คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่7
ินฮวานเินหนีออาานมา และหยิบสมาร์ทโฟนไลน์หาฮันบินทันที
เาไม่มีอารม์ะมาเอนอยับานแล้วล่ะ
JinhwanHB :
ฮันบินอ่า นายอยู่ไหนเหรอ?
HanbinJ :
เล้าน์อโรแรม
JimhwanHB :
อ่า ั้นเี๋ยวันไปหานะ
ินฮวานำลัสสัยว่าฮันบินเป็นอะไรหรือเปล่า ปิฮันบินไม่เยอบินฮวานห้วนๆแบบนี้ มันโหวๆเหมือนันนะ
ินฮวานพาร่าายอันมึนๆนิๆอัวเอมายัเล้าน์อโรแรม วาสายาหาฮันบินทั่ว แ่็ไม่พบ ลับเอุนเน่ ลูพี่ลูน้ออฮันบินแทน
“เอ่อ พี่ินฮวานสวัสีรับ”ุนเน่เห็นินฮวาน็โ้ัวให้ ินฮวานพยัหน้ารับและถามถึฮันบิน
“แล้วฮันบินล่ะ?”ินฮวานพยายามทอสายามออีรั้ ็พบับู่าย-ายู่หนึ่ ำลันัวเนียันอยู่บนโฟาสีสทา้านวามืออน ไม่ไลารนี้นั และที่สำั ผู้ายหนึ่นในนั้น ล้ายฮันบินเลย
“เอ่อ อยะ อยู่”ุนเน่ทำหน้าาเลิ่ลั่ ินฮวานที่ำลัสสัยว่าผู้ายนนั้นใ่ฮันบินรึเปล่าึเินเ้าไปรนั้นทันที
พอเินเ้ามาเรื่อยๆ ภาพผู้าย2นที่นัวเนียันรหน้า ลับัเนยิ่ึ้น
นั่นมัน..ฮันบิน แฟนอเาริๆ
น้ำาอินฮวาน่อยๆไหลออมา้าๆ แรไม่มีะยืนแล้วล่ะ
ินฮวานทรุัวลไป ุนเน่ที่มอภาพเหุาร์อย่าอึ้ๆเ้ามาบบ่าินฮวานเพื่อเป็นารปลอบประโลม
“ฮันบิน ฮึ ฮือ..”ินฮวานเรียื่อแฟนอนออมาอย่าแผ่วเบา ปนเสียสะอื้น
“อ้ะ”ฮันบินผละออาออาวอนรหน้า หันมามอินฮวาน ้วยสีหน้าที่เย็นา
ฮันบินในอนนี้ไม่หลเหลือวามอบอุ่นและอ่อนโยนเลย...
“ฮึฮันบิน..นายทำฮึ...แบบนี้ไ้ยัไ”
“นั่นแฟนนายหรอ?”ผู้ายที่นัวเนียับฮันบินพอเห็นหน้าินฮวาน็แสสีหน้าแปลใ
“อืม ไป่อันที่ห้อนายละัน”ฮันบินหยิบุแรถบนโ๊ะและลุึ้นยืนเ็มวามสู เหล่ามามอินฮวาน้วยสีหน้าเรียบเย
“นะนาย..เป็นใร..”ินฮวานที่อนนี้นั่สะอื้นอยู่บนพื้น โยมีุนฮเวอยบบ่าปลอบเบาๆเอ่ยถามึ้น
“เอ่อ ผม แบมแบม แฟนเ่าฮันบินเอรับ”แบมแบมโหัวให้ินฮวาน่อนะลุึ้นยืน และออแรระามือฮันบินให้เินออไปารนี้ทันที
ฮันบินเินามแบมแบมไปโยไม่ลับมามอินฮวานอีเลย...
-HONESTYBJIN-
“พี่...เป็นอะไรมาไหม..”ุนฮเวที่อยปลอบินฮวาน อนนี้พยายามลูบหลั เพื่อเป็นารปลอบประโลม เพราะนัวเล็รหน้อเาร้อไห้สะอื้นอย่าหนั โยที่ไม่มีทีท่าว่าะหยุเลย
“ฮึ..ฮืออออ”ินฮวานสะอื้นหนัและู่ๆ็หมสิไป
“เห้ยยยย!!!พี่ินฮวานนนน พี่”ุนเน่ำลัใ และรีบเย่าัวินฮวานเพื่อที่ะปลุให้นัวเล็ื่น แ่็ไม่มีทีท่าว่าะื่นเลย
“ทำไีวะเนี่ยยยยยย โอ้ยยยยยย”ุนเน่ยี้หัวัวเออย่าอารม์เสีย ในเมื่อิอะไรไม่ออแบบนี้ ุนฮเว็้อ....
“ฮัลโหลลลลลล ม๊ารับบบ ่วยเน่้วยม๊า”
โทรหาแม่น่ะสิ!!!
