ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :chapter2. New Love ❤
วันนี้หลังจากที่มาร์คผู้ชายผมแดงเพลิงมีศักดิ์เป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งตื่นเช้าขึ้นมา ก็ต้องร้อนรนรีบไปโรงพยาบาลเพราะว่าน้องชายของตนที่ชื่อยูคยอมดันถูกรถชนเอาเสียดื้อๆ เขาว่าแล้วว่าวันนี้มันต้องมีอะไรไม่ดีสักอย่างแต่เขาก็ไม่อยากให้มันเกี่ยวกับน้องชายสุดที่รักของเขาเลย
"มาร์คนี่นายจะรีบไปไหนแต่เช้าน่ะ"เสียงทุ้มๆของพ่อมาร์คดังขึ้น แต่มาร์คไม่ได้สนใจอะไร เพราะเขากำลังรีบไปดูน้องชายของเขา
"ไปดูน้องครับน้องถูกรถชน"มาร์คตอบไปแบบห้วนๆ จากนั้นเขาก็รีบคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกจากบ้านไปเพื่อไปหาน้องชายของเขา
วันนี้ดูเหมือนจะเป็นวันที่ไม่ดีของแบมแบมแล้วล่ะ แทนที่เขาจะได้เพ้อฝันถึงเนื้อคู่เมื่อคืน ถึงแม้คนในฝันแบมจะเป็นผู้ชายแต่แบมก็ไม่เคยสงสัย เพราะความรักมันเกิดขึ้นได้นี่หน่า แต่แล้ววันนี้เขากลับจะต้องมาทำงานแทนแทยอน เพราะว่าแทยอนลาป่วย สงสัยเมื่อคืนจะจัดหนักกับทิฟฟานี่หรือยังไงกัน แล้วที่โรงพยาบาลนี่ก็นะ หาหมอคนอื่นที่ไม่ใช่เขาไม่ได้รึไง ... อ้อ ตอนนี้เขาอยู่ในลิฟท์กำลังจะขึ้นไปดูผู้ป่วยเมื่อวานของแทยอนที่เขาช่วยรักษา ตอนนี้ผู้ป่วยที่เขาช่วยรักษาไปเมื่อวานอยู่ชั้นห้า ห้องห้าศูนย์สี่
"ชั้น 5 ครับ"มีผู้ชายคนหนึ่งโผล่มาเขามีผมสีแดงเพลิง หึ..ผมสีแดงเพลิงอีกแล้วหรอ คนเมื่อคืนก็ผมสีแดงเพลิง แถมมีปานที่ด้านหลังของคอด้วยเหมือนคนเมื่อคืนเปี๊ยบเลย หรือว่า... ใช่แล้วใช่เขาแน่ๆ เขาแน่ๆ เนื้อคู่ของฉัน
แต่แล้วพอแบมแบมอ้าปากจะถามชื่อลิฟท์ก็เปิดพอดี เขาก็เดินออกไปเฉยๆเลย นั่นทำให้แบมแบมอึ้งไปสักพักและพอเขามองลิฟท์! เวรกรรม นี่เขามัวแต่สนใจผู้ชายคนนั้นจนลืมออกจากลิฟท์หรอเนี่ยนี่ก็ลงมาจนถึงชั้น 3 แล้ว ถ้ารอให้ไปถึงข้างล่าง เขาคงหน้าแตกแน่เลย ไม่ไม่ เขายอมเมื่อขาแล้วเดินบันไดขึ้นไปก็ได้ ... และไม่นานเขาก็มาจนถึงหน้าห้องห้าศูนย์สี่ เขาจึงเปิดประตูเข้าไป แต่ก็เห็นผู้ชายผมแดงคนนั้นที่อยู่ในลิฟท์เดียวกับเขานั่งร้องไห้อยู่กับพี่เจบีแฟนของพี่จูเนียร์นี่น่า ทำไมมันน่าแปลกขนาดนี้ที่หัวใจเขาเต้นตูมตาม เขารู้สึกอยากจะไปปลอบคนตรงหน้าเหลือเกิน ผู้ชายคนนั้นเหมือนมีอิทธิพลบางอย่างอะไรก็ไม่รู้ ที่จะทำให้เขารู้สึกอยากจะเข้าไปดูแลผู้ชายคนนี้เสียเหลือเกิน
