านมาและผ่านไป!!"พี่เซนพูดกระแทกหน้าฉัน "แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้ผ่านไปจากชีวิตพี่สักที"ฉันพูดตะคอกใส่หน้าเค้า ทำให้พี่เซนเงียบไปอีก "ก็จนกว่าฉันจะพอใจ"พี่เซนบอกพลางโน้มหน้ามามาเลียแก้มฉัน ฉันพยายามผละออกแต่มือแข็งแรงของเขาดึงเข้ามาใกล้จนฉันออกห่างไม่ได้ ในที่สุดพี่เซนก็ผลักฉันออกไป "ไม่ต้องรังเกียจฉันหรอก เรายังอยู่ด้วยกันอีกนาน เมียจ๋าาา"พี่เซนทำหน้ากวนๆพลางเชิดคางฉัน ฉันสะบัดหน้าออกและนั่นทำให็ฉันแน่ใจแล้วว่า ฉัน เกลียด เค้า!!!
หลังจากที่ซื้อเสื้อผ้ากันเสร็จ พี่เซนจึงกลับไปที่คอนโดอีกครั้ง "เดี๋ยวช่างเสริมสวยจะมาที่นี่ จะมาเสริมสวยให้เธอ ส่วนฉันต้องไปเคลียร์งาน" โอกาสหนีของฉันมาถึงแล้ว "และอย่าคิดหนีล่ะ ฉันให้ยามมาเฝ้าหน้าห้องนี้ด้วย แต่ถ้าเธออยากจะกระโดดทางหน้าต่างซึ่งเป็นตึกสูง18ชั้นล่ะก็ตามสบาย ไม่มียามมาเฝ้าอยู่แล้ว"พี่เซนพูดอย่างมีชัยและออกไปจากห้อง เค้ารู้ทันฉันจนได้ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันเกลียดเค้ามากแค่ไหน ความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้ในอดีต บัดนี้ย่อยยับไม่เป็นชิ้นดี เพราะฉนั้นเค้าทำให้ฉันทรมานได้ฉันก็ต้องทำได้เช่นกัน ฉันนั่งคิดอยู่บนโซฟาอยู่นานจนในที่สุดก็คิดออก เป็นวิธีที่ไม่ทรมานกายแต่ทรมานใจสุดๆ อาจธยากไปหน่อยแต่ไม่ถึงกับเป็นไปไม่ได้'ทำให้เค้ารักฉันและเขี่ยเค้าทิ้งในที่สุด'......
หลังจากที่ผมเคลียร์งานเสร็จ ผมจึงไปที่ห้องผม"หวังว่า(ชื่อคุณ)คงจะไม่โดตึกก่อนน่ะ"ผมพึมพำคนเดียวและเดินไปถึงหน้าห้องผม"เรียบร้อยดีมั้ย"ผมถามยามหน้าห้องทั้งสอง พวกเค้าพยักหน้าซึ่งนั่นก็แปลว่าเรียบร้อยดี ผมจึงเปิดประตูเข้าไป เธอนั่งหันหลังให้ผม ดูเหมือนเธอจะแต่งตัวเรียบร้อยแล้วแต่ตอนนี้ผมยังไม่เห็นหน้าเธอเลย ช่างเสริมสวยสองคนที่นั่งประกบข้าง(ชื่อคุณ)เมื่อเห็นผม พวกหล่อนจึงพยักหน้าให้ผมเหมือนเป็นเชิงบอกว่าเสร็จแล้ว ผมจึงเดินอ้อมไปหาเธอ (ชื่อคุณ)ดูสวยมาก เธอแต่งหน้าสีเอิร์ทโทน ผมถูกม้วนเป็นลอนหยาบๆและรวบขึ้นไปข้างบน ปล่อยประปรายลงมาพองาม ลุคนี้ดูเข้ากับชุดมาก ผมยืนชื่นชมววามงามของเธอจนช่างริมวสยเรียกผม "คุณเซนค่ะ ถึงคิวคุณแล้วค่ะ" "เธอสวยจนน่าตกใจใช่มั้ยล่า"ช่างอีกคนพูดเสริม ทำให้(ชื่อคุณ)เขินอาย แก้มแดงผุดขึ้นแทรกเครื่องสำอางบนใบหน้า "ก็..