[UnQueen] ข้าไม่ได้อยากเป็นราชินี!!

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3 ทัศนศึกษา?!

:บทที่3:

หลังจากวันแรกที่แสนทรหดได้ผ่านไปเช้าวันใหม่ของข้าในตำแหน่ง'ราชินีองค์ใหม่'ก็เริ่ม

ขึ้นแต่..เริ่มได้ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่หรอกนะ

"นี่! ทำไมถึงตื่นสายขนาดนี้กันหา!" ทันทีที่ข้าก้าวเท้าออกจากห้องเจ้ากรรมนายเวรก็มา

ทวงถึงที่

เนื่องจากเมื่อคืนข้าดันไปรับปากโฮเรนว่าวันนี้จะไม่ไปกินข้าวเข้าสายแต่สุดท้าย..ก็ตื่นช้า

กว่าชาวบ้านเขาเหมือนเดิม

"นี่ถ้าไม่ติดว่าเจ้าเพิ่งมาใหม่ละก็ข้าคงว่าหนักกว่านี้ไปแล้วและอีกอย่างถ้าโฮเรนไม่มาขอ

ให้ข้าใจอ่อนกับเจ้าหน่อยข้าก็คง....."  เอนอร์ที่บุกมาจับผิดข้าถึงหน้าห้องพูดรัวเร็วเสียจนข้าขี้เกียจฟัง ได้แต่ทำหน้ารับรู้เป็นลูกหมาแทน เฮ้อ ถ้าวันไหนเขาไม่จับผิดข้าละก็วันนั้นคงมีฝนตกเป็นลูกกวาดแล้วล่ะ

"..เอาล่ะถ้าเจ้าไม่อยากให้ข้าต้องอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ก็รีบแต่งตัวแล้วไปที่ห้องอาหาร

ได้แล้ว..!"  เอนอร์กระแทกเสียงใส่ข้าก่อนจะหันหลังกลับไปยังทางเดิมเพื่อไปที่ห้องอาหาร

โอย ปวดหมองจริง! อ้อ อย่าเข้าใจผิดล่ะข้าไม่ได้ปวดหมองเพราะโดนเอนอร์ด่าหรอกแต่

ที่กำลังเครียดอยู่ก็คือสิ่งที่จะตามมาหลังจากนี้น่ะสิ! นี่ขนาดวันแรกข้ายังโดนเอนอร์บุกมาด่าถึง
ขนาดนี้แล้ววันต่อไปเล่าข้าจะไม่โดนเจ้าราชานั่นชกหมอบเรอะ!

ข้าก้าวไปตามโถงทางเดินที่ทอดยาวหาที่สิ้นสุดไม่เจอก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตู

บานใหญ่สีเงินสลักลายช้อนส้อมและเครื่องมือประกอบอาหารต่างๆนานา โอ้ พวกเจ้ามีรสนิยม
อย่างนี้เองเรอะเนี่ย!

แอ้ด!

แต่แล้วจู่ๆประตูตรงหน้าข้าก็เปิดขึ้นเองโดยที่ข้ายังไม่ทันเอื้อมมือไปแตะ 
"อ้า มาถึงแล้วเหรอเข้ามาสิโซน่า"
ที่แท้ก็เป็นโฮเรนที่มาเปิดประตูให้ข้า วันนี้เขาเป็นคนเดียวที่ไม่ได้ใส่หน้ากากทำเอาข้า

เกือบจะจำไม่ได้ สีผมของเขาเป็นเปลือกส้มตัดกับนัยน์ตาสีฟ้าใสได้อย่างดีทีเดียวหากจะให้พูด
รวมๆล่ะก็คงไม่ต่างกับเทวดาจากสวรรค์เลยล่ะมั้ง...ถึงจะเป็นราชาปีศาจก็เถอะ

โฮเรนนำข้าเข้าไปในห้องอาหารสุดหรูที่ตกแต่งด้วยอะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมดไม่ว่าจะเป็น

พลอย หินหลากสี และอีกมากมายที่ข้าไม่รู้จักชื่อแต่สามารถพูดได้คำเดียวเลยว่า..อลังการมาก