"อ่าวแบมแบม มาได้ไงเรา พี่จำได้ว่าจูเนียร์บอกว่าอาทิตย์นี้ว่างแล้วนี่ ทำไมยังมาทำงานอยู่ล่ะ"เจบีพูดขึ้นทันทีเมื่อเห็นแบมแบมเดินเข้ามาใกล้ๆ แบมแบมเองก็ไม่รู้ว่าเขาเข้าไปใกล้ผู้ชายสองคนนี้มากแค่ไหน เพราะตั้งแต่เขาเห็นน้ำตาของผู้ชายผมสีแดงเพลิง เขาก็รู้สึกหวั่นไหวแปลกๆ
"อ๋อ พอดีว่าพี่แทยอน หมอประจำตัวของคนไข้คนนี้เขาป่วยน่ะสิ"แบมแบมตอบไปแบบกลบเกลื่อน แต่สายตาของแบมแบมก็ยังคงมองที่ผู้ชายผมแดงคนนั้นอยู่ดีนั่นแหละ
"จริงด้วย นี่มาร์คเพื่อนพี่เองแบม มาร์คแล้วก็นี่แบมแบมน้องชายของจูเนียร์แฟนฉันไง"เจบีแนะนำคนทั้งสองให้รู้จักกัน แต่รู้สึกเหมือนเขาจะลืมแนะนำคนที่นอนป่วยอยู่ทำให้อีกคนพยายามจะลุกขึ้นเพื่อแนะนำตัวเองบ้าง
"นี่! อย่าพึ่งลุกนะครับมันไม่ดี"ทันทีที่แบมเห็นอย่างนั้นแบมก็รีบไปช่วยกดตัวคนไข้ให้ลงไปนอนเหมือนเดิม เพื่อไม่ให้บาดเจ็บไปมากกว่านี้
"นะ...น่ารัก"คนไข้เผลอหลุดปากออกมาหลังจากที่เห็นแบมแบม แต่แบมแบมไม่ได้คิดอะไรนอกจากยิ้มให้เท่านั้น และหลังจากที่คนไข้ลุกขึ้นมารวมทั้งกล่าวชมแบมแบมทำให้มาร์คและเจบีมองตากันอย่างไม่เชื่อ เพราะว่าน้องชายของมาร์คจะเอาอีกแล้ว จะจีบหญิงอีกแล้วสินะ
"เอ่อ นี่น้องชายฉันเองยูคยอมน่ะ"มาร์ครีบลุกพรวดขึ้นมาเพื่อขัดขวางให้ยูคยอมรู้ว่าในห้องนี้ไม่ได้มีแค่ยูคกับแบมแบมนะ
"อ๋อครับ"แบมแบมพูดแล้วยิ้มให้มาร์ค ตอนนี้หน้าของมาร์คยังเปื้อนไปด้วยน้ำตาอยู่เลย เขาอยากจะเอื้อมมือไปเช็คน้ำตาให้เหลือเกิน แต่ในเมื่อเขาก็รู้ว่าเขาทำไม่ได้เขาไม่มีสิทธิ์
"เอ่อออ...งั้นหมอไปก่อนนะครับ"แบมแบมรีบเดินออกไป เพราะถ้าอยู่นานกว่านี้เขาต้องอดทนไม่ไหวแน่ๆ
"หว้าาา!! สงสารตัวเองจัง น่าจะขอเบอร์หมอคนนั้นไว้ก่อนเนอะ"ยูคคอมพูดอย่างเสียดาย