ใช้ได้"ผมพูดอย่างไม่ใส่ใจ"เอาเลย ผมพร้อมแล้ว"ผมหันไปบอกช่างเสริมสวยทั้งสอง ช่างเสริมสวยคนหนึ่งจึงยื่นชุดมาให้"งั้น..ขั้นแรกคุณเซนต้องไปเปลี่ยนชุดก่อน่ะค่ะ" "อืม อ้อ!ไปจัดการกันในห้องน่ะ เดี๋ยว(ชื่อคุณ)จะจ้องผมไม่วางตา"ผมพูดพลางจิกตาไปมอง(ชื่อคุณ) "..."ไม่มีเสียงตอบรับจากเธอ น่าแปลก!ผมคิด แต่ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษจึงเดินเข้าห้องไปเปลี่ยนชุด Your Part ฉันไม่อยากตอบโต้เพราะฉันคิดว่าถ้าฉันตอบโต้อาจจะทำให้พี่เซนเกลียดฉันก็ได้มั้ง ฉันกำลังคิดอยู่ว่าฉันจะทำยังไงดี หรือฉันควรเลิกคิดแผนนี้และหาทางหนีดีกว่า ไม่สิถ้าพี่เซนรู้ต้องเอาฉันตายแน่!!ยิ่งคิดฉันก็ยิ่งปวดหัว ถ้ามีพี่เลียมอยู่ใกล้ด้วยคงดีสินะ พี่เลียมคือลูกพี่ลูกน้องของฉัน พี่เค้าคือพี่ที่แสนดี ให้คำปรึกษาได้ตลอดเวลา ฉต่ตั้งแต่เราโตมาเราก็ไม่ได้เจอกัน ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป ถ้าสวรรค์มีจริงขอให้ฉันได้เจอพี่เค้าบ้างเถอะ ฉันภาวนา //แก๊ก// เสียงประตูห้องเปิด พี่เซน ออกมาจากห้อง ถูกสวมชุดสูทที่ซื้อมา หนวดเคราถูกโกนจนเกลี้ยง ผมเส็ทเข้าที่พอดีเป๊ะ ฉันมองพี่เซนไปนานชั่วขณะ "เห็นมั้ย ผมบอกแล้วเธอจ้องผมตาเป็นมันเลย"และช่างเสริมสวยทั้งคู่จึงหัวเราะคิกคักฉัน ฉันได้แต่เงียบเพราะไม่รู้จะพูดอะไร "ไปกันได้ล่ะ ส่วนคุณสองคนเดี๋ยวไปรับเงินที่เคาน์เตอร์ด้านล่างได้เลยน่ะ"พี่เซนบอกและเดินมาหาฉัน ฉันลุกขึ้นและให้เค้านำฉันไปที่รถ เมื่อถึงรถคันใหม่(อีกแล้ว) แต่เป็นรถตู้ "เธอขึ้นไปก่อน"พี่เซนบอกฉัน ฉันจึงขึ้นไปและเค้าก็ขึ้นตามมา คนขับรถปิดประตูให้และอ้อมไปที่ฝั่งคนขับจึงได้ขับรถออกไป "เราจะไปที่ไหน"ฉันหันไปถามพี่เซน "เรือยอร์ช งานเลี้ยงจัดที่เรือยอร์ชและเราคงต้องค้างที่นั่นคืนนึงเพราะงานเลี้ยงจัดข้ามวัน"พี่เซนบอกฉัน "อ้อ! อย่าไปอ่อยใครเค้าล่ะ ผู้หญิงอย่างเธอคงเป็นอย่างนี้ทุกคนล่ะสินะ ฉันถามหน่อยเถอะ ทำไมผู้หญิงทุกคนถึงต้องเป็นแบบเธอด้วยหะ"พี่เซนพูดในสิ่งที่ฉันไม่ได้เป็น "เอาอะไรตัดสินว่าฉันเป็นผู้หญิงประเภทนั้นล่ะค่ะ ฉันน่าจะถามพี่มากกว่าว่าทำไมพี่ถึงต้องชอบผญ.