คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : bad boy เลวแค่ไหนก็รัก 3
@คอนโดมาลิค ฉันเห็นพี่เซนลงจากรถและเดินอ้อมประตูเพื่อมาเปิดประตูฝั่งฉัน คลายปมเชือกที่มีทั้งตัวของฉันหลังจากนั้นพี่เซนจึงชอนร่างของฉันและอุ้มไป ฉันกำลังจะตะโกนขอความช่วยเหลือ"บอกว่าอย่าตุกติกไง อย่าลืมสินี่มันถิ่นฉันน่ะ!!!"พี่เซนขู่ฉัน ฉันจึงได้แต่เงียบ ไม่กล้าพูดอะไรและยอมให้เค้าอุ้มแต่โดยดี ในระหว่างนั้น ผู้คนบอบข้างต่างมองมาทางฉันด้วยวีหน้าแปลกๆแต่ก็เหมือนเกรงพี่เซนไปด้วยเช่นกัน @ห้องของพี่เซน พี่เซนถีบประตูออกอย่างง่ายดาย"พี่จะทำอะไรน้องน่ะ ปล่อยน้องไปเถอะ อย่างน้อยก็เห็นแก่พี่เพอร์รี่ พี่เพอร์รี่เพิ่งตายเองน่ะค่ะ"ฉันร้องขอ"เพอร์รี่ตายฉันเป็นโสด เธออยากได้ฉัน กลัวอะไร คนอย่างเธอห่วงศีลธรรมด้วยหรอ?"พี่เซนพูดพลางโยนฉันใส่โซฟา"เอาล่ะ จะเริ่มยังไงดี"พี่เซนนั่งลงข้างพร้อมกับม้วนผมหางม้าของฉันเล่น"พี่มันชั่ว ไม่ให้เกียรติพี่เพอร์รี่!!!" "(ชื่อคุณ)เธอเลิกเอาเพอร์รี่มาอ้างได้มั้ยหะ!!! ตอนนี้เรามาสนุกกันดีกว่า..."พี่เซนโน้มหน้าลงมาหาฉัน ฉันเอี้ยวตัวหลบเข้าไปชิดฝาผนังและตั้งหลักจะวิ่งออกไปนอกห้องแต่เปิดประตูไม่ได้! "เสียใจด้วยนะ(ชื่อคุณ) นี่มันห้องของฉัน ฉันต้องเป็นคนเปิดมันเองถึงจะได้"พี่เซนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ"ปล่อยน้องออกไปเดี๋ยวนี้น่ะค่ะ พี่อย่าทำแบบนี้ประชดตัวเองเลย"พี่เซนไม่ฟังที่ฉันบอกแต่กลับเดินเข้ามาอุ้มฉันไป"ฉันว่าตรงนี้คงไม่ถนัด เรากันในห้องดีกว่า"พี่เซนอุ้มฉันเข้าไปในห้องนอนและโยนฉันลงเตียงอีกครั้ง พี่เซนขึ้นคร่อมฉันและโน้มหน้ามาซุกไซร้ตามคอฉัน"พี่เซนอย่า อย่าค่ะพี่เซน"ฉันอ้อนวอนด้วยเสียงสั่นเครือ พลางน้ำตาไหล แต่พี่เซนกลับไม่ฟังฉัน เอาแต่ลูบคลำตามเรือนร่างฉันไปทั่ว ฉันเอาแต่ร้องไห้ดิ้นไปดิ้นมา จนในที่สุดฉันจึงหยุดดิ้นและพยายามไม่ร้องไห้"ไงล่ะ อยากจะสนุกกับฉันแล้วหรอ"พี่เซนผละออกจากฉันเพื่อจ้องหน้าถามฉัน"ยังไงน้องก็หนีไปไหนไม่ได้อยู่แล้ว เอาเลยสิค่ะ"ฉันเบนหน้าหนี ดูเหมือนพี่เซนจะเงียบไปสักพักก่อนจะลงมือต่อ...