"นี่เรา พี่บอกแล้วไงว่าให้หยุดเรื่องผู้หญิง นี่ที่ขับมอไปชนรถยนต์นี่ตั้งใจจะตาย? เพราะผู้หญิงคนนั้นหรือไง"มาร์คพูดแบบต่อว่าน้อง ทั้งๆที่เมื่อกี้เขาพึ่งร้องไห้สงสารน้องชายที่คิดสั้น แต่สุดท้ายตอนนี้เขาอยากจะตบหัวไอ่น้องชายมันแรงๆจริงๆ
"ผมก็หยุดเรื่องผู้หญิงแล้วนะ นี่ผู้ชายนะพี่"ยูคยอมตอบพี่ชายอย่างกวนๆ ทำให้มาร์คถึงขั้นต้องถอนหายใจ
"หิวกันไหมอ่า ให้พี่ไปหาอะไรให้กินไหม"เจบีพูดแทรกขึ้นมา ตอนนี้ท้องของเจบีมันร้องจะแย่อยู่แล้ว อยู่ดีๆไอเพื่อนตัวดีมันก็โทรมาร้องไห้เรื่องน้องชาย ทำให้เจบีถึงขั้นเป็นห่วงอย่างมาก ก็เลยต้องรีบมาน่ะสิ
"เดี๋ยวฉันไปเอง ฝากดูแลน้องชายฉันด้วยนะ"มาร์คพูดแล้วก็รีบออกมาจากห้องก่อนที่เขาจะต่อยน้องชายให้หลับไปอีกรอบ นี่อะไรกันตัวแค่นี้จะหัดชอบผู้ชายแล้ว ถ้าผิดหวังกับผู้ชายไปอีกล่ะ น้องจะทำอะไรบ้างเนี่ย
ในระหว่างที่มาร์กำลังเดินไปที่ห้างที่อยู่ตรงกันข้ามกับโรงพยาบาลเขาก็เจอแบมแบมอีก นี่มันชะตาฟ้าลิขิตยังไงกัน ก็รู้นะว่าเด็กนี่น่ารัก แต่ก็ไม่อยากเจอมากหรอก เดี๋ยวเกิดถามเรื่องน้องชายและสนใจน้องชายเขาขึ้นมาทำไง ("ชอบเขาล่ะซิ๊น้องหนู"เสียงใสๆดุจนางฟ้าของไรท์เตอร์เอ่ยออกมา เพื่อเสกมนตร์ให้คนอ่านยิ้ม)
"เอ่อออ ขอโทษนะครับพี่มาร์คใช่ไหมครับ"แบมแบมพูดออกมาเพื่อชวนคุย
"ใครพี่ครับ?"มาร์คตอบกลับไปด้วยสีหน้าเย็นชาก็เขาไม่อยากจะพูดกับเด็กคนนี้อยู่แล้วนี่หน่า
"ก็พี่มาร์คไงครับ พี่เป็นเพื่อนพี่เจบี ก็ต้องเป็นเพื่อนผมด้วยแหละครับ"แบมแบมพูดด้วยรอยยิ้มสดใส...จะว่าไปแล้วเขาไม่ได้ยิ้มแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ เพราะรอยยิ้มนี้เองก็ทำให้มาร์คสัมผัสได้ว่ามันคือรอยยิ้มที่เบิกบานที่สุดในรอบห้าปีที่ผ่านมา
"อ๋อ มีอะไรหล่ะเรา"มาร์คถามแบมแบมไปอย่างห้วนๆ เพราะถ้าไม่มีอะไรเขาจะได้รีบๆเดินไปสักที
"เอ่ออ...น้องพี่มาร์คเขาเจ้าชู้มากไหมครับ"แบมแบมตั้งใจจะถามอย่างนั้นต่อไปเพราะเขาดันไปรู้มาน่ะสิว่าคนที่ซ้อนท้ายยูคยอมน่ะเป็นผู้หญิง
"ก็พอสมควรนะ สนใจในตัวน้องชายฉันหรอ"มาร์คถามแบมแบมด้วยสายตาอัมหิตทำให้แบมแบมแทบจะสะดุ้ง