"นี่!ข้าบอกให้เจ้าแต่งตัวดีๆไม่ใช่รึไง!"
"แต่มันก็เป็นไรไม่ใช่เหรอ ท่านเอนอร์" ข้าพยายามตอบกลับให้สุภาพที่สุด
"แต่ก็ควรทำให้มันดูมีระดับกว่านี้ไม่ใช่เหรอ" ชายหนุ่มลดเสียงลงพลางกุมขมับ
"เอาเถอะ เดี๋ยวข้าสั่งให้กัลเวนเอาชุดใหม่ให้เจ้าเพิ่ม เพราะฉะนั้นถ้าข้าเห็นว่าเจ้ายังแต่ง

ตัวแบบนี้อยู่ข้าจะไม่ใจอ่อนแล้วนะ!" ข้าลองก้มลงมองตนเองในชุดเสื้อแขนยาวสีดำกางเกงสีกรมท่ากับผ้าพันคอมันก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลยนี่นา(ก็แหงล่ะเคยอยู่แต่ในทุ่งนี่)อีกอย่าง
ข้าว่าเอนอร์คงเจ้าสำอางเองล่ะมั้ง

"มานั่งสิโซน่า" หลังจากฟังราชาเจ้าสำอางบ่นเสร็จข้าก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่ตรงโต๊ะ

รออาหารมาเสิร์ฟ ทั้งๆที่ปกติแล้วข้าต้องอาหารกินเองแท้ๆ

"อ้อ! โซน่า หลังทานอาหารเช้าไปเจอข้าที่สวนด้านหน้าด้วยนะ" โฮเรนพูดพร้อมกับยิ้ม

น้อยๆมาให้ข้า แต่ไหงดันรู้สึกถึงลางสังหรณ์แปลกๆยังไงก็ไม่รู้ล่ะเนี่ย

...........................................................................
 

"ทะ..ท่านโซน่าผิดทางแล้วขอร้าบ!" 
"เอ๋? ก็เจ้าบอกให้มาทางนี้ไม่ใช่เหรอกัลเวน"
"กระผมบอกให้ท่านเดินไปทางห้องครัวแต่ไม่ได้บอกให้เดินเข้าห้องครัวสักหน่อยนะ

ขอรับ" กัลเวนตอบข้าด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจเต็มทนแต่ว่าข้าไม่ได้ผิดสักหน่อยก็เจ้าอยากจะรับ
ปากมาเป็นคนนำทางข้าเองทำไมเล่า!ทั้งๆที่ก็รู้อยู่ว่าจะเจอแบบนี้น่ะ

"เออๆ รู้แล้วล่ะน่า ไปเดี๋ยวนี้แหละ.." ข้าหันหลังกลับไปหากัลเวนอีกครั้งก่อนจะเดินตาม

ต้อยๆไม่ต่างกับลูกหมาหลงทาง มันก็แน่อยู่แล้วล่ะ!ก็ดูพื้นที่ของปราสาทนี่สิ!กว้างเสียยิ่งกว่าหมู่บ้านข้าทั้งหมู่บ้านซะอีก

แต่ในที่สุดความพยายามของกัลเวนก็นำข้ามาจนถึงสวนกลางหน้าปราสาทจนได้ ไว้คราว

หน้าข้าจะตอบแทนให้ละกันนะ..

อย่างที่คาดเอาไว้โฮเรนมายืนรอข้าเหมือนที่นัดกันไว้ เขาส่งยิ้มบางให้ก่อนจะย่างกราย

เข้ามาใกล้

"สรุปเจ้านัดข้ามานี่มีอะไรเหรอ?" 
"ข้าแค่คิดว่าถึงเวลาที่เจ้าควรจะได้รู้จักพวกเรามากขึ้นแล้วล่ะ" 
เอ๋? หมายความว่ายังไง'พวกเรา'ไม่ใช่มีแค่เจ้ากับข้าหรอกหรือเนี่ย
"ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกก่อน แต่ข้าพาทุกคนมาอยู่ที่นี่หมดแล้วล่ะนะ" เย้ย! เดี๋ยวนะๆทั้ง

หมดงั้นเหรอถ้างั้นเอนอร์ก็....

"โซน่าาาา!!" 
"ว้ากกก!!"
"ข้าบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าแต่งตัวแบบนี้อีกน่ะ!" ตายแน่ๆงานนี้โดนแน่ๆ ฮืออออ..เอ๋??

