ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ลำดับตอนที่ 7
ฉันถูกลากเข้าไปในฟลอเต้นรำ แสงสีสาดส่องไปทั่วพื้นที่ฟลอเต้นรำ "ฉันเต้นรำไม่เป็น"ฉันพูดเสียงเรียบ "ทำตามฉันก็พอ"พี่เซนเย็นชาใส่ฉัน เค้าโอบเอวฉันจนฉันสะดุ้ง "อย่าน่ะ!"ฉันปัดมือออกแต่พี่เซนเอามือมาวางที่เดิม "อยู่เฉยๆน่า!"พี่เซนกระซิบขู่ฉัน "เอามือมาวางบนไหล่ฉัน"พี่เซนสั่งฉัน "ไม่!" "หวังว่าเธอยังคงจำเรื่องที่ผ่านมาไม่นานนี้ได้น่ะ"พี่เซนกระซิบขู่ฉันอีกครั้งฉันจึงทำตามที่เค้าบอก พี่เซนดึงเอวเข้ามาใกล้ ฉันทำท่าขัดขืนเล็กน้อย "ไปตามฉัน ทุกคนกำลังจับตาดูเราอยู่ อย่าลืมล่ะ ถ้าเธอทำอะไรขายหน้าไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวน่ะ เธอก็ด้วย"พี่เซนพูดลอดฟัน อย่างที่เค้าบอก เหมือนคนทั้งงานมองเราเป็นตาเดียว แหงอยู่แล้วคนที่มาทั้งงานนี้เป็นพวกไฮโซทั้งนั้น ต่างคนต่างจับตาดูกันเองและหนึ่งในนั้นฉันกับพี่เซนก็ถูกจับตามองด้วยเช่นกัน พี่เซนเป็นถึงเจ้าของคอนโดมาลิคที่หรูที่สุดในลอนดอนเลยนิ และฉันก็โชคร้าย... อยู่ดีๆขณะที่ฉันโยกตัวไปตามพี่เซนดีๆ พี่เซนก็จับฉันหมุนด้วยแขนข้างเดียวของเค้าและจับฉันเอน เป็นท่าคลาสสิคที่ต้องเต้นเป็นอยู่แล้วหากแต่ว่าฉันไม่ได้เตรียมใจ! สายตาของพี่เซนจ้องเข้ามาในตาฉัน ลมหายใจสัมผัสถึงกัน แต่ครั้งนี้เค้าไม่จูบฉันเพราะคงอยู่ในสายตาของผู้คนจำนวนมาก ฉันยอมให้เค้าจูบซะเลยดีกว่าถ้ามันทำให้ฉันใจสั่นขนาดนี้! สายตาที่ฉันเห็นว่าแข็งกร้าวแต่ตอนนี้กลับดูอ่อนหวานอย่างหน้าประหลาด แววตาเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง เพียงเสี้ยวนาทีฉันจ้องตาเค้านานขนาดนี้เลยหรอ พี่เซนเหวี่ยงฉันให้ลุกขึ้น ฉันหมุนตัวออกจากอ้อมแขนของเค้า และพี่เซนก็ดึงฉันเข้ามาในอ้อมแขนอีกครั้ง ตอนนี้ฉันอยู่ในอ้อมแขนของพี่เซนเต็มเหนี่ยว ฉันโยกตัวไปพร้อมๆกับเค้า "ฮึ!ชอบล่ะสิ"พี่เซนกระซิบข้างหูฉันพร้อมกัดใบหูฉันเบาๆ ฉันพยายามดิ้นให้หลุดจากเค้าแต่พี่เซนกอดฉันไว้แน่น "อย่าลืมสิ ฉันบอกแล้วน่ะ!"พี่เซนทวนความจำฉันที่ว่าอย่าทำให้เราขายหน้า "แล้วพี่ไม่กลัวขายหน้าหรอ ถึงได้ทำอย่างนี้"ฉันพูดลอดฟัน "มันเป็นทำเนียม"พี่เซนพูดพลางซุกไซร้ไปตามซอกคอฉันเบาๆ ทำให้ฉันจักกะจี้ ทำเนียมบ้าอะไร!ทุเรศที่สุด!ฉันคิด เมื่อเพลงจบ เรา2คนจึงคำนับจากกัน ฉันพยายามทำพร้อมๆกับพี่เซน เพื่อที่คนในงานจะได้ไม่ผิดสังเกตว่าฉันเต้นรำไม่เป็น ฉันกำลังจะเดินแยกจากเค้าที่ฟลอเต้นรำเพื่อไปหาพี่เลียมแต่พี่เซนดึงเอวฉันเข้าไปโอบ "หมดหน้าที่ของฉันน่ะค่ะ"ฉันบอกพี่เซนพลางแกะมือ "ใครว่าล่ะ"พี่เซนบอกฉันและเดินโอบเอวฉันไปทักทายคนนู้นทีคนนี้ที ฉันต้องคอยฉีกยิ้มปั้นหน้าให้เหมือนกับว่าภูมิใจเค้าสุดๆทั้งที่จริงๆแล้ว ไม่เลย...
แปะเมลล์เลยนะจ้ะ ขอคอมเม้นหน่อยน้าา
แปะเมลล์เลยนะจ้ะ ขอคอมเม้นหน่อยน้าา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น