"เปล่านะครับเปล่านะ ผมก็แค่เห็นว่าคนไข้คนที่พี่ทิฟฟานี่รักษาน่ะเป็นผู้หญิงด้วย"แบมแบมรีบตอบกลับไปเพราะกลัวมาร์คเข้าใจผิด
"หรอ แล้วตอนนั้นคนไข้คนนั้นเป็นไงบ้างหล่ะ"มาร์คถามแบมแบม เพื่อไม่ให้การสนทนานี้หยุดลงเขาก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไม ก็แค่อยากคุยกับคนๆนี้เท่านั้นเอง แค่คุยด้วยแล้วรู้สึกดีเขาก็อยากคุยด้วยแล้วหล่ะ
"ก็...เห็นพี่แทยอนบอกตอนก่อนผ่าตัดยูคยอมว่าผู้หญิงคนนั้นสมองบวมนะครับ...อ้อใช่ เขาชื่อบังมินอาอะไรเนี่ยแหละครับ"แบมแบมบอกข้อมูลเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นไปจนหมด พอมาร์คได้ยินชื่อหน้าของมาร์คก็เจือนลงทันที แต่แล้วเขาก็กระตุกยิ้มแล้วกล่าวว่า
"รู้เยอะจังนะ นี่นายสนใจน้องชายฉันจริงๆหรือเปล่า"
"เปล่านะครับ ผมสนใจพี่ต่างหาก"แบมแบมหลุดพูดออกไปเต็มปากนั่นทำให้เขาไม่รู้ว่าเขาจะสู้หน้ามาร์คได้อีกอย่างไร เขาจึงรีบเดินจ้ำอ้าวไปที่ห้างตรงกันข้ามโรงพยาบาลอย่างเร็วโดยไม่หันกลับมามอง ถ้าแบมแบมหันกลับมามองสักนิด แบมก็คงจะเห็นผู้ชายที่ชื่อมาร์คหลุดยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
"มาร์คนี่นายจะรีบไปไหนแต่เช้าน่ะ"เสียงทุ้มๆของพ่อมาร์คดังขึ้น แต่มาร์คไม่ได้สนใจอะไร เพราะเขากำลังรีบไปดูน้องชายของเขา
"ไปดูน้องครับน้องถูกรถชน"มาร์คตอบไปแบบห้วนๆ จากนั้นเขาก็รีบคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกจากบ้านไปเพื่อไปหาน้องชายของเขา
วันนี้ดูเหมือนจะเป็นวันที่ไม่ดีของแบมแบมแล้วล่ะ แทนที่เขาจะได้เพ้อฝันถึงเนื้อคู่เมื่อคืน ถึงแม้คนในฝันแบมจะเป็นผู้ชายแต่แบมก็ไม่เคยสงสัย เพราะความรักมันเกิดขึ้นได้นี่หน่า แต่แล้ววันนี้เขากลับจะต้องมาทำงานแทนแทยอน เพราะว่าแทยอนลาป่วย สงสัยเมื่อคืนจะจัดหนักกับทิฟฟานี่หรือยังไงกัน แล้วที่โรงพยาบาลนี่ก็นะ หาหมอคนอื่นที่ไม่ใช่เขาไม่ได้รึไง ... อ้อ ตอนนี้เขาอยู่ในลิฟท์กำลังจะขึ้นไปดูผู้ป่วยเมื่อวานของแทยอนที่เขาช่วยรักษา ตอนนี้ผู้ป่วยที่เขาช่วยรักษาไปเมื่อวานอยู่ชั้นห้า ห้องห้าศูนย์สี่