....เอนอร์ไม่ได้ใส่หน้ากาก!ไม่สิ..คนอื่นๆก็ไม่ใส่หน้ากาก!

 ตอนนี้เรื่องที่เอนอร์เพิ่งดุข้าไปเมื่อครู่ถูกลบหายไปจนหมดสิ้นเมื่อข้าได้เห็นใบหน้าอัน

งามเกินบรรยายของราชาเจ้าสำอาง ผมสีทรายสั้นประบ่าของเขาปลิวไปตามแรงลมที่พัดโชยเบาๆ นัยน์สีมรกตดูลึกลับยิ่งขับให้ใบหน้าเรียวงามของเขาดูน่าหลงใหลขึ้นอีก ถ้าหากหญิงใดได้สบตาเป็นต้องหลงอย่างแน่นอน

"มองอะไรของเจ้าน่ะ.." แต่ก็เถอะนะเอนอร์ก็ยังคงเป็นเอนอร์วันยังค่ำนั่นแหละ..ปากร้าย

เสียเหลือเกิน

แต่เท่าที่ข้าพอจะจำได้ก็มีแค่สามตนนี้แหละส่วนที่เหลือข้ายังไม่เคยได้คุยด้วยเลยสักครั้ง

ข้าเลยเกิดอาการงงเต็กอย่างบอกไม่ถูกไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน

"ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังไม่รู้จักพวกเราที่เหลือสินะ ถ้าอย่างนั้นข้าจะบอกให้ฟังช่วยจำด้วย

ล่ะ" โฮเรนพูดก่อนจะผายมือไปที่ราชาปีศาจตนที่อยู่ใกล้สุด

"นี่คือเวนีล ราชาผู้ปกครองอาณาจักรทินัส" ชายหนุ่มผมสีม่วงเข้มที่ถูกขานชื่อพยักหน้า

ให้เป็นการทักทายโฮเรนจึงพูดต่อ

"ส่วนนี่คือเลนาล ฝาแฝดของเวนีล ราชาแห่งฟาเรล" คราวนี้เป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง

แว่นตากรอบรีสีเงิน เขายิ้มให้ข้าน้อยๆพอเป็นพิธี ข้าได้ยินโฮเรนกระซิบมาว่าเวนอธกับซีรีนอธถึงจะเป็นฝาแฝดแต่ก็ไม่เคยเห็นตรงกันเลยสักครั้งแถมยังทะเลาะกันตลอด...เขาคงไม่อยากให้
ข้าเข้าไปยุ่งระหว่างสองราชานี่มากนักสินะ...แต่ที่ข้าสงสัยก็คือทั้งๆที่เป็นแฝดแต่ทำไมปกครอง
คนละอาณาจักรกันล่ะ? 

"ต่อมาก็..ไฮแลนเดอร์ ปีศาจที่้ข้าสนิทที่สุด เขาเป็นราชาผู้ปกครองอาณาจักรเอนเคลฟ"
ดูเหมือนราชาตนนี้จะมีมนุษย์สัมพันธ์ดีกว่าตนอื่นๆเนื่องจากสีหน้าเขาไม่ได้เฉยชาเหมือน

เวนีลหรือเอริออธ แต่กลับดูตรงไปตรงมาและขี้เล่นมากกว่า

"ยินดีที่ได้รู้จักแม่ราชินีองค์น้อย"
"?!"
เจ้ากล้าดียังไงมาบอกว่าข้าเป็นราชินีองค์น้อยข้าอายุไม่ใช่เด็กๆนะเฮ้ยย(ถึงจะน้อยกว่า

พวกเจ้าอยู่มากโขก็เถอะ)

"ดูเหมือนเจ้าจะรู้จักทุกคนในที่นี้หมดแล้วนะ ขอให้เจ้าจำชื่อพวกข้าเอาไว้ให้ดีละกัน"
เอ๋ เดี๋ยวสิยังขาดอีกคนนึงไม่ใช่เหรอ? มันต้องมีเจ็ดตนไม่ใช่เหรอแล้วราชาองค์สุดท้ายอยู่

ไหนกันล่ะ?

