ใครว่าพระจันทร์ เหงาคนเดียว

ข้อมูลเบื้องต้น

“คืนนี้ดาวเต็มท้องฟ้าเลยนะค่ะ” เปิ้ลยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม แล้วทิ้งทอดประโยคบอกเล่า 

พร้อมสายตาที่จ้องไปที่ ดิน ชายหนุ่มที่บังเอิญได้กลาย มาเป็นเพื่อนร่วม สถานีรถไฟแห่งนี้ 

“แย่หน่อยนะครับ รถไฟก็ดันมาช้า นิก็ไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไหร่ รถไฟถึงจะมา” ดินพูดจากับเธอ

อย่างเป็นทางการ อาจเป็นเพราะไม่ใช่คนที่รู้จักมักคุ้นอะไร การตอบไปแบบนี้เหมือนกับการ

บอกเป็นในๆ ว่าต้องการขอพื้นที่ส่วนตัว 

“มันไม่แย่หรอกค่ะ อย่างน้อย ดิฉันก็ได้ดื่มและได้เจอเพื่อนที่นั่งชังกะตายนั่งอยู่แบบ

คุณยังไงละ” เปิ้ลหน้าแดงมองไปที่ดินด้วยสายตาไม่พอใจ

“คุณท่าทางเมานะครับ ผมว่าเบาๆลงบ้างก็คงจะดีนะครับ” ดินตอบเธออย่างสุภาพ

“เห้ย..นายว่าไหม ทำไมเวลาเหงาๆ เรามักจะชอบนั่งมองพระจันทร์ ด้วย” เปิ้ลในสภาพที่เมามาย

เธอกระดกเบียร์ขึ้นดื่ม แล้วนั่งมองพระจันทร์ 

“คงมีใครบางคนปล่อยให้พระจันทร์เหงาละมั้งครับ เขาถึงได้ปล่อยคลื่นความเหงา มาดึงดูดคนเหงาๆ

 เหมือนกันให้หันกลับมามอง จะได้ไม่เหงายังไงละ” ดินพูดอะไรก็ไม่รู้ดูงงๆ ทำให้เปิ้ลถึงกับนั่งเกา ศรีษะ 

พอจบประโยคแล้วดินก็เงยหน้ามอง พระจันทร์ เขาชื่นชมความสวยงามของพระจันทร์ ทันทีที่เขาก้มลงมา 

เขาต้องตกใจ เพราะผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา ได้เอาริมฝีปากของเธอ ค่อยๆ สัมผัส กับ ปากของดินอย่างนุ่ม 

ละมุน 

“ขอโทษนะดิน เราจะไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วจริงๆเหรอ”

ดินไม่พูดอะไรสักคำ เขาดึงตัวของเปิ้ลมากอดเอาไว้อย่างอบอุ่น ในคืนที่มีดาวอยู่เต็มท้องฟ้า