"ชั้น 5 ครับ"มีผู้ชายคนหนึ่งโผล่มาเขามีผมสีแดงเพลิง หึ..ผมสีแดงเพลิงอีกแล้วหรอ คนเมื่อคืนก็ผมสีแดงเพลิง แถมมีปานที่ด้านหลังของคอด้วยเหมือนคนเมื่อคืนเปี๊ยบเลย หรือว่า... ใช่แล้วใช่เขาแน่ๆ เขาแน่ๆ เนื้อคู่ของฉัน
แต่แล้วพอแบมแบมอ้าปากจะถามชื่อลิฟท์ก็เปิดพอดี เขาก็เดินออกไปเฉยๆเลย นั่นทำให้แบมแบมอึ้งไปสักพักและพอเขามองลิฟท์! เวรกรรม นี่เขามัวแต่สนใจผู้ชายคนนั้นจนลืมออกจากลิฟท์หรอเนี่ยนี่ก็ลงมาจนถึงชั้น 3 แล้ว ถ้ารอให้ไปถึงข้างล่าง เขาคงหน้าแตกแน่เลย ไม่ไม่ เขายอมเมื่อขาแล้วเดินบันไดขึ้นไปก็ได้ ... และไม่นานเขาก็มาจนถึงหน้าห้องห้าศูนย์สี่ เขาจึงเปิดประตูเข้าไป แต่ก็เห็นผู้ชายผมแดงคนนั้นที่อยู่ในลิฟท์เดียวกับเขานั่งร้องไห้อยู่กับพี่เจบีแฟนของพี่จูเนียร์นี่น่า ทำไมมันน่าแปลกขนาดนี้ที่หัวใจเขาเต้นตูมตาม เขารู้สึกอยากจะไปปลอบคนตรงหน้าเหลือเกิน ผู้ชายคนนั้นเหมือนมีอิทธิพลบางอย่างอะไรก็ไม่รู้ ที่จะทำให้เขารู้สึกอยากจะเข้าไปดูแลผู้ชายคนนี้เสียเหลือเกิน
"อ่าวแบมแบม มาได้ไงเรา พี่จำได้ว่าจูเนียร์บอกว่าอาทิตย์นี้ว่างแล้วนี่ ทำไมยังมาทำงานอยู่ล่ะ"เจบีพูดขึ้นทันทีเมื่อเห็นแบมแบมเดินเข้ามาใกล้ๆ แบมแบมเองก็ไม่รู้ว่าเขาเข้าไปใกล้ผู้ชายสองคนนี้มากแค่ไหน เพราะตั้งแต่เขาเห็นน้ำตาของผู้ชายผมสีแดงเพลิง เขาก็รู้สึกหวั่นไหวแปลกๆ
"อ๋อ พอดีว่าพี่แทยอน หมอประจำตัวของคนไข้คนนี้เขาป่วยน่ะสิ"แบมแบมตอบไปแบบกลบเกลื่อน แต่สายตาของแบมแบมก็ยังคงมองที่ผู้ชายผมแดงคนนั้นอยู่ดีนั่นแหละ
"จริงด้วย นี่มาร์คเพื่อนพี่เองแบม มาร์คแล้วก็นี่แบมแบมน้องชายของจูเนียร์แฟนฉันไง"เจบีแนะนำคนทั้งสองให้รู้จักกัน แต่รู้สึกเหมือนเขาจะลืมแนะนำคนที่นอนป่วยอยู่ทำให้อีกคนพยายามจะลุกขึ้นเพื่อแนะนำตัวเองบ้าง
"นี่! อย่าพึ่งลุกนะครับมันไม่ดี"ทันทีที่แบมเห็นอย่างนั้นแบมก็รีบไปช่วยกดตัวคนไข้ให้ลงไปนอนเหมือนเดิม เพื่อไม่ให้บาดเจ็บไปมากกว่านี้
"นะ...น่ารัก"คนไข้เผลอหลุดปากออกมาหลังจากที่เห็นแบมแบม แต่แบมแบมไม่ได้คิดอะไรนอกจากยิ้มให้เท่านั้น และหลังจากที่คนไข้ลุกขึ้นมารวมทั้งกล่าวชมแบมแบมทำให้มาร์คและเจบีมองตากันอย่างไม่เชื่อ เพราะว่าน้องชายของมาร์คจะเอาอีกแล้ว จะจีบหญิงอีกแล้วสินะ