"เอาล่ะ งั้นเรามาคุยเรื่องของเจ้าบ้างดีกว่า โซน่า" โฮเร็นพูดตัด สิ้นประโยคของราชาแห่ง

เกลเซียร์ไฮแลนเดอร์ก็เดินเข้ามายืนตรงหน้าข้าราวกับรู้หน้าที่

"โซน่า..ในเมื่อเจ้าได้เป็นราชินีแล้วเจ้าก็ควรจะต้องรู้แดนปีศาจมากขึ้นกว่านี้จริงมั้ย?"
ข้าพยักหน้าหงึกหงักเป็นคำตอบ
"เพราะฉะนั้นวันนี้พวกข้าจึงตกลงกันว่าจะพาเจ้าไปสำรวจและเรียนรู้เกี่ยวกับอาณาจักร

เรนาซที่เจ้ากำลังปักหลักอยู่นี้ให้ชัดแจ้งขึ้นยังไงเล่า"

หาาาาา!!!

"หรือถ้าจะให้พูดในภาษาเจ้าล่ะมันก็คือการ 'ทัศนะศึกษานอกสถานที่' นั่นแหละ.."
"ดะ..เดี๋ยวสิ! ข้าเพิ่งจะมารับตำแหน่งได้ไม่เท่าไหร่เองนะ"
"ก็เพราะอย่างนั้นไงพวกข้าถึงต้องติวเข้มให้เจ้าน่ะ" ข้ารีบกล่าวค้าน ข้ายอมอยู่ในปราสาท

นี่ทั้งวันทั้งคืนเลยก็ได้ แต่อย่าให้ข้าออกไปเผชิญโลกภายนอกกับพวกคนไม่น่าไว้ใจ(?)อย่าง
พวกเจ้านะ!

"อืม....แต่จะว่าไปนี่มันก็ถือว่าเร็วเกินจริงๆนั่นแหละไฮแลนเดอร์..ให้เวลานางหน่อยก็ได้

ล่ะมั้ง..เนอะ?" อา..โฮเรนเจ้ามันราชาปีศาจหรือองค์เทพมาโปรดกันแน่เนี่ย..!

เมื่อได้ยินเพื่อนสนิทพูดดังนั้นไฮแลนเดอร์จึงได้ถอนหายใจพลางทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะ

ยักไหล่ยินยอมกับสายตาคล้ายอ้อนวอนของโฮเร็น ครั้งนี่ข้าติดหนี้บุญคุณเจ้าจริงๆ ถ้าไม่ได้เจ้าล่ะก็ป่านนี้ข้าคงต้องออกไปตระเวนรอบเมืองกับเหล่าราชาไม่เป็นมิตรพวกนี้แล้วสินะ...

ผ่านไปไม่นานในที่สุดไฮแลนเดอร์ก็ได้ข้อสรุป
"ข้าว่าให้เวลานางถึงพรุ่งนี้ก็พอแล้วล่ะ ถ้าให้อยู่อย่างนี้นานเกินไปมันจะไม่เกิดอะไรสักที"
เอนอร์พูดสอดขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ความเห็นเมื่อครู่ทำเอาข้าพูดไม่ออกอยู่นานสองนาน

คอยภาวนาไม่ให้ไฮแลนเดอร์เห็นด้วยกับคำแนะนำสุดโหดของเอนอร์

ฮึ่ย! จำไว้เลยนะถ้าหากไฮแลนเดอร์ดันเห็นด้วยขึ้นมาล่ะก็ข้าจะไม่ให้อภัยเจ้าอีกแล้ว!
"อืม ถ้าอย่างนั้นข้าขอคิดดูก่อนละกันนะ..เอนอร์"
ราชาแห่งเอนเคลฟกล่าวตอบก่อนจะหันไปพูดอะไรบางอย่างกับโฮเรนและเอริออธส่วนข้า

ก็กำลังเผชิญกับชายหนุ่มปากร้ายตรงหน้าอยู่...

"ไม่ต้องมาขอบคุณข้าหรอก ที่ข้ายอมต่อเวลาให้เจ้าถึงพรุ่งนี้น่ะ" ชายหนุ่มเอ่ย
"...มันน่าขอบคุณตรงไหนกันล่ะนั่น"
"แต่ก็ช่างเถอะในเมื่อเจ้าไม่เห็นค่าของมันข้าจะไปคุยกับไฮแลนด์ให้ก็ได้..."
"อ่ะ ขะ..ขอบคุณก็ได้...เอ่อ ขอบคุณ..เพคะ ท่านเอนอร์"
"อืม ค่อยยังชั่วหน่อย ถึงมันจะดูไม่เต็มใจสักเท่าไหร่แต่ข้าจะรับไว้ก็แล้วกันนะ หึๆ"  

...จำเอาไว้เลย!!