-HONESTYBJIN-
“ปล่อยันไ้แล้ว”ฮันบินหยุเินและส่สายามอมายัแนอนที่โนแบมแบมวไว้อยู่
“หึ..หมหน้าที่ันแล้วสินะ”แบมแบมแ่นหัวเราะออมา
็ู่ๆฮันบิน็เมสเสมาหาเา ว่าให้มาเอที่โรแรมYG อนนี้เวลานี้เลย ้วยวามที่แบมแบม็เหาๆอยู่นเียวในห้อ แถมอนโแบมแบมยัใล้ับโรแรมYGอี้วย ทำให้แบมแบมว้าุแรถและรีบับออมาอย่ารวเร็ว
็นึว่าะิถึัน ที่ไหนไ้ ให้มาเล่นละรบาแฟนใหม่ะั้น
มันน่าน้อยใริๆ
“ไม่ิะไป่อันอย่าที่นายบอหน่อยหรอ”แบมแบมเินเ้ามาใ้ลฮันบินและล้ออฮันบินไว้
“อย่าเลย อบุละันสำหรับเรื่อเมื่อี้ ันไปละ”ฮันบินถอยัวออมา และเินออารนั้นทันที
“หึ” แบมแบมแ่นหัวเราะับัวเอ ่อนะเินไปยัรถสปอร์อน
-HONESTYBJIN-
ฮันบินึ้นมายัAUDI R8ลูรั ่อนะโทรหาุนเน่ ลูพี่ลูน้อนสนิท เพื่อถามถึินฮวาน
“ไอ้เน่ พี่ินเป็นไบ้า”
“เาร้อไห้นสลบไปเลยว่ะเฮีย ผมว่าเฮียทำแรไปนะเว้ย”
“แล้วแอยู่ไหน”
“ม๊าบอให้ผมพาพี่ินมาที่บ้าน เี๋ยวมาัารให้ เฮียมาบ้านผมละัน”
“อืม” ฮันบินวาสาย และถอนหายใออมายาวๆ
“เฮ้ออออ ผมะทำยัไับพี่ีนะ..”
ฮันบินับรถไปเรื่อยๆ ้วยวามเร็วปานลา บนถนนที่ไม่่อยะมีรถเท่าไหร่ เพราะมันเป็นเวลาึแล้วเหมือนัน
ฮันบินอรถรแม่น้ำฮัน และลมารับบรรยาาศเย็นๆยาม่ำืนริมแม่น้ำ เพื่อให้เวลาับัวเอบ้า
ฮันบินใร้อนเินไป ฮันบินทำให้ินฮวาน้อเสียใอย่าหนั ร้อไห้นสลบไปเลย
เาอยาะเอามีปาอัวเอให้ายๆไปะ
ทำไมเาถึไ้เลวอย่านี้
ฮันบินึ่อสายหานัมแทฮยอน เพื่อนสนิทอินฮวาน เพื่อถามเรื่อราวทั้หม
และไ้ำอบาแทฮยอนมาว่า
“ไอ้ินโนผู้ายลวนลาม มันพยายามัืนแล้ว แ่นาย็รู้ว่ามันแรน้อยะายไป แล้วนี่เพื่อนันเป็นอะไรมาไหม?”
เมื่อฮันบินฟัเรื่อราวทุอย่าบ ็เ่าทรุ น้ำาที่ไม่่อยไหลออมา อนนี้ลับไหลออมาไม่หยุ ริมแม่น้ำฮันอนนี้ มีแ่เพียเสียสะอื้นอผู้ายอย่า
“ิมฮันบิน”
-HONESTYBJIN-
พรึ่บ
ฮอเปิไฟในห้ออน เาเพิ่ะลับมาาานเลี้ยวันเิอพี่ึฮุน พี่ายนสนิท
อนแร็ว่าะไม่ไปหรอ แ่เพราะโนำู่ว่า
“ถ้ามึไม่มา ถือว่ามึไม่ใ่น้อู”
เา็เลย้อำใมาน่ะสิ
แล้วอีอย่า ินฮวาน ้อโนบัับมาานนี้อย่าแน่นอน
ฮอลายเนไท์ที่ออนออ ปลระุมเสื้อเิ้ พับแนเสื้อึ้น และทิ้ัวลนั่พับนโฟาัวให่
ฮอเยหน้าึ้นไปบนเพานห้อ พลาิถึเรื่อในอี
ที่ห้อนี้..โฟาัวนี้..เยมีอีนอยู่้วยัน
เาไม่น่าเลย..
ย้อนลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว...