"เอ่อ นี่น้องชายฉันเองยูคยอมน่ะ"มาร์ครีบลุกพรวดขึ้นมาเพื่อขัดขวางให้ยูคยอมรู้ว่าในห้องนี้ไม่ได้มีแค่ยูคกับแบมแบมนะ
"อ๋อครับ"แบมแบมพูดแล้วยิ้มให้มาร์ค ตอนนี้หน้าของมาร์คยังเปื้อนไปด้วยน้ำตาอยู่เลย เขาอยากจะเอื้อมมือไปเช็คน้ำตาให้เหลือเกิน แต่ในเมื่อเขาก็รู้ว่าเขาทำไม่ได้เขาไม่มีสิทธิ์
"เอ่อออ...งั้นหมอไปก่อนนะครับ"แบมแบมรีบเดินออกไป เพราะถ้าอยู่นานกว่านี้เขาต้องอดทนไม่ไหวแน่ๆ
"หว้าาา!! สงสารตัวเองจัง น่าจะขอเบอร์หมอคนนั้นไว้ก่อนเนอะ"ยูคคอมพูดอย่างเสียดาย
"นี่เรา พี่บอกแล้วไงว่าให้หยุดเรื่องผู้หญิง นี่ที่ขับมอไปชนรถยนต์นี่ตั้งใจจะตาย? เพราะผู้หญิงคนนั้นหรือไง"มาร์คพูดแบบต่อว่าน้อง ทั้งๆที่เมื่อกี้เขาพึ่งร้องไห้สงสารน้องชายที่คิดสั้น แต่สุดท้ายตอนนี้เขาอยากจะตบหัวไอ่น้องชายมันแรงๆจริงๆ
"ผมก็หยุดเรื่องผู้หญิงแล้วนะ นี่ผู้ชายนะพี่"ยูคยอมตอบพี่ชายอย่างกวนๆ ทำให้มาร์คถึงขั้นต้องถอนหายใจ
"หิวกันไหมอ่า ให้พี่ไปหาอะไรให้กินไหม"เจบีพูดแทรกขึ้นมา ตอนนี้ท้องของเจบีมันร้องจะแย่อยู่แล้ว อยู่ดีๆไอเพื่อนตัวดีมันก็โทรมาร้องไห้เรื่องน้องชาย ทำให้เจบีถึงขั้นเป็นห่วงอย่างมาก ก็เลยต้องรีบมาน่ะสิ
"เดี๋ยวฉันไปเอง ฝากดูแลน้องชายฉันด้วยนะ"มาร์คพูดแล้วก็รีบออกมาจากห้องก่อนที่เขาจะต่อยน้องชายให้หลับไปอีกรอบ นี่อะไรกันตัวแค่นี้จะหัดชอบผู้ชายแล้ว ถ้าผิดหวังกับผู้ชายไปอีกล่ะ น้องจะทำอะไรบ้างเนี่ย
ในระหว่างที่มาร์กำลังเดินไปที่ห้างที่อยู่ตรงกันข้ามกับโรงพยาบาลเขาก็เจอแบมแบมอีก นี่มันชะตาฟ้าลิขิตยังไงกัน ก็รู้นะว่าเด็กนี่น่ารัก แต่ก็ไม่อยากเจอมากหรอก เดี๋ยวเกิดถามเรื่องน้องชายและสนใจน้องชายเขาขึ้นมาทำไง ("ชอบเขาล่ะซิ๊น้องหนู"เสียงใสๆดุจนางฟ้าของไรท์เตอร์เอ่ยออกมา เพื่อเสกมนตร์ให้คนอ่านยิ้ม)
"เอ่อออ ขอโทษนะครับพี่มาร์คใช่ไหมครับ"แบมแบมพูดออกมาเพื่อชวนคุย
"ใครพี่ครับ?"มาร์คตอบกลับไปด้วยสีหน้าเย็นชาก็เขาไม่อยากจะพูดกับเด็กคนนี้อยู่แล้วนี่หน่า