 

 

.......................................................................

 

หนึ่งวันของข้าผ่านไปเหมือนโกหก หลังจากที่ไฮแลนเดอร์พิจารณาความคิดเห็นของราชา

จอมปากร้ายนามเอนอร์ในที่สุดก็ได้ข้อสรุปว่า..เช้าตรู่ของวันนี้ข้าจะต้องไปทัวร์รอบอาณาจักร
เรนาซกับเหล่าราชาอีกหกตนตั้งแต่เช้ายันเย็นซึ่งทั้งหมดก็ล้วนเกิดมาจากความหวังดีของ'เอนอร์'ทั้งสิ้น! น่าดีใจเหลือเกิน!

ก๊อก! ก๊อก!

ยังไม่ทันไรเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นนอกประตูห้องข้าก่อนที่เด็กหนุ่มหน้าสวยจะเดินเข้ามา
"เจ้าเตรียมทุกอย่างพร้อมหรือยังโซน่า?" โฮเรนเยื้องย่างเข้ามาภายในห้องแล้วถามข้า

ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ข้าพยักหน้าให้เป็นคำตอบก่อนจะหันไปเก็บของชิ้นเล็กชิ้นน้อยส่วนตัวใส่กระเป๋าเป้ อันที่

จริงไม่ใช่ว่าข้าเกิดสนใจการทัศนศึกษานี่ขึ้นมาหรอกนะ แต่เอริออธดันมาคุยกับข้าว่าถ้ายอมไป
แต่โดยดีเขาจะพาข้ากลับไปเยี่ยมที่หมู่บ้านข้า

ซึ่งแน่ล่ะว่าข้าต้องรับข้อเสนออย่างไม่ต้องลังเล!
มันก็แน่อยู่แล้วล่ะนะ ถึงจะมาอยู่ที่นี่แค่ไม่กี่วันแต่ข้าก็รู้สึกคิดถึงบ้านเก่าขึ้นมาจับจิตแบบที่

ถอนตัวไม่ขึ้น ถึงแม้ว่าพอนึกถึงหน้ากวนๆของเจ้าเด็กข้างบ้านจอมป่วนนั่นทีไรข้าก็นึกอยากกระทืบขึ้นมาทันทีเลยก็เถอะน้า...ก็ไอ้ที่ข้าต้องมาเผชิญเคราะห์กรรมอยู่นี่มันก็เป็นเพราะเจ้าเด็กบ้านั่นล้วนๆเลยไม่ใช่เรอะ! โชคชะตาหนอโชคชะตา!!
 

จงอย่าโทษโชคชะตาที่กำหนดเจ้ามาเลย..เจ้าต้องกำหนดตัวของเจ้าเท่านั้น

แต่ก่อนที่จิตชั่วร้ายของข้าจะเลยเถิดไปมากกว่านี้คำพูดของแม่ก็ลอยขึ้นมาในหัว...
"..น่า..โซน่า นี่ ฟังข้าอยู่รึเปล่า?"
"เอ๋? หะ..หา??"
"อยู่ๆก็เหม่อไปเลย เป็นอะไรรึเปล่า?" โฮเรนเขย่าตัวข้าเบาๆเรียกสติ
"อะ..อ้อ เปล่าหรอก แค่คิดอะไรบ้าบอนิดหน่อยเท่านั้นแหละ" ข้าหัวเราะตัวเองเบาๆพลาง

ยิ้มแห้งๆให้เด็กหนุ่มก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าบนเตียงเป้ขึ้นแบกหลังแสดงให้รู้ว่าพร้อมออกเดินทางแล้ว เด็กหนุ่มหน้าสวยคลี่ยิ้มบางแล้วเดินนำข้าออกไปนอกประตู 