“ย่า ้อ่า ื่นไ้แล้วนะ ันหิว้าวววววว”ินฮวานที่เพิ่เ้ามายัห้ออฮอ เย่าแนเ้าอห้อ แฟนหนุ่มอน เพื่อปลุาารนอนอันแสนสบาย
ินฮวานเป็นนเียวที่เรียฮอว่า ้ เพราะอะไรน่ะเหรอ
เพราะเาี้เียเรียื่อเ็มอฮอยัไล่ะ เลยเรียว่า ้ ะเลย
“อ่า ื่นแล้วรับัวเล็”ฮอหยััวลุึ้นและบิี้เียเล็น้อย ่อนะประอใบหน้าอินฮวานไว้ ้อไปในวาู่เล็นั้นอย่าอ่อนโยน ุมพิที่ริมฝีปาหยัเบาๆ
“ิถึััวเล็อผม แล้วอยาินอะไรล่ะหืม?”ฮอึัวินฮวานเ้ามาอ ินฮวานุหน้าลับอแร่ๆอฮอพูเสียอู้อี้
“ืออ อะไร็ไ้ ที่นายอยาิน ่วนี้นายเรียนหนันี่หน่า ันอยาามในาย”ินฮวานเยหน้าึ้นมามอฮอและทำาแป๋วๆใส่
อาทิย์ที่ผ่านมา ินฮวานแทบไม่ไ้เอฮอเลย ถึแม้ทั้สอะุยไลน์หรือสไป์ันทุวัน แ่อพวนั้นมันแทนที่ อ อทัู้่ไม่ไ้หรอ
เพราะฮอเรียนหนัมา แล้วเา็เพิ่สอบไฟนอลไปเมื่อวานหมาๆ ถือว่าเาหมภาระแล้วล่ะ
เาเรียนะบริหาร มหาวิทยาลัยใล้ๆินฮวานนั่นแหละ
“ั้นรอแปปนึนะรับ”ฮอลุาเียเินไปหยิบผ้าเ็ัวและเ้าห้อน้ำไปทันที
ินฮวานนอนเล่นบนเียไม่นาน แฟนอน็ออมาาห้อน้ำ
ินฮวานนอนมอฮอแ่ัวอย่าเพลิน ็แฟนเาน่ะ ไม่ว่าะทำอะไร็หล่อน่ะสิ
“มอแบบนี้ ้อารอะไรล่ะหืมมมม”ทันทีที่ฮอแ่ัวเสร็็เินมาหาินฮวานและประอใบหน้าเล็ๆนั้นไว้ที่อุ้มือ
“เปล่าสัหน่อย ็แ่ิว่า้อันน่ะ หล่อทุมุมเลยยยย”ินฮวานยู่ปาและส่ายหน้าไปามแรมืออฮอที่ำลัยี้แ้มอนเบาๆไปมาอยู่
“เลิอ้อนไ้แล้วน่า หิวไม่ใ่หรอรับ ไปิน้าวันเถอะ เี๋ยวะไม่ไ้ิน้าวนะ้บอไว้่อน”ฮอเินไปหยิบระเป๋าัและุแรถอน และนำไปที่ประูห้อโยมีินฮวานเินามิอย่าไม่ห่า
“็ไ้”ินฮวานเาะแนฮอไม่ปล่อย ทั้สอไม่ิว่าะ้อาันไปไล
นวันนึ
“ป๊าอยาให้เราไปเรียนอเมริา ะไ้รีบๆบ รีบๆมาบริหารบริษัทเราไวๆ เพราะอนนี้บริษัทเราำลัเสี่ยนะ”
“็ไ้รับ แล้วป๊าะให้ผมไปเมื่อไหร่”
“เือนหน้าเลย ป๊าัารทุอย่าไว้หมแล้ว ส่วนแฟนแ บอให้เาเ้าใ้วย ไม่ใ่เี๋ยวทะเลาะันเพราะเรื่อนี้นะ”
“ไม่้อห่วรับป๊า”
แ่แล้ว ฮอ็ไม่ยอมบอินฮวาน
เพราะฮอรู้ว่าถ้าบอไป ินฮวานะ้อึม ไม่ทำัวร่าเริแบบนี้แน่นอน
เาึอยาใ้เวลาที่มีวามสุับินฮวานที่แสนร่าเริไว้ให้เ็มที่
โยที่เาไม่ิถึหัวออินฮวานเลยสันิ...
เาเห็นแ่ัวเินไป...
“ิน..้อโทษนะ”ฮอที่ำลัิถึเรื่อในอี ็น้ำาไหลออมา พร้อมับสะอื้นไม่หยุ
ริๆแล้วฮอเอ็ทำใไม่ไ้เ่นัน เมื่อเาาินฮวานมา ทำเอาเาินไม่ไ้นอนไม่หลับ วันๆเอาแ่อ่านหนัสือ เร่ให้นเรียนให้บ เพื่อที่ะไ้ลับมาอยู่ับินฮวานอเา
ทำให้เาไม่มีเวลาิ่อลับมาหาินฮวานเลย
“ิน..ลับฮึ..มาหา้ไ้ไหม..”ฮอปาน้ำาัวเอ แ่ยิ่ปาเท่าไหร่็ยิ่ไหลออมา
.
.
.
#ฟิฮอน
ความคิดเห็น