---เช้าวันรุ่งขึ้น--- ฉันค่อยๆเบิกตาขึ้น รู้สึกหนักที่ตัวแต่ฉันก็รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แขนของพี่เซนพาดอยู่บนร่างฉัน ฉันยกแขนพี่เซนออกเพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำ เมื่อฉันสลัดผ้าห่มออกจึงเห็นรอยเลือดเปรอะอยู่เล็กน้อย'ครั้งแรกของฉัน'ฉันคิด ฉันพยายามสะบัดความคิดออกจากหัวและรีบเข้าห้องน้ำ ฉันเปิดฝักบัวและเริ่มขัดตัว รอยฟกช้ำ ปาก ฉันถูออกอย่างแรงทั้งๆที่รู้ว่างเป็นไปไม่ได้"พี่มันคือซาตาน น้องคงรักพี่ไม่ลง!!"ฉันสบถกับตัวเองพลางคิดถึงสิ่งแย่ๆของพี่เซนเพื่อที่จะได้เกลียดเค้า ฉันปิดก๊อกน้ำและเดินไปที่หน้ากระจก ดูเงาตัวเอง ฉันเห็นผู้หญิงในร่างเปลือย เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยช้ำตามร่างกาย น้ำตาเริ่มรินไหลออกมา'ทำไมฉันถึงเกลียดพี่ไม่ลง'ฉันรู้สึกสมเพศผู้หญิงในกระจกจึงออกมาจากห้องน้ำ มาเจอกับพี่เซนพอดี พี่เซนกลับยิ้มกริ่มภูมิใจในผลงานของตัวเอง"นี่คงเป็นครั้งแรกของเธอสิน่ะและฉันคงฝากรอยแห่งความสุขความทรงจำดีๆไว้เต็มเลยสิน่ะ" "ไอชั่ว"ฉันค้อนตาใส่พี่เซน สีหน้าเซนเปลี่ยนไปเป็นควันออกหู"เธอไม่เคยพูดแบบนี้กับฉันน่ะ(ชื่อคุณ)!!"พี่เซนกระชากข้อมือรวบเข้าไว้ตรงหน้า"จะได้รู้ไงค่ะ ว่าไม่มีใครตามใจพี่ได้ตลอด"ฉันทำตาแข็งใส่"ฮึ!เดี๋ยวก็รู้ ในเมื่อเธอเลือกเอง ฉันนี่แหละจะเป็นซาตานลงโทษเธอเอง แล้วเธอจะรู้ว่านรกมีจริง"พี่เซนพูดแสยะยิ้ม"ไม่มีวันนั้นซะหรอก"ฉันสะบัดมือออกแต่กลับไม่ออก"ปล่อย!!"ฉันตะคอกใส่พี่เซน"บอกให้ปล่อยไงค่ะ!!" "ตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้ว เธอไม่มีสิทธิ์ออกคำสั่ง!!!"ฉันพยายามสะบัดมือแต่กลับไม่ออก ฉันดิ้นไปดิ้นมาจนสะดุดกับผ้าที่กองอยู่บนพื้นทำให้ฉันลื่นล้มและนั่นก็ทำให้พี่เซนล้มตามแรงโน้มถ่วงฉันไปด้วย //โครม// ฉันล้มลงไปพร้อมกับพี่เซน ตอนนี้หน้าของพี่เซนอยู่ห่างกับหน้าของฉันไม่ถึงเซ็น~~เราสองคนอยู่ในอาการตกใจชั่วขณะจนอาจจะลืมเรื่องเมื่อครู่นี้ก็ได้ พี่เซนโน้มหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยจนริมฝีปากประกบกัน พี่เซนใช้ลิ้นลุกล้ำเข้ามาในปากของฉันก่อนที่ฉันจะได้สติและผลักออก ฉันลุกขึ้นรีบไปหยิบเสื้อผ้าที่กองตามพื้นของฉันเข้าห้องน้ำไป Zayn's Part ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงต้องทำกับเธออย่างนี้ ทั้งๆที่ผมควรจะรังเกียจเธอไล่เธอออกไปจากชีวิตแต่กลับจะเป็นคนที่ทำลายชีวิตเธอซะเองโดยการดึงเธอเข้ามาพัวพันในชีวิตผม แถมเรื่องเมื่อคืนผมยังจำได้สนิทแต่พอนึกถึงเพอร์รี่ ผมก็......ไม่รู้สินะ มันบอกไม่ถูก...
ใครฟังหนุ่มๆกันบ้างค้ะเมื่อคืน แล้วใครรอแฮร์รี่ถึง ตี1 บ้าง
ฟิคสนุกมั้ยอ่าาาาาา คอมเม้นด้วยน้าาาาาา
ความคิดเห็น