ตามข้อมูลที่ไฮแลนเดอร์บอกไว้เมื่อเย็นวาน ข้าจะต้องออกไปเจอพวกเขาที่หน้าปราสาท

ตอนแปดโมงตรงไม่ขาดไม่เกินจากนี้ซึ่งนั่นเป็นเวลาที่โหดร้ายมากสำหรับข้า เพราะทั้งชีวิตที่ผ่านมาเกือบยี่สิบกว่าปีข้าไม่เคยตื่นก่อนสิบโมงเลยสักครั้ง! แต่วันนี้ดันต้องแหกตาตื่นตั้งแต่หกโมงเพื่อจัดเตรียมของ โอย..ง่วงชะมัดเลย

"เอาล่ะมากันพร้อมแล้วสินะ ถ้าอย่างนั้นข้าจะขออธิบายอะไรบางอย่างก่อนออกเดินทาง

เลยละกัน" หลังจากที่ทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่ลานหน้าปราสาทเรียบร้อยราชาไฮแลนเดอร์จึง
เริ่มอธิบายข้อมูลหลักๆเช่น เส้นทางที่จะไป เนื้อหาโดยรวม และอื่นๆ แถมยังกำชับข้าซะหนักแน่นว่าไม่ให้หลงเดินไปไหนคนเดียวเด็ดขาด แต่ต่อให้เขาไม่พูดข้าก็ยินดีที่จะเกาะกลุ่มกับพวกเขาด้วยความเต็มใจอยู่แล้วล่ะ...

"...เข้าใจแล้วนะ งั้นออกเดินทางได้.."
"ท่านโซน่า!!"
"อะ..เอ๋?!" โธ่อะไรกันอีกล่ะเนี่ย
"มีอะไรกัลเวน..." ข้าถามเจ้าองครักษ์หน้ากากที่วิ่งหน้าตั้งมาหาข้าถึงหน้าปราสาท เขา

หอบหายใจสองสามทีก่อนจะพูดออกมา

"พวกกระผมทำเข้ากล่องมาให้ท่านไว้ทานระหว่างทางน่ะขอรับ" กัลเวนยื่นกล่องข้าวหน้า

ตาประหลาดพิกลมาให้ข้า ไอ้พิกลที่ว่านี่ก็คือมันมีลักษณเหมือนกับกล่องข้าวของเด็กประถมต้น
ที่พ่อแม่จะทำข้าวกล่องไปให้ทุกเช้ายังไงอย่างงั้นเลย..อึ๋ย อย่าลืมสิข้าอายุยี่สิบสองแล้วนะ

"ชิ! เพิ่งเข้ามาใหม่ก็มีคนโอ๋แล้วเรอะนี่ กัลเวน ทีหลังไม่ต้องตามใจนางขนาดนี้เข้าใจมั้ย

เดี๋ยวเสียคนหมด...แค่นี้ก็หรอยหรอพออยู่แล้ว" ชายหนุ่มจอมปากร้ายกล่าวตักเตือนหัวหน้าองค
รักษ์โดยไม่ลืมเหน็บแนมข้าอีกตามเคย ปัดธ่อ! คนเขาอุตส่าห์หวังดีทำไมเจ้าต้องไปขัดขวางด้วยเล่า หรืออิจฉาที่ตัวเองไม่ไข้าวกล่องหน้าตาพิลึกแบบนี้บ้าง?

เมื่อหัวหน้าองครักษ์โดนราชาเอนอร์จอมเหน็บแนม(ฉายาใหม่)พูดดังนั้นจึงทำได้เแค่โค้ง

รับเท่านั้นแต่ก็ไม่ลืมที่จะโบกมือมาให้ข้าราวกับจะบอกว่า 'พยายามเข้าละกันนะขอรับพวกกระผมคอยเชียร์ท่านอยู่นะ' อะไรประมาณนั้น

"เสียเวลากันอยู่นั่นแหละ รีบไปกันได้แล้ว!"
"คะ..ค่า!"
ต่อให้กำลังทำอะไรสำคัญแค่ไหนอยู่ก็ต้องหยุดไปโดยปริยายเมื่อเจอสายตาอำมะหิตของ

เอริออธเข้า ข้ากับเอนอร์จึงต้องรีบเร่งฝีเท้าไปรวมกับราชาตนอื่นๆให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

เฮ้อ การทัศนศึกษาจะเริ่มแล้วหรือนี่ยังไม่อยากให้เริ่มเลยจริง..

............................................................
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© Tenpoints!