พวกนั้นด้วย ในระหว่างที่พี่เพอร์รี่เป็นเจ้าหญิงนิทราแต่พี่ไปอยู่ไหนล่ะค่ะ เริงร่า สังสรรคกับผญ.อย่างว่า นั่นน่ะเหรอค่ะคือผช.ที่ดี!!"ฉันด่าทอพี่เซน จนพี่เซนโกรธน่าดู ใบหน้าแดงก่ำจนผิดสังเกต "ปากดีจังน่ะ สงสัยยังไม่เข็ด"ว่าแล้วพี่เซนจึงกดริมฝีปากบนปากฉัน ฉันพยายามปิดปากแต่ถูกลิ้นหนาของเค้าดันเข้ามา บดขยี้ริมฝีปากอย่างดุเดือดและสอดลิ้นเข้ามาในปากฉัน เล่นลิ้นอย่างสนุกสนาน ฉันผลักออกและตบหน้าเค้าพลางมองไปที่คนขับรถว่าเค้าเห็นรึเปล่า แต่เหมือนเค้าจะเห็นแต่ไม่สนใจ "เค้าไม่สนใจหรอก เรามาต่อกันดีกว่า"พี่เซนพุ่งเข้ามาหาฉัน ฉันจึงตบหน้าเค้าอย่างจัง พี่เซนจึงหันมาหาฉันช้าๆ "ชอบซาดิทนักน่ะ"พี่เซนล็อกแขนฉัน และซุกไซร้ไปตามซอกคอฉันร้องไห้ออกมา "ปล่อยฉันน่ะ"ฉันร้องสะอื้นแต่เค้ากลับไม่สนใจ พี่เซนล้วงเข้าไปในชุดราตรีบีบนมฉันอย่างเมามันส์และถกชุดราตรีออก ดูดนมฉันอย่างเมามันส์ ฉันพยายามหลบแต่พี่เซนผลักฉันให้ชิดเบาะ หลังจากนั้นจึงคลึง ขบเม้ม ดูดนมฉันต่อ "หึ!เธอนี่มันเร้าใจดีจัง"พี่เซนพูดพลางกระตุกยิ้มที่มุมปาก ใช้มือล้วงเข้าไปในกระโปรงและดึงกางเกงในออกมา "อย่าน่ะ!"ฉันห้ามแต่เค้ากลับไม่หยุด "ถึงแล้วครับ"เสียงคนขับรถดังขึ้น พี่เซนจึงผละออกจากฉัน"เดี๋ยวฉันลงไป"พี่เซนพูดและหลอมร่างเค้าให้มาอยู่ในร่างฉัน"เธอได้ขึ้นสวรรค์แน่"พี่เซนบอก แล้วก็ทำ 18+ กับชั้น "ถ้ายังปากดีอีกเธอเจอหนักกว่านี้แน่"พี่เซนบอกฉัน ฉันดึงชุดขึ้นมาใส่และสะอื้นไปด้วย ส่วนพี่เซนก็ดึงชุดขึ้นมาใส่เช่นกัน"ฉันเกลียดพี่!!"ฉันตะคอกใส่หน้าเค้า จนเค้าหันมามองฉันอย่างขุ่นเคือง"อยาก..อีกใช่มั้ย"พี่เซนโน้มหน้ามาหาฉัน ฉันจึงหลบหน้าที่เขรอะไปด้วยน้ำตา"เธอหมดสวยแล้วล่ะ ตอนนี้"พี่เซนบอกฉันพลางแกะผมที่ถูกมวยขึ้นไปลงมาและหยิบทิชชูให้ฉัน"เช็ดซะ และลงไปได้แล้ว"สิ้นเสียงคำสั่งเค้าจึงออกไปไม่รอช้าฉัน หลังจากประตูรถปิดฉันจึงร้องไห้อย่างหนักออกมา"ฉันต้องแก้แค้นให้ได้"ฉันพูดเสียงสั่นและกำทิชชูแน่น...
หวัดดีคร้า คนนี้ไรต์อุ้มน้าาาาาาา ตอนนี้เปิดเทอมเเล้วงานเยอะมากไม่ค่อยได้อัพเลย แต่ช่วยคอมเม้นต์ด้วยน้าาาาา
ความคิดเห็น