"ก็พี่มาร์คไงครับ พี่เป็นเพื่อนพี่เจบี ก็ต้องเป็นเพื่อนผมด้วยแหละครับ"แบมแบมพูดด้วยรอยยิ้มสดใส...จะว่าไปแล้วเขาไม่ได้ยิ้มแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ เพราะรอยยิ้มนี้เองก็ทำให้มาร์คสัมผัสได้ว่ามันคือรอยยิ้มที่เบิกบานที่สุดในรอบห้าปีที่ผ่านมา
"อ๋อ มีอะไรหล่ะเรา"มาร์คถามแบมแบมไปอย่างห้วนๆ เพราะถ้าไม่มีอะไรเขาจะได้รีบๆเดินไปสักที
"เอ่ออ...น้องพี่มาร์คเขาเจ้าชู้มากไหมครับ"แบมแบมตั้งใจจะถามอย่างนั้นต่อไปเพราะเขาดันไปรู้มาน่ะสิว่าคนที่ซ้อนท้ายยูคยอมน่ะเป็นผู้หญิง
"ก็พอสมควรนะ สนใจในตัวน้องชายฉันหรอ"มาร์คถามแบมแบมด้วยสายตาอัมหิตทำให้แบมแบมแทบจะสะดุ้ง
"เปล่านะครับเปล่านะ ผมก็แค่เห็นว่าคนไข้คนที่พี่ทิฟฟานี่รักษาน่ะเป็นผู้หญิงด้วย"แบมแบมรีบตอบกลับไปเพราะกลัวมาร์คเข้าใจผิด
"หรอ แล้วตอนนั้นคนไข้คนนั้นเป็นไงบ้างหล่ะ"มาร์คถามแบมแบม เพื่อไม่ให้การสนทนานี้หยุดลงเขาก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไม ก็แค่อยากคุยกับคนๆนี้เท่านั้นเอง แค่คุยด้วยแล้วรู้สึกดีเขาก็อยากคุยด้วยแล้วหล่ะ
"ก็...เห็นพี่แทยอนบอกตอนก่อนผ่าตัดยูคยอมว่าผู้หญิงคนนั้นสมองบวมนะครับ...อ้อใช่ เขาชื่อบังมินอาอะไรเนี่ยแหละครับ"แบมแบมบอกข้อมูลเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นไปจนหมด พอมาร์คได้ยินชื่อหน้าของมาร์คก็เจือนลงทันที แต่แล้วเขาก็กระตุกยิ้มแล้วกล่าวว่า
"รู้เยอะจังนะ นี่นายสนใจน้องชายฉันจริงๆหรือเปล่า"
"เปล่านะครับ ผมสนใจพี่ต่างหาก"แบมแบมหลุดพูดออกไปเต็มปากนั่นทำให้เขาไม่รู้ว่าเขาจะสู้หน้ามาร์คได้อีกอย่างไร เขาจึงรีบเดินจ้ำอ้าวไปที่ห้างตรงกันข้ามโรงพยาบาลอย่างเร็วโดยไม่หันกลับมามอง ถ้าแบมแบมหันกลับมามองสักนิด แบมก็คงจะเห็นผู้ชายที่ชื่อมาร์คหลุดยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
▌ ▌ ▌ ▌ ▌ ▌ ▌ ▌ ▌ ▌
มาแล้วมาแล้วไรท์เตอร์มาแล้ว~ ขอให้สนุกกับการอ่านนะงับ
แวะมาคุยกับไรท์ได้น้าาา ถ้าว่างก็ช่วยซัพพอร์ตหน่อย 5555555
( ITimex2 ) ( #ฟิคสุดขอบฟ้า )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น